Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |          spostrzeżono, że jest to prosta, stara kuchnia z piekarnią dla
 2  1,  7 |                 ze zwieszonymi gałęziami. Stara na nich kora pękała niby
 3  1,  11|                   przebiegła obok jeźdźca stara jakaś baba, umykająca w
 4  2,  1 |                 księcia Gintułta. Była to stara siedziba magnacka, ukryta
 5  2,  2 |              prost niego sunęła się w dół stara grabowa aleja. Rafał przymknął
 6  2,  6 |                  to miała we zwyczaju, że stara Balbisia, ochmistrzyni,
 7  2,  13|                wiedeńskich, bo zostaniesz starą panną i będziesz wtedy przed
 8  2,  16|                  i nucił, sobie nie komu, starą a ulubioną swoją i jedyną
 9  2,  17|                  my gołym okiem z pokładu starą ziemię... Cicho było i pięknie.
10  2,  18|                wyniósł stamtąd niewielką, starą butelkę. Kazał ją służącemu
11  2,  18|                Cedro.~- Czekaj! Oto... na starą naszą w dziejach świata
12  2,  19|                                           Stara ciotka~W mroźny, grudniowy
13  2,  24|                  wylot, raz za razem. Ale stara brama nie popuszczała. Walka
14  3,  1 |                 Pada mi ten kamrat: naszą starą neapolitańską legię od nowa
15  3,  1 |               obejrzawszy miasta. Ruszyli starą drogą w kierunku na Irun.
16  3,  1 |               zachodu uwydatniło ją całą, starą twierdzę, której mury krew
17  3,  3 | sześciotygodniowych już wielekroć okrążył starą Caesaraugustę ze wszech
18  3,  4 |             ziewając - dlaczego łamaliśmy starą Saragossę, kartel Aljaferią
19  3,  6 |            umiejący robić bronią, chwycił starą pruską landarę za koniec
20  3,  7 |              łóżku. Chirurg opatrzył jego starą ranę na nowo, przemył, oczyścił
21  3,  8 |               zbiory, pamiątki... Żegnaj, stara chato...~Rafał usiłował