Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |                że jak przykuty, jak we śnie, sam nie wiedząc czemu,
 2  1,  3 |               usnął, jak się rzucał we śnie, mamrotał, budził, znowu
 3  1,  3 |           schody, które widział był we śnie, i pierwszy zasiadł w pustej
 4  1,  5 |              tą ścianą ona oddycha, we śnie pogrążona, że to on, we
 5  1,  5 |                własnej postaci, nie we śnie ani w marzeniu idzie obok
 6  1,  7 |         wzdychanie ich z ciemności:~"O śnie wieczny, śnie, wieczny!~
 7  1,  7 |            ciemności:~"O śnie wieczny, śnie, wieczny!~Na pograniczu
 8  1,  7 |           pachnących we dnie i w nocy, śnie wieczny... O dobrotliwy
 9  1,  7 |         przestraszająco, jak zwykle we śnie... Kiedy niekiedy zimny
10  1,  8 |                momentu, kiedy znowu we śnie westchnie woda...~Rafał
11  1,  10|    bladoniebieskie. Przechodził jak we śnie obok wielkich obrazów, z
12  1,  14| nieśmiertelnego jako ciało. Dotykam we śnie stopami gorącej ziemi pustyni,
13  1,  17|          prawdziwie nieziemskie. W tym śnie pamiętnym książę przebiegł
14  2,  7 |                żyjemy cudzym życiem we śnie, odchodzili stamtąd zasmuceni,
15  2,  14|           czasu. Uczuł duszenie jak we śnie. Trepka, bystry spostrzegacz,
16  2,  22|              obecnie pogrążony jest we śnie. Radzi nieradzi poszli w
17  3,  3 |        ogłuchły od huku, jak w twardym śnie pędził naprzód z innymi,
18  3,  3 |           Stała się jak gdyby widmo we śnie widziane. Stała się czymś
19  3,  7 |           widział to wszystko jakby we śnie. Posadzony na krześle w
20  3,  11|            lotne perzyny... Idą jak we śnie między domy spalone już
21  3,  15|                 Mówił to już prawie we śnie pogrążony, choć widział