Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |              kwarcytu iskrzyły się w słońcu ziarnistym szkliwem, jakby
 2  1,  1 |           zgięty ku ziemi. Jedzie ku słońcu, ku słońcu, które tarczą
 3  1,  1 |          ziemi. Jedzie ku słońcu, ku słońcu, które tarczą ognistą zachodzi
 4  1,  7 |        każdemu rozdołowi, świeciły w słońcu jasnożółtymi placami i żebrami
 5  1,  7 |              aksamit, złociły się na słońcu. Wiklowy płotek pleciak,
 6  1,  7 |            zstępującą, w południa, w słońcu, co pali aż do zgnicia wszelkiego
 7  1,  7 |              błyszczał w zachodzącym słońcu ogromny jakiś staw i rzeka,
 8  1,  8 |             i pejsy tak spłowiały na słońcu i w czasie pluchot, że przypominać
 9  1,  8 |       rozwiewnych i mieniących się w słońcu.~Rafał nie był tak łaskaw
10  1,  8 |        wierzchołkom srebrzącym się w słońcu, ku sypkoszelestnym listeczkom,
11  2,  8 |              puchu. Wygrzewali się w słońcu przy otworze pieczary i
12  2,  8 |             twarze znowu obracali ku słońcu. Tak im długie godziny spłynęły
13  2,  9 |           kwiatuszki hali, którym na słońcu tak dobrze było wysysać
14  2,  11|         przechylone w dół, marzyły w słońcu lawiny. Śliczny poranek
15  2,  11|         korynckie kolumny bielały na słońcu, barwiąc dalekie tło ciemnych
16  2,  22|     rozrosłym, kąpało się w porannym słońcu. Drzewa były okryte śniegiem
17  3,  1 |         zstępuje. Ku wiekuistemu idą słońcu... Czyjże ich bicz wygnał
18  3,  3 | najspokojniej spacerowały w dole, na słońcu, pokrakując i dziobiąc niewidzialne
19  3,  6 |           płynnie, powabnie grając w słońcu kolorami wysunął się hufiec
20  3,  6 |         Dalekie barwy grały w cudnym słońcu kwietniowym, w gęstym oparze
21  3,  10|          sunął wąż konnicy. Grały na słońcu barwy wielorakie, a splótłszy