Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     przyczyny czcią i grozą. Och, jakże miło, jak radośnie
 2  1,  2 |        Ja się dawniej bałem. Och, bardzo, strasznie! Śnił
 3  1,  2 |  taki okropny, bez oczu...~- Och, wiem! Nagły łeb, jakby
 4  1,  7 |    palcami i rzekł prędko:~- Och, nie mogę... gadać!~Po chwili
 5  1,  10|      wyuczony, nie chwilowy, och, nie! Rafał uczuł się tym
 6  1,  10|   Garsteczka popiołu i tyle. Och, Boże!~Podniósł na Rafała
 7  1,  11|       Nie kochał się w niej, och nie! Można by prędzej powiedzieć,
 8  2,  1 |     ten, co to w Afryce...~- Och, wiem! - rzucił Rafał, dotknięty
 9  2,  5 |      radość dawała szczęście Och, nie! Była tylko jak gdyby
10  2,  17|    drogą idący kikut-śtukut, och, bardzo...~- A skądże idziesz,
11  2,  17|    gromkie, zmiennobarwiste. Och, morze moje, morze!... Tam
12  2,  17| belką! Straszne, siwe morze! Och, wściekłe!~Dużo ja w życiu
13  2,  17|    spowiedzi wziął na barki! Och, a tamten okręt...~Jednego
14  2,  17|     cieniem palm i magnolii.~Och, wyspo, wyspo!~Ziemskim
15  2,  17|      się pniaki spróchniałe.~Och! noce, noce!~Nieraz już
16  2,  17|   kilkunastu. Żółta febra... Och, złe to czasy! Tam my w
17  2,  20|    Wtedy - wrócić, wrócić... Och, i teraz nie byłoby to trudne
18  3,  3 |       braciszku, i nie ma... Och, nic ma...~Niedługo pozwolono
19  3,  6 |    cierpią. To nie jemu żal, och, nie! To starca nęka ów
20  3,  8 |    zdążam na radę wojenną.~- Och, to nie mam po co się śpieszyć...~-
21  3,  9 |     pełnym gniewu i zemsty: ~Och, żeby prędzej!~Szeleszczą