Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |  Najprzedniejsze obywatelstwo, mówisz waszmość? Patrzajcież!~-
 2  1,  1 |       Miło mi słuchać tego, co mówisz, miło mi, przez Bóg żywy!
 3  1,  8 |       jesteśmy i żyć. Piotrze, mówisz, żeś wziął determinacją
 4  1,  8 |       kompasją... Ale, jak sam mówisz, cóż począć? Qui ne sait
 5  1,  8 |      waszym, magnackim. Sam to mówisz.~- Mój ojciec przepłacał,
 6  1,  13|    mnie w jakim charakterze to mówisz?~- Mówię to jako szlachcic
 7  1,  13|         więc powiem, jak jest. Mówisz, że ja i moi idziemy drogą
 8  1,  14|        wymamrotał tamten.~- Co mówisz, obywatelu?~- Cóż ja bym
 9  1,  14|        rzeczy małej wagi. Więc mówisz, że dość masz już wojny? -
10  2,  1 |   będzie...~- Nie rozumiem, co mówisz.~- E, nic! A cóż ten Gintułt
11  2,  1 |       Boga!~- A no...~- Cóż ty mówisz... Taki majątek!~- Prawdę
12  2,  2 |        tak jest, na pewno, jak mówisz, Bracie Straszny, a jednak...
13  2,  14|  wyłamie.~- Nie wiem, co mi ty mówisz. Ja się duszę z rozpaczy
14  2,  17|      ta batalia była!~- Prawdę mówisz, panie bracie, ale ja po
15  2,  17|      dzieła...~- Dziewięć lat, mówisz?~- Dwanaście już lat upłynie
16  2,  17|     urznęli...~- Sprawiedliwie mówisz... -rzekł twardo Trepka. -
17  2,  17|   wiesz waszmość owo zgoła, co mówisz... Niech żyje Cesarz! Po
18  2,  19|      drugim!~- Prawdę jegomość mówisz. Mondur z galonami osłom
19  3,  4 | Zabawnyś ty, stary, zabawny...~Mówisz, że nam to sądziły dzieje...
20  3,  6 |   kategorycznym pytaniem:~- Co mówisz?~- No, teraz już iść za
21  3,  7 |    wyznaję niezłomne męstwo.~- Mówisz też jak żołdak.~- Każdy