Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |          suche błyskawice, które lud zowie zwiastunkami pogody.
 2  1,  11|      opłotki były zapchane przez lud i konie. Pilno mu było do
 3  1,  11|          milczenie. Tylko dokoła lud wciąż między sobą gadał;
 4  1,  12|         królował przypływ morza. Lud uciekający przed dziczą
 5  1,  12|        Marka i na moście Rialto. Lud przez pięć wieków, od czasów
 6  1,  12|          wygnany został z kraju. Lud, rządzący pod osłoną bagnetów
 7  1,  13|       plucia z loży w teatrze na lud. Znasz chyba doskonale prawa
 8  1,  13|         kraje swe wielkie prawa? Lud wenecki pieśniami powitał
 9  1,  14|         żeby nauczyć swobody ten lud, któremu wydaje się, że
10  1,  14| maczugami w ręku, jak ku nam ten lud górski, ukazujący się z
11  2,  11|        tak wielką, jak pospolity lud mniema, przeciwnie, ziemia
12  2,  19|    urokiem melodii swojej pognał lud. Gwar coraz głośniejszy,
13  2,  19|        sprowadził go ze schodów.~Lud głośniej, radośniej zaszemrał:~-
14  2,  19|         głębokie jamy patrzały w lud.~- Ten ci jest winowajca!... -
15  3,  3 |        oficerów i żołnierzy, nie lud burzliwy i lecący w rozsypkę,
16  3,  3 |          ćwiczony batalion, lecz lud potęgą fanatyzmu przeistoczony
17  3,  8 | przekradł się za kordon i zwołał lud młody. Chciałem właśnie
18  3,  9 |      dęby, dziewczęta jak łanie, lud oswojony z hukiem wylewów
19  3,  11|         komenderujący i szykował lud żołnierski w kolumnę, która
20  3,  13|          A stuła mu w ręku drży.~Lud wszystek wzdycha i szlocha.
21  3,  13|         Wtedy ów jęk i trwoga...~Lud pada na twarz i boi się