Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            ptaki pogwizdują. Szmer liści, pogwar owadów i ledwie
 2  1,  8 |         słyszy ostatni raz szelest liści i całuje go w mrokach ostatnim
 3  1,  8 |      piaszczystą. Boli mię szelest liści, nęka zapach kwiatów, dokucza
 4  1,  9 |        korona jego, bogata w ogrom liści, schylała się ku ziemi jak
 5  1,  9 |     zbudzonych ze snu i zdumionych liści...~Rafał zląkł się i zadrżał.~
 6  1,  10|           rozpryskują się w deszcz liści, w płomyki konarów. Prawdziwie
 7  1,  10|          konarów, gałęzi, prętów i liści rozepchnęła knieję brzóz,
 8  1,  11|            laskowy kij ogołocony z liści. Gwar chłopski ucichł. Na
 9  1,  16|           ku wodzie masa szerokich liści, niby monstrualnie rozrosłe
10  2,  1 |            że słychać było szelest liści upadających na zeschłą trawę.
11  2,  5 |           miejscu, między obłokami liści, widać było czyste, granatowe
12  2,  11|     Przezierały w istocie z głębin liści białe ramiona. Ale była
13  2,  12|           straciły jeszcze letnich liści, ale kuliły się już i gięły
14  2,  12|        wyszczerzając się spomiędzy liści żółtych i rumianych, jak
15  2,  14| płomienistą była barwa zwisających liści. Sam dwór w Stokłosach stał
16  2,  15|     niezdobyta. Odór czerniejących liści przeniknął powietrze. Rafałowi
17  2,  17|        topoli. Stosy podmiecionych liści obejmowała w niepodzielne
18  2,  19|      najcichszy, na obraz szelestu liści w brzozowym lesie przed
19  3,  3 |        kolczaste, we włosy zimnych liści. Kalecząc sobie, drąc i
20  3,  6 |     zgorzałe zwłoki zeszłorocznych liści bukowych i łamią zeschłe
21  3,  10|      niepochwytny szum zwieszonych liści wieścił dumę o tym, czego