Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      tygodniu mają. Dłużej jak ośm godzin w zimie, a dwanaście w lecie
 2  1,  7 |        pierwszego świtu, od pięciu godzin chodził po swej izbie tam
 3  1,  8 |           Usłyszałem cichy szelest godzin nieżywych. Usłyszałem cichy
 4  1,  12|        umarłych... Młode szczęście godzin, straconych na zawsze, taiło
 5  1,  16|         leniwie wyciągnięty. Kilka godzin przeszło, a on nie wiedział
 6  2,  1 |            będziesz zmuszony kilka godzin spędzić ze mną na robocie.
 7  2,  6 |           gdzie na nią czekał tyle godzin w spazmach tęsknoty i paroksyzmach
 8  2,  6 |          dzień, że nastanie szereg godzin błogosławionych, dni szczęśliwych
 9  2,  11|     zaznaczał kwadranse mijających godzin. Skoro świt ruszono dalej.~
10  2,  17|   półbrygad murzyńskich, już w ośm godzin po wylądowaniu ruszył do
11  2,  19|      ściągnięci do Krakowa, w parę godzin osądzeni, mieli oto zawisnąć
12  2,  20|         wesoły śmiech sprzed kilku godzin, ugodziły go spojrzenia
13  2,  21|            zdecydować w ciągu tych godzin o całej swojej przyszłości.
14  2,  21|        Miałżeby jeszcze tylko parę godzin ją widzieć, a za parę godzin
15  2,  21|       godzin ją widzieć, a za parę godzin utracić na wieki? Cóż za
16  2,  21|         niego cichaczem:~- Za parę godzin... ~- Co, księżniczko? -
17  2,  21|       muszę przypomnieć... Za parę godzin pójdziecie waćpanowie.~-
18  2,  21|                 Jeszcze tylko parę godzin... Odejdę zaraz i już na
19  2,  22|         zwartym. Jechali już kilka godzin i miało się dobrze pod południe,
20  2,  24| zaciętością ciągnęła się już sześć godzin. Trzydzieści trupów zasłało
21  3,  2 |         jak tamten... Mieć w ciągu godzin wykręcane ręce, a nogi palone