Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   przeglądając jakieś papiery.~- Dawne to już, ubiegłe czasy, mości
 2  1,  5 |          Świerzopka brnęła przez dawne śniegi, do piersi jej sięgające.
 3  1,  7 |      niepostrzegalnym wracała na dawne miejsce.~Rafał wyciągnął
 4  1,  7 |      dźwięku, który w boleści na dawne miejsce powraca jakby niewolnik
 5  1,  7 |          prawie psami wyszczuty. Dawne to rzeczy... Myślałem, że
 6  1,  8 |    uczułem w sobie twoje właśnie dawne oczy, uczułem w sobie owe
 7  1,  12|         do złudzenia przypominał dawne czasy.~- Toż to mundur kawalerii
 8  1,  14|          tak, prawda. Ale to już dawne dla mnie czasy. Właściwie
 9  2,  2 |     morzem a lądem suchym. Mówią dawne legendy, że pelikan krwią
10  2,  3 |       prowadzono, jak sądził, na dawne miejsce, dało się słyszeć
11  2,  12|          Warszawie... Ale to już dawne rzeczy.~- A masz zamiar
12  2,  13| szczegóły co ciekawsze, legendy, dawne podania i dzieje. W umyśle
13  2,  13|          szpalerowe i brokatele, dawne meble w guście francuskim,
14  2,  14|        drewniane sprzęty, bardzo dawne karła, stoły, ławy i szafy
15  2,  17|         my w boju pod Valence... Dawne męstwo odżyło, dawne się
16  2,  17|             Dawne męstwo odżyło, dawne się wspomniały czasy. Wnet
17  2,  17|         w uniform i stawiali pod dawne chorągwie.~Przybyli oficerowie,
18  2,  20|    Ołowskiej.~I ono nie było już dawne. Długo, spokojnie i śmiało
19  2,  20|         wie... Przyszedł tedy na dawne miejsce, z dala obszedłszy
20  3,  13|    niepyszny do swego pułku i na dawne miejsce. Tylko dzięki szybkości
21  3,  14|      snadź za ojców wychrzczone. Dawne wychrzty, jednym słowem.