Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        wytrzymał. Radzono tedy, co czynić. Jedni utrzymywali, że wypadnie
 2  1,  2 |      strzępy tej mowy:~- "Cóż tedy czynić - wołał starosta - kiedy
 3  1,  2 |            stanie zrozumieć, co ma czynić. W rozterce takiej runął
 4  1,  3 |    przejmował - i raptem zaczął to czynić co sił, co tchu, co mocy
 5  1,  5 |        niechętnie rozmyślał, co ma czynić, w którą stronę jechać.
 6  1,  8 |        Czego chcesz? Cóżeśmy mogli czynić więcej? Staliśmy oko w oko,
 7  1,  8 |           Kto każdemu z nich kazał czynić to, co czynili? Wszystko
 8  1,  12|       złodziej wiedział dobrze, co czynić. Obrócił cztery razy ucho
 9  1,  17|            to jawnie. My wiemy, co czynić mamy. Skłamałeś pod przysięgą.~-
10  2,  1 |            robocie. Później możesz czynić, co ci się podoba. Więc
11  2,  1 |         ramię, jak to miał zwyczaj czynić, gdy obok siebie wysiadywali
12  2,  12|       spokój uwierzyć, ale mógł to czynić o tyle, o ile chore ramię
13  2,  12|           Krzysztof.~- Ale cóż mam czynić? Jestem jak trup. Przebyłem
14  2,  20|        dziś odebrał!~Ale po cóż to czynić? po cóż to czynić? Wszakże
15  2,  20|           cóż to czynić? po cóż to czynić? Wszakże można raz jeszcze
16  2,  21|       Pytam ci się, co masz zamiar czynić?~Krzysztof nie odpowiedział.
17  3,  3 |           rozważa w tej chwili, co czynić dalej. W gruncie rzeczy
18  3,  7 | zawieszeniu broni. Nie mając tu co czynić, strudzony ułan poszedł
19  3,  7 |        pora iść na wały! Kto żyje! Czynić, co każą.~Książę spochmurniał.
20  3,  8 |           Złączyć się z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko.~-
21  3,  8 |                A waćpan co radzisz czynić? - zwrócił się książę Józef