Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          Dawne to już, ubiegłe czasy, mości panie. Jeszcześ wówczas
 2  1,  1 | Sandomierzu, w sławnym po wsze czasy kolegium ojców jezuitów,
 3  1,  2 |  piękny kontusz, Bóg wie jakie czasy pamiętający, "na opaszki"
 4  1,  2 |      nim braterski, na wieczne czasy, kielich i płacząc ze szczęścia
 5  1,  8 |       Pamiętasz nasze kadeckie czasy? Lekcje na szpady u Mamina
 6  1,  12|    złudzenia przypominał dawne czasy.~- Toż to mundur kawalerii
 7  1,  14|      Ale to już dawne dla mnie czasy. Właściwie przybywam z Włoch,
 8  1,  14|  Berthier albo Brune'a. Minęły czasy Czarnieckiego, i darmo go
 9  2,  1 |        Włóczyłem się ostatnimi czasy po świecie, zawadziłem o
10  2,  7 |   wieków...~Do dnia, w pogodne czasy, szli w góry. Helena ubierała
11  2,  7 |      długie godziny i rozległe czasy, w których przeciągu zapatrywali
12  2,  17|   odżyło, dawne się wspomniały czasy. Wnet generał Macdonald,
13  2,  17|     Żółta febra... Och, złe to czasy! Tam my w gorącej ziemi
14  2,  17|        i Rębowskiego... Złe to czasy!~Trzeci batalion 113 półbrygady
15  2,  20|      wesoło mierzył szczęśliwe czasy...~Wtem Krzysztof nie mógł
16  2,  21|     Dawno już przeminęły tamte czasy...~- Dawno już przeminęły
17  2,  21|     Dawno już przeminęły tamte czasy, a tylko moje nieszczęście...~-
18  3,  1 |        dwu tygodni zaczęły się czasy niespokojne. Konnica nieprzyjacielska
19  3,  2 |        i zapija sławne po wsze czasy wojsko cesarskie. Cedro
20  3,  4 |    susze czerwca, w najcichsze czasy lipcowe zaczynała pozgrzytywać,
21  3,  14|        w tych wąwozach przeżył czasy. I teraz, w deszcz, śród