Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      Łysicy i wrastały w nią, ażeby dalej iść jednym grzbietem
 2  1,  3 |    się wyjawić wobec modlitw, ażeby ich nie spłoszyć, nie rozbić
 3  1,  10|    dlatego, jak się domyślał, ażeby dać mu poznać, że ledwie
 4  1,  12|       nie patrzy. Czeka nocy, ażeby uciec. Ucieka. Noc upływa..."~
 5  1,  12| ziemskie... Cóż by dał za to, ażeby z nim przepędzić jedną godzinę
 6  1,  17|   przedmostowych San-Giorgio, ażeby ujrzeć cmentarz, miejsce
 7  1,  17|  dosługiwać się od kanoniera, ażeby między zgonionych oficerów,
 8  1,  17|      siłami ciała starał się, ażeby ustać na nogach. Wszedł
 9  2,  3 |       nie dam żadnej pobudki, ażeby skrytości rozniesione były,
10  2,  7 |       łączy się sama ze sobą, ażeby gnać w kamiennym łożysku,
11  2,  11|    Nie wiem.~- Dla człowieka, ażeby człowiek...~- Nic teraz
12  2,  14|      innego okrom pragnienia, ażeby teraźniejszy właściciel
13  2,  15|      się bytem nieprzyjaznym. Ażeby nie czuć ciżby tych wrogo
14  2,  20|    głowy, kiedy zwracała się, ażeby słuchać, co będzie mówił,
15  2,  22|       dotrzeć do Częstochowy, ażeby wstąpić w szeregi artylerzystów!
16  3,  3 |       chceniem do tego tylko, ażeby wszystko raz skończyć, ażeby
17  3,  3 |  ażeby wszystko raz skończyć, ażeby nareszcie do licha usnąć.
18  3,  8 |     dywizyjnego wagenmajstra, ażeby usunął nową podwodę za kolumnę
19  3,  11|      w wąwóz Świętego Jakuba, ażeby generałowi zdać sprawę,
20  3,  11|     działa w obręb klasztoru, ażeby stamtąd bić w Sandomierz.
21  3,  13|       prawo przez wieś Psary, ażeby uniknąć głównego gościńca,