Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       znikły. Tylko te szczyty zielone i giętkie jeszcze długo
 2  1,  1 | dozorca leśny. Odzienie na nim zielone, na głowie ma skopeczek
 3  1,  1 |        dawno, dawno, wiosną... Zielone smugi łąk leżały na jego
 4  1,  9 |       wyniosłe gałęzie... Pnie zielone jak trawnik od dawnego mchu
 5  1,  10|        spływało z góry światło zielone, jakby do groty lodowca
 6  1,  17|        drzewa, łoskot kamieni. Zielone drzazgi okiennic, zębce,
 7  1,  17| rozesłało się błoto Payolo tak zielone, kwietne od porostów grążelowych,
 8  2,  7 |     smugi długie, jakoby włosy zielone, przędła je w sploty cudaczne,
 9  2,  9 |      cuchę. Słońce świeciło, a zielone upłazy łagodnie zniżając
10  2,  9 |    ziemi, zaglądał w błękitne, zielone i litworowe jeziora... Ze
11  2,  10|     swoim straszliwym...~Huczą zielone fale przypływu przebiegając
12  2,  17|        przez kraje niemieckie, zielone, leśne a rolne, przez bardzo
13  2,  19|         Dragony jadą! Konnica! Zielone dragony Loewensteina!~-
14  3,  6 |       odleciały. Weszły między zielone gaje sosen i pod zgniłymi
15  3,  6 |   wyloty, czopy, puste komory, zielone łoża, przodkary i koła dudniły
16  3,  6 |         żółto-zielone szlify i zielone piórka na czapkach.~Stali
17  3,  6 |    górę i roztrzaskał o ziemię zielone złomy, zabite konie, rozrzucił
18  3,  6 |    zarumieniły drogę falencką. Zielone kurtki zasłały ją jako wiosenna
19  3,  12|     stamtąd na płaszczyznę i w zielone, jasne, szerokie pola. Ku
20  3,  13|      kraty kościelne włosy swe zielone czesze.~Żołnierze poklękali