Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |         Otwierały się przed jego wzrokiem coraz to nowe powiaty zuchwalstwa.
 2  1,  5 |    Widział ją, a raczej ogarniał wzrokiem wcieloną piękność, marzenie
 3  1,  11|     przeszywa potężnym, ślicznym wzrokiem.~Popręg! - krzyknęła, całą
 4  1,  13|    Gintułt poszedł oczyma za ich wzrokiem. Od wejścia przez środek
 5  1,  14|       zaglądając mu między rzęsy wzrokiem równej siły - aide-de-campe
 6  1,  16|         jasną łąkę, obejmował ją wzrokiem duszy, z krzykiem uniesienia,
 7  2,  2 |         ku wzniosłości! Idźmy za wzrokiem Fortunata... Oto wpatruje
 8  2,  2 |        oddech bezwonny, przenika wzrokiem krynice oczu, pięknością
 9  2,  2 |    wzruszenia, zimnym, obłąkanym wzrokiem zobaczył tę twarz, oczy
10  2,  4 |    wzruszenia, zimnym, obłąkanym wzrokiem zobaczył tę twarz, oczy
11  2,  12|  następnie zmierzył drapichrusta wzrokiem nikiej łokciem i odrzekł:~-
12  2,  15|          wtóre, patrzało krwawym wzrokiem w ciemności bez wiary zobaczenia
13  2,  21|        rozszarpywał i ćwiertował wzrokiem takiej nienawiści jak najzaciętszego
14  2,  21|   nieoczekiwanym, spojrzał takim wzrokiem, ze Rafał uchylił się dość
15  3,  3 | Powinowactwo...~Rzucił mimo woli wzrokiem w stronę ruin klasztoru
16  3,  3 |     mózgu jak widziadło. Ogarnął wzrokiem wszystko. Nie umiałby wyznać,
17  3,  4 |        po nich sennym, obojętnym wzrokiem. Ziewając myślał ospale,
18  3,  4 |          długą chwilę. Kamiennym wzrokiem patrzał w jego twarz. Wreszcie
19  3,  6 |          badał go przeszywającym wzrokiem. Potem raptownie odwrócił
20  3,  7 |          rąk i nóg niż zamglonym wzrokiem. Książę zmienił się prawie