Tom, Rozdzial

 1  1,  2 | wiejskich, co z rozdziawionymi ustami patrzali nieruchomo na to
 2  1,  5 |     haftki kożuszka i przywarł ustami do piersi odkrytych. Usunęła
 3  1,  5 |      Tracił rozum, odsłaniając ustami przecudowne, niewinne łono,
 4  1,  5 |        jak powieka. Przywierał ustami do stromych piersi i w oczarowaniu
 5  1,  7 |  dotykać rękoma tylko drzew, a ustami kwiatów. Słuchać, jak wiatr
 6  1,  8 |      stopy dotknąłem źrenicą i ustami spalonymi przez męczarnię,
 7  1,  9 |        Wszystko to z otwartymi ustami dziwowało się patrząc na
 8  1,  11|      krzyknęła, całą piersią i ustami chwytając oddech.~Jednym
 9  1,  12|        z oczyma pełnymi łez, z ustami pełnymi słów miłości, z
10  2,  7 |      obłoku, przywarł do niego ustami. Łzy spłynęły z oczu obojga...
11  2,  9 |   miejsce, upadł na nie głową, ustami i sercem, sercem samowładnie
12  2,  14|        cienki nos sterczał nad ustami tak wąskimi, że stanowiły
13  2,  14|      absurdum...~Trepka cmokał ustami.~- Ale co najzabawniejsza...
14  2,  17|    wolniejszy. Ale oto zacznie ustami, nosem, uszami, a nieraz
15  2,  20|    widział tuż przed spalonymi ustami nieśmiertelną piękność wpatrzonych
16  2,  20|         To i cóż stąd? Dotknąć ustami przed odtrąceniem, przycisnąć
17  3,  3 | Uśmiech owładnął jego oczyma i ustami. Stali przez mgnienie źrenicy,
18  3,  3 |   szepnął Wyganowski mlaszcząc ustami. - Nie wszystkie, ale przeważna
19  3,  3 |        Z zamkniętymi oczyma, z ustami pełnymi żałosnych słów,
20  3,  6 |      jakby przemarzła. Cmoknął ustami... Oczy leniwie wlokły się