Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    mierząc Nardzewskiego uważnym spojrzeniem. Po chwili rzekł, z trudem
 2  1,  1 |          patrzał weń nieruchomym spojrzeniem, w którego wyrazie nie było
 3  1,  2 |      mówić, ośmielali się każdym spojrzeniem i oczyma mówili sobie rzeczy
 4  1,  5 |   rozdzielała się przed rzuconym spojrzeniem i ukazywało się w jednym
 5  1,  7 |      wściekłością, smagał każdym spojrzeniem oczu. Na rabatach przed
 6  1,  8 |       śmierć, a jednym chłopskim spojrzeniem i jednym pogłaskaniem uciszyłeś
 7  1,  9 |         ku owym drzewom. Ogarnął spojrzeniem wyniosłe gałęzie... Pnie
 8  2,  3 |      ogarnął to miejsce ciekawym spojrzeniem.~Był w sali obitej suknem
 9  2,  6 |        oczy przed jego oszalałym spojrzeniem. - Czy są konie?~- Są...
10  2,  8 |     błękitu. Setnym i tysiącznym spojrzeniem pozdrawiali pionowe skały,
11  2,  9 |  obejrzał tych ludzi wzgardliwym spojrzeniem. Byli to żołnierze. Poznał,
12  2,  20|       wyniosłym, choć filuternym spojrzeniem, nim odpowiedziała na ich
13  2,  20|    zuchwalstwem i spotkał się ze spojrzeniem pani Ołowskiej.~I ono nie
14  2,  20|      Rafała drwiąco napastniczym spojrzeniem. Po chwili rzekła:~- Skoro
15  2,  21|          śmierci patrzały w nich spojrzeniem tamtego świata: Ujrzawszy
16  2,  21|      dalekiemu widokowi posępnym spojrzeniem. Gdy tam stał zastygły i
17  3,  6 |           pozdrowił go rycerskim spojrzeniem i ukłonem wodza. Mijając
18  3,  6 |           pozdrowił go rycerskim spojrzeniem i ukłonem wodza. Przyprowadzono
19  3,  7 |         podziękował mu ukłonem i spojrzeniem. Generał w tłumie. oficerów
20  3,  8 | zatrzymał się u drzwi i głębokim spojrzeniem, pełnym miłości i żalu,