Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |        oślepiło, szczęścia, które przyszło nie wołane, jak sen, i niewysłowionej,
 2  1,  5 |        świat ramieniem spychać mu przyszło z posady. Tę samotną i potajemną
 3  1,  9 |              Żałuję, że to mi nie przyszło na myśl. Trzeba było lepiej
 4  1,  12|   odwoływali się do motłochu, gdy przyszło karę ponieść za winy. Czyliż -
 5  1,  14|           Nie sądzę, żeby do tego przyszło. Mówiłem tylko, że mi się
 6  1,  16| przeminęła szybko i do wyznań nie przyszło.~Po świętach wielkanocnych,
 7  1,  16|         pierwszy z nich, nagle mu przyszło na myśl, że ten kwiat to
 8  2,  1 |           staruszków. A oto nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości
 9  2,  1 |          kapustę, gdyby do rzeczy przyszło, bo ręki, powiem ci otwarcie,
10  2,  2 |          zabrał się do przekładu. Przyszło mu to z łatwością, większą
11  2,  9 |     przewieźć chcieli. Zgonionemu przyszło na myśl słowo "Charon"...
12  2,  12|           na wypadek walki, gdyby przyszło bez pożegnania z karczmy
13  2,  17|           taki ci to głupi koniec przyszło - mówili my - piękny okręcie!..."~
14  2,  20|              A jednak, gdyby, tak przyszło cofnąć się naprawdę, zraniłoby
15  2,  22|         akuratnie na 18 listopada przyszło sto koni jazdy francuskiej
16  2,  24|      pruskiej.~Tegoż jeszcze dnia przyszło do bitwy. Dywizja polska
17  3,  1 |           ową półsenną zgrają nie przyszło jednak z łatwością. Z głębokiego
18  3,  9 |         Warszawę... Wkrótce patem przyszło do tego namiotu kilkunastu
19  3,  14|          czatował na napastników.~Przyszło z nich dwu w to miejsce
20  3,  15|  niezwykły brzmiał głos jego, gdy przyszło witać i rozmieszczać przybyszów.