Tom, Rozdzial

 1  1,  13|      siebie jak uścisk dobrego przyjaciela, szedł ulicami szukając
 2  1,  14|      wziął kapelusz i pożegnał przyjaciela uściskiem dłoni.~Gdy wyszedł
 3  2,  1 | Chciałem odszukać grób jednego przyjaciela, tam pod beznosą czaszką
 4  2,  1 |     gadał rotmistrz niby to do przyjaciela zwanego "Szpicem", ale tak,
 5  2,  3 |   sobie dobrze głos książęcego przyjaciela, majora wojsk pruskich.
 6  2,  12|    Zniknąć w odległym folwarku przyjaciela, zaszyć się w głuszy, przypaść
 7  2,  12|       niczym. Okryty był burką przyjaciela i ta go chroniła od deszczu,
 8  2,  13|     onieśmielony i wściekły na przyjaciela za te czułości.~Zaczyna
 9  2,  14|  dobrodziej, że mu przedstawię przyjaciela a najbliższego socjusza
10  2,  14|    Cieszę się mocno z poznania przyjaciela pana hrabiego i służby moje
11  2,  14|   zbliżając twarz aż do twarzy przyjaciela i wlepiając w niego krótkowzroczne
12  2,  18|     nieprzyjacielowi w sprawie przyjaciela Napoleona, który idzie na
13  2,  19|     niepostrzeżenie przedramię przyjaciela i niemym ruchem głowy wskazał
14  2,  20|   drgnął cały, tak dalece głos przyjaciela był ciosem obcej istności
15  2,  22|   przez sentyment dla spólnego przyjaciela.~Dawna przeciw woli przyjaźń,
16  3,  2 | Lefebvre-Desnouettesa, starego przyjaciela Polaków. Wyszedłszy z Pompejuszowskiej
17  3,  10|    Chciał wcisnąć między myśli przyjaciela słowo przypomnienia o tamtej
18  3,  16|   kiedy spał w kwaterze polnej przyjaciela Rybałtowskiego na La Roqueta,
19  3,  16|     dłoniach i patrzał w twarz przyjaciela. Czasami jego oczy wałęsały
20  3,  16| zasłoniła.~Krzysztof wrócił do przyjaciela. Wyciągnął z pochwy szablę