Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |      wody wiosła. Krypka wolno poszła naprzód. Wtedy poznali,
 2  1,  3 |         jak komięga ze zbożem, poszła tam, dokąd ją skierowali,
 3  1,  5 |      cugle i skokiem z miejsca poszła w przestwór, precz od lasu,
 4  1,  12|  rytmicznie w głębi, a później poszła w górę, na dalekie, błękitnawe
 5  1,  12|        A reszta legii gdzie?~- Poszła w Breściańskie i Mantuańskie,
 6  1,  16| spostrzegła go i nucąc z cicha poszła na prawo od źródła. Rafał
 7  2,  12|   sobie, wygnał. Oto wszystko. Poszła do miasta z płaczem. Gdzie
 8  2,  17|        gdy główna siła naszych poszła do Mantui, zamknąć się w
 9  2,  17|     Mincio. Część naszej legii poszła do obwodu Peschiery, a ja
10  2,  17|    dołożyło ramienia. Wreszcie poszła. Okręt manewruje żaglami
11  2,  22|       armaty. Załoga niemiecka poszła w niewolę do Francji. Poznacie,
12  2,  24|      dwie części. Jedna z nich poszła dalej, do Bydgoszczy, a
13  3,  1 |       podczas rejterady, która poszła z chwałą. Porucznicy Zabłocki
14  3,  1 |  piechota pierwszego regimentu poszła aż nad morze, pod Kołobrzeg...
15  3,  1 | niezgłębionej ciemnicy oceanu. Poszła tą drogą za oczyma uniesiona
16  3,  1 | mistyczny pył blasku księżyca. Poszła w śródmorze, w samotnie
17  3,  3 |         Raz spojrzy, dokąd też poszła. Raz rzuci okiem. Może jeszcze
18  3,  4 |   rozdzieliły się drogi. Prawa poszła na jakąś Sigüenzę, a lewa
19  3,  11|     żywy stos. Perzyna stamtąd poszła jak śnieg. Żar straszny.
20  3,  15|    temu zażądałem dymisji. Jak poszła moja prośba, tak do tej