Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       zdał się być duchem mrozu. Olbrzymi buk stał samotny, twardy
 2  1,  1 |    kundle, wyżły, jamniki. Jakiś olbrzymi kundys co chwila rzucał
 3  1,  2 | zawieszono festonami z jedliny,, olbrzymi komin i piec chlebowy zastawiono
 4  1,  3 |          tak między oczy, że ten olbrzymi chłop runął na wznak i formalnie
 5  1,  13|       martwocie, jakoby cmentarz olbrzymi, pełen grobowców.~Podróżny
 6  1,  14|      oczy widziane daleko. Jakiż olbrzymi skok z końca w koniec świata
 7  1,  14|       uderzenie Anglii au coeur, olbrzymi pomysł, żeby ją zwalić z
 8  1,  17|       drewnianych żaluzji, runął olbrzymi narożnik. Kupa cegieł z
 9  1,  17|        ze wszech stron na okopy. Olbrzymi kanonier austriacki w ciemnopiaskowym
10  2,  2 |          mówiąc posunął ku niemu olbrzymi wolumin.~Rafał skwapliwie
11  2,  2 |          przed rodem ludzkim ten olbrzymi cios, to brzemię myśli,-
12  2,  8 |        bezludny przestwór, w ten olbrzymi kraj niczyj, krzyk zgodny
13  2,  20|          loki ocieniały twarz, a olbrzymi pukiel był związany w węzeł
14  3,  1 |          nad bezgruntem leżącej, olbrzymi wał. Powstał z odmętu żywy
15  3,  2 |  rewolucji. Każdy z nich dźwigał olbrzymi gąsior z winem.~Tłum żołdacki
16  3,  6 |  kędzierzawą czuprynę generała i olbrzymi cień jego głowy na przeciwległej
17  3,  8 |         ściany do ściany chodził olbrzymi Dąbrowski.~Wielka twarz
18  3,  11|        mu przed oczyma wybuchnął olbrzymi żagiel ognia. Pożar w podwórzu!
19  3,  11|        się naokoło miasta, pożar olbrzymi w śródmieściu, dawały widzieć
20  3,  11|        figury Gintułta, ruchomy, olbrzymi i długi, pływał po całej