Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         Tarnin barwisty łańcuch. Ognie, okrzyki, śpiewy znowu napełniły
 2  1,  5 |         usłyszał trzask. Tęczowe ognie napełniły mu głowę i oczy.
 3  1,  7 |          mu się świeciły jak dwa ognie żywe.~Piotr stanął przed
 4  1,  8 |    zwaliły się na moje piersi, a ognie zapłonęły we włosach, uczułem
 5  1,  9 |  wspaniały pochód, a dopiero gdy ognie były już daleko, wioska
 6  2,  1 |     owładnięty przez wulkaniczne ognie patriotyzmu d'antichambre
 7  2,  20|       widzi, niemal ręką dotyka. Ognie wciąż palą po nocach i krzyczą,
 8  2,  20|          piękną zwracał, buchały ognie wewnętrznego pożaru, których
 9  2,  20|      roześmiał się patrząc na te ognie. To on tam ma się udać...
10  2,  20|         ma się udać... Między te ognie... Tysiąc strzałów wymierzą,
11  3,  1 |          leśnym wzgórzem ujrzeli ognie, toteż obeszli je całe w
12  3,  2 |         kto też to może palić te ognie? Wróg czy swój? Słychać
13  3,  2 |       grubych ramach na stosy, i ognie pełgały coraz żywiej. Krzysztof
14  3,  3 |  strzałów, dym, błyskające w nim ognie... Korytarz pierwszego piętra
15  3,  3 |      tumie franciszkanów płonęły ognie. Skwarzyło się mięso na
16  3,  6 |          na prost siebie zionące ognie i wybuchy kłębów dymu. Ognie
17  3,  6 |     ognie i wybuchy kłębów dymu. Ognie poziome i dymy, ognie i
18  3,  6 |      dymu. Ognie poziome i dymy, ognie i dymy. Po każdym ogniu -
19  3,  6 | mundurach, drągi, uzbrojenia - i ognie. W to miejsce zaraź skierowały
20  3,  9 |       daleko, że dziś mię we dwa ognie nie wezmą.~- Most, most!~-