Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |           o wszystkim i niczym, o niebie i ziemi, o frakach i najładniejszych
 2  1,  5 |   świszczą nagie pręty. Wysoko, w niebie... Ścisk i męczarnia opasują
 3  1,  6 |         stron beł i w piekle, i w niebie... A to tak beło. Ten zołmierz
 4  1,  7 |       wytryskały liście. Nawet na niebie kwitły całkiem nowe, nieznane,
 5  1,  7 |          gwiazd rozbłyskujących w niebie przejrzyste, jasnobarwne
 6  1,  7 |            Wysoko, na bezchmurnym niebie, jak lilia świeciła się
 7  2,  5 |      drogach morza, obłoku mój na niebie? Duszo mej duszy?...~
 8  2,  6 | księżycowa, widna. Nie postała na niebie ani jedna chmurka. Wiatr
 9  2,  6 |         uśmiechały się w złotawym niebie. Helena przycisnęła ramię
10  2,  7 |           z wiatru, z płynących w niebie obłoków, coś ze spienionej
11  2,  7 |           jej było, śnić-myśleć o niebie bezmiernym, ojcu wiecznym,
12  2,  9 |        jednej boleści. Na ciemnym niebie czerniejące ostrza świerków
13  2,  9 |        niech się spłacze i ukoi w niebie wiecznym...~Mrok zachował
14  2,  9 |           W dali, na rozjaśnionym niebie ukazały się szczyty gór.
15  2,  9 |           Póki słońce w błękitnym niebie świeciło, szedł naprzód.
16  2,  10|          były wlepione w widne na niebie, dalekie polskie góry. Długi,
17  2,  17|       trwogę. Ptactwo na żelaznym niebie z piskiem się chyba. Padnie
18  2,  17|   stateczny, wschodni wiater przy niebie pogodnym dozwolił nam sterować
19  2,  21|       wciąż leżała na obłokach, w niebie rozkoszy. Słodkie szepty
20  3,  1 |       przed sobą zrazu w mglistym niebie, a później coraz oczywiściej,