Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      zawsze słychać: idzie równo lasami jak dyliżans po gościńcu.
 2  1,  1 |           Ręka Boska odegnała... Lasami przyszedłem do tych moich
 3  1,  1 |          mój, Józef, i te pustka lasami porosłe kupił za grosz w
 4  2,  7 |        dala, po górach zasłanych lasami, przechodził z hukiem wicher.~
 5  2,  9 |      zacisznej dolinie otoczonej lasami. Patrzał w te miejsca spłoszonymi
 6  2,  12|       okolicę. Wlókł się suchymi lasami po niezmierzonych wrzosowiskach,
 7  2,  12|   gościńcem w dal zasnutą sinymi lasami. Olbromski miał teraz to,
 8  2,  17|       nie wiedz... Za górami, za lasami, za morzami...~- Za morzami
 9  2,  21|          Słońce wznosiło się nad lasami, nad garbatą i pogiętą ziemią
10  2,  22|     nierad ich widzę. Pojedziemy lasami.~- A czyje to lasy?~- Furt
11  2,  22|           bracie?~- Wrócić wrócę lasami. Ino ten Żydek... Oczy ma
12  2,  22| chrząstowskie i precz już samymi lasami aż pod Koniecpol. Dopieroż
13  2,  24|    rzeczkę Długą, snuć się przed lasami Słupna i Radzymina, przez
14  2,  24|    Starogard, w równinach między lasami na prawym brzegu Wierzycy,
15  3,  1 |         i Kreczmer przedarli się lasami aż pod Burdingen, a kiedy
16  3,  1 |    kamiennym, kiedy tuż obok, za lasami sąsiedniego powiatu, tworzą
17  3,  1 |    granatowe regle, niezmiernymi lasami sosny nadmorskiej okryte,
18  3,  9 |     brzask rozniecał się już nad lasami. Z obozu słychać było komendy
19  3,  9 |     wciąż o jakimś wojsku, które lasami powędrowało ku rzece. Na
20  3,  17|          mówię ci, za górami, za lasami, ludzi prawie nie widzę...