Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |         ziszczone, duszę swej duszy, kwiat cudnobarwny żywota. Jaśniała
 2  1,  7 |           tego dnia biały i różowawy kwiat okrył jakoby komżą świąteczną.
 3  1,  7 |             Zlatywało na ziemię jako kwiat czereśniowy. Dom był pusty,
 4  1,  8 |       odurzająco subtelny, złotolity kwiat lipowy. Z rabat kwietnika,
 5  1,  8 |            głębinę, i daleki, daleki kwiat lilii wodnej, nieruchomo
 6  1,  16|             przyszło na myśl, że ten kwiat to księżniczka. Nadobny
 7  1,  16|              to księżniczka. Nadobny kwiat sobie samemu pięknością
 8  1,  16|        między tarniną, którą oblewał kwiat śniegowy. Dziwnym mu się
 9  1,  16|           wysoko rosnący prześliczny kwiat "jaskółki". Z daleka, z
10  1,  16|         szczery, rzekła pokazując mu kwiat:~- To jest książę...~Rafał
11  1,  16|             książę. Jaśnie oświecony kwiat. Mój umiłowany, mój kwiat...
12  1,  16|            kwiat. Mój umiłowany, mój kwiat... Cóż z tego, że nie pachnie?
13  1,  17|        gardziel, biała jak kameliowy kwiat, łykała powietrze. Człowiek
14  2,  1 |             Sahary - i po wszystkim. Kwiat na tym miejscu nie wyrośnie,
15  2,  11| trójgraniastym liściu, a tu i owdzie kwiat jakoby naszego ostu wytryskał
16  2,  12|            sięgło, okrył prześliczny kwiat liliowy, po zeschłych mchach
17  2,  20|          rozkwitła jak najcudniejszy kwiat przy końcu wiosny.~Rafał
18  2,  21|            tylko nasyca się nią, jak kwiat nasyca się mgłą nocy.~Oto
19  3,  3 |              kolana śpiącej pierwszy kwiat tak wyśmienicie, że korona
20  3,  9 |            cudowny wystawiały widok. Kwiat jary je ubarwił. Iwina przydrożna