Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |       rozlatywał raptownie jak kupa piasku. Wicher dął zaciekle.
 2  1,  11|             Czegóż was tu taka kupa?~Ów stary, trzęsący się
 3  1,  13|    stołem, tłamsiła się osobna kupa. Coś tam tajemniczego robili,
 4  1,  17|       runął olbrzymi narożnik. Kupa cegieł z futrynami okien
 5  1,  17| szarpiąc bronią mundury. Rosła kupa trupów i rannych. Wreszcie
 6  1,  17|   uniesienie. W pewnym miejscu kupa białych obskoczona przez
 7  2,  17|       mocarstwo roztrącone jak kupa zgonin. Dodał ramienia pod
 8  2,  22|         jak skoczymy naprzód z kupą rycerstwa, a choćby ot i
 9  2,  24|    wskutek tego że wojsko szło kupą, Galicjanie odbywali, choć
10  2,  24|   przeważnie lancą.~Gdzie mógł kupą się rzucić w skok z nastawionym
11  3,  2 |       brzuchem rozwalonym, a z kupą kiszek, które zwisały jak
12  3,  3 |      na ziemię i przydusiła go kupa starych i podstarzałych
13  3,  6 |         Oddział środkowy szedł kupą, mając po boku wachmistrza
14  3,  6 | najbliższą drogą pod Nadarzyn. Kupa dzieci w koszulinach wybiegła
15  3,  6 |      się w szable, otoczyła go kupa bezładna ułanów i zagarnęła
16  3,  6 |       żołnierze przenosili się kupą do drugiej, do trzeciej,
17  3,  6 |       i ziemia... Tworzyła się kupa ruin drewnianych, zlanych
18  3,  13|         Ze dworu została tylko kupa zgliszcz, przyciesi opalonych,
19  3,  14|       Czymże to ją zatkać? Ich kupa zginie, zaraz druga kupa
20  3,  14|       kupa zginie, zaraz druga kupa w to miejsce wyrasta.~Po