Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | przedwiecznych, jako jęk bez nadziei, szło z samotni leśnych pó wtóre,
 2  1,  3 |            brzegu rzeki. Z burych fal szło zimno i przejmujące seplenienie
 3  1,  4 |              dom cały. Od szeregu lat szło wszystko tak mechanicznie
 4  1,  5 |              głowie i lodowate mrowie szło po grzbiecie. Wtedy cichym
 5  1,  13|            schodach na piętro. Za nim szło kilku towarzyszów, którzy
 6  1,  14|            rozbiło się w gruzy. Życie szło, pędziło naprzód, wrzało
 7  2,  10|               jak niewolnik w łykach. Szło znużonym, obojętnym krokiem
 8  2,  11|              Waasen. Kilku wieśniaków szło przodem, żeby odwalać zaspy,
 9  2,  17|          żołnierz z pieluch, toteż to szło w budy, sięgało ci do gardła,
10  2,  17|      austriackie nie krokiem paradnym szło, lecz żeby go odmieniło
11  2,  19|               pachną!~- Powiadali, że szło toto między posterunki,
12  2,  24|                wskutek tego że wojsko szło kupą, Galicjanie odbywali,
13  2,  24|            skrzydło korpusu polskiego szło pod rozkazami generała "
14  3,  1 |             wieśniaka. Zrazu wszystko szło po dawnemu: musztry, egzercerunki,
15  3,  3 |              stłumiono ogień i wojsko szło ku wyjściu. Wariatów i wariatki
16  3,  6 |             brzask. Przejmujące zimno szło z nizin Rawki od strony
17  3,  6 |             tysiąc wiernych żołnierzy szło bez butów, dwa tysiące na
18  3,  14|              obrębie zwalisk. W kupie szło trzech. Dojrzawszy, widać,
19  3,  18|            mijało twarze po twarzach, szło po spojrzeniach tysięcy