Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |           pełna łez i wołań, żeby przyszła istność szczęścia ukryta
 2  1,  5 |      posłaniu i na coś oczekiwał. Przyszła wreszcie tajemnicza chwila
 3  1,  7 |      głośno w Tarninach. Rafałowi przyszła teraz do głowy myśl, że
 4  1,  7 |        Sam nie wiedział, kiedy mu przyszła myśl, żeby powiedzieć Piotrowi
 5  1,  8 |     patrzy... - zdołał wyszeptać.~Przyszła nań świadomość, że może
 6  1,  13|          nami znajomych nie było. Przyszła potrzeba atakowania Werony,
 7  1,  16|         został płomieniem wstydu. Przyszła mu na myśl księżniczka Elżbieta.~
 8  2,  2 |   wykonywając rozkaz Mistrza. Tak przyszła przed Rafała. Wyciągnęła
 9  2,  4 |   wykonywając rozkaz Mistrza. Tak przyszła przed Rafała. Wyciągnęła
10  2,  6 |     tajemnicę swego życia. Skądże przyszła ku nim ta ziemia przedziwna?
11  2,  7 |          obejmie, minęły już, nim przyszła w to miejsce ze swym kochankiem.
12  2,  12|         nią obojętnie. Śmierć nie przyszła. Wysłała naprzód służebnicę
13  2,  17|       Dąbrowskim do połowy wybita przyszła w genueńskie góry. Tam my
14  2,  17|      człeka, po gloneczku chleba. Przyszła nędza bardzo wielka. I nie
15  2,  22| musztrujemy się na błoniu. Raptem przyszła wiadomość do tych panów
16  3,  1 |        ich w pętaczce na miejscu. Przyszła wreszcie dokładna wiadomość
17  3,  1 |         dnia ruszyła do Loken, 18 przyszła do Dobrego Miasta (Gutstadtu).
18  3,  4 |     siostrzyczko-rezedo? Tyżeś to przyszła na martwe ugory mej śmierci?
19  3,  9 |       cała siła austriacka, która przyszła była zza Świdra, teraz przeprawiała