Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy? ~- Ja
 2  1,  1 |      trudu, a poetyki i retoryki owo zgoła zaniechałem. Kraków!... -
 3  1,  5 |  dreszcze woli. Nie wiedział już owo zgoła, czy idzie, czy stoi.
 4  1,  7 |  Zamilkli. Nieruchomo przetrwali owo świtanie patrząc się w cudne
 5  1,  8 |         Wkrótce zwłoki odziano w owo codzienne ubranie, gdyż
 6  1,  11| jesiennych dźwigało się ku niemu owo bolesne, straszliwe szemranie
 7  1,  13|      swada, żart ze wszystkiego, owo tęgie oficerskie dufanie
 8  1,  17|  Wielhorskicgo. W bitwach, które owo wejście do fortecy poprzedziły,
 9  2,  8 |      wzruszonych do samej głębi, owo, jak mówi Pismo, błogosławieństwo
10  2,  14|    fatyga.~- Zbyteczna fatyga!~- Owo zgoła.~- Tak... - przedrzeźniał
11  2,  17|          nieśli ich ta tłumem na owo piękne Campo santo.~W parę
12  2,  17|          Nie wiedziałeś, człeku, owo zgoła, gdzieś jest, co się
13  2,  17|      Wiednia. Nie wiesz waszmość owo zgoła, co mówisz... Niech
14  2,  18|          Tarnów. Wstało wreszcie owo Bodnia zimne, wietrzne...~
15  3,  2 |      załamanymi rękoma wskazywał owo zniszczenie sprzętów, szat
16  3,  4 |            Ktoś pozywa na sąd za owo wino w świętym kielichu...
17  3,  10|          smutny, pół szyderczy i owo niby to tępe gapiostwo prostaka...
18  3,  10|    szczycie. wzgórka i patrzał w owo cudnobarwne zdarzenie. Rafał
19  3,  13|         dawnym lękiem patrzał na owo ziszczone wspomnienie dzieciństwa.