Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |    stojących uszu. Zdusił żelazne, ogniem zionące gardło. Klęcząc
 2  1,  10|     przecie zsierdził, a ślepie mu ogniem zioną jak czubatemu diabłowi.~-
 3  1,  17|           pracowało tam co noc pod ogniem. Sądzono powszechnie, że
 4  1,  17|       Payolo. To Redel wyczuł swym ogniem skradających się pod wodzą
 5  2,  1 |       słyszeć.~Rafał spłonął znowu ogniem wstydu, gdyż słyszał przecież
 6  2,  10|          Zła krew zalała mu mózg i ogniem dymiącym napełniła żyły.
 7  2,  11|           zionący najpotężniejszym ogniem przyrody, stał w swym ciemnym
 8  2,  21|          sobą drzwi i usiadł przed ogniem. Zapadł w zadumę przesyconą
 9  2,  21|           Gdy wstał z fotela przed ogniem, zajęła to miejsce i przez
10  2,  22|          dzierżyły drzewca pik i z ogniem machały szablicami najrozmaitszej
11  2,  24|        wałami, raziła napadających ogniem plutonowym, a dwie armaty,
12  3,  2 | straszliwie rozpuchłych od palenia ogniem gnatów nożnych, okręconych
13  3,  2 |         ręce, a nogi palone wolnym ogniem!~Szedł w tym miejscu obcym
14  3,  3 |          płomienie. Buchały jasnym ogniem poręcze, boki i gzymsy mebli
15  3,  6 |     Sokolnicki polecił umocnić pod ogniem nieprzyjacielskim zburzone
16  3,  8 |            ku Dąbrowskiemu. Twarze ogniem gorzały.~- Za wygraną bitwę
17  3,  11|         Wszystko to działo się pod ogniem bombardowania i napadów,
18  3,  15|         wytracać, miasta uśmierzać ogniem i mieczem. Szczerze ci mówię,
19  3,  16|            żółte piaski nadrzecza, ogniem trawiło usychające pod skałami