Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    szła .gęsta.~Na komorę... - marzył Rafał kierując lufę pod
 2  1,  4 |        pić na śmierć. To znowu marzył o śmierci, o zgubie, o zbrodni,
 3  1,  5 |     śnieg dmie coraz lepiej, i marzył o tym, jak zasypie, zaniesie,
 4  1,  11|  radości prawdziwie anielskie! Marzył o niej ciągle. Szedł z nią
 5  1,  11|        rzekła, ani wyrazu... - marzył odjeżdżając. Popędził w
 6  2,  2 |        snu wiecznego i chętnie marzył o wypoczynku w śmierci,
 7  2,  11| przelatującego ciało dreszczu. Marzył. Zdało mu się wskutek osobliwego
 8  2,  20|       w świat rzeczywisty... - marzył z gorzkim uśmiechem na ustach.
 9  2,  20|  jestem niespełna rozumu, gdym marzył takie rzeczy, a on to samo
10  2,  20|     nigdy już nie powrócą. Oto marzył długo i namiętnie, żeby
11  2,  21|         Z przymkniętymi oczyma marzył o tym, co będzie.~O, gdybyż
12  2,  21|       skierowanych do tancerki marzył o tamtej, córze~I nieba
13  3,  1 | szlakiem Karlomana Wielkiego - marzył Krzysztof. - Od Niemna za
14  3,  3 |       Jakże jesteś piękna... - marzył Cedro, pełen płomienistego
15  3,  3 |       którym jest miejscu? Nie marzył wcale o tym, żeby do niej
16  3,  6 |    Wsparłszy lewą rękę na kuli marzył jeszcze:~U nas się tam już
17  3,  12|   poczerniałych wargach. Rafał marzył jak o szczęściu, żeby nareszcie
18  3,  12|       bohater, o czym tyle lat marzył, lecz jako wymazany z list
19  3,  13|     skoczył na siodło.~Teraz - marzył - do Wyrw... Do wujaszka