Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        odchyleń wahadła mnóstwo kul, które siedziały w modrzewiowych
 2  1,  3 |         przewidywał zapytania i kuł odpowiedzi, a nadto w sekrecie
 3  1,  5 |          Resztkami wiedzy i sił kuł jeszcze raz za razem. Łapy
 4  1,  8 |         wśród świstu ołowianych kul, wpośród trzaskania granatów
 5  1,  14|         uczuł stojąc pod gradem kul u mostu Zelwy! Po tej hańbie,
 6  1,  17|         sklepieniem z płonących kul, zbity kamieniami, ociekający
 7  1,  17|       krwią od zranień ułamkami kul, czarny od prochu, z płaszczem
 8  1,  17|      czerepy bomb i rozprysłych kul. Smutek śmierci ściskał
 9  2,  21|      niech z chwałą zdechnie od kul dragońskich! Ależ owszem,
10  2,  21|       dokoła ze sześć, ze siedm kul. Wleźli obadwaj na biały
11  2,  23|      były nie nabite, brakowało kul, nabojów, skałek. Za to
12  2,  24|       przeszedł po lodzie. Grad kul sypała artyleria konna pruska,
13  2,  24|     Fiszera przeszły pod gradem kul Wisłę i przyczyniły się
14  2,  24|       tyle, że mógł wśród gradu kul ustawić dwie swoje haubice
15  3,  2 |         czele, posyłał im salwę kul z karabinków, które oficerowie,
16  3,  6 | Offenbach. i Bergen, spod gradu kul pod Hohenlinden, spod paszcz
17  3,  6 |       raził ich nieustanny grad kul. Ale już z trzech stron,
18  3,  6 |       piechotę i artylerię grad kul sześciofuntowych.~To nadchodzący
19  3,  11|         okno widać było mnóstwo kul ognistych, puszczonych na