Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |             od Jeleniowskiej Góry... Gdy powiew wiatru nacichał,
  2  1,  1 |           myśliwiec wytężył słuch... Gdy go do ostatniej granicy
  3  1,  1 |             przed nim jakby we czci, gdy płynął w bory ów śpiew niewysłowiony.
  4  1,  1 |           sepleniący syk, zdławiony, gdy po nią chciwie rękę wyciągnął.
  5  1,  1 |              się stada wilków. Toteż gdy wjeżdżano w posępne gąszcze
  6  1,  1 |          zapaliła zmoczonego prochu. Gdy młodzieniec przetarł oczy,
  7  1,  1 |           wnętrzności i ciskał psom. Gdy nadeszli, pan Nardzewski
  8  1,  1 |                 mruknął do strzelca.~Gdy ten otwierał mały składany
  9  1,  1 |           drąg ów między nie wsunął. Gdy to wszystko załatwił, zbliżył
 10  1,  1 |          pełen czerwonych węgielków. Gdy zwilżony tytuń dobrze zaprzał,
 11  1,  1 |      myśliwiec.~Był już mrok prawie, gdy na skraju leśnym stanęli
 12  1,  1 |             i przenikający do kości. Gdy stanęli na przełęczy, którędy
 13  1,  1 |         zatoki na rozbitym gościńcu, gdy konie poszły z góry.~- Te,
 14  1,  1 |         wołał Nardzewski na furmana, gdy się sanie, zbyt ostro toczyły
 15  1,  1 |              w noc rzęsiste światło. Gdy konie osadzono, z ganku
 16  1,  1 |              ojciec zamieszkały był, gdy przybył z czeskiej strony...~-
 17  1,  1 |           karabiniera pierś w pierś, gdy się nie spodział, i wziąłem
 18  1,  1 |             był z karty wystrzelony. Gdy się dym rozwiał i zaczął
 19  1,  1 |         obowiązany nie jest. Święto, gdy przypada w dzień pańszczyźniany,
 20  1,  1 |             orzechów, grzybów. Nawet gdy się orzech w lasach nie
 21  1,  1 |              ciekawość, jak w lesie, gdy się odezwał głos ogarów.
 22  1,  2 |              naigrawał. Wtedy nawet, gdy on, Rafał Olbromski, żywy
 23  1,  2 |          senne widziadło. Po chwili, gdy ruszył lejcami, zapadły
 24  1,  2 |           złączeni śmiertelną grozą, gdy turoń nachylił się ku ich
 25  1,  2 |               Zmącona woda chlupała, gdy chłopstwo podsadzało się
 26  1,  2 |          włosy, spuszczone na czoło. Gdy od tańca zakwitły jej policzki,
 27  1,  2 |        pochłania i życzliwie zataja. Gdy Rafał dopadł wierzchówki
 28  1,  2 |             komplementy i sumitował. Gdy wstąpiła na ganek jedna
 29  1,  2 |        obrócić się nie było sposobu, gdy cześnik przepraszał właśnie
 30  1,  2 |           spróbował odemknąć okna, a gdy się okazało, że są na głucho
 31  1,  2 |              Rafał płonął ze wstydu, gdy nie postrzeżony słuchał
 32  1,  2 |               gdzie był jej kawaler. Gdy w przerwach między jednym
 33  1,  2 |             wyciągnąć prawie z domu. Gdy go owiało mroźne powietrze
 34  1,  2 |             że znalazł już wszystko, gdy znowu ogarniać go zaczęła
 35  1,  3 |          Snuje się jako pajęczyna, a gdy stanąć i słuchać, bez wydania
 36  1,  3 |           bez wydania głosu zamiera. Gdy spojrzeć poza siebie - nic,
 37  1,  3 |          trupio wśród nich szarzała.~Gdy się na pewien przeciąg czasu
 38  1,  3 |            był niepisany zwyczaj, że gdy wieczór zapadał, obadwaj
 39  1,  3 |         Uczuł, jak łódź gibnęła się, gdy Rafał z niej wyszedł, usłyszał
 40  1,  3 |      przemokłym od długich deszczów. Gdy wrócił z wiadomością, że
 41  1,  3 |           dno razem z ułamaną taflą, gdy Rafał chwycił rękoma pręty
 42  1,  3 |       zagonie, dygocąc całym ciałem, gdy zzuwał z niego buty. Kiedy
 43  1,  3 |              się pięściami na dobre, gdy Rafał wrzasnął, że muszą
 44  1,  3 |             się do niego od Opatowa. Gdy przybiegli do ogrodów miejskich,
 45  1,  3 |            wznosząc świeczkę łojową. Gdy ujrzał dwie postacie nagie,
 46  1,  3 |            mieście. Gorąco biło nań, gdy sobie wspominał rozmaite
 47  1,  3 |         duszy na myśl, jak to śnieg, gdy się powietrze ogrzeje, zacznie
 48  1,  3 |          Rafała do salki prorektora. Gdy tam weszli, oczom skazańca
 49  1,  3 |          pedele zostali w korytarzu. Gdy Filip był zaledwie o kilka
 50  1,  3 |         Kapistran. Mieli już Rafała, gdy ten skokiem znalazł się
 51  1,  4 |             łoskot cepów o klepisko. Gdy dokonany został oprzęt wieczorny
 52  1,  4 |              życia.Miał ją w oczach, gdy była włochatym źrebiątkiem
 53  1,  4 |           białą świerzopą; pamiętał, gdy była źrebicą o krótkiej
 54  1,  4 |      Potrafiła rozpoznać jego kroki, gdy już z daleka nadchodził,
 55  1,  4 |             rżała z cicha, radośnie, gdy się zbliżał, a biła nogami,
 56  1,  5 |              i niewiele jej zostało. Gdy Rafał wszedł po cichutku
 57  1,  5 |                rzekł Rafał.~W chwili gdy to mówił, patrząc ojcu w
 58  1,  5 |            głowę futrzaną czapeczkę. Gdy to skończył, wylał na siebie
 59  1,  5 |         kopał, nim wybrnął z ogrodu. Gdy wszedł na dziedziniec, obskoczyły
 60  1,  5 |           Baśka parsknęła kilkakroć, gdy do niej szedł, i dotknęła
 61  1,  5 |            wielkich lasów Góreckich. Gdy tam stał chwilę, pierwszy
 62  1,  5 |             głowę miękkimi rękoma, a gdy spragnione jego wargi dotknęły
 63  1,  5 |             i stanąć w strzemionach, gdy go opadły. Baśka rzuciła
 64  1,  5 |             czuć już było podrzutów, gdy sprężyste nogi odbijały
 65  1,  5 |             migocące gdzieś w głębi. Gdy tak wzrok natężał, że widział
 66  1,  5 |          parowów pościg ją doganiał. Gdy do jej uszu doleciał osłuch
 67  1,  5 |            wydał wrzask przeraźliwy, gdy ręce znalazły się w rozwartej
 68  1,  5 |              zatopiła krzywa sztaba. Gdy zgasły przed nim straszne
 69  1,  6 |              się, chwiał, odchodził. Gdy błysk ognia padł w jego
 70  1,  6 |              ziemi uklepana, drżała, gdy w nią bić wzięły rozjuszone
 71  1,  7 |             i sczerniał. Ale dopiero gdy zaczął przychodzić do zdrowia,
 72  1,  7 |        stolicy przywiezione nowinki, gdy ten zagroził mu bizunami
 73  1,  7 |       choroba, która z tego wynikła, gdy go na pół martwego znaleziono
 74  1,  7 |          rozmów z matką i siostrami, gdy był zmuszony zajmować się
 75  1,  7 |            miał już skręcić na lewo, gdy panicz rzekł:~- Wincenty...
 76  1,  7 |         poprzybijać nowymi hacelami. Gdy kowal zabrał się do tej
 77  1,  7 |          żłobek... Nie obejrzał się, gdy bryczka ruszyła z miejsca,
 78  1,  7 |     sprychami, i nie odwracał głowy, gdy mijała długi ogród. Miejsce
 79  1,  7 |         białodrzewa, sokor i wiązów. Gdy tak przygasło, że tylko
 80  1,  7 |            węże przerastały drogę, a gdy się od niej cofnęły drzewa,
 81  1,  7 |          siebie, a cofa się i kryje, gdy nań patrzeć. Rafał śledził
 82  1,  7 |          mizerne pióra żyta i owsów. Gdy zmrok zapadł, w owym dalekim
 83  1,  7 |           bryczki i wszedł do sieni. Gdy stukał w ciemności, poszukując
 84  1,  7 |              Rafał wszedł do pokoju. Gdy się znalazł za progiem,
 85  1,  7 |       kołnierz jego białego surduta. Gdy rozpoznał Rafała, uśmiech
 86  1,  7 |         słowa, długo całował w usta. Gdy go wreszcie posadził przy
 87  1,  7 |             się na pięcie i poszedł.~Gdy zostali sami, kapitan Piotr
 88  1,  7 |         ukradkiem. Ale jednocześnie, gdy znikała owa gruba zasłona,
 89  1,  7 |             w dzikości wzburzenia... gdy parobków:.. krzyknąłem,
 90  1,  7 |              krzepły jakby zmrożone, gdy przesuwało się jakieś bolesne,
 91  1,  8 |             wyraźne bruzdy i zagony. Gdy Rafał przebywał ją po raz
 92  1,  8 |              całkiem do kory.~Teraz, gdy pan kapitan zaczął trzebić
 93  1,  8 |             młode dalekie brzózki... Gdy Rafał zwracał stęsknione
 94  1,  8 |              wszelkich ustaw rozumu.~Gdy nieraz leżał na suchych
 95  1,  8 |              ciszę niezgruntowaną, i gdy w nim budziły się i rosły
 96  1,  8 |           brzegu podanego krzesełka. Gdy zdjął kapelusz, Rafał miał
 97  1,  8 |            wionęła przez twarz pana, gdy to mówił.~- Cincinnatus... -
 98  1,  8 |            hazardu życia. Ale też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego
 99  1,  8 |              każdą głowę mądrzejszą. Gdy sobie wspominam owe bandy
100  1,  8 |         Jeśli chcieli, gardzili mną. Gdy byli nastrojeni wspaniałomyślnie,
101  1,  8 |           pijatyk, dzielnych harców! Gdy nam powiedziano radosne
102  1,  8 |           Piotr obojętnie milczał.~- Gdy wróciłem - mówił książę -
103  1,  8 |        własnym wierzyć nie chciałem, gdy mi komisarz wartość kluczów
104  1,  8 |         Słowa, słowa...~- Nie słowa. Gdy teraz spojrzę w świat, w
105  1,  8 |      spojrzał nawet za odchodzącymi. Gdy żołnierz wszedł do pierwszej
106  1,  8 |              księżyca. Cieszyła się, gdy szły od niej wolno, rytmicznie
107  1,  8 |         mojego krzyku byłeś wówczas, gdy w dniach utrapienia ludzie
108  1,  8 |             i lanc pędzącej konnicy, gdy oszalałe źrebce trzęsą się
109  1,  8 |      żołnierz dygoce na całym ciele.~Gdy góry ołowiu zwaliły się
110  1,  8 |           jako światło przychodzące.~Gdy myśl nie wymówiona, sama
111  1,  8 |           pospólnym dole...~Dzisiaj, gdy uspokojony leżę bezczynnie,
112  1,  9 |             Rafał. Przy nim Michcik. Gdy orszak pogrzebowy mijał
113  1,  9 |          wspaniały pochód, a dopiero gdy ognie były już daleko, wioska
114  1,  9 |       nacichł, choć szemrał jeszcze. Gdy orszak zbliżał się do alei
115  1,  9 |              się szczera wściekłość, gdy trzeba było brnąć w poprzek
116  1,  9 |           klony, dęby i buki.~Teraz, gdy w ich wnętrza, wyrywając
117  1,  9 |         kudłata głowa chłopa-starca. Gdy wóz otoczony latającymi
118  1,  9 |        chybka mysz uciekała, chwilę, gdy patrzał na bezwładne oczy
119  1,  9 |           zechcesz...~Odchodził już, gdy wtem wrócił się jeszcze
120  1,  10|            ranem usnął snem twardym. Gdy się obudził, znalazł koło
121  1,  10|           miejsca wolnego! Wreszcie, gdy owa ostatnia chwila nadeszła
122  1,  10|           ostatnia chwila nadeszła i gdy w rzeczy samej ze stojącymi
123  1,  10|         wybuch. W pewnych momentach, gdy śmieszka najbardziej zanosiła
124  1,  10|           namaszczeniem zupy do ust, gdy wtem gruby głos zaskrzeczał
125  1,  10|         powiedzmy, prawda.~W chwili, gdy się ta rozmowa toczyła,
126  1,  10|         młodego panicza do gabinetu, gdy się tam książę uda. Sporo
127  1,  10|            kazał Rafałowi oczekiwać. Gdy grube łydki fagasa przestały
128  1,  10|             łaskawy, pański uśmiech, gdy z wolna odwróciła się i
129  1,  10|             ohydną wzgardę w piersi, gdy wtem drzwi boczne uchyliły
130  1,  10|        uśmiechając się dziwacznie. - Gdy się waść pobawisz i poznasz
131  1,  11|              przezciemnego anioła! A gdy chłodna, sierpniowa noc
132  1,  11|               sierpniowa noc mijała, gdy oszalały od wewnętrznych
133  1,  11|          każdym wyścigu. Pod jesień, gdy otworzyły się rozległe ścierniska,
134  1,  11|           włosy dwuletniego dziecka. Gdy całe towarzystwo zajęte
135  1,  11|             śmiechem zawołał książę, gdy się o kilka kroków zbliżyli.~-
136  1,  11|         słuchała opowiadania Rafała. Gdy skończył, parsknęła krótkim
137  1,  11|       przeciwną stronę, ku Wygnance. Gdy się pode wsie obejrzał,
138  1,  11|            stado spłoszonych wróbli. Gdy Rafał blisko podjechał do
139  1,  11|              sobie i rwał z miejsca, gdy ciosy coraz wścieklejsze,
140  1,  12|              kompanie grenadierskie. Gdy książę wzwyczaił oczy do
141  1,  12|     obserwowany bardzo podejrzliwie. Gdy się te wszystkie ceremonie
142  1,  12|       niezwyciężonej armii. W chwili gdy książę Gintułt stanął w
143  1,  12|         który się na czopie obracał. Gdy go złodziej obrócił, znalazł
144  1,  12|          odwoływali się do motłochu, gdy przyszło karę ponieść za
145  1,  12|         westchnienia rodu ludzkiego. Gdy zdarzył się dzień cichy,
146  1,  12|             do brzegu i wysiadł. Ale gdy chciał wstąpić na plac,
147  1,  13|              wapienne złomy Vicenzy. Gdy minął te okolice, wjechał
148  1,  13|            dwudziestoletniej twarzy, gdy błysnęła latarnia i mógł
149  1,  13|              wyciągnął nogi. Dopiero gdy cokolwiek odpoczął, podniósł
150  1,  13|    wyrecytował jak lekcję.~W chwili, gdy to mówił, wszyscy jego koledzy
151  1,  14|         zapytywał portier uprzejmie, gdy oczy jego przybierały wyraz
152  1,  14|          jeszcze naczelnym wodzem, a gdy nim będę, to nie tutaj.~-
153  1,  14|          zechcę, nędznikiem, wówczas gdy trzeba być bardziej potężnym
154  1,  14|            rzekł Cezar do Metellusa, gdy mu ten zabronił ruszać skarbu
155  1,  14|              z galeryjek, słuchałem, gdy przemawiali z gestami zarazem
156  1,  14|      cnotliwych handlarzy cielęciny, gdy dawali l'essor ŕ leur imagination.
157  1,  14|            les Monarques. Raz tylko, gdy wystawiano w teatrze Horatiusa
158  1,  14|          słuchał ze zwieszoną głową. Gdy Sułkowski skończył, rzekł
159  1,  14|         przyjaciela uściskiem dłoni.~Gdy wyszedł na ulicę, deszcz
160  1,  15|       niezbędnych po temu funduszów. Gdy minęła zima i zbliżał się
161  1,  15|           tragizmie wówczas dopiero, gdy profesor wyszedł, a miejsce
162  1,  15|            wypił kawę i zjadł bułkę. Gdy resztę połykał, staruszek
163  1,  16|          wydał upragnionym i drogim! Gdy najęte szkapięta zajechały
164  1,  16|       łaskawie i często przytakiwać. Gdy wspomniano Piotra - płacz
165  1,  16|      szerokich liliowych kielichach. Gdy Rafał ujrzał pierwszy z
166  1,  16|          wzdychała nad tym miejscem, gdy cichy wiatr czesał jej długie
167  1,  16|         żałowała tego, co się stało, gdy brat patrzał na nią drwiącymi,
168  1,  16|        wychylając głowę zza tarniny. Gdy go spostrzegła, chciała
169  1,  16|           tak strwożona jak wówczas, gdy ją wytropił. Owszem, na
170  1,  16|            odpowiadał. Ale w chwili, gdy siostra mówiła na poły do
171  1,  17|            zalewisk Zurychu jeziora, gdy idzie nawałnicą górska wiosna?
172  1,  17|          gdzie indziej prowadzonych. Gdy wkrótce zaczął się szerzyć
173  1,  17|            lecz doskonały półgłodek, gdy żołnierz z dobrawoli oddał
174  1,  17|         zaczęły się wówczas dopiero, gdy w połowie czerwca wody zaczęły
175  1,  17|         czerwca wody zaczęły spadać, gdy wylazły dalekie brzegi błotne
176  1,  17|             pod Putole i Vergiliana, gdy ukazała się grobla Cerese
177  1,  17|        samego Wirgiliusza pamiętały. Gdy wyśliznęły się ostatnie
178  1,  17|           kieszeni namacalne dytki i gdy został jeno stary mundur
179  1,  17|             na prost bramy Pusterli.~Gdy od 4 lipca Austriacy poczęli
180  1,  17|           długo na kamieniach ulicy. Gdy spoczął, książę, czając
181  1,  17|            podniósł oczu na księcia, gdy ten zadreptał koło niego,
182  1,  17|              od jednego do drugiego. Gdy Gintułt stanął przy nim,
183  1,  17|          palisady zgorzałe.~W chwili gdy książę przyszedł, Axamitowski
184  1,  17|          myśli rzuciły się na duszę. Gdy tak błąkał się, głową przewyższając
185  1,  17|             d'appui nasypu szańca, i gdy zabrnął w najciemniejsze
186  1,  17|              dreszczach i ciemności. Gdy się kiedy niekiedy ocknął,
187  1,  17|              tortury średniowieczne.~Gdy tak w ciszy strudzone wojsko
188  1,  17|           przysięgą.~- Mówiliśmy, że gdy jawnie nam wyznasz, co zamierzasz,
189  2,  1 |           sekrecie późnymi nocami, a gdy go wreszcie ułożył i tysiąc
190  2,  1 |              jeszcze o nim, później, gdy odpowiedzi nie było, zaczął
191  2,  1 |             Rafałem nogi się ugięły, gdy to usłyszał. Cześnik niby
192  2,  1 |              niegościnnie zamknięty, gdy Rafał stanął u jego podwojów.
193  2,  1 |          zapytał, czego sobie życzy. Gdy Rafał, pełen nieprzyjemnych
194  2,  1 |              który i mnie obsługuje. Gdy się wyśpisz po drodze, przyjdź
195  2,  1 |       bogatych ścianach i sprzętach, gdy wtem z jednego kąta rozległ
196  2,  1 |           Widzisz, j a w tym czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem
197  2,  1 |         teraz zaczniemy...~W chwili, gdy to mówił, żelazne drzwi
198  2,  1 |      trzewików v marmurową posadzkę. Gdy spostrzegł Rafała, na jego
199  2,  1 |              prostak w każdym ruchu. Gdy go wymijały piękne pojazdy
200  2,  1 |            nowo wzniesione domostwa. Gdy tak, wlokąc się bez celu,
201  2,  1 |              to miał zwyczaj czynić, gdy obok siebie wysiadywali
202  2,  1 |            we czterech do stolika i, gdy dano kartę, Rafał, zaczerwieniony
203  2,  1 |            zimne poty biły na czoło, gdy myślał o straszliwej cenie
204  2,  1 |           zysku około setki dukatów. Gdy od niechcenia zgarniał do
205  2,  1 |              do hołoty.~- Osobliwie, gdy przyjdzie długi oddawać.~-
206  2,  1 |              wcale posadzce umizgów, gdy obecny tutaj bladooki zapisywał
207  2,  1 |        uczucia miotają jego piersią, gdy słucha tych pięknych banialuków...
208  2,  1 |        śmiechu słysząc jego wrzaski. Gdy stangret wydarł się z rąk
209  2,  1 |              ten sposób oporządzona, gdy naraz z głębi sąsiedniego
210  2,  1 |        pijany zbił się w gęstą kupę. Gdy nowy sztylet światła latarni
211  2,  1 |          rękami i począł kuć w zęby. Gdy tamten na dobre omdlał,
212  2,  2 |            zdarcie koszuli Dejaniry. Gdy wreszcie stanął przede drzwiami
213  2,  2 |             zamiar zdmuchnąć świecę, gdy drzwi się znowu z cicha
214  2,  2 |            elegantów pierwszej wody, gdy oto nagle zjawiła się na
215  2,  2 |           potęg nie mogła zniweczyć. Gdy ciężki sen zawarł powieki,
216  2,  2 |              Całe ciało trzęsło się, gdy tak spływały, podobnie jak
217  2,  2 |            podobnie jak drży ziemia, gdy burza w dal i noc uchodząca
218  2,  2 |           oprawionymi w białą skórę. Gdy Rafał wszedł, na chwilę
219  2,  2 |           rodzeniu się traw na łące, gdy przygrzeje słońce wiosenne -
220  2,  2 |        umieraniu ostatniego potrawu, gdy słoty października zasłaniać
221  2,  2 |            jest w stanie, to wiosna. Gdy - jak mówi stary Hezjod
222  2,  2 |           umysł w ten potężny widok, gdy Fortunatus, kapłan manichejski,
223  2,  2 |            się nie ulitować nad nim, gdy w ciemnej nocy spogląda
224  2,  2 |           mądrość męską. Widział go, gdy się doczekał wnuka, i w
225  2,  2 |            sok żywota... Widział go, gdy się w głuchej tajemnicy
226  2,  2 |         jesienny wieczór nadchodził, gdy wreszcie skończył wyznaczoną
227  2,  2 |        francuskim powitanie i naukę. Gdy wyrzekł ostatnie słowo i
228  2,  2 |              sprzeciwia tej prośbie, gdy zgromadzeni powstawszy wyciągnęli
229  2,  2 |             Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała wobec Stwórcy
230  2,  3 |            do małej salki i wyszedł. Gdy za chwilę powrócił, był
231  2,  3 |              Jeszcze brzmiała pieśń, gdy błysło światło jakoby w
232  2,  3 |        oznaczając w długim wywodzie. Gdy na zadane w końcu pytanie:
233  2,  3 |       wstąpienia do towarzystwa? - a gdy udzielił odpowiedzi na każde
234  2,  3 |            dla ominięcia przeszkody. Gdy go nareszcie prowadzono,
235  2,  3 |              wyżej odsunięto opaskę. Gdy po raz trzeci miał uderzyć
236  2,  3 |             stopy pod kątem prostym. Gdy postawił siedm takich kroków,
237  2,  3 |              powitania braterskiego.~Gdy te wszystkie ceremonie zakończyły
238  2,  3 |             pracy, jaki dany będzie.~Gdy uderzył młotkiem, milczące
239  2,  4 |        francuskim powitanie i naukę. Gdy wyrzekł ostatnie słowo i
240  2,  4 |              sprzeciwia tej prośbie, gdy zgromadzeni powstawszy wyciągnęli
241  2,  4 |             Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała wobec Stwórcy
242  2,  5 |             w noc upalną jak żelazo, gdy stygnie, i usta jej szeptały
243  2,  6 |          wczesnym rankiem wyjechała, gdy służące jeszcze spały. Uczyniła
244  2,  6 |          urwistych górskich drogach. Gdy w ostatnim miasteczku, którego
245  2,  6 |          poświstach zielonych igieł, gdy huczą trąby górskiego wiatru...~-
246  2,  6 |           sobą. Serca wołały na nią, gdy nagle zwracała w bór czarny
247  2,  6 |             kwiatonów. Słychać było, gdy konie szły pod górę noga
248  2,  7 |            był śliski zgrzyt zasuwy, gdy o świcie stary gazda przynosił
249  2,  7 |              a uroczyste jak organy, gdy w późną, dżdżystą noc, znużeni
250  2,  7 |             i sinawą rdzę obleczony. Gdy słońce ranne, jak przez
251  2,  7 |             i małe szyneczki chaty i gdy przesuwało po, ciemnych,
252  2,  7 |           objęć wstawała po północy, gdy księżyc-wietek, z rogami
253  2,  7 |          każdym i wydzierać z niego, gdy śpi, zelżywe tchnienie wieków...~
254  2,  7 |       porządku, spostrzegał ducha. A gdy oczyma zatapiał się w jej
255  2,  7 |             zatapiał się w jej oczy, gdy wdzierał się w nie, wstępował
256  2,  7 |         poczęła rozrywać stanik. Ale gdy spomiędzy czarnego jedwabiu
257  2,  7 |         czołobitny z cicha zamierał, gdy przeszedł w chwale poświstów.
258  2,  7 |           woda potoków szumiała...~A gdy przemijał deszcz, rozdzielały
259  2,  8 |              szczelinach skalnych.~A gdy słońce zbyt doskwierało
260  2,  8 |             okryci, usnęli. Świtało, gdy Rafał zbudzony został z
261  2,  8 |     przywiązany do świerkowego pnia. Gdy to w półśnie uczuwał i zaczął
262  2,  8 |       wydarła się. Westchnął z ulgą, gdy półnaga, skrwawiona, jednym
263  2,  9 |          uśmiechały się dobrotliwie. Gdy dźwignął głowę i odsunął
264  2,  9 |        górskie zioła. Było południe, gdy wyszedł z owej doliny. Skoro
265  2,  9 |             śladów nie było. Dopiero gdy po stokroć wzdłuż i w poprzek
266  2,  9 |      odszukania najgorszej prawdy. A gdy powrócił w to samo miejsce,
267  2,  9 | nieświadomości.~Zbliżał się wieczór, gdy powstał i z trzeźwością
268  2,  9 |        znaleźć.~Przeląkł się bardzo, gdy ujrzał dokoła siebie nagły
269  2,  9 |                 I ty, o niebo...~Ale gdy te westchnienia wyrywały
270  2,  9 |            bada niebezpieczeństwo. A gdy niestrudzone psy podkopią
271  2,  9 |              z dala od ziemi.~Wtedy, gdy o tym myślał zwilżając zeschłe
272  2,  9 |        palców żelaznym pierścieniem. Gdy mu nogi zakuwano w kajdany,
273  2,  10|           mrowienia na skórze czoła, gdy się zsuwały, przepływa żałosna
274  2,  10|       patrzeć w daleki kąt ciemnicy. Gdy oczy jego przywykły do mroku,
275  2,  10|           wymawiał słowo tajemnicze. Gdy nie otrzymał wcale odpowiedzi,
276  2,  10|         wyrywał ślepcowi kij z ręki, gdy się do przepaści przybliża.~
277  2,  11|         Ticino, którą byli widzieli, gdy zlatała potokiem ze śnieżnych
278  2,  11|           Szept kończystych listków, gdy się jedne do drugich z trwogą
279  2,  12|              boleści. Ale za chwilę, gdy go pytano, gdzie jest kobieta,
280  2,  12|             bez dziewiczego wdzięku, gdy wicher podwiewał ich nadobne,
281  2,  12|          celu przysuwał się do nich, gdy przed gospodą rozległ się
282  2,  12|            zadając służącym pytania. Gdy tak z kąta w kąt defilował,
283  2,  12|        czapczynę, kmiotku pracowity, gdy idziesz z karczmiska na
284  2,  12|           obłamane ręką pracowitego, gdy idzie z karczmiska na rozstajnych
285  2,  13|     koniecznej grzeczności w chwili, gdy stary pan tak dalece był
286  2,  13|              na stole, nawet wówczas gdy oczyma i słowami pieścił
287  2,  13|          przymglone łzami szczęścia, gdy patrzał a patrzał na syna,
288  2,  13|           kręcący się dokoła stołów. Gdy przybyli zasiedli do wieczerzy
289  2,  13|       przypatrywał się tej panience, gdy tak z roziskrzonymi oczyma
290  2,  13|     ożywionej rozmowy. Nade wszystko gdy pochylała się z szeptem
291  2,  13|        szeptem gorączkowym ku bratu, gdy zatapiała w nim oczy, Rafał
292  2,  14|            ogniste krzaki nasturcji. Gdy bryczka zatrzymała się przed
293  2,  14|         oknami, felczerów sprowadza, gdy się w karczmie pokrwawią,
294  2,  15|              Jedno, co go pociągało, gdy się budził, i co zamykało
295  2,  15|      przygodach Krzysztofa i Trepki, gdy nad wieczorem z chartami
296  2,  15|             była jesień.~Codziennie, gdy otwarto okiennice, wlewało
297  2,  15|             jak płomień zagasły. Ale gdy się łudził pewnością, że
298  2,  16|     bezsilnie i z gnuśnym bezwładem. Gdy wiatr powiał z pól, leciały
299  2,  16|        wielkie czapy dotykały ziemi, gdy podkładając lewary dźwigali
300  2,  17|        wreszcie od niechcenia Rafał. Gdy do wrót dziedzińca podeszli,
301  2,  17|             Marengo do Casteletto. A gdy armia francuska nie mogła
302  2,  17|           nam dwustu nowym rekrutom, gdy główna siła naszych poszła
303  2,  17|           rozkaz. Wziął nas ze sobą, gdy za Ticino uchodził. Legion
304  2,  17|         Joubert, prawdziwy żołnierz, gdy rankiem o godzinie trzeciej
305  2,  17|               Championnet generał, a gdy ten umarł - Massena.~Legia
306  2,  17|             wszyscy do nogi wysnęli.~Gdy my się tam szwendali jak
307  2,  17|          jeden z drugim! - wrzaśnie, gdy mu w glitach stękają. -
308  2,  17|           rozszerzył: "Nie darować!"~Gdy my wyciągnęli linią na ćwierć
309  2,  17|        Stanęli my w porządnym szyku, gdy nieprzyjaciel wychodzić
310  2,  17|         prędki. Tak się też stało. A gdy tak szli bez sztandarów,
311  2,  17|            naszym w drodze do Genui, gdy szli naszymi tropy ambarkować
312  2,  17|             Sam ów został na lądzie, gdy fregaty wojenne od brzegu
313  2,  17|          przebywał szef Małachowski. Gdy go ten spytał, czego by
314  2,  17|       wiarusy, że ich kula przebiła, gdy naokół było cicho, a nieprzyjaciela
315  2,  17|              jedno o drugie. Dopiero gdy my mu zagrozili, że kulą
316  2,  17|       Ziemskim zdałaś nam się rajem, gdy my z dala ujrzeli twą piękną
317  2,  17|        sparzenia ukropem. A dopieroż gdy z wiosną pocznie ogniste
318  2,  17|        utarczkach, walkach, znojach, gdy dzień i noc trza było z
319  2,  17|           nas zadrżeli. Cóż dopiero, gdy posłyszeli z ust kapitana
320  2,  18|        przestawać, ale w tej chwili, gdy ja sekretnie uchodzę...~-
321  2,  18|        widział z okna swego pokoiku, gdy jeszcze był maleńkim Krzysiem.
322  2,  19|         wznosiła wciąż jako wówczas, gdy burza idzie z boru w bór.
323  2,  20|          piechotą. Mrok już zapadał, gdy weszli w aleje parku.~Rafała
324  2,  20|           głębi jak rozkosz wydarta.~Gdy szli z wolna pomiędzy rzędami
325  2,  20|             świecy. W pewnej chwili, gdy oczekiwanie przeciągało
326  2,  20|          tonął w obrzydłych myślach. Gdy tak w ich tłumie błąkał
327  2,  20|           dziedziczko, na samą myśl, gdy dziedzic przyjedzie - co
328  2,  20|          spłynęła do serca.~W chwili gdy dwaj rozmawiający zbliżyli
329  2,  20|            to innej kombinacji barw. Gdy otwarł się widok alei, Rafał
330  2,  20|           wracały niemal z rozpaczą, gdy znajdowały się wobec niezbitej
331  2,  21|          rzekł zupełnie jak dziecko, gdy mu w żywe oczy zadają kłamstwo.~-
332  2,  21|           olśnił go genialny pomysł. Gdy nadejdzie chwila odjazdu,
333  2,  21|            honorze. Wylezie wówczas, gdy wszystko będzie stracone,
334  2,  21|             zbliżeń i oddaleń tańca. Gdy na moment znowu byli razem,
335  2,  21|       figurach. Dopiero w ostatniej, gdy razem na chwilę stanęli,
336  2,  21|         swego stanu wówczas dopiero, gdy spostrzegł panią Ołowską
337  2,  21|       drzwiach. Zamknęła je za sobą. Gdy wstał z fotela przed ogniem,
338  2,  21|             nim szyldwacha na koniu. Gdy się ku temu ogniowi sanie
339  2,  21|             mocniejszej niż wówczas, gdy żegnał ojca, patrzał i patrzał
340  2,  21|          ratunku, o który się pytał. Gdy już byli obuci, Rafał kazał
341  2,  21|       widokowi posępnym spojrzeniem. Gdy tam stał zastygły i oniemiały,
342  2,  21|              na lewe ramię. Wreszcie gdy Krzysztof wyrzucił z kieszeni
343  2,  22|              rzucił Rafał zapytanie, gdy gospodarz wrócił ze stajni
344  2,  22|          prawie dopadł lasu. Dopiero gdy wjechali w dobrą gęstwinę,
345  2,  22|           Wówczas dopiero podjechał, gdy się uspokoił zupełnie. Kiedy
346  2,  22|          trwał ten cichy wypoczynek, gdy wtem dał się słyszeć łoskot
347  2,  22|          jakąś zardzewiałą karabelę. Gdy się to działo, już we drzwi
348  2,  22|        połową ciała był na zewnątrz, gdy go chwycił Olbromski z krzykiem:~-
349  2,  22|            śmierci nabijał strzelbę, gdy Rafał stał zaczajony pod
350  2,  22|           otrząsał się niespokojnie. Gdy otwierał oczy, wodził nimi
351  2,  22|         niekiedy na kolegę spod oka. Gdy mu już wszystko wytłumaczyli,
352  2,  22|              jednak trochę nieswojo, gdy obadwaj, wyprostowani, z
353  2,  23|              jej wszystko rycerstwo. Gdy skończyło się nabożeństwo,
354  2,  24|             Jeźdźca grzeje brat-koń, gdy pluta obu batem bije a wicher
355  2,  24|        mazowieckim na pewno uchroni. Gdy się nadto oparli jeden o
356  2,  24|      milczących chłopów niemieckich, gdy ich miano odstawiać w kierunku
357  2,  24|           trafił do swego szwadronu. Gdy przybył na miejsce, z niemałą
358  3,  1 |          tych dni była jak pełny ul, gdy weń wyrojone pszczoły na
359  3,  1 |           łagodne, podjesienne noce. Gdy kolumny cicho i bezpiecznie
360  3,  1 |      samotności. Pochody były nocne. Gdy przed zmierzchem rozlegało
361  3,  1 |            się trąbienie - "na koń", gdy szwadrony ludzkie wrastały
362  3,  1 |              płaszczyzny gaskońskie. Gdy nastawał poranek, widzieli
363  3,  1 |          pieśni owej, co uszła cało, gdy ludy wraz ze swymi dziejami
364  3,  1 |          Nive, ani nad Adurem.~Toteż gdy weszło do miasta blisko
365  3,  1 |      Ustaritz. Zmierzch się zbliżał, gdy oddziałek wyjechał na pierwszy
366  3,  1 |         szybciej od zbieganych koni, gdy skaczą galopem, na przekór
367  3,  1 |           nastanie pora czasu pełni, gdy słońce i księżyc zjawią
368  3,  1 |           przeciwległych biegunach i gdy pociągną nurty mórz we dwie
369  3,  1 |            mórz skończy się wówczas, gdy rozejdą się drogi ciał niebieskich
370  3,  1 |           możniejszą od księżycowej. Gdy nadejdzie doba porównania
371  3,  1 |           ich piersiach i trzewiach, gdy uderzyły o podwodne pnie.
372  3,  2 |           Otworzył się przed oczyma, gdy tylko wyszli ze stromych
373  3,  2 |             Pułk zerwał się na nogi. Gdy zaczęto siodłać konie, spostrzegli
374  3,  2 |              Miało się ku zachodowi, gdy rumak zachwiał się i runął
375  3,  2 |         ściągnął uzdę, podpiersie... Gdy wyczuwał rękoma gorąco we
376  3,  2 |           nabożnie złożywszy dłonie. Gdy podszedł bliżej, zatrząsł
377  3,  2 |          żerdzi, położył na murawie. Gdy tak stanął nad nim rozkraczony
378  3,  2 |         pytanie, tak był przerażony, gdy nań z mroku naskoczyło siodło
379  3,  2 |         jakieś potworne nabożeństwo. Gdy wśród podrygów wyrzucał
380  3,  2 |       niepostrzeżenie zdoła wymknąć, gdy motłoch na dobre podpije
381  3,  2 |             i dotknął jego ramienia. Gdy tamten podniósł głowę, spojrzał
382  3,  2 |             klęknąć i pić za innymi, gdy na niego kolejka przyjdzie.
383  3,  3 |             płótno swej chorągiewki, gdy się stało twarde i jednej
384  3,  3 |        burzliwy i lecący w rozsypkę, gdy natrze ćwiczony batalion,
385  3,  3 |             Cha, cha! Musisz zginąć!~Gdy przedsięwzięto sprowadzenie
386  3,  3 |         szturmie z karabinem w ręku, gdy szwadron konny nadszedł
387  3,  3 |              miasta!~Plac był pusty. Gdy wyszli na jego środek, jak
388  3,  3 |         innymi pracował tam i Cedru. Gdy już 2 dobrą godzinę norii
389  3,  3 |            Engracii wówczas dopiero, gdy już nie zawierały w sobie
390  3,  3 |              dzikiej miłości swojej, gdy nie dają napadniętego domostwa.
391  3,  3 |             było przewidzieć strzał, gdy ukazywała się czapka, koniec
392  3,  3 |            się czapka, koniec fuzji, gdy mignęły płomieniste, czarne
393  3,  3 |              na chwilę oślepił oczy. Gdy dym się rozpadł, bezwładnymi
394  3,  3 |       wydeptanych stopniach z cegły. Gdy byli w połowie wysokości
395  3,  3 |           się siny promień sztyletu. Gdy tak raptem w przerażeniu
396  3,  3 |        szlochy. Wszystko to ucichło, gdy mazowieckie garście ścisnęły
397  3,  3 |              schodzić tamtędy w dół. Gdy zstąpili na wysokość pierwszego
398  3,  3 |            zstępując za nimi z góry.~Gdy szedł po schodach ostatni
399  3,  3 |         tłuszczę jak pękająca bomba. Gdy żółte rabaty zajaśniały
400  3,  3 |            korytarzach klasztornych. Gdy Krzysztof wszedł do głównego
401  3,  3 |             murem i udawać zabitego, gdy wtem o parę kroków od siebie,
402  3,  3 |      pierwszy torując ułanowi drogę. Gdy się przez tłum, tworzący
403  3,  3 |            później...~W oczach jego, gdy to mówił, siedziało ponure
404  3,  3 |              śmiercią... Toteż wolę, gdy tu moje Maćki są po celach,
405  3,  3 |           podda się nam dobrowolnie, gdy wieść gruchnie między jego
406  3,  3 |              Obudzę cię za kwadrans, gdy będę z moją kompanią z tego
407  3,  3 |           Wszyscy mieli ogolone łby.~Gdy Wyganowski z Cedrą wchodził
408  3,  3 |            na chwilę, nawet wówczas, gdy biała, posiniała czaszka
409  3,  3 |          żołnierze wzięli go na cel. Gdy zginął podarty kulami, roztrącili
410  3,  3 |      ciemności inny kształt i wyraz, gdy zbielała i martwa na obraz
411  3,  5 |              biegnąc do swego konia. Gdy się znalazł na siodle przed
412  3,  6 |             Psy szczekały bez końca, gdy już oddział dawno w lesie
413  3,  6 |             nie zabiło, nie drgnęło, gdy się brat terał po świecie,
414  3,  6 |         obozowiskach. Nie przeczuło, gdy zestrzelany kulami na polu
415  3,  6 |         półumarły, nie pękło z żalu, gdy umarł nie zjednany, bez
416  3,  6 |            koleiny suchej już drogi, gdy raptem usłyszał chrapliwy,
417  3,  6 |          frontem polskiego oddziału. Gdy cały wyszedł na plac i widać
418  3,  6 |              dając kierunek napaści. Gdy pierwsze dwa szeregi polskiej
419  3,  6 |            się jak tchórz porąbać... Gdy wrzawa bitwy, szczęk szabel
420  3,  6 |           Ale ściągnięto go z konia. Gdy mu starszy wachmistrz na
421  3,  6 |              palcami, szukając kuli. Gdy go ranny zapewnił, że to
422  3,  6 |           wciąż pomlaskując wargami. Gdy mu kazano otwierać drzwi
423  3,  6 |           rany, ale się i pocieszył, gdy go lekarz zapewnił, że ostrze
424  3,  6 |            oczy. Oczy te patrzą weń, gdy rannego dowódcę blokhauzu
425  3,  6 |       właśnie zamiar wygnać go stąd, gdy oto spostrzegł jego odzienie
426  3,  6 |           tak przez czas pewien, ale gdy sen na dobre morzyć go zaczął,
427  3,  6 |       Jednemu z nich podano krzesło. Gdy usiadł za świecą, twarzą
428  3,  6 |           konia z rozkazem:~- Marsz!~Gdy powtórzony gruchnął ten
429  3,  6 |       zwrócił na Olbromskiego uwagi, gdy ten stanął przed nim, z
430  3,  6 |            się dróg, później w polu, gdy uchodziła na Sokołów...~-
431  3,  6 |            zobaczyć, co to za jedni, gdy wtem koń jego skoczył, cisnął
432  3,  6 |         swego stanowiska w Raszynie. Gdy z wolna jechał przez groblę,
433  3,  6 |              bitwy, ale jak wówczas, gdy szukał zabitej Heleny. Wrzaski
434  3,  6 |        wypalił ich po sześćdziesiąt. Gdy kule armatnie rozwaliły
435  3,  6 |             tu, to tam buchał ogień. Gdy artyleria wystawiona na
436  3,  6 |              złożona z trzech dział (gdy dwa zdemontowane i rozbite
437  3,  6 |             wjeżdżały w bagno Kawki, gdy koła armat wytłoczyły z
438  3,  6 |             rozpalone śpiże. Dopiero gdy ciemność nastała zupełna,
439  3,  6 |      olszynie.~Noc już była głęboką, gdy Rafał wydostał się z walczących
440  3,  7 |            zapasy i napoje. W chwili gdy Rafał nadszedł, gwardia
441  3,  7 |          pianach. Para szła z niego.~Gdy Rafał przybiegł do strzemienia
442  3,  7 |         gładkie skrzyżale z marmuru, gdy' zstępowała cicho jak duch.
443  3,  7 |            Raszyna i spod Piaseczna. Gdy szpitale były już przepełnione,
444  3,  7 |             się iść do swych brygad. Gdy się wyliżesz, pójdziemy
445  3,  8 |         naszej galicyjskiej niedoli, gdy masz dom i wioskę pod bokiem.~
446  3,  9 |             przeganiał śliczne fale. Gdy wojsko weszło w wieś, nadziwić
447  3,  9 |           Warszawy aż do Góry. I oto gdy natężonym uchem wojaka wsłuchiwał
448  3,  9 |            jeszcze drogą czas jakiś, gdy wtem posłyszał tętent i
449  3,  9 |      Zaczailiśmy się w kępach łozy i gdy chłopi ku nam podeszli,
450  3,  9 |           kapitana Siemiątkowskiego. Gdy ten stanął przed nim, ujął
451  3,  9 |           kończył właśnie swą ucztę, gdy usłyszał takt pierwszy.
452  3,  9 |             szyldwach, na końcu wsi. Gdy przy świetle zatlonej hubki
453  3,  10|           Potem w drugiej stronie, a gdy odwrócił się ku towarzyszowi,
454  3,  10|        dźwiękach radosnych piosenki, gdy wszystkie westchnienia młodości
455  3,  11|            miejscu rozkazy. W chwili gdy Rafał zbliżał się, ryknęły
456  3,  11|              generałowi zdać sprawę, Gdy przebiegał obok kościoła,
457  3,  11|         górze. Michcik dążył za nim. Gdy tak Gintułt wbiegał po gliniastych
458  3,  11|   rozpraszała się i nicestwiała. Ale gdy oczy przywykły do mroku,
459  3,  13|              znalazł się w ogrodzie. Gdy tam wszedł, opuściła go
460  3,  13|          wszystek wzdycha i szlocha. Gdy księżyna wskazał z drżeniem
461  3,  13|      żelaznymi obcęgi ściska piersi, gdy wchodzą tłumem szumnym w
462  3,  14|            Widok, który ich spotkał, gdy wpuszczeni przez szyldwachów
463  3,  15|        wiosnę, pierwszych dni marca, gdy w zwaliskach puściły się
464  3,  15|     przerzucać przez nie ręce swoje, gdy z ziemi pełnej .trupów poduszonych
465  3,  15|             drzewa miłosnego cercis, gdy wybujały niesłychane kępy
466  3,  15|         niezwykły brzmiał głos jego, gdy przyszło witać i rozmieszczać
467  3,  15|              właściwie z półkwarcia. Gdy zaczyna mówić, dym cedzi
468  3,  16|         zupełnie Wyganowskiego trup.~Gdy Cedro skoczył z konia i
469  3,  17|             pośpieszył na miejsce. A gdy raz wkroczył w te góry,
470  3,  17|            rachunkiem, okiem i ręką. Gdy ściany z niezmiernych pniów