Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | Niestrudzona woda gryzie cegłę i kamień, a mech rozsypane ich prochy
 2  1,  1 |      koła wytną w skibę czy ta w kamień... Jakosi się Miemiec uciszył.~-
 3  1,  2 | bezwładność i po wtóre usnął jak kamień.~Około południa nazajutrz
 4  1,  8 | otwartego okna, a głowa jak lity kamień odwaliła się i głucho wsparła
 5  1,  11|          Dźwigał rękę ciężką jak kamień. Czuł, że nic sobie pomóc
 6  1,  12|       lwa złoconego. Usunął duży kamień, który się sam obrócił,
 7  1,  12|       zaśrubował na powrót łapę, kamień na swe miejsce zasunął,
 8  1,  12|        fosfor sycylijski i jeden kamień przezroczysty, wydający
 9  2,  2 |       więc zdrój Antion i Smutny Kamień. Tajemniczą część uroczystości
10  2,  2 |         jak ciężki, lity, nędzny kamień. Ani jednej myśli, ani najsłabszego
11  2,  3 |          po polsku:~Jedność jest kamień węgielny~I przybytek okazały,~
12  2,  10|    wgniotła mu w piersi. Był jak kamień na drodze, który każda noga
13  2,  10|   obojętne bardziej niż podwodny kamień, przez który spienione skaczą
14  2,  15|  westchnienie - i na tym koniec. Kamień leżał na sercu. Ale w niskości
15  2,  15|  ciemności. Wtedy serce dźwigało kamień swój i samo nasłuchiwało
16  2,  21|          zaraz znamienitej ulgi. Kamień spadł mu z serca. Miałżeby
17  3,  11|    mruknął, żeby się odczepić:~- Kamień na kamieniu za godzinę r
18  3,  11|        Czemuż to ma z tych murów kamień na kamieniu nie pozostać?~-
19  3,  17|    rozpłatać żyły, wyorać oporny kamień i z niemałym bólem krzyża