Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        wyrosły. W kolejach stoją grube świerki, na zakrętach stanęły
 2  1,  1 |       czarne suknie z klapami, w grube pończochy i płytkie trzewiki.
 3  1,  3 |  Odetchnął. Pot lał się z niego. Grube zimowe ubrania nasiąkły
 4  1,  5 |          bzowego krzewu, który w grube drzewo się rozrósł, była
 5  1,  5 |         ów czerep za nastroszone grube kudły około stojących uszu.
 6  1,  6 |         zwrócone w stronę ognia, grube, białe wargi, ociężale miamlące
 7  1,  6 |      koniach. Ręce ich stały się grube, opuchłe jak u przydrożnych
 8  1,  10|    więzieniu i okna zakratowane. Grube, ukośne szkarpy, niby potworne
 9  1,  10|          Rafałowi oczekiwać. Gdy grube łydki fagasa przestały migać
10  1,  16|          przez nadwornego Judkę, grube buty, spłodzone przez nadwornego
11  2,  1 | najzupełniejszą słuszność. To są grube sumy. Każdy należący do
12  2,  1 |        wrzaskliwe, w opowieści i grube anegdoty. Francuzi emigranci
13  2,  7 |      Jakże im miłe były te drzwi grube, składane niezwykle, okrągłe
14  2,  14|         i kamizelką, a na nogach grube buty z cholewami do kolan,
15  2,  18|     przygotowania. Byli ubrani w grube buty, w kurtki myśliwskie.
16  3,  3 |         Calle del Cosso, którego grube, środkowe brzuśce pod franciszkanami
17  3,  3 |         strasznymi ryglami, mury grube, kraty niezłomne w oknach.
18  3,  6 |          zasypane ziemią. Ścięte grube sokory zza wioski, zbite
19  3,  13|      twarz i boi się wszystek, a grube mury kościoła w posadach