Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     sukmanach, bab w wełniakach i dzieci. Kiedy woźnica był gotów,
 2  1,  9 | spódnicach, kołtuniaste, półnagie dzieci. Wszystko to z otwartymi
 3  1,  11|           wpadły pod nogi końskie dzieci czarne, zeschłym gnojem
 4  2,  2 |           swoich wskrzesza zabite dzieci, że rozdziera dziobem pierś
 5  2,  13|           do serca oddalone głowy dzieci.~Panna Mery, wsparta na
 6  2,  20|     pałacu? jak się zowie? czy ma dzieci?... Chodziło o zatarcie
 7  2,  21|        Jestem stary człowiek, mam dzieci i wnuki.~Rafał kiwał głową.
 8  2,  21|         Za nim pokazały się głowy dzieci o twarzach jakoby kobuzów
 9  2,  21|        Rafał licząc ponuro oczyma dzieci - że te... że przyńdzie
10  3,  1 |    Viriates!~Mężowie, niewiasty i dzieci miasta zgładzonego Numancji,
11  3,  3 |            Kobiety nabijały broń. dzieci po dawały ją obrońcom. Na
12  3,  6 |          drogą pod Nadarzyn. Kupa dzieci w koszulinach wybiegła patrzeć
13  3,  6 |     rozpędza żołnierzy jak zgraję dzieci.~Odwróć ode mnie śmierć...
14  3,  6 |        rozstrzygającej, że baby i dzieci mają co duchu uciekać ze
15  3,  6 |         wełniaki, brudne wiedźmy, dzieci z kołtuniastymi czuprynami,
16  3,  6 |        szereg, czekali. Tłum bab, dzieci, zwierząt i ptactwa eskortował
17  3,  11| wszystkiej mocy ducha:~- Do mnie, dzieci wdowy!~Rafał Olbromski usłyszał
18  3,  11|         ich krzykiem przerażenia, dzieci kryły się po kątach. Michcik
19  3,  17|      ziemią i równano pracowicie. Dzieci i wyrostki zbierały niezliczone