Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    wygarnął. Czasem to tam nawet dłużej przystaną i wezmą szukać
 2  1,  1 |        trzy dni w tygodniu mają. Dłużej jak ośm godzin w zimie,
 3  1,  1 |       Boga żywego, nie czyń tego dłużej...~- Ja się broni nabitej
 4  1,  7 |  przyjedzie... Ale ty zostaniesz dłużej, prawda? Nie zaprzecz! Prawda?
 5  1,  8 |        potwierdzić moją decyzją..Dłużej to potrwa. Ale będę w tym...~
 6  1,  14| Buonaparte...~Książę nie słuchał dłużej. Wrażenie obmierzłej troskliwości
 7  2,  9 |    doskonalić. Nie zechciała być dłużej nędznym głazem, który rozgniata
 8  2,  11|      Nigdzie nie zatrzymując się dłużej, rozstali się podróżni na
 9  2,  12|     podróżni zatrzymywali się na dłużej. Rafał niewiele myśląc,
10  2,  17|    badając je do głębi. Wreszcie dłużej spoczęły na obliczu najstarszego.~-
11  2,  17|        armia francuska nie mogła dłużej ustać w tym położeniu bez
12  2,  20|          i onieśmielonych. Coraz dłużej trwały te chwile, w których
13  2,  20|       gdyż piękna pani kilkakroć dłużej na nim zatrzymała spojrzenie.~
14  2,  20|       alei, Rafał przytrzymał go dłużej i spytał:~- Czy można wiedzieć,
15  3,  1 |        lansjerów, które tu miały dłużej popasać, intendenci potracili
16  3,  3 |       mgnienie źrenicy, trwające dłużej niż setki lat, naprzeciwko
17  3,  3 |          nich został na wierzchu dłużej. Drugi charczał pod nim.
18  3,  11|     zginą.~Książę, nie słuchając dłużej, pobiegł pędem ku górze.
19  3,  15|          To mię omija! Teraz już dłużej nie mogę!~- Czy kapitan