Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             wyczuć westchnienia czy ciche jęki, jakoby mrowienie i
 2  1,  3 |    ślicznych ust odęła się i blade, ciche oczy smutek owiał.~Był to
 3  1,  3 | usprawiedliwień, wysnuwał ze siebie ciche błagania do kogoś, kto go
 4  1,  5 |            miłosnym szeptał jeszcze ciche wyrazy. Sumienie w nim zgasło.
 5  1,  12|           się wcale. Morze było tak ciche, że tworzyły się na nim
 6  1,  17|          dla odegnania snu i smutku ciche pogwary o ziemi dalekiej
 7  2,  5 |        stygnie, i usta jej szeptały ciche, sekretne, zakazane, w tęsknocie
 8  2,  7 |        mlekiem i miodem płynącej, w ciche, błękitnawe nadednia.~Jasna
 9  2,  11|  niespokojny plusk małej fontanny i ciche szemranie wody, uchodzącej
10  2,  11|     samotnych łez, a z ust te słowa ciche:~- Któraś wzgardziła mną
11  2,  12|         sobie nawzajem jakieś o nim ciche półsłówka.~Karczmarz wyszedł
12  2,  12|           dola od tamtej chwili. To ciche, niecierpliwe ćwierkanie
13  2,  17|       piękny okręcie!..."~Fale były ciche i dobre, jak bywają nieraz
14  2,  20|      zdawałoby się, królewski urok. Ciche, łaskawe spojrzenie, kilka
15  2,  20|             dwaj zamieniali ze sobą ciche wyrazy, pani Ołowska odeszła
16  2,  20|             dokoła jego pościel jak ciche kroki szatana. Była tak
17  3,  2 |          Kroki Krzysztofa stały się ciche, lisie, hienie. Wlepione
18  3,  6 |        Suche, na pół liściaste bory ciche były i nieme.~Podszewka
19  3,  7 |            a na nich stękali ranni. Ciche, wykwintne pokoiki, zamienione