Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |              ziemi... Nade wszystkim wszakże panował martwy pomruk. Rozdymał
 2  1,  7 | nieprzepartym objęte. Kiedy niekiedy wszakże jakaś gibka rózga nowotna
 3  1,  8 |        spoczywała na dłoni. Częściej wszakże wsparta była bezwładna głowa
 4  1,  8 |              wciąż krzywo myślisz.~- Wszakże to nikomu szkody nie przyniosło
 5  1,  10|        szeptem:~- Eli...~Nie wiadomo wszakże było, czy potępia tę zbyt
 6  1,  11|     odrzucone z niedbalstwem. Jechał wszakże w pobliżu księżniczki. Na
 7  1,  12|             W trakcie jej zapytał:~- Wszakże to rodak pański, adiutant
 8  1,  13|            Scaligerowskich. Nie tego wszakże szukał. Już w drodze opanowało
 9  1,  14|           kształtu nadużycia i wady. Wszakże - ciągnął spokojnie i obojętnie -
10  1,  15|        styryjskie sztajery. Bardziej wszakże niż tańce wciągnęło go i
11  1,  15|             opieki stryjowskiej. Nim wszakże to nastąpić mogło, musiał,
12  2,  1 |             Potrafisz?~- Potrafię.~- Wszakże - ciągnął pan z uśmiechem -
13  2,  2 |          zwalczony w słowie. Zarazem wszakże zaznacza, że nie jest przekonany
14  2,  3 |               gnaty ludzkie. Zamiast wszakże spodziewanego dawniej wzruszenia
15  2,  3 |   pozostawiając go w samotności. Nim wszakże zdołał przyjść do siebie
16  2,  12|              cię jak rodzonego syna. Wszakże jesteśmy w kuzynostwie.
17  2,  14|             najwyższą świętością. To wszakże jest moja myśl, że musimy
18  2,  20|            czynić? po cóż to czynić? Wszakże można raz jeszcze spróbować