Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    tyli świat, to z byle czym wracać nie sposób. Niechże się
 2  1,  4 |    swej klecie i zaraz musiał wracać na gumno. Aż do obiadu siedział
 3  1,  5 |       wszystko, że już trzeba wracać.~Cóż jeszcze więcej być
 4  1,  5 |     chciał to przedsięwziąć i wracać do swych widzeń miłosnych.
 5  1,  7 |       Daremnie...~Trzeba było wracać na bryczkę.~Już kowal załatwił
 6  1,  10| lokajstwem... Czyż z powrotem wracać do swej kryjówki?~Głowa
 7  1,  15|       został na ulicy. Do dom wracać nie miał ochoty ani możności,
 8  1,  16|      cześnik, kazał furmanowi wracać do siebie, a nawet dołożył
 9  1,  16|      tej dziury nigdy już nie wracać. Ale po upływie dni kilku
10  2,  12|     jest... czy miałeś zamiar wracać do domu, do Tarnin?~Rafał
11  2,  12|       nadzwyczajnym kostiumie wracać w progi rodzinne... Brr!~-
12  2,  12|    się Pana Boga... Wstyd mię wracać do rodzinnego domu, a jakże
13  2,  12|       rzeczy.~- A masz zamiar wracać tam kiedy?~- Do Warszawy?
14  2,  13|       nas. Miał już z Tarnowa wracać da siebie w Sandomierskie,
15  2,  17|     powiedzieli sobie: do dom wracać, półtorak broźnić, spokojnie
16  2,  21|   teraz oddalać się od niej i wracać, oddalać i wracać wciąż.
17  2,  21|      niej i wracać, oddalać i wracać wciąż. Słuchał, słuchał,
18  3,  15|    mogę!~- Czy kapitan chcesz wracać do kraju?~Wyganowski prędko