Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |      ramion, nie doznał już oporu.~Uszy jego słyszały, jak rwie
 2  1,  5 |        zaczął bić w czerep, między uszy, w kufę. Ostre końce klucza
 3  1,  5 |           magierę wsuniętą miał na uszy i głowę owiązaną szmatami.
 4  1,  10|            ci się udało chwycić za uszy. To jedno ten nieboszczyk,
 5  1,  11|             to, co włamywało się w uszy, pomnażało tylko od chwili
 6  1,  17| austriackich, wykrztusił zeschłymi uszy:~- Pal!~Czarny od dymu kanonier
 7  2,  1 |             zaczerwieniony po same uszy, odezwał się: po czemu grają?
 8  2,  1 |           bukiet, któryś ruszył.~- Uszy ci obetnę, stary tchórzu!~-
 9  2,  17|          dźwignęły łby i nastawiły uszy. Szczeknął jeden, podniósł
10  2,  18|          polem, wichru mając pełne uszy i pełne głowy. Minęli w
11  2,  19|             w ciepłe futro po same uszy zakutany.~- A jakbyś jegomość
12  2,  21|          pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do wojska:~Krzysztof
13  2,  22|             Chłop wtulił czapkę na uszy i pogwizdywał a gnał. W
14  2,  22|         niedołęga, albo, uczciwszy uszy, tchórz, płać walor za umundurowanie
15  3,  2 |            pod brodę, żeby osłonić uszy i szyje od wściekłych wiatrów
16  3,  2 |           w kołek, nos oberznięty, uszy wyrwane ze łba, w obnażonych
17  3,  6 |       zadreptał na miejscu, stulił uszy i zatargał łbem.~W dymie,
18  3,  12|       widzieć, nastawiają ogłuchłe uszy, żeby zaś czego ze słów