Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |              na Boskim sądzie, Panie świeć... Stoją se oto pode drzewem
 2  1,  1 |             drgającego płomienia dwu świec łojowych, obojętnie, zimnymi
 3  1,  1 |               i płomyki topniejących świec, ale w przedziwnie wielkiej
 4  1,  1 |            puścizny, krajczego-Panie świeć nad jego duszą! - Olchowskiego
 5  1,  1 |     zapamiętam, matka i moja, Panie, świeć nad jej duszą, żona, były
 6  1,  2 |            bębnie, światło jarzęcych świec chyliło się poziomo to w
 7  1,  2 |           krwi, a w oczach płomienie świec migotały jak sama wcielona,
 8  1,  7 |         spostrzegli się, kiedy blask świec pobladł i sprzęty bardziej
 9  1,  10|            bratem onego, Panie mu ta świeć, filozofa z Wygnanki, Olbromskiego.~-
10  1,  10|             nieboszczyk, Panie mu ta świeć, zrobił. Chłopa zepsuł na
11  1,  12|             i z drogich kamieni. Sto świec woskowych płonęło, wonią
12  1,  16| nieboszczykowi bratu Piotrowi, Panie świeć nad jego duszą, takim był
13  2,  3 |        Poczuł gaszenie świateł, swąd świec i zadmuchiwanie płomienia
14  2,  20|              zapalił kilka woskowych świec, wziął dwie karty wizytowe
15  2,  20|               i oddalił się. Płomyki świec, zrazu przygasłe, rozszerzyły
16  2,  20|        pochutnywanie a oklask. Blask świec napełniał salonik rozkosznym,
17  2,  21|              Szmer rozmów...~Tysiące świec woskowych rzucały blaski
18  3,  2 |            dymu, w blasku kilkunastu świec przytwierdzonych do gzymsu