Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |        otworem, spełniał czyn straszny. Chwilę namyślał się, czy
 2  1,  6 |     się wspinały jak tygrysy. Straszny dziad o twarzy jakby wykutej
 3  1,  7 |    trwogi. Przypomniano sobie straszny stosunek cześnika do starszego
 4  1,  9 |     się i zadrżał.~Ach, jakże straszny, jak nieopisany głos był
 5  1,  11|   lecz złowrogo dźwięczał jak straszny krzyk wzgardy. Tak było
 6  2,  2 |     pewno, jak mówisz, Bracie Straszny, a jednak... Ja się do tej
 7  2,  2 |  zasiadł na wzniesieniu. Brat Straszny stanął za nim z mieczem
 8  2,  2 |       na drodze cnoty...~Brat Straszny potrząsnął łańcuchem, założył
 9  2,  4 |  zasiadł na wzniesieniu. Brat Straszny stanął za nim z mieczem
10  2,  4 |       na drodze cnoty...~Brat Straszny potrząsnął łańcuchem, założył
11  2,  6 |    Jakżeś jest mężny, silny i straszny! Jakżeś jest niezwyciężony!
12  2,  6 |      jedni na świecie! Jesteś straszny! Jesteś piękny! Drżę na
13  2,  8 |   skalistego asylum, jakby na straszny dziedziniec zburzonego zamczyska.
14  2,  17| oczyma z lądem, co ich wydał. Straszny żal...~Nazajutrz zawinęli
15  3,  6 |   człowiek. Nawet marsowaty i straszny kapitan, Franciszek Katerla,
16  3,  6 |   uciekać ze wsi, rozległ się straszny popłoch, jęk, płacz, zawodzenie.
17  3,  6 |    Granatnik zbity na ziemię!~Straszny trzask granatów rozlegał
18  3,  11| stamtąd poszła jak śnieg. Żar straszny. Granaty poczną bić coraz