Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |   szczęścia, lecz i dobroczynną potęgą, która niesie w jego strony...~
 2  1,  5 |       ręku Rafała ze śmiertelną potęgą. Ślepia kołowały. Z nagła
 3  1,  9 |     chmurach. Była nieskończona potęga w owych widłach, odnogach,
 4  1,  9 |        Ale nade wszystko - była potęga w ich szeleście.~Jedno z
 5  1,  10|   przepływała wskroś tego grona potęga, władza, tyrania piękności.
 6  1,  11|         posiadł, tego żadna już potęga nie byłaby w stanie wydrzeć
 7  1,  11|   werznęło się weń nagle z całą potęgą towarzyszących mu myśli
 8  1,  14|        to właśnie owa nadludzka potęga. Ja wiem, że on kocha siebie
 9  2,  2 |      wyrazy i zdania:~- Nigdzie potęga, niewysłowiona mądrość,
10  2,  2 |       piasek. Przekreślona jest potęga miecza i zmazana. Został
11  2,  7 |    namaszczony królewską mocą i potęgą wszystkiego blasku słońca.
12  2,  9 |         jeszcze chłodu wszystka potęga młodocianego słońca nie
13  2,  11|      wesoły. Uśmiech, niezłomną potęgą woli wydobyty, uśmiech stworzony
14  2,  11|        poległych w tym miejscu.~Potęga szumu zdziczałej wody powiadała
15  2,  18| ciągnęła ku sobie niewysłowiona potęga.~Zdało się Rafałowi, że
16  3,  1 |         Z taką boleścią, z taką potęgą waleczny Roland zadął w
17  3,  3 |     ćwiczony batalion, lecz lud potęgą fanatyzmu przeistoczony
18  3,  14|      jednak spełnione zostało z potęgą. Wywalili z gruntu tyle