Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         korzeniem, wszczepiając pazury pobocznych skrętów w każdy
 2  1,  1 |         jaśniała niby wysunięte pazury. Co chwila, ulegając własnemu
 3  1,  5 |      uczuł wszczepione w siebie pazury i kły. Straszliwa, długa
 4  1,  5 |      wszczepił w piersi Rafała. Pazury zdarły w szmaty, w strzępy
 5  1,  5 |    jeszcze był na nim, wygięty, pazury łap szarpały go, ale już
 6  1,  6 |      między belki żelazne swoje pazury. Zdało się, że ta kurna
 7  1,  11|        raz utopił w nią dziób i pazury oczu. Czuł to, że ją przeszywa
 8  2,  1 |  młodzież ostrzy sobie na niego pazury.~- Zmiłuj się!... o co?~-
 9  2,  2 | śmiertelny owionął czoło. Kły i pazury wilcze werznęły się w jego
10  2,  4 | śmiertelny owionął czoło. Kły i pazury wilcze werznęły się w jego
11  2,  6 |         tu, obok gardła. Krzywe pazury wbijały się między żebra,
12  2,  8 |   paszczę niedźwiedzia, czwarty pazury wilcze... Widział, nie wierząc
13  2,  11|      wystawiał na słońce krzywe pazury łap rozpłaszczonych. Za
14  3,  6 |        ty o tym? Jak cię ułan w pazury weźmie, mów pacierz, i to
15  3,  6 |       wszczepione w piersi jego pazury.~Słyszał głos Sokolnickiego
16  3,  8 |    matce Warszawie dziób swój i pazury nastawiać...~Zawrócił się
17  3,  9 |        to jakby potworne łapy i pazury, spychające w jamy na dole,
18  3,  16|     żołnierze, już go porwało w pazury. Leży sam jeden przed wami