Tom, Rozdzial

18155  1,  9 |                      najsilniejszego. Książę Gintułt szedi sam na przedzie, z głową
18156  1,  1 |                     pełnomocnego komisarza ze skargą szedł-ciągnął urzędnik głosem ochrypłym,
18157  1,  7 |                          liśćmi ledwie rozwiniętymi, szedziwe od rosy nadrannej, bez ruchu
18158  3,  2 |                          pułkownikiem Konopką, a pod szefami szwadronów: Kostaneckim,
18159  2,  24|                            się z pułkownika, sześciu szefów szwadronowych, jednego adiutanta-majora,
18160  1,  17|                            Bortona oświadczyć ustnie szefowi baterii polskiej, że nazajutrz
18161  1,  17|                         pamięci, krąży dokoła mózgu, szeleści w uszach, w oczach, w uściech
18162  3,  6 |                           liść pod końskimi kopytami szeleściał...~Wąską dróżką od Nowej
18163  1,  17|                     nawałnicą górska wiosna? Trzciny szelestne, suche, jasnożółte nad ruchliwym
18164  1,  17|                 nieprzejrzanymi trzcin jasnożółtych, szelestnych, sitowiem, tatarakiem i
18165  3,  1 |                            zadrgały życiem - głosiły szelestnym szumem o wiecznej sławie.
18166  3,  1 |                         krzyków rozszarpanej fali, z szelestów i pluszczeń coraz wyżej
18167  1,  7 |                              deszcz z niej się sypał szeleszcząc w dwójnasób przestraszająco,
18168  2,  1 |                        mężczyzna, ślicznie odziany i szeleszczący jedwabiem.~- Ba, to rzecz
18169  3,  9 |                              krzewy, pośród gąszczów szeleszczących z cicha od drobnego deszczu.
18170  3,  9 |                              Słychać było, jak wiatr szeleszcze w zaroślach nadwodnych,
18171  3,  2 |                           między naiwnie pierwotnymi szelkami wstrząsał się w krótkich
18172  3,  15|                              twój Gajkoś! Ja bym go, szelmę, pierwszego przypiekać kazał.
18173  2,  19|                            nie mieć!~- To ta młodość szelmowska, widzisz pani. Krew takiego
18174  1,  4 |                            samej chwili nurzał się w szelmowskiej dumie, kąpał w marzeniach
18175  2,  17|                            piersi - i na mustrę. He, szelmy! Ile to kary, nim człowiek
18176  2,  17|                             trzciniastych, co tworzą szemrające gaje i puszcze, od paproci
18177  1,  5 |                      usłyszał szept, głos cichszy od szemrania wiatru. Po stopniach zasłanych
18178  1,  8 |                             rozmawiał o upale albo o szemraniu pszczół. Po długim milczeniu
18179  3,  3 |                              starej cysterny, zawsze szemrzącej. Zapach ich dźwigał się
18180  1,  5 |                            się i dziwił słysząc, jak szemrze śnieg osiadając na zaspach,
18181  2,  10|                              schronisk wałęsa...~Ten szepcący głos był tak silny, tak
18182  3,  3 |                             Tkliwy kokiet!~- Czekaj, szepnie się między lansjery, jak
18183  2,  21|                         wszystkiego.~- Ciszej waćpan szeptaj, bo nam się przypatrują...~
18184  2,  7 |                              pochyłym ku południowi. Szeptający spomiędzy korzeni, z podmokłego
18185  2,  6 |                              krtani. Po chwili znowu szeptała:~- Czekałam na ciebie tak
18186  1,  15|                          miało opinię, o czym miasto szeptało ze zgrozą, uczęszczających
18187  2,  21|                      pewnością trochę wstydu, trochę szeptań i śmiechu, trochę gawęd
18188  2,  17|                             się po uciszone j wyspie szeptana wieść o zaprowadzeniu pomiędzy
18189  1,  2 |                             wina, słyszał mimo chęci szeptane rozmowy.~- Beczkę węgrzyna
18190  1,  5 |                              senna łagodność wonnego szeptania, rozkosz dźwięku tkliwych
18191  1,  7 |                              próśb, zaklęć, cichych, szeptanych skamłań, słów wyłowionych
18192  2,  19|                         Słychać jeno głuche krążenie szeptu.~Ponieważ Brama Floriańska
18193  3,  6 |                        miejsce, musieli wydać tylnym szeregom kolumny rozkaz odstąpienia.
18194  3,  6 |                       furiera, kapralów i trębaczów. Szeregowi ciągnęli równo lasem. Milczeli
18195  2,  1 |                             pobeczeli. Chociaż co do szermierki, to nie. Nigdym się z nim,
18196  3,  9 |                              tęgi, widać, jeździec i szermierz, ale nowicjusz w rzeczy
18197  3,  3 |                          napoleońscy nie widzieli na szerokiej ziemi. Ścięli zęby, ścisnęli
18198  3,  1 |                           siać na topiele oceanu, na szerokowładne przestwory wodnej równiny.
18199  1,  17|                         zrazu swojej kompanii, potem szerszemu kołu wiary, a wreszcie każdemu,
18200  2,  1 |                         wówczas wyszedł z kołyski na szerszy horyzont, a nawet stawiałem
18201  1,  8 |                          leżała za borami, z dala od szerszych dróg, w pustce zupełnej.
18202  3,  12|                             Igle pytał. Zorza ranna, szerząca się nad rozdołem Wisły,
18203  1,  13|                   czarodziejskiego pałacu kupy gnoju szerzące fetor nie do zniesienia.~"
18204  2,  20|                             nim szybki i trwogę miłą szerzący rozruch. Tym uczuciem teraz
18205  3,  6 |                              z płaskiego wzniesienia szerzej okiem sięgnąć. W tej samej
18206  1,  15|                             świeżo przez Niemców dla szerzenia cywilizacji założony. Kilku
18207  1,  12|                              wielkiego Tycjana, byli szerzycielami umiejętności i kunsztów...
18208  3,  6 |                          liście dotykając się wzajem szerzyły w pustce ni to skrzeczenie,
18209  2,  17|                              oddalić, wyszła piąta i sześćdziesiąta ósma półbrygada, stanęły
18210  2,  14|                           się między czterdziestym a sześćdziesiątym rokiem życia. Twarz miał
18211  2,  13|                           rączki złożone nadobnie na sześćdziesięcioletnim łonie dziewiczym.~- Ile
18212  3,  6 |                         ośmiofuntowe, dwa granatniki sześciocalowe. Sześć wozów do tej baterii,
18213  2,  24|                              biły bez przerwy armaty sześciofuntowe i strzelała piechota liniowa.
18214  2,  22|                              tylko w piki drewniane, sześciołokciowe, z dzidami i żeleźcami na
18215  2,  18|                          między Królestwem Galicji a sześcioma departamentami popruskimi,
18216  3,  3 |                          Saragossy.~W tych wyprawach sześciotygodniowych już wielekroć okrążył starą
18217  3,  11|                           ceglanych ścian, pokrytych sześćsetletnią patyną czasu. Rozkopując
18218  3,  3 |                           woda. Nie miała więcej nad szesnaście lat. Była wysmukła, widzialna
18219  1,  12|                            wzruszeniach pierwszego i szesnastego maja. Eks-prokurator Franciszek
18220  1,  10|                          jeszcze nie panna, lat może szesnastu. Przynajmniej robiono z
18221  2,  1 |                              Jedziemy do krawca i do szewca.~- Nie, stanowczo! W tej
18222  2,  1 |                      białoskórników, zjednoczonych z szewcami.~- Kazali mu zanurzać ręce
18223  1,  8 |                           zwano go Uryś. Był z fachu szewcem, ale robił także i inne
18224  2,  1 |                       mieszczan, do cechu cnotliwych szewców czy nawet do grona arcywymownych
18225  3,  1 |                              my między obcym narodem szewrony brali. Dopiero jakeś czterem,
18226  1,  7 |                             Para starych, wychudłych szkap, odwieczna dropiata kobyła
18227  2,  12|                       frachtowe, wlekli się najętymi szkapami pejsaci Żydzi. Pod wieczór
18228  3,  6 |                             kazał dla siebie zaprząc szkapę do małej bryczulki. Wkrótce
18229  1,  5 |                         Rafał z podziwem ujrzał parę szkapiąt, tak małych, że wielkie
18230  1,  16|                     upragnionym i drogim! Gdy najęte szkapięta zajechały przed ganek, Rafał
18231  2,  22|                              w polu. Woźnica zacinał szkapki i galopem prawie dopadł
18232  1,  7 |                       podnosić kulasy jasnokościstym szkapskom. Okazało się, że istotnie
18233  1,  1 |                             przez wiatry, była teraz szkarłatna, wargi odęte. Milczał długo.~-
18234  1,  12|                     francuski zerwał z masztów twoje szkarłatne chorągwie, wiszące w chwale
18235  1,  14|                             tajemniczego kształtu, a szkarłatnego koloru, w turbanach de velours
18236  1,  5 |                              zielonych, fioletowych, szkarłatnych i jął patrzeć dokoła. Pola!
18237  2,  13|                              chwili pokryta sinymi i szkarłatnymi plamami, rzadkie włosy oblepiły
18238  3,  5 |                       orzecha, rogu bizona i żółwiej szkarłupiny, dokonane przed wiekami
18239  1,  10|                           zakratowane. Grube, ukośne szkarpy, niby potworne nogi, grzęzły
18240  3,  3 |                           pryskając iskrami bezcenne szkatułki, pełne papierów, pamiątek,
18241  1,  1 |                              widomego znaku - czarny szkielet jeżyny. Niestrudzona woda
18242  2,  18|                        kamionkę wśród miedzy, okrytą szkieletami uwiędłych pokrzyw. Ostatni,
18243  2,  12|                            ich pasma, i szare, suche szkielety topoli a wiązów, sterczące
18244  2,  12|                              się w tył i, wydobywszy szkiełko w rogowej oprawie, zaczął
18245  1,  10|                              Podniósł na Rafała oczy szklane i twarz porzniętą nagłymi
18246  1,  13|                           słuchaczów nachyla ku swej szklanicy szyjkę wspólnego fiasco,
18247  1,  8 |                           taczała się z garnkami, ze szklankami, z dzbankami i skorupami
18248  3,  5 |                          wina ze rzniętymi w czeskim szkle herbami grandów hiszpańskich;
18249  2,  12|                           misce tłusty schab i wódka szkliła w zielonej flaszy.~Olbromski
18250  1,  1 |                             kopyta trzaskały ostro w szklistą powłokę. Ogary biegły z
18251  1,  3 |                             z niej wyszedł, usłyszał szklisty szelest jego pierwszego
18252  2,  7 |                          powłóczyste zwoje na falach szklistych. Jak niespodziany uśmiech
18253  1,  1 |                              się w słońcu ziarnistym szkliwem, jakby sam mróz. Obmarzłe
18254  2,  9 |                             skale, z którego cieknie szkliwo wilgoci... Cisza nareszcie
18255  1,  8 |                         przynosi.~- Tobie przyniosło szkodę! Zabiło w tobie dzielne,
18256  1,  8 |                         myślisz.~- Wszakże to nikomu szkody nie przyniosło i dziś nie
18257  3,  6 |                              polskim bardzo niewiele szkodziły baterie Mohra, Civalarda
18258  3,  10|                          było: chłopów by zniemczyli szkołami, kulturą, szlachtę wysadzili
18259  1,  3 |                          otworami klarnetu. Młodzież szkolna drżała na widok tej wiotkiej
18260  1,  3 |                        odrabiał za niego różne prace szkolne.~Ustalił się był niepisany
18261  1,  3 |                        kalafaktora Michałka i stróża szkolnego Jana Kapistrana. Pan Filip
18262  2,  1 |                             namacalne uprzytomnienie szkolnej zażyłości było dla Rafała
18263  1,  3 |                       sparzył, i nim się ozwał dzwon szkolny, z wiązką książek pod pachą
18264  3,  1 |                           piersi swe o kły samotnych szkopułów, po całych nocach szlifować
18265  3,  1 |                    odosobnione pnie kamienne, zębate szkopuły i wydatne bryły. Zdało się
18266  1,  17|                        wiarusom, których "wujaszek"- szkorbut zagryzał, butelczyny wina
18267  1,  17|                        pościółki lazaretów z febry i szkorbutu. Z dniem każdym przyhywato
18268  1,  1 |                               podłe chamy! - mruknął szlachcic-cały byście las wycięli!~- Ij,
18269  1,  1 |                               Powiem waćpanu-ciągnął szlachcic-czemu Krakowa nie lubię. Sam pojmiesz.~-
18270  2,  1 |                              o Sandomierszczyźnie, o szlachcie spod Koprzywnicy... Kiedy
18271  1,  9 |                    skinieniem jakiegoś podstarzałego szlachciurę, wskazał mu Rafała i wydał
18272  2,  14|                            rozum wylezie.~- Myślisz, szlachciuro, że dam ci się zjeść w kaszy...
18273  1,  2 |                                 zawołał ktoś inny. - Szlachecki dom ciasny, a miejsca w,
18274  2,  17|                              we wszystkich okolicach szlacheckich wojsko na egzekucję zwaliło.
18275  2,  14|                            od książek, tak niemiłych szlacheckiemu oku.~- Więc o samych jeno
18276  2,  20|                           Nie był już teraz chłopcem szlacheckim, na którego z ukosa patrzano.
18277  1,  13|                             na fundamencie kupionego szlachectwa mieć prawo do plucia z loży
18278  2,  14|                             niczego?... Nie przystoi szlachetce na dwu wioskach w Zachodniej
18279  1,  2 |                          Wicuś Jawrysz, syn ubogiego szlachetki spod Wiśniowej, drab wielkiego
18280  1,  5 |                      rozdziera żywą, jak rozrywa jej szlachetną szyję, drze gardziel, jak
18281  2,  22|                             będę was miał w pamięci, szlachetni młodzieńcy! Potrzebujemy,
18282  1,  14|                           Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie udrapowany i odpowiednio
18283  2,  22|                        Bardzo to chlubnie świadczy o szlachetności uczuciów waszych! Bardzo!~
18284  1,  8 |                         nieprzełamany wstręt do tych szlachetnych słabości, do owej dobrej
18285  3,  6 |                        pułkownika Godebskiego, który szlachetnym męstwem, krwią, ranami zdobył
18286  2,  1 |                              guziki modne do fraków, szlaczki do kamizelek, sprzążki do
18287  2,  12|                            Boczną ścieżynką, twardym szlaczkiem ludzi ubogich, szedł szparko,
18288  1,  3 |                               Powieki jego drgały, a szlafmyca trzęsła się jak w febrze.
18289  2,  20|                          ubrana była w najmodniejszy szlafroczek jasnoceglastego koloru,
18290  2,  13|                      czternastu, piętnastu, w nocnym szlafroczku. Rzuciła się w ramiona brata.~-
18291  2,  2 |                          trzęsienie ziemi i burza na szlakach morskich? Azaliż człowiek
18292  1,  8 |                      karczuję pustki jałowcowe, staw szlamuję i zarybiam, łąki osuszam.
18293  3,  9 |                             macając ręką w ciemności szlifę parlamentarza.~- Zażądałem,
18294  3,  6 |                     bermycach z białymi kordonami, o szlifie czerwonej z włóczkową torsadą
18295  3,  1 |                          szkopułów, po całych nocach szlifować będą opoki najeżające dno
18296  3,  5 |                     Jakżeście wyszli?~- Czy ja wiem? Szliśmy przez ogień. Pałaszami...
18297  3,  9 |                        poczęło się czołgać za nim... Szło-zaczajone za drzewami, wyciągając
18298  3,  14|                            stęknięcie-koniec, urwany szloch. Wtedy drugą bryłę w to
18299  1,  11|                           słabo rozumiał, co bełkoce szlochając ten mizerny twór. W oku,
18300  3,  6 |                           Był już dzień jasny, kiedy szlochający gwar oddalać się zaczął
18301  1,  5 |                        czasem coś jak czuły wyraz ze szlochającym krzykiem zionęło z jej pyska.
18302  1,  11|                             oszalały od wewnętrznych szlochań wracał do izby, kąsał poduszkę,
18303  3,  6 |                     dzieciątka rodzone, zaganiano ze szlochem koguty, kaczęta, gęsi. Rafał
18304  2,  18|                             teraz pełne były łkania, szlochu i bezzębnego bełkotu:~-
18305  3,  3 |                             o zmiłowanie, zaklęcia i szlochy. Wszystko to ucichło, gdy
18306  2,  24|                             ramiona obciążone dwiema szlufami, których buliony trwogą
18307  3,  1 |                          dowodzący tą kompanią, wnet szlusował do młodego i mamrotał mu
18308  2,  17|                          przypadkiem, z głupia frant szlusuje w bitwie, że do się z dala
18309  3,  3 |                         naturalnych fos, przez które szluzy z kanału królewskiego wyprowadzały
18310  1,  7 |                        głębokim cieniu lśniła istnym szmaragdem zieleni. Miejscami grunt
18311  1,  7 |                              stała nieruchomą tarczą szmaragdowa oranina, lśniąca zasiewem
18312  3,  3 |                              piętra w swych krwawych szmatach na rozczochranych łbach.
18313  3,  6 |                          wydobył z mantelzrka czystą szmatę i uroczyście podał ją wachmistrzowi.
18314  3,  3 |                              gałgany, prześcieradła, szmatki. Wszyscy mieli ogolone łby.~
18315  3,  6 |                           fersztanden? Odgibam ci tę szmato;. nie bój się, jak łeb naprawię.~
18316  1,  5 |                               a później z żałośliwym szmerem wałęsa się pod ścianami.
18317  3,  3 |                       ciemności, powstawał ze smutku szmerów lecącej wody. Krzysztof
18318  1,  17|                             wodzą kapitana artylerii Szmita oraz inny oddział pod kapitanem
18319  2,  8 |                       wariata. Ciało jego wiło się w sznurach, palce wszczepiły w żwir
18320  2,  10|                           myśl:~Czemużeśmy się wtedy sznurami z sukni nie związali i nie
18321  3,  11|                               sam, w nocy, obwiązany sznurem, puszczał się częstokroć
18322  1,  8 |                              systematycznie, związał sznurkiem i postanowił zatrzymać dla
18323  2,  22|                          musztrując oburącz najeżoną szopę na głowie, wreszcie dał
18324  1,  1 |                           słysząc pociągającą muzykę szorowania wnętrza flint mokrymi pakułami,
18325  2,  7 |                        płynęła z lepkiej koniczyny i szorstka woń z cząbrów. Patrzały
18326  2,  20|                          dźwięku tych wyrazów, w ich szorstkości. Jeszcze przez chwilę z
18327  2,  9 |                             się słyszeć naokół tylko szorujący, kamienny szum potoku, płynna
18328  3,  14|                             do Świętego Józefa i jak szosa walencka, była po trzykroć
18329  3,  3 |                          bójek, pościgów na gładkich szosach wapiennych, wysadzanych
18330  3,  3 |                         baranki pędzili swe stada na szosę i aż do samych bram oblężonej
18331  3,  7 |                        Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie, w nocy. A konia mi zabito
18332  3,  11|                             ze stu ludźmi na baterię szóstą i siódmą.~Przybiegłszy na
18333  3,  6 |                      przejrzeć i złączyć się ze swym szóstym pułkiem oraz z brygadą konnicy
18334  3,  3 |                         spalonych od słońca wyżynach szosy madryckiej, wijącej się
18335  3,  3 |                           Chłopicki... Wskazywali go szpadami, prąc, gniotąc i goniąc
18336  3,  6 |                              nie pogłaszcze go ręką. Szpadkę z pochwy na ojca dobywać?
18337  1,  7 |                    patrzaliśmy okiem. Każdy zaufał w szpadzie i na nią poprzysiągł. Wierzyliśmy,
18338  2,  17|                              deszczułkę za podeszwę, szpagatem j ą przytwierdzało do stopy -
18339  3,  10|                     ramieniem o ramię oparci. Tuż za szpalerem i płotem z tarniny kołysał
18340  2,  13|                      podniszczone, staromodne obicia szpalerowe i brokatele, dawne meble
18341  1,  5 |                      spogląda.~Nim doczytał do końca szpalty, już cześnik wpadł w głuche
18342  2,  16|                         świeciły się dziko ze swoich szparek. Puścił wolno konia. Obadwaj
18343  2,  12|                      szlaczkiem ludzi ubogich, szedł szparko, nóg nie żałując. Był do
18344  2,  1 |                              do przyjaciela zwanego "Szpicem", ale tak, że wszyscy słyszeli -
18345  1,  11|                    rozpalonym żelazem. Rafał wzniósł szpicrutę, zaczął ciąć konia i zdzierać
18346  3,  13|                             swego szwadronu szedł na szpicy przedniej straży kawaleryjskiej
18347  2,  20|                            Oczy jego z manowców tych szpiegowań wracały niemal z rozpaczą,
18348  1,  10|                         obiadu Rafał siedział jak na szpilkach. Mnóstwo myśli kłóciło się
18349  2,  17|                              panie bracie, ale ja po szpitalach polowych przeleżał tę ciężką
18350  3,  3 |                         brzuśce pod franciszkanami i szpitalem obłąkanych stanowiło wydłużony
18351  3,  8 |                             mam ze sobą, na formację szpitalów wojskowych, lepiej urządzonych,
18352  2,  1 |                      unurzane w błocie, a stojące na szprychach koła. Gruby pomruk rotmistrza
18353  1,  6 |                            leśną, małą szybkę, którą szron tak powlókł, że wyglądała
18354  3,  1 |                         galonik naszyć kazali. Nasze sztaboficery z prostej wiary wyrosły.
18355  3,  10|                           dnia, kiedy tłum elegantów sztabowych, w którym znajdował się
18356  1,  13|                           Tymczasem weszli do pokoju sztabsoficerowie z dołu. Ów starszy, który
18357  1,  7 |                              Ociężale zbliżył się do sztachet ogrodu i stanął u przełazu,
18358  2,  1 |                         Dostali się tam po żelaznych sztachetach otaczających sąsiedni ogródek.
18359  3,  9 |                        strzelców konnych, ściągnięty sztafetami na miejsce, rozpostarł się
18360  3,  2 |                          których wygrywano skocznego sztajerka. W jednej z kaplic utworzył
18361  1,  15|                            strasburskie i styryjskie sztajery. Bardziej wszakże niż tańce
18362  2,  1 |                        potężne ręce, trzymające niby sztandar wyrwaną sztabę z szyldem.
18363  3,  3 |                          twoim trupem z rozwiniętymi sztandarami...~Cedro, którego nudziły
18364  1,  17|                            prawdę.~Piechota z jednym sztandarem generała Foissac-Latoura
18365  3,  3 |                            za sobą, założyły ogromną sztangą żelazną od wewnątrz. Nie
18366  2,  1 |                          tych potężnych rąk szarpało sztangę do góry i na dół. Gruz sypał
18367  2,  24|                              wyniosłości pagórka pod Sztembargiem przypatrywał się kolejom
18368  2,  20|                             wyroki, uchodzą w ciemną sztolnię nocy. Dał się unieść marzeniom.
18369  1,  3 |                      bohaterstwa, które zadziwi całą sztubę, sztyft, wreszcie miasto
18370  1,  1 |                             powyszczerbiane talerze. Sztućce były bardzo pospolite, w
18371  2,  14|                              może...~- Przesada!~- W sztuce ekscytowania pejzanów przeciwko
18372  2,  24|                           zwycięstwo. Z pistoletów i sztucerów ubito kilkanaście koni.
18373  2,  1 |                             ją rozwidniał, jak gdyby sztuczne światło rozpraszające zmrok
18374  2,  11|                        wyrazem mniemanej ciekawości, sztucznego zajęcia. Rzucił pośpiesznie
18375  2,  15|                        zacinał zęby i pogrążał się w sztuczny letarg milczenia. Był wtedy
18376  3,  3 |                          krótko i skrycie. Pokrył to sztucznym a głośnym i forsownym kaszlem.
18377  3,  6 |                          nawozem, ale bomby zaprawne sztucznymi ogniami szły coraz gęściej
18378  1,  10|                             i architrawem ozdobionym sztukateriami, było dziełem czasów nowszych.
18379  3,  6 |                          fukaniem wszystkie sprzęty, szturchał je i rzucał z miejsca na
18380  1,  2 |                         matki lub sióstr. Dawał tedy szturchańce i rady sługusom, zapraszał
18381  3,  7 |                                 Zdaje mi się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem,
18382  3,  3 |                        ustach.~- Przeżyłem już wiele szturmów forsownych, choć nigdy,
18383  2,  22|                             szablami i bito sposobem szturmowym. W zamarzłe okno huknęła
18384  3,  11|                             od strony Zawichosta, że szturmują całą przestrzeń od murów
18385  3,  3 |                        wreszcie pospołu z wrótniami. Szturmujący rzucili się ciałem swym
18386  3,  3 |                              pod nieubłaganym rylcem sztycharza w twardej miedzi, żłobią
18387  2,  20|                             cudnymi winietami, które sztychował na miedzi najmodniejszy
18388  2,  3 |                            publicznej bądź napisane, sztychowane lub innym jakim bądź sposobem
18389  2,  14|                              na ścianach mapy, stare sztychy i karykatury. W ciemnym
18390  1,  3 |                           które zadziwi całą sztubę, sztyft, wreszcie miasto i długo
18391  3,  1 |                          neapolitańską legię od nowa sztyftują. Jakisi książę Hieronim
18392  3,  3 |                            się pięście błyszczące od sztyletów i białe wyszczerzone zęby.
18393  2,  1 |                             z kozła w kałużę. Nogi w sztylpach znalazły się na miejscu
18394  2,  1 |                             i lśniące buty z żółtymi sztylpami. Nie był to już lekkomyślny
18395  2,  1 |                             latarni eleganckie żółte sztylpy i buty unurzane w błocie,
18396  2,  1 |                              ich były coraz bardziej sztywne i oczy coraz silniej przymglone.
18397  3,  10|                            się tkliwie lub łaskawie, sztywnie i foremnie trzymał korpus
18398  2,  21|                         dreszczów. Wyciągnął dłoń ze sztywnymi palcami, żeby ku sobie przyciągnąć
18399  2,  3 |                              sanek, zrzucił z ramion szubę i śmiało wszedł za księciem
18400  2,  17|                              sardyński król, któremu szubienicznik Buonaparte wydarł jakisi
18401  1,  5 |                         wrzuconą na ramiona futrzaną szubkę, którą okryła się była,
18402  1,  2 |                        kłaniał się, zdejmował futra, szuby, wprowadzał panie, znosił
18403  3,  2 |                             pośpiesznie, ze czcią, w szufladach. Krzysztof mu nie przeszkadzał.
18404  3,  2 |                              było powywalane razem z szufladami. Szafka ze świętym naczyniem
18405  1,  8 |                            Rafał natychmiast wysunął szufladę. Nie było tam nic ciekawego:~
18406  1,  16|                              potworne, o stopach jak szufle, obcasach niestruganych,
18407  3,  14|                           lewej, jakoby gończy pies, szukający, czy są poplecznicy. Jednocześnie
18408  3,  9 |                          skład drzewa obrobionego na Szulcu, ale te wiadomości były
18409  1,  15|                             namiętnie grano w karty. Szulernie takie tworzyły się u kolegów
18410  1,  3 |                              przerażający szum wody, szum-śmierć.~- Ty się nie orientujesz,
18411  2,  9 |                                Ty, lesie, bądź znowu szumiącym Lasem...~O zmienna wodo,
18412  3,  13|                              Godne Święta.~W miejscu szumnego napisu pod leżącą postacią
18413  1,  2 |                            Heleną. Wyglądał szatno i szumno. Krzesał hołubce jak żaden.
18414  1,  6 |                              pewien czas świszczące, szumnolotne wybuchy zamieci parły wszystek
18415  3,  1 |                              minęli już seciny rzek, szumny i zgiełkliwy Paryż, sto
18416  3,  13|                           piersi, gdy wchodzą tłumem szumnym w progi kościoła. Jakże
18417  3,  1 |                              młode usta odpowiadając szumowi drzew.~- Aż się ludowa wypełni
18418  3,  10|                              brzóz wzdychał i smutne szumy przeciągał. Wypłukana od
18419  3,  6 |                              pierwszego pokoju. Tam, szurgając stołkami i stolikiem, zasiadł
18420  3,  9 |                              dyndały kłaki zeschłego szuwaru. Na przyźbach i przyciesiach
18421  2,  9 |                           trzciny i, uwikłana między szuwary, zasnęła wśród ich zastępu.
18422  3,  1 |                       syngieltona wziął w niewolę 57 Szwabów piechotnych. To przecie
18423  2,  14|                          pana tytułować przynajmniej szwabskim, niemieckim, austriackim
18424  1,  12|                            łatach różnokolorowych, w szwach, w gałganach. Nogi półbose
18425  3,  2 |                            Kostanecki, idący ze swym szwadronem na czele, posyłał im salwę
18426  2,  24|                           pułkownika, sześciu szefów szwadronowych, jednego adiutanta-majora,
18427  3,  1 |                         cesarski abo brat, abo zgoła szwagier.~- A za cóż to ich tak sobie
18428  3,  6 |                       wąwozach Tyrolu, w czeluściach Szwajcar. Spałeś w puchu za onych
18429  1,  17|                            miejsce tam daleko widać?~Szwajcariaż to, gdzieś u płytkich zalewisk
18430  1,  13|                             Wenecji, Parmy, kantonów Szwajcarii i wielu państewek niemieckich.
18431  2,  11|                            odsłoniwszy głowy, mijali Szwajcarowie diabelski most, oślizgły
18432  1,  17|                              że wojska cisalpińskie, szwajcarskie; polskie i piemonckie będą
18433  2,  24|                           dygocą, jeden przed drugim szwargoce, że nie on winien...~- A
18434  1,  1 |                               Wziął do niego Miemiec szwargotać z polska, a wreszcie zawrzasnął:~"
18435  3,  11|                             Tatarów, Litwy czy Rusi, Szwedów czy Niemców?... Nie było
18436  2,  17|                              wysnęli.~Gdy my się tam szwendali jak psy bezpańskie, szukając
18437  2,  23|                         niemal dublony wygarnięte ze szwów Rafałowego rajtroka. Urządził
18438  3,  7 |                           badyle i czarne liście. Na szybach, na stopniach ganku, za
18439  2,  1 |                            się i biegały za wybitymi szybami...~Dopiero połowa ulicy
18440  1,  6 |                     Skostniałe jej łapy zgrzytały po szybce, a głos rozjuszony skowyczał.
18441  3,  6 |                              ramę pełną przepalonych szybek i niósł ją dokądś w pole
18442  1,  5 |                         drewnianej okiennicy, jak po szybie ślizga się każda jego drobina...
18443  1,  6 |                          ogacone ściółką leśną, małą szybkę, którą szron tak powlókł,
18444  3,  3 |                             teraz iberyjczyka, konia szybkiego jak wiatr.. Otrzymał go
18445  3,  15|                              celu oblężenia Tortozy. Szybkimi marszami weszli w dolinę
18446  1,  11|                             się do niej zbliżać. Ale szybkobiegacz amazonki, choć zdarty munsztukiem,
18447  1,  6 |                        oddech podwajał, potrajał swą szybkość. Obłąkana krew wydarła się
18448  2,  2 |                         Będziemy teraz mieli możność szybszego dociekania w Augustynie... -
18449  1,  2 |                        lamowany srebrnymi galonami z szychu, w zuchwałą czapkę karmazynową,
18450  2,  1 |                            zadęły się przygotowania, szycie bielizny, pranie, reparowanie
18451  2,  14|                 wolterianista, encyklopedyk, tudzież szyderca z rzeczy, że się tak wyrażę...~-
18452  2,  14|                       zapłakawszy...~- Tyś zapłakał, szyderco!...~- A obaczywszy siedzącego
18453  1,  7 |                         Wszystko pomagało mu w tym z szyderczą usłużnością. Ojciec wypędził
18454  2,  1 |                            rzekł do owego modnisia o szyderczej twarzy.~- Za wiele? Żartujesz!...
18455  3,  9 |                              Barkanik... - szepnął z szyderskim uśmiechem.~Zamilkł i znowu
18456  3,  8 |                             Dobra rada... - źgnął go szyderstwem Zajączek.~- Napaść co tchu,
18457  2,  14|                          żebyś waszmość wiedział, że szydząc sobie lekce, prawdy samej
18458  3,  8 |                             przynajmniej po polsku! -szydził Zajączek.~- Rzeczywiście,
18459  2,  13|                            swe furmańskie gusta... - szydziła siostra.~- Tylko jeszcze
18460  3,  3 |                         grotami lanc, wieszali się u szyj końskich, ostrzem noża rznęli
18461  1,  1 |                         tamtego to samo połechtał po szyjce...~- Ba! my tu rozprawiamy -
18462  1,  1 |                              tobie strzelał, chamska szyjo!~- Ale bo szły jakosi krzywo...~-
18463  3,  6 |                      pierwszego cugu schylali się ku szyjom końskim w miarę wzrastania
18464  3,  3 |                             zaczęli uprzątać z drogi szykanę. Nikt im w tej pracy nie
18465  3,  9 |                              nareszcie pokonali i te szykany. Usłyszeli przed sobą wrzawę,
18466  2,  22|                           wziął u diaska? Psujesz mi szyki, rujnujesz powagę...~- Toteż
18467  3,  11|                        szpadą oficer komenderujący i szykował lud żołnierski w kolumnę,
18468  3,  16|                     Stanąwszy tam, znalazł bataliony szykujące się do bitwy. Wyszedł przed
18469  2,  22|                     pospolité. Sprawnie się to dosyć szykuje.~- My pragnęlibyśmy dostać
18470  2,  1 |                            siłami wyrywano ze ściany szyld przytwierdzony do żelaznej
18471  2,  1 |                            sztandar wyrwaną sztabę z szyldem. W chwilę potem blacha szyldu
18472  2,  1 |                       szyldem. W chwilę potem blacha szyldu zgrzytnęła w powietrzu.
18473  3,  3 |                        zmuszonym do ruchu.~Pogadam z szyldwachem... -- myślał wyłażąc z szeregu
18474  3,  14|                        spotkał, gdy wpuszczeni przez szyldwachów francuskich zbliżyli się
18475  3,  3 |                         pośród ulicy Sant' Engracia. Szyldwachy kołatały się między jednym
18476  2,  1 |                            zerwane ze ścian blaszane szyldy, dudniły bramy szczelnie
18477  3,  11|                              Benedyktynek, kapitalna Szymanieckiego na czele pięćdziesięciu
18478  3,  1 | kalinko-sieradzko-wieluńskiej, stojącej na drodze ku Szymanowu, odebrał od marszałka Masseny
18479  3,  1 |                             Gontkiewicz, Wychliński, Szymański i Rzeciszewski. Cedro znał
18480  2,  7 |                             się przez tęczowe i małe szyneczki chaty i gdy przesuwało po,
18481  1,  15|                      francuskiej fryzury, ozdobionej szynionem na tyle metafizycznej głowy.
18482  1,  13|                            buda, w której mieści się szynk ostatniego rzędu i coś jeszcze
18483  3,  1 |                       Leśniewski, Grabowski i Stefan Szynka. Furier Zwierkowski za okazane
18484  2,  12|                             masz tam co do jedzenia?~Szynkarz zatrzymał się w swych kieliszkowych
18485  3,  5 |                              na zimno, pekeflejsze i szynki z chrzanem.~- Ależ to wy
18486  2,  6 |                              Świeciła się tam już na szynkwasie łojowa świeczka. Po chwili
18487  2,  9 |                      wyniosłe badyle trzcin, o suche szypuły zaczepiały się nićmi wiotkimi.
18488  2,  2 |                              jako ów Hektor, który w szyszaku bojowym, syna drogiego całując
18489  2,  11|                         Obwieszony niezmierną liczbą szyszek, obszar korony cedru tworzył
18490  1,  2 |                        fraczki, i starodawnym krojem szyte kontusiki, głowy w lokach
18491  2,  24|                         Zwożono jeszcze broń, skóry, szyto siodła i ładownice. Krawcy
18492  3,  1 |                           oprócz tego huzarów swoich tabaczkowych szwadron, a oprócz tego
18493  1,  5 |                              rozpylony, łechcący jak tabaka. Radość go niosła przez
18494  3,  15|                         dobroduszni, za niuch dobrej tabaki wyjawiający wieść pożądaną,
18495  1,  14|                             camées, les statues, les tableaux, les antiquités... Nadzwyczajne!~-
18496  3,  2 |                            Sam leżał obok marmurowej tablicy, wielkością przewyższającej
18497  3,  7 |                              i turkot idących armat, taborów, piechoty. Wylazł ze swego
18498  2,  21|                       zwijało w rozdołach błękitnawe tabory nocy.~
18499  1,  2 |                           kubraki, roznosiła wino na tacach i domowe ciasta. Gwar rozmów
18500  2,  1 |                            przybory do czarnej kawy, tace i butelki. Dym tytuniowy
18501  1,  10|                             znalazł koło swego łóżka tackę z przyborem do kawy i z
18502  2,  17|                            pokazać nam swój pokład i taczające się po nim żółte, rozdęte
18503  3,  6 |                              pobliżu. Słyszał hurgot taczających się, spracowanych dział.
18504  2,  17|                       napitku. Kto leżał bez duszy i taczał się z końca w koniec sali
18505  1,  8 |                              i owdzie, a dokoła nich taczała się z garnkami, ze szklankami,
18506  3,  6 |                        jeźdźca z przelotnym smutkiem taczały się po wybrzeżach wiosennego
18507  3,  9 |                           pracujących około szańca z taczkami, wycinających rzezakami
18508  2,  3 |                              Za chwilę obalono go na taczki i wieziono po nierównej
18509  3,  6 |                             pułk ułanów, pod komendą Tadeusza Tyszkiewicza. Po deszczach
18510  3,  2 |                              się. Szli tedy dalej na Tafalla, Olite, Caparroso w stronę
18511  2,  11|                            zielonymi soplami i wśród tafel lodu olbrzymich jak same
18512  2,  20|                      Naciśnięta lekką stopą któraś z tafelek topolowej posadzki ostrożnie
18513  1,  6 |                              wyglądała jak wprawiona tafelka lodu. W kącie, daleko, za
18514  1,  16|                             nic zgoła przed nimi nie taić. Tak będzie myślał jak oni,
18515  1,  12|                        godzin, straconych na zawsze, taiło się w tych murach. Nie widząc
18516  1,  14|                       dziwnie nieswój.~Mokry, zimny, tający śnieg zalewał i brudził
18517  3,  2 |                           spadziste, rano śliskie od tających śniegów, że całe to przejście
18518  1,  1 |                          ogrodzie swego dzieciństwa. Tajała kra i okiść wszystkiego,
18519  1,  15|                               Wygrane dawały możność tajemnego uczęszczania na teatr niemiecki
18520  1,  7 |                    niezupełnej i zapoznawał sercem z tajemnicą tego zakątka. Widział przed
18521  2,  11|                          skałom, rozjuszonej rzece i tajemnicom przeszłości drzemiącym w
18522  3,  1 |                           Chwilę tylko jednak trwała tajemniczość. Wnet starsi oficerowie
18523  1,  11|                             każdej chwili śledził ją tajemnie. Na spacerach starał się
18524  1,  16|                          wiekuistej. Spływał stamtąd tajemny, bojaźnią i wzruszeniem
18525  1,  5 |                            straszliwej ścieżynie, po tajemnym chodniku, który wiedzie
18526  2,  7 |                           tych spowiedziach nie było tajnego, nie został ukryty ani jeden
18527  1,  13|                        Wenecji. A Wenecja to co'? To tajny sojusznik Austrii, to wróg
18528  1,  4 |                              Dla zniszczenia w sobie tajnych zgryzot zamierzał wykraść
18529  2,  22|                              nie było Rafałowi obce. Tajona nadzieja mówiła mu, że spotka
18530  2,  1 |                                zaperzył się Szpic.~- Takeście już zgałganieli - zaczął
18531  1,  8 |                             niech posłusznie milczy. Takiż w tych samych miejscach
18532  2,  10|                          miasto wlekli. Musiałek bez takom ulice biegać, co me z dwok
18533  2,  17|                             A skoroś mi, Panie Jezu, takowego dnia dał dożyć i takowym
18534  2,  17|                            takowego dnia dał dożyć i takowym miłosierdziem nad dolą moją
18535  3,  6 |                              się jeńcom, oglądając i taksując pojmane konie i zdobycz.
18536  3,  6 |                        pomaszerowały naprzód krokiem taktowym. Kiedy ostatni z nich wszedł
18537  1,  14|                              w sprawach specjalnych, taktycznych, do obliczeń, zestawień...
18538  2,  22|                           Damy samymi niderlandzkimi talarami. - No, no... Niechże wstąpią...~
18539  1,  13|                            czynię, toć to za pruskie talary. Ale niechże tarn! Niech
18540  3,  5 |                            półmiskach i drogocennych talerzach dymiły się ogromne porcje
18541  1,  10|                             krześle i zatopił oczy w talerzu. Słyszał tylko huk w głowie
18542  3,  3 |                             wziąłeś, ufanie z wciętą talią? - wkrzyczał mu kapitan
18543  1,  14|                              coiffée en camée. Panie Tallien, de Chateaurenaud, Adrienne
18544  3,  1 |                          słabo przesłaniała krzewina tamaryszku. Idącemu w znużeniu oddziałowi
18545  3,  14|                              zagonów owsianych, szum tamecznego lasu i plusk cichy tamtejszej
18546  1,  16|                            dersławickieh drzewach, o tamecznym ogrodzie, nie chciał zmiłować
18547  2,  10|                           Praśli cie na tym sifie, i tameś cekał abo końca kary, abo
18548  3,  14|                             i przesmyki pirenejskie, tamował komunikację wojsk francuskich,
18549  2,  20|                          było coś duszącego; coś, co tamowało oddech i oszołamiało głowę.
18550  3,  6 |                             i pośpiesznego ruchu nie tamowały.~W przejściach między jedną
18551  2,  18|                              przynajmniej, że kordon tamtejszy nie jest tak gęsty jak nad
18552  3,  3 |                            zepchnięto do wspólnego z tamtymi grobu. Piechota polska wtargnęła
18553  2,  11|                          gwizdanie Hutschelma oddech tamuje. Dwaj podróżni szli z przymkniętymi
18554  1,  2 |                           ale czuli to wszyscy, że o tańcach w tym domu nie może być
18555  3,  12|                             huczne wesele z muzyką i tańcami, był ślub, oczepiny, przenosiny.
18556  1,  2 |                              przerwach między jednym tańcem a drugim przechadzała się
18557  2,  21|                          kaskad słów skierowanych do tancerki marzył o tamtej, córze~I
18558  2,  21|                           salonów tłoczył się zastęp tancerzy. Środek sali był pusty.
18559  1,  2 |                              Krakowie na sali~Niemcy tańcowali...~Polak wąsem ruszył~Wszyscy
18560  2,  21|                           Ołowską marszałkujący temu tańcowi, znikał mu sprzed oczu w
18561  2,  21|                            piękna panna, z wdziękiem tańcząca solowy taniec - Szal. Przebiegała
18562  3,  3 |                           jak wichrem pędzone liście tańczący, deklarnatorowie, śpiewacy,
18563  3,  9 |                            przez nadbrzezian. W dole tańczącymi baniami mknęła Wisła. Ziemia
18564  2,  20|                              w czasie balu będziecie tańczyli dużo i ochoczo. Ale w nocy
18565  1,  8 |                              nic, choć obaj ślicznie tańczyliśmy. Powiedz, czemuśmy się wtedy
18566  1,  2 |                              dzisiejszego...~- A toż tańczymy, sąsiedzie dobrodzieju,
18567  2,  21|                              mu:~- Będzie gawot. Czy tańczysz go waćpan?~- Tak.~- Czy
18568  2,  20|                              tym domu zjazd i zabawa taneczna. Waćpanowie, jako podróżni,
18569  1,  2 |                                Rafał poszedł do sali tanecznej, oparł się tam plecami o
18570  2,  17|                      opuścili my port, ominęli cypel Tangeru... Idziemy między wyspą
18571  2,  1 |                         gdzie ty mieszkasz? W jakimś tanim zajeździe, co? Przyznaj
18572  3,  1 |                     Gnatowski, Linkiewicz, Kazimierz Tański, Rybałtowski, Skarzyński,
18573  3,  3 |                           śpij!... - rzekł wskazując tapczan.~- Pan kapitan nie ma w
18574  3,  3 |                              otrząsnął się i wstał z tapczana silniejszy i zdrowy na duszy.~-
18575  3,  15|                            mu się spod oka, leżąc na tapczanie.~Wyganowski rzekł:~- Ktoś
18576  3,  3 |                           ceglaną podłogą. Na wąskim tapczaniku leżała młoda zakonnica.
18577  2,  16|                        kusych fraczkach, wyżej kolan taplając w bajorze sukienne kamasze.
18578  2,  15|                           topole i wierzby, wici swe taplające w ruchomej wodzie. Spomiędzy
18579  1,  7 |                               jasnozielone świerczki taplały się w niej jak gąsięta,
18580  2,  22|                              rychtował do ciosu swój taran.~Na dworze zaległa cisza.
18581  3,  3 |                            koleją w niezdobyte drzwi taranami. Żołnierze przemienili się
18582  1,  2 |                         uderzyć nią w tłum cały niby taranem. Nie wiedział tylko, gdzie
18583  2,  22|                            nań jak na sługę:~- Drzwi tarasować!~Rzucili się obadwaj do
18584  3,  2 |                             co się trzepią po nagich tarczach skał, jodły i pinie na zboczach
18585  2,  11|                        chropawe i włochate, najeżone tarczami i kleszczynami, książę przywitał
18586  1,  5 |                           przedzierała się zaroślami tarek i głogu, które w nocy huczały
18587  3,  3 |                       przywołał towarzyszów.~- Czego targ? - wołali.~- O co mu idzie?~-
18588  2,  21|                            Wtedy z głębokości serca, targającego się w powrozach swych, wyszeptał:~-
18589  1,  5 |                             miotając łbem olbrzymim, targała w prawo i w lewo. Kły worały
18590  1,  4 |                              z nogami grubo kłocią i targaną słomą obłożonymi. Tak pilnował
18591  1,  17|                            walce knyplów, służące do targania wiązań wszelkiego rodzaju
18592  1,  8 |                             pany.~Twarz Olbromskiego targnęła się i prawa ręka zaczęła
18593  3,  8 |                             tamtej stronie, na prost Targówka. Ale nie ma już czasu. Śpieszmy
18594  1,  2 |                         granatowych fraczków sąsiada Targowskiego spod Zawichosta.~
18595  3,  3 |                              górne przechodzi w plac targowy i za klasztorem S. Juan
18596  1,  16|                          ogrodzie? Nie tutaj, między tarkami?~- No, a cóż ci to przeszkadza
18597  1,  1 |                              jeszcze na trzeci dzień tarmosił strach, jak se wspomnieli,
18598  1,  13|                          pruskie talary. Ale niechże tarn! Niech się Chadzkiewicz
18599  1,  16|                             siedzieć z siostrą w tej tarninie. Wstał tedy i wyszedł. Leniwie
18600  2,  22|                              zawczoraj w kościele, w Tarnowskich Górach. Wyszli my po sumie,
18601  3,  1 |                           ręce odwiecznego traktu na Tartas i Dax. Konnica szła z wolna
18602  2,  17|                            ta, zasypując ranę miałko tartym prochem strzelniczym, zalewając
18603  2,  9 |                              targać na sobie szmaty, tarzać się po kamieniach... Zaczął
18604  1,  17|                              za włosy, kopią nogami, tarzają w błocie ulicznym, wiążą
18605  3,  14|                         dusząc się rękoma i zmagając tarzali się po kamieniach. Raz Krzysztof
18606  3,  3 |                         starzy, baby z siekierami, z tasakami, ukazywały się pięście błyszczące
18607  2,  24|                              granatowym jedwabiem na taśmie przez całą jej długość u
18608  1,  12|                           wyżyn widać było białe ich taśmy, łamiące się po bezdrzewnych
18609  2,  1 |                        Machinalnie rzucając, biorąc, tasując karty, przebiegał marzeniem,
18610  2,  9 |                              zdeptanych szuwarach, w tatarakach i trzcinach, w zmąconej
18611  1,  8 |                              na kępie wśród wiklin i tataraków, niby to czatując na kaczki.
18612  2,  12|                              zagonach krwawe garście tatarki i gęsto czerniały badyle
18613  3,  11|                             były wały sypane przeciw Tatarom przez wójta sandomierskiego
18614  3,  1 |                   Kapitanowie piechoty Dobrogoyski i Tatarowicz torowali drogę pod Czarnym
18615  1,  8 |                         skorupami w ręku istna horda tatarska, zwana partią naszego antagonisty.
18616  1,  1 |                          mama i... tatka...~- Aby za tatkę nic nie obiecuj! Z tatką
18617  2,  7 |                           przeżarł granitową skalinę Tatr, aż się wyrwał w ciepłe
18618  3,  6 |                      Ośmielił się wejść bez trwogi w Tatry, przebyć znane drogi, z
18619  1,  16|                        powinien przyjechać tutaj i z tatuńciem się politycznie rozmówić?~-
18620  1,  12|                              Trzęsło się po placach, tawernach, kawiarniach i gondolach
18621  2,  17|                        głowie stają! Jezusie Maryja! Taże to nasze barwy i znak! Słyszę,
18622  3,  3 |                            lot, kiedy jeszcze były w tchawicy. Nareszcie wymierzył zabitemu
18623  1,  5 |                       siostrom. Zapach dodał mu sił, tchnął weń zuchwalstwo, potęgę
18624  2,  8 |                               białe obłoczki, jakoby tchnienia wiatru stężałe i w kształt
18625  3,  3 |                            zdradzieckie myśli, myśli tchórzliwe i zrozpaczone, nie żołnierskie,
18626  1,  8 |                         zropiałą, aż do wzdrygnień i tchórzliwych skuleń ciała, do wstrętnego
18627  2,  22|                              czynienia z Niemcem tak tchórzliwym jak ten komendant Częstochowy.
18628  1,  14|                              lenistwa, a nawet nie z tchórzostwa. Po prostu wygasła we mnie
18629  1,  8 |                          spod serca, coś jak przykre tchórzostwo. Książę ciągnął dalej.~-
18630  3,  6 |                              pierwszej formacji. Pod Tczewem byłeś?~- Byłem.~- Pod Gdańskiem?~-
18631  3,  1 |                             wodza ranionego na rynku tczewskim, odznacza się świetnie pod
18632  2,  24|                            od Gdańska, bitym traktem tczewsko-gdańskim. Wnet przednie straże francusko-polskie
18633  2,  1 |                            na schody wiodące do sali teatralnej - przyszedł nieco do siebie.
18634  2,  1 |                            miała tu oczekujące przed teatrem powozy, karykle i lokajów
18635  2,  2 |                   bezgranicznym odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził, pierwszy
18636  3,  10|                             wymawiając szukała nut w tece, stary pan Cedro wysunął
18637  2,  11|                               Książę Gintułt wydobył teczkę i jął przeglądać listy polecające
18638  3,  14|                            rewidował na placu.~Jużci tegom nie napotkał, żeby były
18639  1,  7 |                            nadto prześwietlały nowe, tegoroczne ich wyrostki. Młode, miękkie,
18640  3,  6 |                              zadowoleniem i zaczął w tekę swoją zbierać papiery. Książę
18641  2,  1 |                            globusy, leżały olbrzymie teki i zwoje. Rafał szedł cicho,
18642  2,  2 |                            przeszkadzała mu rozumieć tekst owego rozdziału Contra Fortunatum
18643  3,  1 |                       Stokowski, Jaraczewski, Kucki, Telesfor Kostanecki, Routier, Pruszak,
18644  2,  3 |                             pośrodku zaczął mówić na temat wymienionych siedmiu obowiązków,
18645  3,  1 |                           piękne okucie. Pośrodku ma temlak z białego rzemienia do zakładania
18646  3,  1 |                         sieczne, z żółtymi jedlcami. Temlaki przy nich z białej skóry...
18647  3,  15|                           usposobienia, charakteru i temperamentu, jak powszechnie wiadomy
18648  1,  2 |                           same nawet nadzieje, kiedy tenax propositi człowiek uchwyci
18649  3,  16|                             obmurowanego fortu de la Tenexas oraz bram: Mostowej, del
18650  3,  6 |                    Sokolnicki, którego zawsze trzeba tenir par la basque, żeby zbyt
18651  1,  1 |                         rzewny i czysty niby miąższy tenor. Rafał ocknął się jak ze
18652  2,  14|                            sam sprzedający nie radzi tentować o towar tak nędzny.~- Tak-że
18653  3,  12|                            przed nią jej "książę"... Tenże to jest człowiek, którego
18654  3,  13|                          wioskowego ludu po siołach, tępienie przez szeregi wieków świętokrzyskiego