Tom, Rozdzial

18655  2,  12|                          Posępna ich barwa ścigała i tępiła wypieki schorzałego światła,
18656  3,  7 |                             piersiami i ramieniem na tępych grotach żelaznej balustrady
18657  1,  10|                         rozkaz:~- Madame demande son ter ŕ friser!~Ktoś zerwał się
18658  1,  2 |                             fraczek, woskowane buty.~Teraźniejsza młodzież same bałamuty.~
18659  3,  6 |                          przed okiem tamten kraj, że teraźniejszość prawie znikła. Jak przeszkoda
18660  2,  24|                         nieść jak jajko. Trzy! No... Terczże na nas wychodź, czarny jucho,
18661  3,  14|                          pozorem trudności przebycia terenu i pod pozorem konieczności
18662  2,  24|                         konia znarowi, jak mu grzywę terlicą przytnie. Popręgi upiąć
18663  1,  13|                         znajome polskie matematyczne terminy... Stary oficer z krótko
18664  2,  2 |                               Kamienne domki, zamki, termy, świątynie, place - zasypał
18665  1,  2 |                              mnie z dawien dawna ius terrestre - dnia dzisiejszego...~-
18666  1,  1 |                  rozporządzenia przeczytane będą. Ad tertium... Co do gromadzkiego śpichlerza...~
18667  2,  17|                            generała Joubert. Bój pod Terzo i Medesima! Zginął mężny
18668  2,  1 |                              rien de charmant ~Comme tes belles;~Je ne pourrais un
18669  1,  17|                              walą gromy, nie dzwonią tęskliwie szyby, nie sypią się pacyny
18670  1,  4 |                             Jedno tylko odczuwał, że tęskni do wydobycia się - do szaleństwa.
18671  1,  10|                              przepysznych kanapkach, tęskniąc za uwielbieniem tyle nocy
18672  1,  12|                          Miał więc znowu to, za czym tęsknił. Balustradę z kilkuset kolumn
18673  3,  15|                            Był dręczony od smutków i tęsknot. Łaził po Saragossie w samotności
18674  1,  8 |                              dziś jeszcze po nocach. Tęskny w dumaniu nawrót wiedzie
18675  3,  17|                             Kielc. Urzędowe otwarcie testamentu ziściło wszystkie jego nadzieje.
18676  2,  10|                           zgrzanych koni, nie słyszy tętentu kopyt, dzwonienia pałaszów
18677  2,  11|                            Serca biły przyśpieszonym tętnem, a nogi drżały. Na pół skostniali,
18678  3,  3 |                             mundur badając pulsujące tętno. Rozwarł przerażone oczy...
18679  2,  24|                            oczach świeciły, a kolana tężały jak zgonionym zającom. Mimo
18680  3,  6 |                              po pęciny i, wyrywane z tężejącej ziemi, pojękiwały do taktu.
18681  2,  22|                             my jedni. Kto miał konia tęższego, a mógł go spiąć ostrogami,
18682  3,  6 |                             nic widzieć. Przy każdym tęższym drzewie czaił się człowiek,
18683  1,  15|                              wyrocznią mody i twórcą tężyzny. Olbromski był jego prawą
18684  3,  15|                           rzekł:~- Ktoś mi tu mówił, tfy! na psa urok, że cię w potyczce
18685  2,  1 |                             tej okazji... Idziemy na théâtre de société, do Radziwiłłowskiego
18686  2,  14|                              będzie...~- Pewnie jaki Thurn-Taxis zakopał się w swoich folwarkach
18687  1,  3 |                          optare incipiant, vel certe timere desistant. Przecie to takie
18688  3,  17|                            małej, glinianej fajeczki tiutun i rozmyślał o przyszłym
18689  1,  2 |                          turonia", czyli "kłapacza", tj. chłopa przebranego za straszydło
18690  2,  9 |                       wiotkimi. Kołysząc się sennie, tkały jakąś wiadomość, huśtały
18691  3,  13|                             warzyw po Lechach, naukę tkania szmat z wełny i haftowania
18692  1,  7 |                          motyle...~Wewnątrz łodyg, w tkankach badyli krążyć będzie nasza
18693  2,  2 |                          zbudowane kości i doskonałe tkanki. Ujrzy ruinę ducha, równego
18694  1,  2 |                           jednej strony słychać było tkliwe dyszkanty damskie:~Ścieni
18695  3,  10|                      lekkiego dandysa, uśmiechał się tkliwie lub łaskawie, sztywnie i
18696  3,  3 |                         pudel!~- Galant!~- Hrabia!~- Tkliwy kokiet!~- Czekaj, szepnie
18697  1,  5 |                           szeptania, rozkosz dźwięku tkliwych słów, które z ucha nie mogą
18698  2,  20|                          Zdaje mi się, że obudwu nas tknęła jedna iskra. Za Pilicą cały
18699  2,  22|                         sypkim śniegiem, którego nie tknęło jeszcze kopyto ani sanica,
18700  2,  14|                             Sama jeszcze nowina, nie tknięta sochą. Życia mało, żeby
18701  2,  16|                            żółtą barwą śmierci, inne tknięte dopiero szarą bladaczką.
18702  1,  7 |                          rzeczy, w których samoistne tkwi życie. Spotykając martwe
18703  3,  3 |                          Zobaczył rękojeść sztyletu, tkwiącą pod piersią dziewiczą między
18704  3,  6 |                             Byli czarni, okopceni, z tlącymi się mundurami. Przez północne
18705  1,  12|                            pozór w Leoben wojna, ale tlała jeszcze zarzewiem. Wszelako
18706  1,  10|                           końca stołu. Sapał długo i tłamsił w sobie jakieś wzdychania,
18707  1,  13|                   fajczarniami, za karcianym stołem, tłamsiła się osobna kupa. Coś tam
18708  1,  8 |                         tobie jak w księdze. Te same tłamsisz w sobie zaskórne myśli,
18709  3,  9 |                       rozpoznawał go już od dawna na tle bardzo słabej łuny światła
18710  3,  1 |                              lancami i wpadła między tlejące ogniska na ludzi rozespanych,
18711  1,  17|                              kutych obręczy, resztki tlejącego drelichu i smolnych sznurów...~-
18712  1,  17|                        czarny od prochu, z płaszczem tlejącym w kilku miejscach, przyszedł
18713  2,  3 |                             w którą wstawiana świeca tliła się bynajmniej nie tajemniczo.
18714  1,  2 |                            nie było już tam miejsca. Tłoczono się tedy z izby do izby.~
18715  2,  21|                       drzwiach do sąsiednich salonów tłoczył się zastęp tancerzy. Środek
18716  2,  1 |                     przyszedł nieco do siebie. Banda tłoczyła się przy drzwiach zamknięsych,
18717  3,  6 |                            północne wyjście z wioski tłoczyli się na drogę pod pałacem.
18718  3,  8 |                              weszli w ulicę Szeroką. Tłoczyło się tu mnóstwo furmanek,
18719  3,  6 |                           znalazł się w truchlejącym tłoku, zbitym w masę, gniotącym
18720  1,  14|                          dzikie, ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o czerwone
18721  2,  17|                             gęba się trzęsie, kolana tłuką jedno o drugie. Dopiero
18722  3,  6 |                           każdym ogniu - słyszał huk tłukący tępo w ziemię, jakby w nią
18723  3,  7 |                             już jej nie ma?... Serce tłukło się o żelazne kraty, przy
18724  3,  4 |                          kolumnami wojsk pieszych, w tłumach konnicy...~
18725  3,  6 |                           Będziesz mi potrzebny jako tłumacz... w razie pojmania, uważasz,
18726  1,  1 |                             siostrzeńca do pośpiechu tłumacząc mu ochrypłym głosem, że
18727  1,  7 |                            po dworach plotka-domysł, tłumacząca przyczyny nocnej wycieczki
18728  1,  15|                     wykwintnymi sylogizmami. Łatwość tłumaczenia się po łacinie (a wszystkie
18729  2,  2 |                            skoro się tylko obłatwi z tłumaczeniem łaciny, pójdzie znowu do
18730  1,  15|                               oraz na prawo cywilne, tłumaczone przez adwokata Litwińskiego.
18731  3,  7 |                           żołnierza!~- Sasi uszli! - tłumaczono Rafałowi z szeregów.~- Niemiec
18732  2,  24|                        obdarci, z pustymi brzuchami. Tłumaczyli się, że przy żadnym wojsku
18733  3,  3 |                          Woltyżerowie porachowali ów tłumek oczyma... Za chwilę wypadli
18734  2,  5 |                           swym buduarze. Gruby dywan tłumił szelest jej kroków, adamaszkowe
18735  3,  6 |                              W dali, pod Nadarzynem, tłumnie pieniły się wojska austriackie.
18736  2,  19|                            słuchaczów w tym pokrzyku tłumów coraz bardziej natężonym,
18737  3,  3 |                        zdumienie włosy napastującemu tłumowi zjeżyło. Mieli iść w tę
18738  2,  12|                           zabierając się do lepszej, tłuściejszej części boczku.~Chleb znikał
18739  3,  5 |                         kiszkę podgarlaną na gorąco, tłuste salcesony na zimno, pekeflejsze
18740  1,  7 |                         leśny, szum czarny, gęsty od tłustości żywicznej, parny, ciężki
18741  2,  16|                   najbłahszych, a nawet do rubasznie tłustych. We wszystkim był majster.
18742  2,  12|                             do ostatniej kruszyny, a tłuszcz do kropli wytarł chlebem,
18743  3,  3 |                        bezeceństw, miedzy rozszalałą tłuszczą przesuwał się Cedro zstępując
18744  3,  3 |                        obrońców barykady i rozwalili tłuszczę jak pękająca bomba. Gdy
18745  2,  12|                              skwarzący się w czarnym tłuszczu kawał diabelskiej kiełbasy
18746  2,  17|                            po ścianach, po stołach i tną człowieka. Żebyś umierał
18747  2,  17|                               Komar, zwany moskitem, tnie tak, że na miejscu ukąszonym
18748  3,  7 |                             konięta chrupały obrok w tobach i siano w półkoszkach tuż
18749  3,  5 |                       Infantes, Almagro, Manzanares, Toboso i innych zakątkach Manszy
18750  2,  14|                           kupy nawozu i sterty żyta, tobyśmy do reszty zmarnieli.~- Racja!
18751  3,  1 |                              tratwach rzeką l'Adour, toczącą swe fale po lewej ręce odwiecznego
18752  3,  3 |                          piersi szybko dychały. Wał, toczący się za nią, kipiał. Szept
18753  3,  6 |                           jak brzytwy! A ja ci i bez toczenia na brusie łeb od zamachu
18754  1,  4 |                         wymykały się spod futrzanego toczka, który głowę okrywał. Twarz
18755  3,  10|                             ogrodowej altanie, gdzie toczono jakąś naradę. Młodzi oficerowie
18756  1,  2 |                        niespodzianego, a ostrego jak toczony sztylet. Wszczynali jakąś
18757  3,  6 |                    zaciężnego ułana kordem na brusie toczonym i ścina go z wprawą i zemstą.
18758  3,  5 |                            Czas przetrzeć źrenice, a toczyć krynice~Łez gorzkich!~ ~
18759  1,  7 |                               jak obłąkany, który by toczył walkę na pięści z samym
18760  2,  20|                              niż widzieć niezrównany tok czoła lśniącego białością
18761  2,  1 |                           Daje mu trzy razy dziennie tokaj zgęstniały. I tylko dlatego...~-
18762  3,  3 |                          Cedro ujrzał błysk sztyletu toledańskiego. W tej samej chwili Krzos
18763  3,  14|                             Francuzim z woltyżerów w Toledo gwarzył, jak to tam z nimi
18764  1,  17|                              Markiewicza, porucznika Tomaszewskiego - i innych. Wiedzieli to
18765  1,  8 |                              la poire est műre, elle tombe... No, a u księcia pana
18766  1,  1 |                          słyszałeś! Będzie brał karę Tomek Zalesiak za to, że się dobierał
18767  2,  21|                              się miłosnymi uśmiechy, tonąć w sobie nawzajem oczyma.
18768  3,  9 |                        Łęgiem, po Gassy i Czernidło, tonące w oddaleniu. Wkrótce stanęli
18769  2,  9 |                             drugi raz ku przyszłości tonącej we mgle marzeń. Między jednym
18770  2,  10|                            dygotał z rozkoszy. Coś w tonach jego drgało i zanosiło się
18771  2,  17|                           wyschła i stężała, z wolna tonęła w cieniu grubym i tęsknym
18772  3,  1 |                        zwiastun nocy. Stamtąd, gdzie tonęło słońce i płonęły jeszcze
18773  1,  9 |                             ich brudziły się, a nogi tonęły w błocie rozmiękłej drogi.
18774  2,  17|                            się pokazali na głębokich toniach, na wiatrowisku, porwie
18775  1,  7 |                       Pierwszemu słowikowi, który tę tonikę zaczął, odpowiedział z dala
18776  3,  4 |                       widzenia zmierzchają, cichną i topią się z wolna w ciszy. Szare
18777  1,  7 |                           wiosenne szyszki zdały się topić i rozpływać w cieple słońca.
18778  1,  17|                              Kiedy jeszcze stały nad topielami ranne tumany i tłukły się
18779  2,  10|                           Nie jest już wichrem, lecz topielcem wywleczonym za długie mokre
18780  2,  17|                            Nieraz, bywało, wyjdzie z topielów błędna, sucha chmura i wszystkie
18781  1,  5 |                           klucze na stoliku. Łojówka topiła się już w blaszanym lichtarzu
18782  3,  9 |                             arystokratów francuskich topniał pod bagnetami Maćków polskich,
18783  3,  1 |                        rzeźbione stawały się niczym, topniały i ginęły. Wnet przemieniły
18784  1,  3 |                           powietrze ogrzeje, zacznie topnieć i pysznymi kroplami kapać
18785  1,  1 |                        jeszcze "Niemczyka" i płomyki topniejących świec, ale w przedziwnie
18786  1,  1 |                      przyżeglowały i między wysokimi topolami, między starymi parkany
18787  3,  1 |                           Luzignan, Jan Nestorowicz, Topolczani, Jagielski, Szarski Antoni,
18788  1,  5 |                          Rafał wypadł w pole. Jechał topolową aleją, do obłąkania szczęśliwy.
18789  2,  20|                         lekką stopą któraś z tafelek topolowej posadzki ostrożnie trzasnęła.
18790  3,  1 |                             za nogą szedł senny pułk topolowymi alejami "słodkiej" Francji.
18791  2,  14|                         rzecz, że Trepkowie Nekandy, Toporezyki z Grzegorzewic, ba! ba!
18792  2,  6 |                              na podobieństwo tysiąca toporów rozrąbujących kamienną ciszę.~
18793  1,  2 |                                 Mają cieślowie takie topory,~Że wycinają lasy i bory...~
18794  1,  2 |                              jego ścisnęły jak gdyby toporzysko siekiery i ramię kurczyło
18795  2,  24|                             ładownic i tornistrów. W torbach parcianych, po dawidowemu,
18796  3,  6 |                             wypukłe oczy, obwieszone torbami powiek, patrzały z pogardą
18797  3,  2 |                        jeszcze z dnia poprzedniego w torbie skórzanej obok olstrów pistoletowych.
18798  3,  15|                            Chiva, Rosel, Trayguerra, Tordelella, Mata, Herbes itd., były
18799  2,  17|                               składa pod paznokciami torebkę z zarodkiem, a te we dwadzieścia
18800  3,  15|                    południowego wsysający w gruzły i torebki swych kwiatów, osłaniać
18801  3,  3 |                              strony południowej z la Torecilla, i ze wschodu z płaszczyzny
18802  1,  1 |                             batem, pomknęły z kopyta torem iskrzącym się od mrozu.~
18803  1,  7 |                      lubością zatapiały się w nim, a torfiasta w głębi ziemia głucho dukała.
18804  3,  6 |                        długimi szyjami i gardzielami torfowia, które warzyło się w cieple
18805  3,  6 |                              Puchałami zaczynały się torfowiska, w których koń od samego
18806  2,  24|                        nabojów, brakowało ładownic i tornistrów. W torbach parcianych, po
18807  2,  17|                       pokazują palcami nasze stroje. Tornistry na nas ino całe a czapki.
18808  2,  20|                        znajdował swoją własną drogę, torował dla duszy swej szeroki gościniec.~-
18809  3,  1 |                             Dobrogoyski i Tatarowicz torowali drogę pod Czarnym Piecem,
18810  3,  6 |                        szlifie czerwonej z włóczkową torsadą ruszyła błotnistą drogą
18811  1,  13|                              Po całych dniach bili z tortów Saint-Pierre i Saint-Felix,
18812  3,  16|                        Piątego dnia pobytu swego pod Tortozą, z rana, kiedy spał w kwaterze
18813  3,  16|                        Roqueta widać było miasteczko Tortozę rozłożone na samym brzegu
18814  2,  17|                              wojenny ma skonać wśród tortur. Murzyn złapany z bronią
18815  1,  3 |                          przed sobą otchłań głównego toru, dokoła stłuczoną krę.~Ręce
18816  1,  16|                      tatuńcio jeździł aż do Opatowa, tośmy się do tego zdarzenia tydzień
18817  2,  1 |                          pijanym dyszkantem kończył:~Toujours aimer, souvent changer -~
18818  1,  10|                             miroir!~- Madame demande toute la toilette! - zawołał książę
18819  1,  16|                         kołem i oglądano jak Węgra z towarami. Matka dotykała rękoma jego
18820  2,  1 |                    powinieneś stanowczo wejść w koło towarzyskie. Będę w tym, żeby ci pomóc.
18821  2,  1 |                          Caracalla. Większość była w towarzyskim kostiumie. Ci ludzie dobrego
18822  2,  1 |                              do żadnego z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam
18823  1,  11|                          księcia...~- Z daleka oddaj towarzystwu waletę, jak gdyby nigdy
18824  1,  11|                              weń nagle z całą potęgą towarzyszących mu myśli i niewysłowiona
18825  1,  10|                     najmłodszych sióstr księcia, ich towarzyszek i przyjaciółek. Jedna z
18826  1,  11|                              zwracała się z żądaniem towarzyszenia jej to do tego, to do owego
18827  1,  2 |                            drugim przechadzała się z towarzyszkami, Rafał przyłączał się do
18828  1,  2 |                      stolnikowa trzymała za rękę swą towarzyszkę, pannę Helenę, i śmiała
18829  1,  2 |                             nie wiadomo, czy do swej towarzyszki, czy do Rafała.~On czuł,
18830  2,  17|                        później, słyszałem, jeden, co towarzyszom naszym w drodze do Genui,
18831  3,  6 |                        prędzej, prędzej!~- Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.~-
18832  1,  4 |                      pierwszego zachwycenia, któremu towarzyszyła trwoga, aż do róż wiernego
18833  1,  8 |                               jako na rzeczy święte. Towarzyszyłem ojcu. Pomnę, gdyśmy przejeżdżali
18834  2,  22|                              głośne rozmowy i śpiewy towarzyszyły naokół grze w domino, w
18835  1,  10|                              co mówić!~- Jak to?~- A tożem patrzał, bo obok niego na
18836  3,  8 |                              Rewidowano i sprawdzano tożsamość osób przybyszów zza Wisły,
18837  2,  12|                   tajemniczego więźnia. Stwierdzenie tożsamości osoby było już tylko kwestią
18838  3,  1 |                               ze skłębionymi zwojami trąb, łbów i karków. Bliżej lądu
18839  1,  12|                             z pomalowanymi żaglami - trabaccolo, i puścił się na morze.~
18840  3,  1 |                           Podpułkownik Skalski kazał trąbić gwałtownie "na koń" i w
18841  3,  1 |                             zmierzchem rozlegało się trąbienie - "na koń", gdy szwadrony
18842  3,  5 |                           rżenie i wrzawę. Za chwilę trąbiono wsiadanego.~- Chłopcy! dziś
18843  1,  14|                           rzekł cicho:~- W miarę jak tracę wszelki gust do wojny, zaczynam
18844  2,  15|                        dosięgnięte przez spojrzenie, traciło swoją wartość i stawało
18845  3,  9 |                              wiadomości były mętne i trąciły plotką. Na równych i jałowych
18846  2,  14|                            czas, siłę, duszę i rozum tracisz na wysiadywanie w antyszambrach.
18847  3,  6 |                              sobie krótki, granatowy traczek ułański z generalskim na
18848  3,  17|                       początku lata przepędzał wśród traczów i cieślów. Przywykł do tego,
18849  2,  2 |                         ukryte, niezbadane choroby - trąd i syfilis, ospa i tyfus,
18850  3,  8 |                             w Weronie, kiedyś to mię tradował o szkapy Aleksandra Macedończyka...~
18851  3,  3 |                              zaułki. Przeczuwali. że trafią na barykad i zajmą jej tyły.
18852  2,  22|                               Co kto lubi...~- Jo... trafiają się rozmaici... Co kto lubi.
18853  2,  2 |                       współtwórcą cudu?~Rafałowi nie trafiał do przekonania ten wywód.
18854  3,  3 |                            del Pilar i wylot w wylot trafiała na most.~Pułkownik Chłopicki
18855  3,  15|                             teraz wstąpili, częściej trafiało się ludzkie mieszkanie.
18856  3,  11|                             stało miasto Sandomierz, trafiano wciąż na ślady wałów, murowanych
18857  3,  14|                         rękoma piach ten rozgrzebać, trafiłoby się na jej zmiażdżonego
18858  3,  2 |                           drogi.~W tych to miejscach trafiono na wioskę opustoszałą. Wiara
18859  3,  6 |                           dowódcę blokhauzu niosą na tragach. Patrzą weń uważnie, patrzą
18860  2,  1 |                            była zupełnie inna. Grano tragedię Racine'a pt. Brytannik.
18861  1,  12|                           Było coś nad wszelki wyraz tragicznego w tym zstępowaniu wielkiego
18862  1,  15|                             Całe zajście straciło na tragizmie wówczas dopiero, gdy profesor
18863  2,  24|                              jego straż koczowała na traktach bydgosko-gdańskich sięgając
18864  1,  12|                         demokratów... Ci ośmieszali "traktat" za zniesienie kary śmierci,
18865  1,  1 |                              Ale co znowu! Ja szkoły traktowałem w Sandomierzu, w sławnym
18866  1,  17|                            piemonckie będą uważane i traktowane pod każdym względem jak
18867  2,  14|                             jeno zołzach i zawłokach traktują te wszystkie bibuły? - czepiał
18868  2,  14|                           jeno pewne quantum druków, traktujących o uzdrowieniu tego, co już
18869  2,  12|                           ciągnął ku Krakowu. Omijał trakty, szersze drogi, ludne wsie,
18870  1,  1 |                        Spojrzał ino raz na Jamrozka, tram opatrzył, wymierzył go jakimsi
18871  3,  1 |                              z rycerstwa i prosili o translokację do lansjerów. Długo ich
18872  1,  12|                            Cóż znowu za republika?~- Transpadan. La République Transpadane
18873  1,  12|                            Transpadan. La République Transpadane się nazywa.~- Miło to zetknąć
18874  1,  14|                       uśmiechem - z Rzeczypospolitej Transpadańskiej.~- Przepraszam, że cię od
18875  1,  14|                          słowu.~- Teraz pozostaje... transporter un ręve dans le réel! Porucza
18876  3,  3 |                             pułk ułański bronił tego transportu od napaści gerylasów w czasie
18877  3,  13|                             dały się zabielić... Sic transu gloria mundi...~W ołtarzu
18878  3,  3 |                         wpadły na nią wśród zapasów, tratując wrogów na śmierć. Tysiąc
18879  3,  1 |                       Piechota płynęła na łodziach i tratwach rzeką l'Adour, toczącą swe
18880  2,  8 |                        drzewka jarzębiny.~Na bujnych trawach o szerokim liściu, na kępach
18881  2,  9 |                             buzuje się pożar, a mózg trawi ognisty wybuch. Ręce konwulsyjnie
18882  1,  4 |                           Była to, rzekłbyś, moralna trawiąca gorączka. Miłość szerzyła
18883  3,  16|                             piaski nadrzecza, ogniem trawiło usychające pod skałami rośliny.
18884  1,  9 |                          gałęzie... Pnie zielone jak trawnik od dawnego mchu albo obwieszone
18885  2,  11|                             gajami rozległe, pochyłe trawniki, zamknięte ze wszech stron
18886  2,  5 |                              na balkon wiszący ponad trawnikiem, znowu cofała się w głąb
18887  2,  17|                           jeszcze jaskrawa zieloność trawników, a na równych łąkach jednostajnie
18888  3,  15|                             Bellastar, Chiva, Rosel, Trayguerra, Tordelella, Mata, Herbes
18889  2,  24|                            szablami. Obok niego jeno trębacz i trzech rycerstwa! Chciał
18890  2,  24|                              trzej towarzysze wraz z trębaczem są już na miejscu, odbici
18891  2,  17|                            na nieszczęście swoje pod Trebio i stoczył oną bitwę straszliwą.
18892  2,  23|                         pierwszy szef sztabu, za nim Tremo, podpułkownik i adiutant
18893  3,  4 |                               Śniło mi się, widać, o Trepce...~I znowu niby ogromy chmur
18894  2,  12|                         brudnym fartuszku i zdartych trepciach. Rafał szybkim ruchem zbliżył
18895  2,  14|                              Rafał, że Rzepicha była Trepczanka z domu?~- A właśnie!~- Oni
18896  2,  14|                        Przecież to wiadoma rzecz, że Trepkowie Nekandy, Toporezyki z Grzegorzewic,
18897  2,  20|                         surowego, jednolitego w swej treści wspomnienia. Teraz nie uszły
18898  2,  22|                             po swojemu! A to, widać, tresowane jak pudle... Od razu sformowali
18899  3,  6 |                       spocznij.~Rafał zostawił swego tresowanego Bratka samopas, z zarzuconymi
18900  2,  10|                               trzaskania strzemion i tręzli, nie czuje żądzy oporu ani
18901  1,  12|                            Popędził w swoją drogę. W Trieście trafił szczęśliwie na odchodzący
18902  1,  12|                             i co tchu dążył w stronę Triestu. Sądził, że już wszystkie
18903  1,  3 |                            Znowu cienko, a z góry:~- Trimeter dactylicus catalecticus
18904  3,  3 |                          taką uroczystość! Oh, c'est triste...~- Już bardzo dawno nie
18905  1,  9 |                             owych widłach, odnogach, trój- i czterozębcach, w splotach
18906  2,  24|                            albo wypłacane fierkami i trojakami zamiast należności właściwej
18907  1,  7 |                            tamtemu trzeci... Do tego trójdźwięku przyłączył się czwarty tworząc
18908  3,  9 |                            dziury najeżone palami, w trójgran zaciosanymi.~- Co tchu naprzód! -
18909  3,  18|                             ujrzawszy szarą kapotę i trójgraniasty kapelusz bez ozdób, wznosiły
18910  2,  11|                      ogrodowych murów przypołudnik o trójgraniastym liściu, a tu i owdzie kwiat
18911  2,  3 |                           wyżej stół ze świecznikiem trójramiennym. Po bokach wznosiły się
18912  3,  1 |                              na tylec lancy tulejka, trokami do puśliska przymocowana.
18913  2,  3 |                              złotymi ozdobami. Przed tronem był ołtarz, a wyżej stół
18914  1,  8 |                       walczyć w sejmie o dziedzictwo tronu. Zaiste czynił to wbrew
18915  1,  1 |                            na wieki wieków... Może w tropach wiecznego jelenia, który
18916  3,  3 |                         wyćwiczyli w sobie instynkty tropicieli i zbójów. Cedro odnalazł
18917  2,  22|                              gniewny i oburkliwy. Na troskliwe pytania Rafała odpowiadał,
18918  3,  13|                             i zabielany rokrocznie z troskliwością na każde Godne Święta.~W
18919  2,  14|                        siwiejesz nie na żarty...~- Z trosków o dobro pańskie... cha,
18920  2,  1 |                      węgierskie.~Ktoś śpiewał:~Je ne trouve rien de charmant ~Comme
18921  1,  7 |                             aż do zgnicia wszelkiego truchła, pod ulewnymi deszczami,
18922  2,  10|                           chodzi, gdzie ptak w locie truchle je, gdzie wąż nie pełza,
18923  3,  6 |                         dawała znak życia. Zeschły i truchlejący liść pod końskimi kopytami
18924  3,  6 |                      Godebski...~Rafał znalazł się w truchlejącym tłoku, zbitym w masę, gniotącym
18925  3,  1 |                              Serce królewskie z holu truchleje. Biegnie i dłońmi jak liść
18926  3,  3 |                      zastygła.~Ciało już było zimnym truchłem, nogi i ręce już zesztywniały,
18927  1,  3 |                              się w drobne ułamki jak truchło bezwładne. W ostatnim blasku
18928  2,  7 |                              zawierają w sobie woń i truciznę. Kochali w sobie z natarczywą
18929  3,  1 |                           Bije się na śmierć, kużden trud śmiertelny zniesie, zginie
18930  3,  6 |                              Grodnem, gdziem młodymi trudami związał pięć tysięcy faszyn,
18931  1,  3 |                             śpiewając jak kleryk: ~- Truditur dies die...~- Dimeter trochaicus
18932  2,  20|                              łóżka nagła myśl... Cóż trudnego? Właśnie są okoliczności
18933  3,  2 |                          nich, podźwignięte, stały z trudnością i nie były w możności utrzymać
18934  2,  21|                               Wyłżą się przed Trepką trudnościami... Bo czyliż to istotnie
18935  2,  16|                               o rzeczach najbardziej trudnych, nie włażących do głowy,
18936  3,  7 |                        wyznać jestem zdolny...~- Nie trudź się.~- Ojciec mię wezwał...~
18937  3,  7 |                       wiedziałeś o tym, to dlaczegoż trudzisz mnie i siebie niskim kłamstwem?~-
18938  2,  7 |                              niebezpieczne, zakaźne, trujące. Byli dla siebie nowi, niespodziewani,
18939  1,  9 |                              z pochodniami. Tuż przy trumnie brnął książę Gintułt, za
18940  2,  1 |                              w tym pałacu pustym jak trupiarnia?~- A tak.~- A skądże, przepraszam,
18941  2,  22|                              w nim to spotkanie. Coś trupiego wyłaziło jak spod ziemi...~-
18942  2,  7 |                             łachmany śniegu o barwie trupiej kości, którą wicher, słońce
18943  1,  11|                           czy uciekać? Chwilę jechał trupiomartwy, jakby go przed chwilą rozstrzelano.
18944  3,  12|                          rozdołu. zapachniały grzędy truskawek. Tam, jeszcze dalej, gęstwina
18945  1,  7 |                              patrzącym, że ta chwila trwać winna wiecznie, że ona to
18946  2,  7 |                            przecudna nowa zieloność, trwająca jeden dzień, wpełzła w pomrok
18947  1,  17|                   przebudziwszy się ze snu, odczuwał trwanie tej ciszy jak doskonałe
18948  3,  3 |                          porozrzucane ręce i nogi, w trwodze i męczarni charczące gardziele
18949  1,  5 |                             poszeptów i tajemniczych trwóg: Vae victis! Podmuchy myśli,
18950  3,  1 |                           Nigdzie wesołego żagla ani trwożliwej pracy wioseł...~Skały tylko
18951  1,  17|                         piersi, coraz mocniej, coraz trwożliwiej, skrwawione szczątki. Chuchał
18952  3,  3 |                             dłońmi.~Reszta obrońców, trwożliwszej natury, przebiegła była
18953  1,  12|                         dawała znać przez tysiąc lat trwożliwym spojrzeniom rzesz ludzkich,
18954  1,  4 |                          mechanicznie patriarchalnym trybem, "jak w zegarku". Już po
18955  2,  15|                              a szczególnie do tonu i trybu życia ludzi tęgich i zdrowych.
18956  1,  12|                             niby urząd duchowy, niby trybunał sądzący zapytuje o lata
18957  1,  14|                              w sekrecie, wyuczał mię trygonometrii, inżynierii, matematyki...
18958  2,  20|                          krew odmienna, jakby cudza, tryskająca z wiecznego źródła rozkoszy.
18959  2,  20|                        samoistny, ale napływ nowych, tryskający widać z wierszów książki,
18960  1,  14|                            duszy nieustanny śmiech i tryskał na zewnątrz kryształowym
18961  1,  1 |                         przed gankiem dworu. Z okien tryskało w noc rzęsiste światło.
18962  3,  15|                           zgasłych z morowej zarazy, trysnęły bujne rózgi drzewa miłosnego
18963  1,  13|                              pękać, krew zza pazurów tryśnie, ale to darmo. Iść trzeba
18964  3,  3 |                             ze spojrzeniami wilków i trytonów, z kajdanami na ręku i w
18965  3,  5 |                            wnet Krzysztof jechał jak tryumfator wśród pieszego tłumu.~-
18966  1,  12|                            stóp papieża. Niezliczone tryumfy weneckiego ludu nad Genuą,
18967  1,  12|                              Więzienia barbarzyństwa tryumwiratu arystokratycznego, zniszczone
18968  1,  17|                             nicość, nędzę i śmieszną trywialność poświęcenia. Patrzał przez
18969  1,  1 |                             niekiedy coś pod saniami trzaska. W lesie słychać niepojęte
18970  3,  6 |                           dumnie i hardo.~- A widzę.~Trzaskający łoskot karabinowy wyrywał
18971  1,  3 |                               Płynęli tak długo.~Huk trzaskających wód, które się dokądś waliły
18972  2,  8 |                           siepiąc się ślepymi rzuty, trzaskała w pień smereka, a oczy wywracały
18973  1,  2 |                        brzmiącym łoskotem janczarów, trzaskaniem batów na cztery konie, wrzawą
18974  3,  11|                      szczególny wśród tego zgiełku i trzasku dźwięk. Przystanął, leniwie
18975  1,  1 |                        słuchającym zamarło i ustało. Trzasła w pobliżu gałązka. Przez
18976  1,  3 |                         ramienia i. zwiniętą pięścią trzasnąć go tak między oczy, że ten
18977  2,  20|                         topolowej posadzki ostrożnie trzasnęła. Przyjaciele nie zwrócili
18978  3,  3 |                             schodów drugiego piętra, trzasnęły o krawędzie schodów bomby
18979  2,  17|                            od palm wachlarzowatych i trzciniastych, co tworzą szemrające gaje
18980  1,  15|                      pochylony laty, kanonik Andrzej Trzciński, profesor fizyki. Przyszedł
18981  2,  15|                           zmulonego siana, chrusty i trzciny-pamiątki ubiegłych powodzi. Około
18982  2,  20|                             tego rodzaju przykrości. Trzebaż choć raz, około Bożego Narodzenia,
18983  1,  8 |                               gdy pan kapitan zaczął trzebić pustki, jego do tej roboty
18984  3,  1 |                            Fijałkowski, Oyrzanowski, Trzebuchowski, Górecki, Niezabitowski,
18985  3,  11|                              lont z ręki. Skoczył ku trzeciemu, ale w tej chwili runął
18986  1,  10|                              niespodzianie gdzieś za trzecimi drzwiami rozległ się śmiech,
18987  3,  1 |                         przez tłum jeźdźców, wyrwali trzem z rąk piki i bronili się
18988  2,  7 |                          cienkie gałęzie nie poczęły trzepać się i obłędnymi skoki bić
18989  1,  5 |                          wichrami. Osnowa jej grzywy trzepała kiedy niekiedy schyloną ,
18990  1,  17|                       trzęsły, serce przestało bić i trzepało się jak dzwon na trwogę.
18991  3,  2 |                         krzesanic, arumienie, co się trzepią po nagich tarczach skał,
18992  3,  3 |                             w skroń. Runął na wznak, trzepnął rękoma. Gwałtownie, przez
18993  1,  1 |                       rosnącego w kącie ogrodu spada trzepocąc skrzydłami złotolita wiwilga
18994  2,  17|                            ból, jakby były połamane. Trzęsące zimno. Wszczynał się wielki
18995  1,  11|                              tu taka kupa?~Ów stary, trzęsący się dziad trącił w bok sąsiada
18996  1,  7 |                              głowę na jej piersiach, trzęsących się od płaczu, przycisnął
18997  3,  12|                             za starcem, On tymczasem trzęsącymi się rękoma rozwarł drzwi
18998  1,  17|                          utworzenia z jeziora Payolo trzęsawisk nie do przebycia. Przyszły
18999  1,  17|                              idącego za nogi z głębi trzęsawiska. Zduszone rzężenie gardzieli,
19000  2,  1 |                   perspektywa spania po kilkodniowym trzęsieniu się na wózku i w dyliżansie.
19001  1,  17|                            stali jeszcze pod bronią, trzęśli się z zimna. Twarze pociemniały
19002  1,  6 |                                           Mary~Ogień trzeszczał i strzelał żywo na kominie,
19003  2,  15|                          bezwładnymi smugami, jakoby trzewia i połcie równo rozcięte
19004  3,  1 |                           dzwoniło w ich piersiach i trzewiach, gdy uderzyły o podwodne
19005  3,  14|                             jeszcze żółta, wywrócona trzewiami do góry. Dumne klasztory
19006  2,  3 |                       obnażyli lewą pierś; ściągnęli trzewik, pończochę i obnażyli do
19007  2,  3 |                      czarnych pończochach i płytkich trzewikach ze stalowymi klamrami. Spod
19008  2,  9 |                        wahadło, wydawała z żelaznych trzewiów swych szczęk suchy, przeraźliwy
19009  1,  8 |                      pościeli, schyla się nad ciągle trzeźwą, nad nieustannie otwartą
19010  3,  4 |                           być Trepka? Gdzie?~Wracają trzeźwe i spokojne myśli, przypływa
19011  3,  7 |                         krzyków ludzi operowanych na trzeźwo, wijących się w konwulsjach
19012  2,  9 |                             wieczór, gdy powstał i z trzeźwością drugiego człowieka, który
19013  1,  2 |                              Rafał Olbromski, żywy i trzeźwy, na nią patrzał w futro
19014  1,  8 |                          męczarnię, ukaż raz jeszcze trzeźwym oczom powszedniego dnia
19015  1,  7 |                           Głosy wywielg, srok, zięb, trznadlów kryły się w mokrych gęstwinach.
19016  1,  1 |                           sto obrączkowych wsypał do trzosika, dał dwu pocztowych, dwa
19017  3,  3 |                             stawami, które kłuły jak trzpienie, chwyciła go za gardziel.
19018  2,  13|                        Naturalnie! A teraz patrz no, trzpiocie...~- Jakżem szczęśliwa!~-
19019  2,  21|                     bezmyślnych. Bawił ją jak wesoły trzpiot, jednocześnie drwiąc z niej
19020  1,  3 |                                Wyadministruję miętką trzydziestkę i fenig. Słowo honoru: miętkie
19021  3,  6 |                              przebyto bajora.~Młody, trzydziestoletni Francuz chwytał uchem obce
19022  3,  11|                              nocna z 4 na 5 czerwca, trzygodzinna popołudniowa 6 czerwca.
19023  2,  21|                            Tuż pod, nimi rozległ się trzykrotny świst jakby kulika. Rozsunęli
19024  2,  24|                              nowa chmura. Pułkownik, trzymający swoich w pogotowiu i czuwaniu
19025  3,  6 |                            na zagonie, obiema rękami trzymająe rozwaloną szczękę. Straszne
19026  2,  1 |                          krzyże na połciach słoniny. Trzymajcie mię!... umrę ze śmiechu...~-
19027  1,  2 |                              skórzany, w którym nogi trzymamy. Tyle że z nami jedziesz,
19028  2,  1 |                            czyniła zadość pojęciom o trzymaniu się pańskiej klamki, ale
19029  1,  1 |                       dobywał się co chwila przemocą trzymany głos.~- W wieczór - ciągnął
19030  1,  1 |                            rocznie bez różnicy płci, trzynaście, a liczba dni chałupników
19031  3,  6 |                            Włodzimierza Potockiego i trzynasta kompania artylerii pieszej
19032  3,  11|                            żerdzi, w miejscu gdzie w trzynastym wieku istniały winnice dominikańskie,
19033  3,  2 |                              górami~W końcu maja, po trzytygodniowym spoczynku w Bajonnie, pułk
19034  1,  1 |                       drzewami, aż ziemia stękała.~- Ts... Nie przeszły koło wielkiego
19035  2,  1 |                        wzrostu przywitał wchodzących tubalnym okrzykiem:~- Kto śmie?~A
19036  3,  10|                              na prawo - i oto ujrzał tui tuż samego, we własnej osobie
19037  1,  14|                            Kazał armaty wytoczyć pod Tuilerie! Ten sam generał Buonaparte...~
19038  3,  6 |                         Dwoma szeregami!~- Pluton!~- Tuj!~- Cel!~- Pal!~Runęły pociski
19039  1,  17|                         pochwyci ich pamięć ni myśl. Tulą się do sennych wspomnień.
19040  1,  1 |                         pracy. Lepiejże im może było tułać się po słotach, nie mieć
19041  2,  11|                           idący światami Żyd Wieczny Tułacz...~Tu i owdzie otwierały
19042  2,  21|                           Krakowie... Nie byłbyś się tułał po gościńcach...~- Jesteś,
19043  2,  17|                               przebywszy górę Cenis, tułali się po Francji. Potem nie
19044  3,  6 |                               w których mieściły się tuleje napełnione materiami palnymi.~
19045  3,  6 |                            rzemiennych u strzemienia tulejek. Pierwszy szereg schylił
19046  3,  1 |                       otworem i czeka na tylec lancy tulejka, trokami do puśliska przymocowana.
19047  3,  1 |                       pałasze, to lancę rzuci w lewą tulejkę. A pałasze mają sieczne,
19048  2,  17|                          pokręcony krzew bukszpanu i tuli pod sobą cień tyli, że w
19049  1,  7 |                              hiszpańskiego jaśminu i tulił w mokre liście, żeby pod
19050  1,  2 |                          rękawów. W pierwszej chwili tuliła się po kątach młodzież uboższa,
19051  2,  11|                           wieśniaczych. Po nadrzeczu tuliło się tam i sam zwarte, spiętrzone
19052  1,  1 |                        słońca padł na pąsowy kielich tulipana, świeżo rozkwitły tego poranka...
19053  3,  15|                              o tysiącu barw, lilii i tulipanów, Krzysztof ocknął się, zażądał
19054  1,  3 |                       dziełko starego adwokata Marka Tuliusza Cycerona De consolatione.~-
19055  2,  17|                           Dokąd? Zrazu mówili, że do Tulono, a wreszcie wyznali wprost.~-
19056  1,  8 |                           słyszeć turkot i wkrótce w tumanie kurzawy stanął przed wrotami
19057  1,  3 |                              śpi pod zasłoną nocnych tumanów...~Deszcz to mętnymi, płynnymi
19058  3,  3 |                            snu i spoczynku.~W starym tumie franciszkanów płonęły ognie.
19059  2,  22|                              po sumie, słyszymy, atu tumult, za miastem strzelają, aże
19060  1,  14|                         Józefina Buonaparte ubrana w tunikę grecką i coiffée en camée.
19061  2,  24|                   wachmistrzu! A kto też to tak może tupać?~- E, gemajny! To i tego
19062  3,  3 |                             wąskie, kręte, wydeptane tupnie z cegły, rozwarły się przed
19063  2,  1 |                            szepnął mu do ucha:~- Nie turbuj się o pieniądze. Płacę za
19064  2,  9 |                           nóż kończysty wygięty niby turecki jatagan, oprawiony w rękojeść
19065  2,  18|                           węgierskie, a może nawet i tureckie.~- W każdym razie - pomrukiwał -
19066  3,  5 |                           przyklęka,~Już Ukraina pod Turkiem stęka,~Już braniec spętany,
19067  2,  11|                       skokami miotała się w czarnych turniach, w śnieżnobiałych zaspach,
19068  3,  9 |                         rzekł do towarzyszów:~- Miał Turno rację. Nie widię palisad
19069  3,  1 |                             czynów, czynów Rolanda i Turpina, które się śmiercią własną
19070  3,  6 |                              żałuj! A zasie, pludry! Tuś to przywędrował, niemiecki
19071  2,  14|                            oraz skryptów do tego oto Tusculum. Słyszane rzeczy. Przybywszy
19072  2,  17|                          wódz zbuntowanych Murzynów, Tussen-Luwertiur, zdradą pochwycony został,
19073  1,  8 |                             o jadło i napitek, nie o tutejsze, ale o tamte życie... Uryś
19074  1,  1 |                          tęgie paliwo. To je dopiero tutiun! Żeby też tak jaśnie paniczek
19075  1,  12|                            biczyskiem zbliżające się tuż-tuż obłoki kurzawy. Nie było
19076  3,  3 |                            mogę, nic z nieprzyjemnej twardości Scypiona Afrykańskiego... -
19077  2,  16|                      gliniastym gruncie w lesie była twardsza, ale jak lód śliska.~Zimna,
19078  1,  2 |                              widział uśmiechy obydwu twarzyczek, zwróconych ku niemu...~-
19079  2,  13|                             policzki, ładna, ściągła twarzyczka przypominały mu o istnieniu
19080  2,  3 |                     nieszczęśliwy! Oddaję cię losowi twemu... ~Wówczas Rafał uczuł,
19081  3,  1 |                             przemieniły się w morze. Twierdza francuska Hendaye na tej
19082  1,  14|                          matematyki, fizyki, chemii, twierdząc, że to czas zabiera i że
19083  2,  2 |                przezroczystej jako krynica w górach, twierdzi, że złe urodziło się w człowieku
19084  1,  17|                   artyleryjskim z piwnic, które, jak twierdził sprzedawca, samego Wirgiliusza
19085  1,  8 |                       rozwiązaniem praw onego bydła, twojego raju. Prawo to musiało być
19086  1,  11|                       bełkoce szlochając ten mizerny twór. W oku, w kącie ust, w policzku,
19087  1,  14|                      cokolwiek byś o tym powiedział, twórco uczynków. Jest to z pewnością
19088  2,  2 |                             roślin. W ziarnie ustaje twórczość rośliny, a ono samo staje
19089  1,  10|                             przez ciężką pańszczyznę twórczości, ogarniały go postrachem.
19090  1,  7 |                           wolna przetwarzały, żywym, twórczym głosom świata.~Miało się
19091  3,  6 |                      ciągnęły się stamtąd aż po wieś Tworki i Pruszków. Ogromny park,
19092  2,  2 |                        ziarna nasiennego, ostatniego tworu całego żywota wszystkich
19093  3,  6 |                          rozgrodzono wszystkie płoty tworzące przede wsią zwarte opłotki
19094  2,  11|                               stały cyprysy w grupie tworzącej jak gdyby czarną i ciemną
19095  3,  3 |                           drogę. Gdy się przez tłum, tworzący koło, naprzód przedarli,
19096  3,  3 |                        pierwszych worków i sprzętów, tworzących stopnie ulicznego szańca.
19097  1,  16|                               bojaźnią i wzruszeniem tworzącym przenikniony powiew i nakaz,
19098  2,  12|                           tych ruchów w duszy Rafała tworzyć się poczęły fale myśli tak
19099  2,  21|                     instrumentu, do harfy czy lutni, tworzycielki wzniosłej i pięknej melodii.
19100  2,  14|                        statuta, jeśli sam swoich nie tworzysz? Czy myślisz, że słowiańska
19101  3,  6 |                           nad rzeką Padus, nad rzeką Tyber, nad rzeką Ren, nad jeziorami
19102  1,  12|                             artystów aż do wielkiego Tycjana, byli szerzycielami umiejętności
19103  1,  9 |                         zeszedł na załatwianiu spraw tyczących się pogrzebu. Michcik ruszył
19104  3,  4 |                           przykrości zagłębiał się w Tyczenie, wwiadywał w pożądanie,
19105  1,  17|                         przeniknął je jakoby dreszcz tyfusowy. W luftach kominów załopotały
19106  1,  1 |                            nie więcej nad trzy dni w tygodniu mają. Dłużej jak ośm godzin
19107  2,  21|                             z wdziękiem i zwinnością tygrysa poszedł skroś sal nie widząc
19108  3,  14|                              głosem skoczył na niego tygrysim rzutem, chcąc zadać cios
19109  3,  3 |                        rozczochranych łbach. W skok, tygrysimi susami, oblecieli drewniany
19110  1,  6 |                               które się wspinały jak tygrysy. Straszny dziad o twarzy
19111  2,  14|                          jednego rzutu oka widać, że tyjemy na niemieckim chlebie...~-
19112  1,  14|                           Tylko jakże to uczynić nie tykając ludzi, tych właśnie zdzierców
19113  3,  11|                            Bilskiego i podporucznika Tykla. Ale już jeden z granatników
19114  3,  11|                              połać na wzgórzu wraz z tyłami gorzała jak żywy stos. Perzyna
19115  1,  1 |                              zębcami! Wyganały dzika tylego jak bawół wprost na niego,
19116  2,  14|                         sochą. Życia mało, żeby ją w tylej cząsteczce przeorać, a waść
19117  1,  1 |                             mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina, a
19118  2,  1 |                               coś się nie wstydził z tylimi wąsami służyć pod Zajączkiem,
19119  3,  6 |                      przeraźliwych jak sama chłopska tylowieczna niewola, wśród modlitw,
19120  3,  1 |                   przeczytano wojskom wieść o pokoju tylżyckim. Dywizja Zajączka otrzymała
19121  3,  9 |                         wyobrażający tę scenę.~- Oni tymczasem-ciągnął generał-mogliby most kończyć.
19122  1,  12|                       zniszczone przez municypalność tymczasową Wenecji w roku pierwszym
19123  2,  11|                              łączki, usiane kwieciem tymianku i rozmarynu. Zza drzew dochodził
19124  2,  17|                        miasta w stronę Marsylii. Bez tynfa w wacku, bez butów i odzienia,
19125  2,  1 |                               ze ścianami, z których tynk oblatał, z pordzewiałymi
19126  3,  6 |                           wprost na Raszyn, widzieli tyralierów polskich czyhających na
19127  2,  17|                              w górną Austrią, w góry Tyrol bić Francuza i papieża bronić.
19128  2,  24|                          widziano w szeregach jakoby Tyrolczyków. Z szykiem i sprawnością,
19129  1,  12|                               przedłużone odnogi Alp tyrolskich. Jechał wielkim, starodawnym
19130  3,  15|                            kępy fiołków, hiacyntów o tysiącu barw, lilii i tulipanów,
19131  1,  5 |                             tutaj między gałęziami w tysiącznych kierunkach.~Było tak ciemno
19132  2,  8 |                           czarnego błękitu. Setnym i tysiącznym spojrzeniem pozdrawiali
19133  3,  6 |                         ułanów, pod komendą Tadeusza Tyszkiewicza. Po deszczach nie było w
19134  3,  6 |                             ręcznej broni i okrzyków Tyszkiewiczowskiej jazdy. Cały trakt warszawski
19135  1,  1 |                                Trza go brać na ramię tytego konia!...~Zabity sarn, trafiony
19136  3,  2 |                            można było widzieć! Gdyby tytko można było dojrzeć miejsce
19137  1,  13|                        odpoczął, podniósł głowę. Dym tytoniowy źarł w oczy i zasłaniał
19138  2,  22|                             przecie nie będziemy się tytułowali za każdym wyrazem, my, stare
19139  2,  14|                         oczywistą, że podkreślał owe tytuły i że z nich właśnie śmiał
19140  1,  1 |                              i nabijał "galicyjskim" tytuniem swą glinianą fajeczkę. W
19141  2,  1 |                              w życiu. Dym wyborowych tytuniów przenikał go na wskroś i
19142  2,  1 |                            kawy, tace i butelki. Dym tytuniowy gęstymi zwojami wałęsał
19143  1,  1 |                             strzelcowi dużą szczyptę tytuniu. Chłop zdjął czapkę i pięknie
19144  3,  9 |                      wystawiały widok. Kwiat jary je ubarwił. Iwina przydrożna wypuściła
19145  1,  4 |                              ścięgna i mięśnie, była ubarwiona miękką aksamitną siercią.
19146  3,  14|                            garsteczka. Gdzie jednego ubędzie, tam ci już dziura na zawsze.
19147  1,  15|                       przypomniał sobie filiżankę.~- Ubi est mea caffa?- spytał ze
19148  1,  5 |                               Na gołych polach Baśka ubiegała wilki o staje albo i dwa,
19149  3,  2 |                         chwila i plątały dokoła nóg. Ubiegł tak już z dziesięć stajań
19150  2,  13|                     bukietami. Tam jeszcze marzyły o ubiegłej świetności i dniach tryumfu
19151  2,  9 |                            Raz ją obracała oczyma ku ubiegłemu szczęściu, drugi raz ku
19152  1,  5 |                              uciekał w pole. Dopiero ubiegłszy kilkadziesiąt kroków opamiętał
19153  1,  2 |                            wyładowaniu westchnień za ubiegłymi laty, rozpełzli się po stancyjkach
19154  2,  24|                             Zgrzany od ognia, trwogi ubiegu dymił się teraz kłębami