Tom, Rozdzial

19155  3,  1 |                           Pienistym i głuchym szumem ubielą się skały. Ryczące prądy
19156  2,  21|                          dzień. Cóż mi to szkodzi?~- Ubieraj się co tchu. Chwila najstosowniejsza,
19157  1,  8 |                            zajęła imaginację Rafała. Ubierając zwłoki Michcik wyrzucił
19158  2,  7 |                           czasy, szli w góry. Helena ubierała się w kierpce góralki i
19159  1,  2 |                            no jeden z drugim łopaty, ubijcie nam tu śnieg, a równo, twardo!...~-
19160  3,  6 |                          Generale, dnieje!~- Idź, bo ubiję!~- Generale, nie dam już
19161  3,  15|                              urok, że cię w potyczce ubili. Na szczęście - kłamstwo.~-
19162  3,  13|                            szabli i ostróg, przepych ubioru wojennego w przeciwieństwie
19163  1,  3 |                            baldachimu katedry dobrze ubitą pigułę śniegową. Nieżywy
19164  1,  6 |                              chwila zsuwał się aż na ubite klepisko.~
19165  2,  24|                             Z pistoletów i sztucerów ubito kilkanaście koni. Rafał
19166  1,  2 |                       urznęły od ucha.~Wkrótce śnieg ubity był twardo i zrównany niby
19167  3,  5 |                           niewysokimi domami, twardo ubitymi z mułu i chrustu. Dziwne
19168  1,  3 |                          żywo dyskutujący. Prorektor ubliżył się do studenta i, surowo
19169  1,  9 |                        wszyscy wytrwali w pochodzie. Ubłoceni do kolan, w nocy już zbliżali
19170  2,  18|                             ślizgać się bezsilnie po ubłoconym puślisku, po zachlastanej
19171  2,  12|                             W pewnym miejscu drożyny uboczne wywiodły go na ludny gościniec,
19172  2,  24|                      leśniczowie, strzelcy, szlachta uboga, a nawet; powiedzmy, lokaje
19173  2,  6 |                          mroku ginął. Na tej ścianie ubogiej światło uczyniło sobie królewski
19174  1,  12|                            trzymać w stanie ciągłego ubóstwa stan szlachty zubożałej.
19175  2,  22|                           sąsiedzi, synowie szlachty uboższej, dzierżawami siedzącej na
19176  1,  10|                        prędkim głosem - ogarnąć się, ubrać po ludzku. Tak nie sposób!
19177  2,  1 |                            najlżejszego ruchu, Rafał ubrał się prędko i zaczął rozglądać.
19178  2,  17|                         rozdzielili na partie, potem ubrali w kamasze i marsz, marsz
19179  2,  10|                           Granatowe ciemnowode wełny ubrały się w piany. Ląd zginął.
19180  2,  21|                             a raczej wyniósł oficera ubranego już w futro. Dociągnął go
19181  2,  1 |                        spotkaniu się tam z sąsiadami ubranymi według najświeższej mody.~
19182  1,  8 |                       puszczeniu jeszcze większy sił ubytek.~- Czemu nie wezwiesz mego
19183  1,  14|                         uśmiechem szczerej radości i ucałował go po bratersku. Usiedli
19184  1,  4 |                            tygodni nie dopuszczał do ucałowania ręki, nie spostrzegał wcale
19185  3,  4 |                            kamieniu? Tyż to ostatnia ucałujesz me usta, żółta bryło?~Nareszcie
19186  2,  22|                            ma pogan psie, paskudne - uch! Trza go będzie poprosić,
19187  2,  2 |                        ziemia, gdy burza w dal i noc uchodząca grzmi i strzela piorunami.
19188  3,  6 |                          kłąb wypadł znad szwadronów uchodzących i wraz po nim cudnodźwięczny
19189  2,  18|                             chwili, gdy ja sekretnie uchodzę...~- I boję się swoją drogą
19190  2,  5 |                          wytryśnie ze świeżej rany i uchodzi. Białe zęby błyskają między
19191  2,  17|                           nas ze sobą, gdy za Ticino uchodził. Legion Wielhorskiego zamknięty
19192  3,  6 |                 siedmiogrodzko-wołoski.~Woltyżerowie uchodzili brnąc coraz głębiej w bajora,
19193  3,  8 |                           odstąpieniu Warszawy precz uchodzimy z kraju!...~- Mnie przede
19194  2,  24|                          błotem mazowieckim na pewno uchroni. Gdy się nadto oparli jeden
19195  1,  3 |                              rozumiał, że pragnie ją uchronić od oblepienia przez krę,
19196  2,  14|                           dobrze łojem smarowane dla uchronienia stóp od wilgoci. Zamiast
19197  1,  2 |                             tenax propositi człowiek uchwyci się kresu i portu swego,
19198  3,  14|                            czarny cień, który zdołał uchwycić oczyma. Parękroć razy sprawdził
19199  2,  10|                            szczeliny między głazami. Uchwyciwszy się rękoma żelaznych prętów
19200  2,  21|                          lica. Nigdy rozkoszniej nie uchylały się usta.~W pewnej chwili
19201  3,  12|                          prowadzącą do izby rannego. Uchyliła drzwi, zajrzała przez szczelinkę.
19202  2,  22|                              Z cukierni, ledwo drzwi uchylili, buchnęło na nich duszne
19203  2,  5 |                         ziemi dałabym sobie bez żalu uciąć tę rękę, za jego taką samą
19204  1,  10|                             tyle, żeby żydowska koza uciągnęła? Zabierzecie toto w Sandomierszczyznę?
19205  2,  16|                        przecinające ich piersi, były uciarane w bagnie, a wielkie czapy
19206  3,  6 |                              szczęk szabel i okrzyki ucichać poczęły, rozproszeni ułani
19207  2,  5 |                         klombów. Wzburzona nienawiść ucichła w sercu. Coś jak wietrzyk
19208  2,  10|                       ciemności, usiadł na ziemi i z uciechą wsparł plecy o zimną ścianę.
19209  1,  11|                          także. Wtedy czuł gałgańską uciechę, rozkosz kradzieży, tryumf
19210  2,  1 |                         szpadą, wsławioną w dwunastu ucieczkach z placu boju - drwił Jarzymski -
19211  3,  8 |                          Cesarza na czele armii. Nie ucieczkę doradzam, tylko wyjście
19212  2,  9 |                            szybko, co prędzej, jakby uciekających przed nim ścigał na oko.
19213  2,  12|                         końskich, a wołać z ziemi za uciekającym...~
19214  1,  9 |                            przed nim jak chybka mysz uciekała, chwilę, gdy patrzał na
19215  2,  24|                           tak przed nim chyżo Niemce uciekały. Lewe skrzydło jego oddziału
19216  2,  7 |                               wodzie, która pokazuje uciekanie wszystkiego, dalekim poświstom
19217  3,  3 |                            głowy. Rzekł po chwili:~- Uciekła do swej celki. Zatrzasnęła
19218  1,  2 |                             i z nagła, niespodzianie ucięła wspaniałego poloneza. Wszyscy
19219  1,  5 |                           lecz jakby żywe szczęście, ucieleśniony zachwyt. Tracił rozum, odsłaniając
19220  1,  1 |                     Na-hohoho! Na-hoho! Na-hoho!~Psy ucięły. Zaraz potem drugi głos,
19221  1,  15|                           filozofom prawdy dowodzeń. Ucieszony tak doskonałym zbiegiem
19222  3,  6 |                                Tego nam brakowało! _ ucieszył się lekarz. - Tu podporucznikowi
19223  2,  1 |                             Kiedy napisałeś do mnie, ucieszyłem się prawdziwie. Jesteś mi
19224  3,  3 |                        czapki, z kształtu podobne do uciętego stożka. Na środku placu
19225  3,  10|                              uprowadzenia Krzysztofa ucięto mi tę rękę, tę nogę, ale
19226  3,  1 |                           Anhalt, na koniu w te pędy uciok. Dwóch pacierzy by nie zmówił,
19227  1,  7 |                      powrozie, znużona długim jarzma uciskiem szła w kraj naznaczony,
19228  1,  8 |                          mówi mi o Tobie. Jestem jak uciszona woda stawu, w której odbiło
19229  2,  17|                            1802 roku rozeszła się po uciszone j wyspie szeptana wieść
19230  2,  21|                            Spoglądał wokoło jasnymi, uciszonymi oczyma. Pilnował w sercu
19231  2,  2 |                          niedola, żeby się wśród łez uciszyć? Ale przenikające i badawcze
19232  3,  16|                          pognał krew. Ale z wolna ją uciszyła gorycz myśli. Zamknęło się
19233  1,  8 |                    spojrzeniem i jednym pogłaskaniem uciszyłeś wszystkę burzę męczarni?~
19234  1,  6 |                        śmierci zgorzałe ziele.~Serce uciszyło się i wytchnęło na krótką
19235  1,  10|                            Weźże je sobie, tę trochę uciułanych dusiów, i spraw odzienie
19236  2,  18|                              swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej,
19237  3,  10|                         sosie! Powinieneś być na tej uczcie, mości poruczniku. Po pańsku
19238  2,  22|                            nie wiemy nawet, kogoście uczcili.~- Znowu z tym Austriakiem...~-
19239  2,  22|                              stary, niedołęga, albo, uczciwszy uszy, tchórz, płać walor
19240  1,  7 |                        szczerej gliny. Gdzieniegdzie uczepiła się ścian tych uroczych
19241  2,  18|                          wwaliły się w oczodoły, nie uczernione włosy siwymi kosmykami padały
19242  1,  17|                               ogolił się starannie i uczesał. Potem oczyścił porządnie
19243  2,  20|                        brzegami. Inne już teraz było uczesanie jej włosów, których loki
19244  2,  1 |                              stamtąd, wyświeżonych i uczesanych według ostatniego wzoru -
19245  1,  10|                            jak grad obsypały jedną z uczestniczek, która została w kole.~Rafał
19246  1,  10|                              dawały Rafałowi możność uczestniczenia w tym, co się tam działo.
19247  1,  10|                          jest. Śniło mu się, że i on uczestniczy w tej zabawie. Siedząc nieruchomo
19248  1,  11|                          buty z twardymi cholewkami, uczestniczył we wszystkim na prawach
19249  1,  10|                najdziwniejszych. Położenie w liczbie uczestników tego dworu nabawiało go
19250  3,  15|                              słowiańską gościnnością uczęstować hiszpańskim winem. Gajkoś
19251  1,  15|                              gimnazjów politycznych, uczęszczając do szkół, rzadko go widywali.
19252  1,  15|                           miasto szeptało ze zgrozą, uczęszczających za kulisy.~Do ostatniej
19253  2,  20|                        dostępu i trafili wreszcie na uczęszczane, ciepłe, boczne drzwi. Były
19254  1,  15|                             dawały możność tajemnego uczęszczania na teatr niemiecki i, co
19255  3,  7 |                        rozumiem.~- Bo też złym byłeś uczniem, twardego byłeś karku i
19256  2,  3 |                          Nareszcie zasłoniono nowemu uczniowi ramię i kazano mu iść naprzód,
19257  1,  15|                  sandomierskich, niż starsi od niego uczniowie z reformowanych przez Komisję
19258  2,  18|                  usprawiedliwienie przyłączał bardzo uczonego, o czym młodzi jego przyjaciele
19259  2,  24|                        plutonami i całym batalionem. Uczono głównie najpierwotniejszych
19260  1,  14|                               kochany bracie, jesteś uczonym, nic żołnierzem. Jakimś
19261  2,  17|                      ustronia, wpośród nieustających uczt, zabaw, tańców, muzyki starała
19262  3,  1 |                            królowie skąpią królom na ucztach...~- Ale dokądże to chcesz
19263  3,  9 |                        Pelletier kończył właśnie swą ucztę, gdy usłyszał takt pierwszy.
19264  1,  10|                          walczyły dziwaczne chimery, ucztowali bogowie... Oszołomiony przepychem
19265  2,  1 |                          stołach i stolikach, gwarno ucztując. W kilku miejscach ów gwar
19266  2,  1 |                              napastniczy.~- "Blacha" ucztuje...-mówił z boleścią, przyciskając
19267  3,  10|                             nie wyjawi krom niego, o uczuciach minionych. Ujechali już
19268  1,  10|                              ich twarzach, myślami i uczuciami krążyli obok prześlicznej.
19269  2,  22|                             świadczy o szlachetności uczuciów waszych! Bardzo!~Było mu
19270  2,  15|                             Na chwilę oddał się temu uczuciu. Skruszyła się odrętwiałość
19271  2,  21|                              nie nadejdzie? Czyż nie uczuje dłoni jej w swej dłoni i
19272  2,  5 |                          spłynęło na obnażoną szyję. Uczuła w sercu swym z niewymowną
19273  2,  10|                             a spalone na węgiel usta uczuły smak więziennej wilgoci.
19274  1,  11|                          wiedział, że cała jej osoba uczuwa jego obecność, że osobliwe
19275  2,  7 |                         chwytał się z nimi w zapasy. Uczuwali wtedy rozkosz porwania,
19276  1,  7 |                             tajemnych przeczuć, mocą uczuwania w półśnie, w drzemaniu,
19277  3,  6 |                             znikła. Jak przeszkoda w uczuwaniu swych własnych rzeczy nastręczały
19278  3,  6 |                             Rafała ogarnął dawno nie uczuwany lęk i smutek wśród tego
19279  2,  12|                           się gwałtownie i z odrazą, uczuwszy fetor bielizny zgniłej na
19280  3,  1 |                            ze wstydu. Niechże ich ta uczy, kto umie. A ja nie dyrektor.
19281  1,  8 |                             niemocy, której tyle lat uczyłeś mię nie bez skutku. Zaprawdę,
19282  1,  11|                             Siostry księcia Gintułta uczyły się jeszcze i. niby to pozostawały
19283  2,  3 |                         ziemi, więc przed wystrzałem uczyńcie, Bracia, na znak tej tajemniczej
19284  1,  12|                             w kraju. Jeżeli tego nie uczyni, narazi się na zgubę, ponieważ
19285  1,  1 |                             rezolucją, co tez z nami uczynią. Trzy nasze związki konfederackie,
19286  2,  11|                        swojemu, sennie, w uroczystym uczynieniu przypatrywał się temu miejscu,
19287  3,  3 |                            ziemię całą! Z osoby twej uczyniłbym herb narodu i pieczęć państwa.
19288  2,  6 |                              ścianie ubogiej światło uczyniło sobie królewski przybytek.
19289  2,  21|                      Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a może byś usłyszał coś
19290  3,  3 |                          wąskich okien, zasłonionych ud wewnątrz drewnianymi okiennicami.
19291  2,  24|                              bije a wicher ćwiczy po udach. Piechura nie ogrzeje nic.
19292  1,  5 |                             czasie tańców na kuligu, udające obojętność lub zamarsowanie
19293  3,  7 |                              W jakim celu książę pan udaje się do obozu? -wykrętnie
19294  2,  20|                           piwa. Panie Boże, mało mię udar nie zwali, jak pomyślę...~-
19295  3,  3 |                         Saragossy. Nie zawsze jednak udawało się tak 'łatwo. Trafiały
19296  3,  11|                               Zbierz wszystkie siły, uderz na tę pozycję, jeszcze ją
19297  2,  2 |                           skorpiony, na ląd, w który uderza niespodziane trzęsienie
19298  1,  3 |                          stawała się natarczywością, uderzającą jakby przeraźliwy szczęk
19299  3,  6 |                              infanterii austriackiej uderzającej na wioskę z południa. Jeszcze
19300  2,  3 |                          usłyszał szczęk wielu szpad uderzających jedna o drugą i szedł pod
19301  3,  6 |                      przyniósł odór nawozu, odór, co uderzał i natychmiast ginął w czystości
19302  3,  13|                         cieple zacisza. Biała brzoza uderzała długimi splotami gałęzi
19303  1,  1 |                             z rąk i zatoczył się jak uderzony drągiem w głowę. Przez pewien
19304  2,  2 |                                 moje zbutwiałe serce uderzy jeszcze. A kiedy indziej...~-
19305  2,  14|                              teraźniejszy właściciel udławił się jej dochodami. Oto wszystko.~-
19306  3,  13|                               co by było wymysłem ku udogodnieniu życia. Wszystko tu jest
19307  1,  4 |                      wystawały nad piersi, a muskuły udowe podkasane i wydłużone. Szyja
19308  1,  14|                          tłusty siepacz, szlachetnie udrapowany i odpowiednio rozdęty przez
19309  2,  2 |                              aż do śmierci, a w nocy udręcza zimno, za którym czai się
19310  1,  7 |                             niedościgle mądrych, tak udręczająco wielomównych, że w ich wyrazie
19311  1,  7 |                             Dusza, rozpłomieniona, w udręczeniach, spaliła je na węgiel. Zaczął
19312  2,  20|                          Elżbieta, która go napawała udręczeniami bez granic, a której przecie
19313  1,  10|                            od niej na ludzi smutek i udręczenie.~Rafał nie widział wcale,
19314  2,  13|                            napełniły głowę niejasnym udręczeniem, piersi szlochaniem, których
19315  2,  9 |                        niedocieczonej tajemnicy. Nim udręczone oczy mogły obaczyć pracę
19316  1,  3 |                           sekrecie przed sofizmatami udręczonej głowy ściskał pięście i
19317  2,  21|                             wszystkim ściągnij buty, udrzyj z koszuli płat i zawiń nogi.~
19318  2,  20|                         świetlistszy, coraz bardziej uduchowiony. Nozdrza szybko drgały.
19319  3,  11|                        przechadzał się między tłumem udzielając rad i wskazówek nie tylko
19320  1,  1 |                     publikowany jest, a każdy pleban udzielał go 'obywatelom za rewersem.
19321  2,  18|                              nie wyszedł. Jego febra udzielała się Krzysztofowi. Padli
19322  2,  3 |                              rzekł Rafał.~- Dozorcy! udzielcie przyjętemu wielkiego światła!~
19323  1,  8 |                             nadludzkie, na jego ręku udźwignąłeś mię z ziemi.~Tyś to uczynił,
19324  2,  9 |                             bez ruchu, bez zdolności udźwignienia ręki, nogi, powieki. W chwili
19325  1,  13|                          samego początku zaczniesz i udźwigniesz ciężar dziesięciokrotny!
19326  1,  14|                         zupełnej tajemnicy.~- Możesz ufać mojemu słowu.~- Teraz pozostaje...
19327  1,  14|                        wyczuwać.~- Czy to prawda, że ufał ci tak dalece, iżeś w jego
19328  3,  3 |                                 Skąd się tu wziąłeś, ufanie z wciętą talią? - wkrzyczał
19329  1,  5 |                             czcią, przyjął do siebie ufną, cichą, posłuszną. Wtedy
19330  3,  6 |                          Katerla zatrzymał oddział i uformował go do patrolowania. Dwadzieścia
19331  3,  6 |                          Trzy bataliony ujrzawszy go uformowały się.~Wypadli z szeregów
19332  3,  11|                           umacniany. Nad ostatecznym ufortyfikowaniem tych miejsc pracował pod
19333  3,  6 |                           raszyński, w drugą stronę. Ufortyfikujemy kościół, mur kościelny i
19334  2,  13|                              na ciemieniu wysokiego, ufryzowanego czuba.~- Nie śmiej się z
19335  3,  8 |                       księcia Gintułta. Ma on zamiar ufundować pułk jazdy na swój koszt
19336  3,  17|                           śpichlerz. Następnego roku ufundował nową groblę z upustem na
19337  1,  13|                            dusza, za pasem, a ty się uganiaj po dziurach, łap włóczykijów...~-
19338  2,  17|                         jakby kwiatów latających, co uganiając się za rybami rozweselały
19339  1,  3 |                             to cała ta olbrzymia kra ugina się pod nimi i idzie na
19340  1,  3 |                              płaszczyźnie, która się uginała i zanurzała w wodzie. Cedro
19341  1,  1 |                            zwilżył go śliną obficie, ugniótł palcami i dopiero tak przygotowaną
19342  2,  20|                          śmiech sprzed kilku godzin, ugodziły go spojrzenia rozmarzonych
19343  3,  6 |                             twardszy grunt i sadziła ugorami. Kopyta końskie zapadały
19344  2,  18|                              za bory, lasy, w pustkę ugorów, w żal sennych dróg. Krzysztof
19345  2,  12|                     gałganach...~W szczerym polu, na ugorze, pasą się dwie krowiny,
19346  3,  6 |                          przed chatami odkryły lechy ugracowane już i zasiane w ogródkach.
19347  2,  16|                         Nekanda domyślił się, że tam ugrzęzły działa. W istocie, przyzwyczaiwszy
19348  2,  17|                          komu zaufać, zwierzyć się a ugwarzyć? Naród zegnany ze wszech
19349  1,  1 |                           owadów i ledwie dające się ująć przyciszone szepty, szmery,
19350  1,  14|                             od słońca stepie dopada, ujarzmia miedzianą pięścią i osiada
19351  3,  3 |                            zostawił w pokoju sześciu ujarzmionych dam. Raz spojrzy, dokąd
19352  3,  11|                              rozstrzelany, jeśli nie ujdziesz. Już cię szukają... Umykaj!~
19353  2,  19|                        Polaków" przekraść usiłowali. Ujęci na granicy przez patrol,
19354  2,  20|                              jest groźna. Na wypadek ujęcia zbiegów władze ani myślą
19355  2,  9 |                         marzenie. Tymi dwiema rękoma ujęła głowę zbudzonego z niewiedzy
19356  1,  3 |                         będzie kilkadziesiąt kroków, ujęli obaj za łańcuch przykuty
19357  1,  13|                         nocnej dochodził plusk Adygi ujętej w brzegi z granitu. W dole
19358  3,  9 |                        generał powziął wiadomość, że ujęto kilkadziesiąt wozów z konwojem
19359  3,  13|                         Dopadł drugiego muru i znowu ujęty w rynnę, wyciosaną w półpniu
19360  3,  1 |                             straszliwa, lecz łzy nie ujmą piersiom żałoby. Pod cień
19361  1,  14|                         arabski lub angielski język, ujmę ją w garść jak tę szpadę.
19362  2,  22|                             się przez wybity otwór i ujmowała właśnie ramę okienną, kiedy
19363  1,  7 |                              wielkiej odległości oko ujmowało jak gdyby promienie świetlne,
19364  2,  1 |                     nakładany bezprawnie na chłopów; ujmowanie obroków koniom folwarcznym
19365  1,  11|                           dopadł. Zrównał się z nią. Ujrzała go zdumiona, wielkimi oczyma.
19366  3,  9 |                        działa stojącego na barbecie, ujrzano kanoniera austriackiego,
19367  3,  9 |                     odwracając głowy. - Sądziłem, że ujrzymy przed sobą linijkę dwuramników
19368  3,  1 |                            jęki po krańcach portów i ujściach rzek.~Krzysztof Cedro stał
19369  3,  8 |                          trójkąt między Wisłę, Bug i ujście Narwi, bez wiadomości dokąd
19370  2,  24|                            bliskie lasy Załubic i za ujściem Narwi w Bugu utonąć.~Stojąc
19371  3,  1 |                        wzajem, bez końca. W szerokim ujściu rzeki pogranicznej Bidassoa,
19372  1,  7 |                             tym zębami, jakby chciał ukąsić coś zawieszone w powietrzu,
19373  2,  11|                       nakłuwają czarne znaki, jakoby ukąszenia ciemności. Książę Gintułt
19374  2,  17|                              tnie tak, że na miejscu ukąszonym zostaje krosta i bąbel jak
19375  1,  8 |                           spalonymi przez męczarnię, ukaż raz jeszcze trzeźwym oczom
19376  3,  10|                            to jak wielki skarb duszy ukazało mu się od razu. Zamilkł
19377  2,  7 |                            rozkosz z serc wydobytą i ukazaną w zewnętrznym świecie odnajdowali
19378  1,  14|                           jak ku nam ten lud górski, ukazujący się z pieczar ukrytych na
19379  1,  13|                Generał-komendant Beaupoil zaczął się układać... Nie było żadnej nadziei...
19380  2,  7 |                               złoto-biała jego głowa układała się inaczej, coraz inaczej,
19381  3,  6 |                             z dala za wioskę. Tam ją układali rzędem na polu dla przysypania
19382  3,  3 |                              policzków i pokolanków, układania podłoża armat, stawiania
19383  3,  13|                             bij z góry!" Poszedłem i układłem ta niejednego. Tymczasem
19384  1,  1 |                         Wisła, bohatery dnia, śmiało układły się do snu w rogu kanapki,
19385  1,  17|                      dwuramnika wysuniętego na czoło układu wszystkich szańców, bastionów,
19386  2,  17|                            parol i iść w biady czy w układy z Rzecząpospolitą Francuską.
19387  1,  8 |                             stojącą pod oknem. Chory ukląkł na niej bezwładnie, siadł
19388  1,  6 |                             chrustu, z gliny i ziemi uklepana, drżała, gdy w nią bić wzięły
19389  1,  2 |                             drogi żupan - giął się w ukłonach, muskał wąsa jak za dawnych,
19390  3,  10|                            się wśród zgromadzonych z ukłonami na prawo i lewo, nie wiedzieć
19391  3,  12|                              niby to z gotowością do ukłonu. Piorunem oka przeszywał
19392  2,  20|                             nim odpowiedziała na ich ukłony. Wreszcie posunęła się uprzejmie
19393  2,  2 |                          dnia wczorajszego. Miliardy ukłuć bezsilnego żalu kąsały piersi
19394  1,  7 |                           oczy jego cierpiały jak od ukłucia noża, a myśli zamieniły
19395  3,  15|                     wypiekami na twarzy:~- Taki plan uknułem dzisiejszej nocy. Kiedy
19396  1,  5 |                              ślady. Dobra, poczciwa, ukochana zamieć...~Drzwi stajenne
19397  2,  9 |                        cichości, niech się spłacze i ukoi w niebie wiecznym...~Mrok
19398  2,  15|                         gadzin nie dlatego, żeby się ukoić. Bo taki padł mu ciężki
19399  2,  9 |                          ciemność ogarnęła wszystko, ukoiła snem wszystko, dała wszystkiemu
19400  3,  12|                             całym obliczu odbiło się ukojenie, spłynęła na nie łaska ciszy
19401  3,  6 |                             mapę więcej niż godzinę. Ukończywszy, widać, jakieś obliczenia,
19402  1,  3 |                    wściekłością w głosie i namiętnym ukontentowaniem.~Wiosła wyginały się jak
19403  1,  3 |                           odskakiwała w bok i szła w ukośnym kierunku.~Światło, zapalone
19404  1,  2 |                           żarty, mignęły tu i owdzie ukradkowe całusy po ręku, jak cieniem
19405  1,  4 |                         przed Podniesieniem dźwignął ukradkowo oczy.~Wśród matron i personatów
19406  3,  13|                        spróchniałą szafkę cyborium i ukradł kielich złoty. Drżą jeszcze
19407  3,  5 |                         armatą ziemia przyklęka,~Już Ukraina pod Turkiem stęka,~Już braniec
19408  2,  12|                              odłamał partykę chleba, ukrajał porządny gnat mięsa i zaczął
19409  2,  17|                           skoro się poddamy, łby nam ukręcą. Na nasze szczęście, splamiony
19410  2,  15|                       zwierzęcego bytu była w stanie ukrócić melodię tęsknoty. Ale była
19411  2,  22|                          Góry, skoczyli my na nich z ukrycia. Piki, szable, sztucery
19412  1,  9 |                            korona jego cofnęła się i ukryła. Teraz inne przemawiały
19413  3,  3 |                              bramie Engracia. Tu się ukryło wojsko za zrębami poszarpanego
19414  2,  21|                        rozmawiać, witać się, żegnać, ukrywać w sobie spiskowca i, co
19415  3,  7 |                             i zajął się nim z ledwie ukrywaną niechęcią.~W salonach dolnych
19416  1,  5 |                             gasnąć... Jakoby pokrywa ukuta z ciemności, niezmierzonej
19417  2,  6 |                            świcie mgła sucha z ziemi ukwieconej, wstały i rozszerzyły się
19418  3,  1 |                              tych dni była jak pełny ul, gdy weń wyrojone pszczoły
19419  1,  5 |                              Czegóż, kogo mógłby się uląc po tym, co już widział?
19420  3,  1 |                         granatowa, Panie święty, jak ulał, a wyłogi, rabaty, wypustki
19421  2,  11|                              Gintułt podniósł rękę i ułamał jedną gałązkę otoczoną kwiatami.
19422  1,  3 |                            znowu szli na dno razem z ułamaną taflą, gdy Rafał chwycił
19423  1,  17|                          ociekający krwią od zranień ułamkami kul, czarny od prochu, z
19424  1,  17|                              nad jego głową. Jeden z ułamków kręcił się długo na kamieniach
19425  3,  3 |                             piechurów, a miedzy nimi ułan-piechur Cedro - puściło się na oślep
19426  3,  3 |                              wszedł pierwszy torując ułanowi drogę. Gdy się przez tłum,
19427  3,  1 |                     następnego rana wysłano kompanię ułańską dla furażowania i dostawy
19428  3,  15|                          rozmieszczeniu w zamku koni ułańskich. Wyganowski rozmawiał z
19429  3,  9 |                              chwili kazał Rafałowi z ułańskiego pułku wybrać kuriera, który
19430  3,  1 |                           stanął w pierwszym szeregu ułańskim. Szedł przy nim kapitan
19431  2,  18|                       zarybek zostanie. A nuż między ułaskawionymi trafi się Klopstock albo
19432  1,  17|                            usta, wysysał jego oddech ulatujący w milczeniu straszniejszym
19433  1,  17|                          pewien, że legalny paszport ułatwi mu przekroczenie nawet łańcuchów
19434  2,  20|                       Wigilii ruszyli w drogę.~Osoby ułatwiające wybrały kilka punktów po
19435  3,  3 |                           kierować sypaniem baterii. Ułatwiała te prace wielka obfitość
19436  2,  1 |                      Borchowskim Ogródku na Miodowej ułatwiałeś...~- Chce mię nie tylko
19437  2,  20|                          powinowaci Szczepana Trepki ułatwili Cedrze oraz jego towarzyszowi
19438  2,  20|                          inne postronne okoliczności ułatwiły zadanie. Nieco trudności
19439  2,  22|                            okolica, wobec czego...~- Ułatwiono ci... - mruknął Olbromski.~-
19440  3,  15|                         otoczony żarzewiem, żeby nie ulec doszczętnemu zduszeniu przez
19441  2,  21|                          dotknięć, która jeszcze nie uleciała, ciepłem rozkosznych oddechów,
19442  3,  10|                   westchnienia młodości jej szlakiem uleciały, stare wargi zaczęły się
19443  1,  7 |                       szczęścia samego już nie było. Ulegał złudzeniu, że widzi siebie
19444  1,  11|                       człowieka wolnego!~Żyły Rafała uległy zaciśnieniu, a krew ich
19445  1,  14|                              się w proch, jakby były ulepione z popiołu. Z głębokich źródeł
19446  1,  17|                   przeprowadzenie wszelkiego rodzaju ulepszeń sto tysięcy liwrów. Tymczasem
19447  3,  1 |                              Karłowicz, Ledóchowski, Ulewicz, Ambroży Borakowski, Rostkowski,
19448  2,  17|                              się pokotem jak żyto po ulewie. Zwierz uciekał jak oszalały,
19449  3,  1 |                       zawinięty. Trzy doby możesz na ulewnym deszczu stoić! Strasznie
19450  1,  7 |                              wszelkiego truchła, pod ulewnymi deszczami, które bez wytchnienia
19451  2,  15|                           rady, nie będąc w możności uleżeć w barłogu, wstał o świcie
19452  2,  9 |                              w głowie, choć sprawiał ulgę zagłuszając nieszczęście,
19453  2,  10|                          Dopadli me w takiej wąskiej ulicce, zaparłek sie do muru plecami
19454  3,  11|                        kościołów. Ludzie z rynków, z uliczek, z mieszkań, z powierzchni
19455  3,  3 |                         sprzętów, tworzących stopnie ulicznego szańca. W skokach, wśród
19456  1,  17|                              bramy kędzierzawa głowa ulicznika albo wśliznęła się w ciemną
19457  2,  2 |                             divisae... Jakże się nie ulitować nad nim, gdy w ciemnej nocy
19458  1,  1 |                              i wszyscy trzej myśliwi ulokowali się jako tako w sąsiedztwie
19459  1,  5 |                               Klucz ów był to płaski ułomek kutego żelaza, mający co
19460  3,  2 |                       szybkiej nocy. Wytężał piechur ułomne oczy, żeby objąć całą drogę
19461  3,  10|                            sam wykwintny ruch głowy, ułożenie rąk i nóg. Siedział w fotelu
19462  3,  6 |                       Wysypaną z nich gliną okrywano ułożoną słomę i tworzono naprędce
19463  2,  20|                     pierwszego popasu, który, według ułożonego misternie planu; miał wypaść
19464  3,  12|                       Księcia wniesiono do izdebki i ułożono na czystej, wysoko zasłanej
19465  2,  21|                           sprawie miłosnej niż sonet ułożony ze słów i zawartych w nich
19466  3,  4 |                              uliczce między rannymi, ułożonymi szeregiem, oficer wielkiego
19467  3,  7 |                               kazał mu dać posiłek i ułożyć do snu.~Rafał ocknął się
19468  3,  6 |                            przyniosła aż do grobli i ułożyła na jej krawędzi w równe,
19469  1,  10|                               Panował tam gwar jak w ulu. Słychać było śmiechy, okrzyki
19470  1,  17|                      łagodnymi liśćmi, Wirgiliuszowe ulubieńce "miłujące słodkie wody...
19471  1,  4 |                             w niedzielę rano, Zofka, ulubienica rodzicielska, weszła do
19472  3,  1 |                              za cóż to ich tak sobie ulubił ten Hieronim?~- Za co? A
19473  2,  17|                              się bezwiedne świstanie ulubionej melodii:~ ~- Kiedy twoje
19474  1,  12|                        Mestre. Codziennie pozdrawiał ulubiony swój most dei Sospiri. Kształt
19475  3,  10|                          kiedy ten wciąż się zajmuje ulubionym sobie ułamkiem. Walki widziane
19476  2,  22|                           grały w każdym z nich niby ułudny głos muszli, na który darmo
19477  3,  17|                             to chwilowo, niby to dla ulżenia staremu. Rafał przeczuwał,
19478  3,  1 |                         czyste i żyzne powietrze gór umacnia ciało.~W pierwszych dniach
19479  3,  11|                       inżynier i dozorca. Teraz przy umacnianiu Sandomierza "batalion" Gintułtowski
19480  3,  6 |                            jeszcze niektóre stodoły, umacniano miejsca co słabsze, podpierano
19481  3,  11|                           stanowił punkt najbardziej umacniany. Nad ostatecznym ufortyfikowaniem
19482  3,  4 |                           rozwiane zostało jak badyl umarłego kwiatu, za pochłonięciem
19483  1,  8 |                    udręczenia, dopóty aż się na poły umarli, bez sił i tchu, u stopy
19484  2,  15|                            niskości swego ucisku nie umarło serce. W głębinach nocnego
19485  1,  1 |                        bezwładnie, patrzała w Rafała umarłymi oczyma. Młodzieniec uczuł
19486  3,  4 |                              wypuszcza jej więźniów, umarza sprawy, że liczbę zakonów
19487  1,  3 |                           Cedro wyciągał:~- Fastigit umbrosamque ripam...~Za chwilę dla rozrywki
19488  2,  13|                         salon był obszerny i pięknie umeblowany, ale Rafałowi nie zaimponował.
19489  1,  7 |                               barwę jej oczu. Złożył umęczoną głowę na jej piersiach,
19490  2,  1 |                          Umiesz po niemiecku?~- Tak. Umiałem dosyć dobrze, ale przez
19491  3,  6 |                           bili kolbami... Rafał, nie umiejący robić bronią, chwycił starą
19492  1,  14|                     Natomiast główny nacisk kładł na umiejętność muzyki, śpiewu, malarstwa,
19493  3,  11|                           nasypach i w fosach. Zrazu umiejscowiona w wyłomie baterii czwartej,
19494  3,  7 |                               żeby patrzeć, jak inni umierają...~- Jeśli mię pamięć nie
19495  3,  3 |                                 Pchnąć własną duszę, umierając, w te usta... Czemuż ci
19496  1,  17|                          jakiś i trzymał w ramionach umierającego chłopca lat pięciu, a raczej
19497  3,  9 |                               Zalany krwią, zawalony umierającymi szaniec został zdobyty.
19498  1,  17|                            wyszli, gdzie bez drżenia umierali ich bracia.~- Dawaliśmy
19499  1,  4 |                               Ale nie chwile bieżące umierały, tylko właśnie wola. Jedno
19500  3,  3 |                              głowy. Przeraźliwe jęki umierania... Gdzie to on tu jest'?~
19501  2,  2 |                     przygrzeje słońce wiosenne - i w umieraniu ostatniego potrawu, gdy
19502  3,  13|                         który kazał okienka zakonnic umieszczać tak wysoko. Zła myśl przewija
19503  1,  17|                     zamkniętych redut, gdzie kolejno umieszczali swe baterie od pierwszej
19504  1,  15|                           nie śmiał. Młodzi książęta umieszczeni w pensjonacie prywatnym,
19505  2,  3 |                          przez płomyk latarni daleko umieszczonej. Mimo woli Rafał zapinał
19506  1,  12|                            egzamin do klasy piątej i umieszczony został na poetyce w liceum
19507  1,  8 |                         światło biło z okien dworku. Umilkło wszystko, nawet psy nie
19508  3,  1 |                przezroczystym, tchnący jeszcze ledwo umilkłym śpiewem skowrończym, jasnością
19509  1,  16|                          Jaśnie oświecony kwiat. Mój umiłowany, mój kwiat... Cóż z tego,
19510  2,  1 |                             niełatwej wcale posadzce umizgów, gdy obecny tutaj bladooki
19511  3,  3 |                               Żołnierze zlękli się i umknęli. Zająwszy pozycję obronną
19512  3,  6 |                             grad. Sokolnicki polecił umocnić pod ogniem nieprzyjacielskim
19513  3,  6 |                             pracował najciężej około umocnienia wioski.~Było już popołudnie,
19514  2,  10|                          idących, na wsparciu. ich i umocnieniu z granitu, przyniesionego
19515  3,  6 |                            nie mogły być włączone do umocnionego obszaru.~Kiedy koniec południowy
19516  3,  11|                           Olbromski przebiegał obwód umocniony w poszukiwaniu dowódcy oddziału,
19517  3,  11|                        Rybitwami, już ku posterunkom umocnionym za klasztorem św. Jakuba,
19518  3,  11|                               wieże i mury do odporu umocowane. Parowy, stromo ścięte,
19519  2,  22|                            grubo i sowiciej, niż się umówił, pożegnany po bratersku,
19520  2,  21|                              zmarzłym śniegu. Według umowy Rafał siadł na koźle i ujął
19521  1,  12|                           Wszelako rozległe stosunki umożliwiły otrzymanie drogocennego
19522  2,  7 |                           takich minut wyszeptała:~- Umrzyjmy już...~Nie zdziwił się.
19523  3,  18|                         słowa wielkie pułki złączył, umundurował, wyżywił i poruszył. Sprzągł
19524  2,  23|                              nie mógł pokryć kosztów umundurowania artyleryjskiego obudwu.
19525  1,  17|                              starego nałogu siadł po umyciu przy tualetce podróżnej,
19526  3,  1 |                          nieprzyjaciela i, świadomie umykając, skłoniła go, że się zapuścił
19527  1,  11|                            jeźdźca stara jakaś baba, umykająca w popłochu, z bekiem i z
19528  2,  7 |                         Widma drzew wracały stamtąd, umykały w górę, strwożone i chwiejne,
19529  1,  7 |                           zaczęła się była komocja w umysłach. Dużośmy czytali... Uwagi
19530  2,  13|                            dawne podania i dzieje. W umyśle słuchacza tworzył się jakoby
19531  2,  14|               najzabawniejsza... cha, cha!... szkołę umyślił wybudować tu w Stokłosach.
19532  1,  2 |                       złodziei, więc teraz z młodszą umyślili spróbować z innej beczki.~-
19533  1,  9 |                            się wysłaniem listu przez umyślnego do rodziców. Nim napasiono
19534  1,  2 |                       Gromada chłopów, zwołana przez umyślnych na miejsce, jęła się pracy.
19535  1,  7 |                             albo dmuchał nozdrzami z umysłu, żeby odwiać sieczkę i snadniej
19536  2,  2 |                     wypoczynku w śmierci, nad którym unaszać się będzie gwar i szczebiot
19537  1,  5 |                             budziło jej przyjście, i unaszał się sam ponad sobą jak duch.~
19538  2,  3 |                         gesetzmässigen, verbesserten und vollkommenen St. Johannis-Loge,.
19539  2,  3 |                           wie ein Fels im Meere,~Von Ungemach sein Haupt erhebt...~Jeszcze
19540  2,  24|                         wszystkie szopy i budy, żeby uniemożliwić dostęp do bram. Brama zachodnia
19541  2,  20|                        ciemną sztolnię nocy. Dał się unieść marzeniom. Przebywał w szczęściu
19542  3,  10|                              piosenka tym najwyższym uniesieniem... Uśmiech radości, woniejący
19543  3,  5 |                              tłum oficerów chórem, w uniesieniu, powtarzał ostatnie wyrazy.
19544  3,  1 |                            Poszła tą drogą za oczyma uniesiona myśl człowiecza, sama jak
19545  1,  8 |                          teraz już zagasły, najwyżej uniesione, jak tylko to być może,
19546  3,  4 |                         szalejący orkan radości, ten uniesiony hymn, w jedno słowo zawarte
19547  1,  3 |                              stroił w bohatera, mnie uniewinniał... Mnie!... - rzekł Rafał
19548  2,  18|                           robić. Pojadę do Olszyny i uniewinnię cię. Powiedziałem, że pojadę.
19549  3,  3 |                      sędziego justizy, stróża swobód unii narodowej Kastylian i Aragonów
19550  2,  7 |                            co czyni łąka. Ale kwiaty unikały wówczas jej oczu. Kryła
19551  3,  13|                              przez wieś Psary, ażeby uniknąć głównego gościńca, gdzie
19552  2,  21|                        ująwszy palcami gazę spódnicy uniosła jej lekko i łagodnymi rytmy,
19553  1,  5 |                        stanęli. Głowy dźwignęły się, uniosły ku sobie, a usta spoiły
19554  3,  14|                            dachy zaklęsłe... Mijając Uniwersytet widzieli ogromne wyłomy
19555  3,  10|                       mamrotał Trepka z uprzejmym, z uniżonym pochlebstwem.~- Przecie
19556  1,  8 |                             go wykonał?~Czemużeś się uniżył aż do ran moich wylewających
19557  3,  4 |                              z ciosów ciągliwy szum, unosi się w pustynię głowy huk
19558  1,  8 |                            chytry rozmysł, które się unoszą w kole widnokręga, a wracają
19559  1,  2 |                             małe, pąsowe, czuł nawet unoszący się nad saniami w czystym
19560  1,  3 |                          tylko przez gościniec wodny unoszona w jakimś różnym od poprzedniego
19561  1,  11|                       piorunowymi. Angielski źrebiec Unreclaimed, na którym jeździła, lśniący
19562  1,  5 |                          łapami. Czarny jego kadłub, unurzany we krwi; wysuwał się z niej
19563  1,  13|                          naramienniki z napisem: Gli uomini liberi nono fratelli...
19564  2,  11|                     skostniali, śmiertelnie znużeni, upadając co krok w lotne zaspy przywlekli
19565  2,  10|                             jest na ziemi.~Niech cię upadającego potrąca w samotności twoja
19566  3,  3 |                          ranni Hiszpanie, wlekli się upadający.~Siedmiu przypadkowo zgromadzonych
19567  2,  1 |                           słychać było szelest liści upadających na zeschłą trawę. Rafał
19568  1,  7 |                           najwyższą ekstazę miłości: upadał na twarz przed szczęściem
19569  2,  15|                              żałosne kwilenie. Serce upadało w swój grób i leżało w uspokojeniu
19570  2,  14|                    najzupełniej sarmackiego kroju.~- Upadam do nóg pana hrabiego!... -
19571  1,  3 |                             chwiejnie płonące, pełne upadków i wybuchów. Aż oto w jej
19572  1,  17|                                Jak żywa rośnie przed upadłymi oczyma wydma piaszczysta
19573  2,  21|                           tym straszniejszą miłością upajać się sobą.~Wreszcie, nim
19574  1,  10|                             toczyła, zabrzmiał znowu upajający szczebiot śmiechu księżniczki.
19575  1,  8 |                             przed chwilą rozmawiał o upale albo o szemraniu pszczół.
19576  2,  5 |                     nadchodzącego już wschodu, w noc upalną jak żelazo, gdy stygnie,
19577  2,  9 |                             odprostowała się w ciągu upalnego dnia. Ślady szły w górę
19578  3,  1 |                              wiadomość. Dzień to był upalny. Z kurzawy drożnej wynurzył
19579  3,  3 |                             natarczywością dziennych upałów i zimna nocnego, stąd wreszcie
19580  1,  11|                            Chłop milczał.~- Michcik, upamiętaj się, na rany Pana naszego
19581  2,  11|                  najśmielszych górali książę Gintułt uparł się, żeby jechać dalej.
19582  2,  18|                           się bryczką to tu, to tam, upatrując dyplomatycznie znośnego
19583  2,  10|                             w zyłak i kościak, to se upatrz takie jedno misce w sobie,
19584  2,  24|                            terlicą przytnie. Popręgi upiąć nie mocno, bo głupi poprężnicę
19585  2,  12|                       kartofli w odległym stajanku i upiec je na zaraniu w jałowcowych
19586  1,  2 |                         linowym w paski, bez żadnego upiększenia. Nie wpięła nawet kwiatu
19587  1,  6 |                      ostatnia, samotna, przelatywała upierzona strachem nieskończone pola
19588  3,  9 |                   pańszczyźnianego podwórka, którego upitrasił naprędce kucharz generała
19589  2,  12|                            podasz zaraz, co tam masz upitraszonego, i kwita! - wrzasnął rozkazującym
19590  3,  3 |                              nuda wlekła się za nim, uplątywała stopy, jak, kajdany ściskała
19591  3,  15|                             po zupełnych bezdrożach, upłazami, gdzie sypki miał leciał
19592  2,  9 |                           Słońce świeciło, a zielone upłazy łagodnie zniżając się w
19593  3,  6 |                         tysięcy faszyn, trzy tysiące uplótł koszów, dwa tysiące płotów -
19594  2,  9 |                          zadać pod serce. Nim chwila upłynęła, ten sam wiew odmieniał
19595  2,  17|                          mówisz?~- Dwanaście już lat upłynie w tym listopadzie miesiącu,
19596  1,  12|                             ażeby uciec. Ucieka. Noc upływa..."~Całe towarzystwo słuchało
19597  3,  1 |                          pokoju. Przewidywał, że dni upływać mu będą na grze w karcięta,
19598  3,  3 |                              wyrazić. Każda z chwil, upływająca między jednym jej poruszeniem
19599  2,  21|                            wiedzieli nawet o tym, że upływające minuty niosły na falach
19600  1,  4 |                             kańczuga. Tym porządkiem upływał dzień za dniem.~Przy końcu
19601  2,  20|                               Jeszcze przez chwilę z upodobaniem zatapiał myśl w kontemplacji
19602  1,  5 |                       niewinne łono, pełne radości i upojenia. Wydzierał jeden jeszcze
19603  1,  17|                           jakoby lauru liść na czoło upojone marzeniami, którego już
19604  3,  6 |                             chwały?~Ale, o Boże mój, upokórz serce...~Daj mi w tym dniu
19605  1,  3 |                    rozszarpujące mość duszy smaganie upokorzenia.~Ale nade wszystko, nad
19606  3,  14|                              widok leżących gmachów.~Upokorzyłaś się, Saragosso... - pomyślał
19607  3,  11|                   przedpiersia, które dawały możność uporczywej obrony. Podobnie wszystkie
19608  1,  12|                            spostrzegł to, z czym tak uporczywie chcieli go zaznajomić. Na
19609  3,  15|                         nieprzystępni i niezdobyci w uporze swoim, zupełnie jak Góry
19610  1,  15|                               i otrzymali świadectwa upoważniające ich jako alumnów do słuchania
19611  2,  17|                            zwierciadle. Czekali my z upragnieniem zachodu słońca. Ledwie się
19612  2,  17|                           rąk i nóg - i wreszcie już upragniona śmierć. Ilu to ja tam kamratów
19613  1,  14|                              a rewolucje najbardziej upragnione niczym innym nie są, tylko
19614  1,  1 |                            wręczył siostrzeńcowi tak upragniony koniec pawęzu. Rafał z pietyzmem
19615  1,  16|                               białościenny dom wydał upragnionym i drogim! Gdy najęte szkapięta
19616  3,  13|                           sadów przy leśnych izbach, uprawę warzyw po Lechach, naukę
19617  3,  17|                              zakładał sobie wiele na uprawie tego łanu. Miał zamiar siać
19618  1,  7 |                               jałowcowe przestwory i uprawne pola. W dali, na krańcu
19619  3,  3 |                       kierunkach ów ogród pracowicie uprawny, zroszony licznymi kanałami,
19620  1,  7 |                            miejsca, które mijała. Po uprawnych niwach sandomierskich, gdzie
19621  1,  1 |                             Kielc, była krajem dawno uprawnym, zaludnionym, poprzerzynanym
19622  3,  15|                             najbardziej dogodnych do uprawy ogrodu, warzyw i pola, widać
19623  3,  6 |                              raliować się pod lasem, uprowadzał ze sobą kilkunastu wziętych
19624  3,  3 |                             tam po jednemu i zaczęli uprzątać z drogi szykanę. Nikt im
19625  3,  1 |                           Mazury. Pułkownik Godebski uprzątnął niebezpieczeństwa z boków
19626  2,  24|                          konie albo zabierano z nich uprząż, ściągano wozy do przewiezienia
19627  1,  1 |                           takimi zajedzie, skoro się uprzeć. Co mówię? Wjedzie tam,
19628  2,  20|                             i dobroci pełne.~- Byłam uprzedzona - mówiła - o waćpanów zamiarach
19629  2,  20|                           pejzaż po pejzażu rzekła z uprzejmą obojętnością:~- Grudno.~
19630  2,  21|                             owych zaprzeczeń pełnych uprzejmego powabu, co są niby znaki
19631  2,  11|                           chceniem z nicości wesela, uprzejmy i trwały, pozostał na jego
19632  2,  19|                          konnica dzwoniąc podkowami, uprzężą a bronią. Za nią piechota
19633  3,  6 |                         szczęk szabel, ostróg, lanc, uprzęży. Tłum drgnął i podał się
19634  1,  12|                              i godną myśli nigdy nie uprzykrzonych. Dzieje niepodległej siły
19635  1,  7 |                          własnych, w chuć nieustanną uprzytomniania sobie niedoli.~Wszystko
19636  2,  1 |                           ławach. Teraz to namacalne uprzytomnienie szkolnej zażyłości było
19637  1,  10|                             stojące głuchym, dumnym, uprzywilejowanym zastępem, zdawały się nie
19638  2,  1 |                            haftowanym fraku, z głową upudrowaną i czerwonym nosem. Kłaniał
19639  2,  1 |                              We drzwiach pokazał się upudrowany czerep gospodarza. - Wina
19640  3,  17|                              ufundował nową groblę z upustem na palach bitych i odrestaurował
19641  3,  2 |                              zawsze...~Chwycił lancę upuszczoną na ziemię, siodło na barki,
19642  3,  3 |                           jak bezsenna praca wulkanu urabia formę krateru. opiewał,
19643  2,  3 |                        czytał słowa przysięgi. Rafał uradował się do głębi, do cna, jak
19644  3,  15|                    nieubłaganej.~Uśmiech anielskiego uradowania, który na ustach zmartwychwstał
19645  3,  1 |                           zebraniu się sił obronnych uradziła starszyzna wykonać niezwłocznie
19646  2,  17|                              wtedy Bartki francuskie uradziły, żeby się cofać. Generał
19647  2,  18|                              chcieli.~Co ostatecznie uradzono, zaraz weszło w życie. Osiodłane
19648  3,  6 |                             teraz spokój tego trupa, urąga mu nieruchoma głowa i dumnie
19649  2,  24|                        gemajnów, a "przeciwna" taśma urągała samym kordonom u pułkownikowskiego
19650  1,  1 |                          która ze strumieni górskich urasta. Powiał ku niemu woniejący
19651  1,  3 |                             do kolosalnych rozmiarów urastać widziadła. Nadchodziły z
19652  2,  17|                           dwadzieścia cztery godziny urastają w gruczoł tyli jak laskowy
19653  3,  15|                                ani słowa.~- Życie mi uratował. - Gdzie?~- Pod Burviedro.
19654  2,  12|                             z jego winy zginęła, dla uratowania swego życia, życia, co obmierzło...