Tom, Rozdzial

19655  2,  3 |                        wówczas, kiedy spostrzegł, że uratuje Krzysia Cedrę. Zaczął powtarzać
19656  1,  8 |                         mówił, jak zawsze mówi - bez urazy- goj do Żyda, on nie mówił
19657  1,  17|                           celownicze łoża, nastawił, uregulował mosiężną suwaczkę w dioptrze
19658  1,  8 |                          szczegółów. Żyd nazywał się Uriasz ("ale to tylko na papierze"), "
19659  1,  11|                        ujrzał nawet szarą twarz Żyda Uriasza, ale słabo rozumiał, co
19660  2,  2 |                       pustyni ponad ludzie, jedynego urobi na obraz Ahuramazdy, i wówczas
19661  3,  10|                             silnej kobiety. Powiodła uroczymi oczyma po zgromadzeniu mężczyzn.
19662  2,  13|                         płynęła coraz wyżej i wyżej, uroczyściej i piękniej, bujna melodia
19663  2,  2 |                             Kamień. Tajemniczą część uroczystości zwiastował głos hierokeryksa,
19664  2,  24|                           obóz wojenny. Jakąż to tam uroczystością było przestrzeganie parolu
19665  2,  2 |                             jest najciekawsze, o jej uroczystościach w Eleuzis, że często - może
19666  1,  4 |                            dym wonny, czarodziejski, uroczysty oddalacz, zasnuł przestrzeń
19667  3,  10|                         chcąc przebąkiwać o zbożu, o urodzajach, o deszczach i rozprawiając
19668  3,  9 |                              i pachniała kwiatami. Z urodzajnej nad miarę gleby strzelały
19669  3,  10|                             których nic zgoła oprócz urodzaju wsianego zboża nie obchodzi,
19670  2,  14|                            widzę, żem do polityki od urodzenia był dureń. Nie mam ucha
19671  1,  2 |                              kogo astra necesytowały urodzeniem, iż odjąć się nie może naturze
19672  1,  7 |                             Kwiaty, mające się z nas urodzić... Błogosławione nasionka,
19673  1,  7 |                             w ciągu poprzedniej nocy urodziła. Lepkie żabie palce przebiegają
19674  3,  8 |                              i Pragi przez Warszawę. Urodziłem się pod tym dachem, tam
19675  2,  2 |                             górach, twierdzi, że złe urodziło się w człowieku z jego wolnej
19676  2,  2 |                             doczekać piątej rocznicy urodzin swego jedynaka, jako ów
19677  1,  2 |                          wrażenie zdrowej, dzielnej, urodziwej stadniny, pędzącej z krańca
19678  1,  1 |                          ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?~-
19679  1,  1 |                         mieście stołecznym, Wiedniu, urodzony. Tam mój ojciec zamieszkały
19680  2,  12|                     Odczyniało się samo przekleństwo uroku. Żeby tak jeszcze posłyszeć
19681  3,  12|                           żeby zaś czego ze słów nie uronić... Drepcą na miejscu, podglądają...~
19682  3,  3 |                       zwyczaju. Nagle zaszlochał bez uronienia łzy, krótko i skrycie. Pokrył
19683  1,  16|                              męskimi oczyma! Nic nie urosła powiedzieć na swe usprawiedliwienie
19684  1,  5 |                            pozapinał popręgi siodła, urównał puśliska i przymknął drzwi.
19685  3,  1 |                              a tak szczerze, aż go i urwał. Pyta go się starszy delikatnie,
19686  2,  19|                            Wówczas i bębny raptownie urwały. Cisza śmiertelna. Nie ustał
19687  3,  3 |                             zimnym strachem gnany, z urwaną połową czapki, skrwawiony
19688  2,  20|                              w Grudnie. Wspomniała w urwanym półsłówku, że miała już
19689  1,  6 |                       przyńdzie, to mu zgra cosi łeb urwie. Król ogłosił, że jakby
19690  2,  1 |                           skoro siedzisz między tymi urwipołciami i żłopiesz wińsko, zamiast
19691  1,  2 |                             wioszczyny przytulone do urwisk. Mglistymi kępy i drgającymi
19692  2,  7 |                              ostępów, po korzeniach, urwiskach i głazach przedzierali się,
19693  1,  16|                              jedno wielkie drzewo na urwisku gliniastym, brzost stary,
19694  1,  5 |                         cofała się czując przed sobą urwiste wąwozy, nieraz zapadała
19695  3,  5 |                             osypisk, w których brzeg urwisty pinie wszczepiają krzywe
19696  3,  18|                       nieruchomie daleko, daleko, na urwistym brzegu. Za nim błyszczał
19697  2,  22|                            każdym wyrazem, my, stare urwisy warszawskie... - szepnął
19698  1,  16|                    dolatujący do ucha łoskot-to echo Urysiowego kilofa, że słychać wołanie
19699  1,  8 |                        przepasał płachtą i sam siał. Urysiowi jest bardzo przyjemnie,
19700  2,  23|                           komendant tamtego oddziału urywał, gdzie mógł, oddziałki pruskie,
19701  1,  5 |                        obowiązek polegał na czytaniu urywków starych gazet, które cześnik
19702  1,  17|                      chwilach wolnych na własną rękę urządzaniem żarn i wydawaniem porcyjek
19703  1,  11|                             się rozległe ścierniska, urządzano te gonitwy bardzo często.~
19704  2,  1 |                               Dajże pokój. Już ja to urządzę. Przede wszystkim musisz
19705  3,  15|                             prędzej w kraju zakwitną urządzenia nowoczesne. Nie myśl, żeby
19706  2,  13|                             pochlubić się nowomodnym urządzeniem domu. W istocie salon był
19707  3,  6 |                          otworem stancyjka wygodniej urządzona. Znalazło się tam łóżko
19708  3,  1 |                         ogóle pod dachem, a dla koni urządzono w stodołach i wozowniach
19709  2,  3 |                       Dozorcom, ci Braciom służącym, urzędnicy między sobą wszyscy aż do
19710  2,  10|                      barczysty, w jakimś wyszarzanym urzędniczym kostiumie. Skoro tylko stanął
19711  2,  12|                     węgierskie z cholewami, kaszkiet urzędowy pozbawiony oznak, wreszcie
19712  1,  11|                               rzekł jakiś człowiek w urzędowym kaszkiecie.~Chłop milczał.~-
19713  2,  17|                          czekać: strzaskało mi nogę, urznęli...~- Sprawiedliwie mówisz... -
19714  1,  2 |                              głowy wszystkich.~Żydki urznęły od ucha.~Wkrótce śnieg ubity
19715  3,  3 |                             z wyjątkiem wieży, gdzie usadowieni Hiszpanie razili wciąż granatami
19716  1,  8 |                              duszy próżnia niejasna; usadowiona poza obrębem wyobrażeń,
19717  3,  3 |                              oczy patrzą, wznosi się uschła ręka... Wskazuje, wskazuje...
19718  2,  17|                              tam leżą w rozpadlinach uschłe łoża potoków, drogi, którędy
19719  3,  4 |                             tym, co już w duszy jego uschło, skruszyło się i od wiatrów
19720  3,  1 |                              badylów i kłączów dawno uschłych i zaginionych porostów morza.
19721  3,  6 |                             pod zgniłymi liśćmi, pod uschłymi igłami szukały pracowicie,
19722  1,  17|                       szeleści w uszach, w oczach, w uściech mściwie ściśniętych. Kurczem
19723  1,  13|                            mocy a wiary w siebie jak uścisk dobrego przyjaciela, szedł
19724  1,  1 |                             woźnica był gotów, Rafał uściskał wuja i zasiadł się dobrze
19725  2,  13|                              słów i najrzewniejszych uścisków padały z jego warg rozkazy,
19726  1,  7 |                              dokuczliwy żal. Żal ten uścisnął jego duszę, jak obcy przychodzień
19727  1,  5 |                             niego w pocałunku ciał i uściśnieniu dusz... Znikła w ciemności.
19728  2,  10|                              regimenta. Ale w drodze useptali my sie z jednym wojakem,
19729  2,  17|                           Otranto, pochwyćmy statki, usiądźmy na nie i płyńmy zbrojnie
19730  2,  11|                              ze wszech stron łączki, usiane kwieciem tymianku i rozmarynu.
19731  1,  14|                            ucałował go po bratersku. Usiedli na sofie i przez czas pewien
19732  2,  19|                             I co też to w takim łbie usiędzie! Żeby też tego rozumu nie
19733  2,  13|                              Olszyny, Cedro nie mógł usiedzieć na miejscu. Stawał w bryce,
19734  3,  2 |                        Pomimo wszelkich środków, jak usilne wycierania, puszczanie krwi,
19735  3,  6 |                         gnojówek. Po upływie godziny usilnej pracy wszystkie polepy '
19736  1,  17|                          uważano to za podstęp i tym usilniej sypano szańce, wycinano
19737  2,  17|                             nasze zostały rozerwane. Usiłowania pana generała żadnego nie
19738  1,  2 |                          jednocześnie, ale z wielkim usiłowaniem zachowania taktu mazura,
19739  1,  12|                           się jak szalbierze, którzy usiłują zrobić interes na ostatniej
19740  1,  15|                              zafrasował się i począł uskarżać na zimno. Wreszcie, nie
19741  3,  13|                             najgorszą złość weszedł. Uskoczył do małej stancji i drzwi
19742  3,  6 |                         Sokolnicki zakomenderował do uskutecznienia:~- Kolumna - naprzód!~Szefowie
19743  3,  6 |                             odporu zostały jako tako uskutecznione. Żołnierze od dźwigania
19744  1,  17|                             tysiącem bez mała trupów usłał włoskie pola. Dogorywał
19745  2,  22|                          łomot na koniach. Tak to my uśli za granicę. To potem światami,
19746  3,  8 |                          książę, daj mi rozkaz. Tego usłucham. Każ wsiąść na bryczkę i
19747  2,  8 |                           rozkosz, a rozkosz była na usługach miłości. Wywołując tak po
19748  3,  15|                              wielką mógłbyś mi oddać usługę.~- Jestem gotów do każdej.~-
19749  2,  12|                     pieczyste i przysmaki. Cedro sam usługiwał mu z nerwowym pośpiechem.
19750  2,  3 |                       strzelby prochem tęgim!~Bracia usługujący napełnili szklanki winem
19751  2,  22|                         Zażądali gorzałki. Przyniósł usłużnie i milcząc podawał, co kazali.
19752  1,  7 |                        pomagało mu w tym z szyderczą usłużnością. Ojciec wypędził go z domu,
19753  3,  9 |                            rozstroju nocnym z chęcią usłyszałby zapowiedź jakiejkolwiek
19754  3,  6 |                            Było tak cicho, że wojsko usłyszało daleki szelest suchych zeszłorocznych
19755  2,  15|                             nasłuchiwało bez nadziei usłyszenia po wtóre, patrzało krwawym
19756  3,  1 |                      pluszcze ogonem. Łeb jego ostry uśmiecha się w pięknym blasku wiecznej
19757  2,  1 |                            dobrotliwie filisterskich uśmiechach. Wszystkie te okoliczności
19758  1,  2 |                            tego widoku, jak usta jej uśmiechają się z dziecinną szczerością,
19759  1,  12|                              na lagunach uczuć ludu. Uśmiechali się z wyrazem niezachwianej
19760  2,  12|                            sierdzistego oberwańca. Z uśmiechami pobłażania i mrużeniem ironicznym
19761  2,  7 |                           być, widzieć się nawzajem,~Uśmiechnęła się wesoło i łagodnie jak
19762  2,  17|                                Wiem, wiem...~Obadwaj uśmiechnęli się do siebie czy do jakiejś
19763  3,  11|                           kości policzków. Po ustach uśmiechniętych boleśnie wiodło nici półjasne,
19764  2,  5 |                           Białe zęby błyskają między uśmiechniętymi wargami jak krótka wiosenna
19765  2,  9 |                             przyciąga i każdą boleść uśmierza...~Odejdźcie od mego serca!
19766  3,  15|                             do nogi wytracać, miasta uśmierzać ogniem i mieczem. Szczerze
19767  2,  15|                    muskularną garścią chłopską, żeby uśmierzyć jego żałosne kwilenie. Serce
19768  2,  8 |                           płaszczem wspólnym okryci, usnęli. Świtało, gdy Rafał zbudzony
19769  1,  15|                    Krzeszowic i Bielan. Zbudziła się uśpiona tęsknota. Obce, jakby przez
19770  2,  21|                           pokazując kapelusz i twarz uśpionego oficera, który leciał mu
19771  1,  7 |                              widać było skroś gałęzi uśpiony staw. Z wód jego biało-niebieskich,
19772  2,  6 |                            leciała z łoskotem wzdłuż uśpionych wsi podkarpackich, między
19773  2,  17|                            Wziął go szef pocieszać i uspokajać. Nic nie rzekł i wyszedł
19774  2,  1 |                           Rafała oczyma, rzekł tonem uspokajającym; po francusku:~- Mój nowy
19775  2,  22|                         Cicho, cicho, wodzowie!... - uspokajał Jarzymski. - Nie ma o co!
19776  2,  1 |                      towarzysze wyprawy przycichli i uspokoili się. Wejście ich zwróciło
19777  3,  6 |                        wywala się ogień i dym.~Serce uspokoiło się i miejsce trwogi zajęło
19778  2,  15|                       upadało w swój grób i leżało w uspokojeniu niemocy aż do nadejścia
19779  1,  8 |                       pospólnym dole...~Dzisiaj, gdy uspokojony leżę bezczynnie, tylko senne
19780  3,  15|                     zrozumiały dla jeńców wszelkiego usposobienia, charakteru i temperamentu,
19781  1,  3 |                        używając skłamanych świadomie usprawiedliwień, wysnuwał ze siebie ciche
19782  2,  14|                            dni na pańskim zmniejszył usque ad absurdum...~Trepka cmokał
19783  1,  10|                              nich książę Gintułt. Na ustach-miał półuśmiech taki sam jak
19784  1,  14|                           uśmiechem bladej ironii na ustachże samą prawdę zawiera zdanie
19785  3,  2 |                        deszcz gęsty, dokuczliwy, nie ustający ani na chwilę. Konie jeszcze
19786  2,  2 |                              ziemi roślin. W ziarnie ustaje twórczość rośliny, a ono
19787  1,  3 |                           niego różne prace szkolne.~Ustalił się był niepisany zwyczaj,
19788  1,  7 |                             obawę, czy aby znowu nie ustaną. Jak na złość, droga była
19789  2,  24|                            częstochowskiej. Na gwałt ustanawiane kresy między Bydgoszczą,
19790  3,  7 |                              na drodze raszyńskiej - ustąpienie!~- Leż spokojnie. Już wojska
19791  1,  1 |                             się, żeby mu wuj miejsca ustąpił, szlachcic go ofuknął:~-
19792  3,  7 |                           konwencję: Warszawa będzie ustąpiona Austriakom.~- Kto podpisał?! -
19793  3,  1 |                          lewej strony sięgając aż do Ustaritz. Zmierzch się zbliżał, gdy
19794  1,  11|                           kłamcy. Wtedy krew z wolna ustawać zaczęła w jego żyłach. Czekał
19795  1,  5 |                     bezdźwięcznymi wybuchy. Chwilami ustawało jak zabite. Zaczął iść wskroś
19796  1,  15|                           Galicji. Reduty i bale nie ustawały. We fraczku francuskim,
19797  1,  8 |                           było widać całą okolicę, i ustawiał je na kobierczyku. Kapitan
19798  3,  7 |                        adiutanta Rokickiego.~Dowódcy ustawiali w szyku bojowym rozespanych
19799  2,  24|                              że mógł wśród gradu kul ustawić dwie swoje haubice naprzeciwko
19800  1,  2 |                             dla nas - świat!~Muzyka, ustawioną za oknami, grała krakowiaka
19801  2,  9 |                              wieko skrzyni z żelaza, ustawionej między zachodem a wschodem
19802  2,  1 |                          widać było mnóstwo książek, ustawionych na półkach kilku rzędami.
19803  2,  2 |                         żebyś mi wytłumaczył ten oto ustęp z łaciny na polskie.~To
19804  3,  6 |                              się zdołali przecisnąć. Ustepowano i tu, ile można. Piechota
19805  3,  13|                        Radomia na południe w ślad za ustępującym nieprzyjacielem, Olbromski
19806  3,  1 |                         nasza dusza.~Nadeszły wnet i ustne wieści. Głosiły o śmiałych
19807  1,  17|                          generała Bortona oświadczyć ustnie szefowi baterii polskiej,
19808  1,  13|                         rozkaz, wydawszy cały szereg ustnych poleceń generał podniósł
19809  2,  18|                            drugą. Widać było, że nie ustoi, że jak badyl złamany od
19810  1,  11|                 rzeczywistość. Ileż to razy czekał w ustroni szpaleru podczas księżycowych
19811  3,  3 |                           barykada zza bramy została usunięta, skruszono młotami jej olbrzymie
19812  3,  6 |                            tłumie wieść, że Godebski usunięty został z pola z raną śmiertelną
19813  2,  1 |                              kozła, żeby się z drogi usuwać. W tej samej chwili Rafał
19814  1,  3 |                           pływająca szyba posłusznie usuwała się na bok. Inne, słabsze,
19815  3,  17|                       takiego pana Cedra na oczy nie uświadczył.~- Ejże, Michcik!~Zbliżyła
19816  2,  10|                             w halak. Kiecki nam koło usy pozaplatowali, portecki
19817  3,  16|                            nadrzecza, ogniem trawiło usychające pod skałami rośliny. Na
19818  1,  17|                          kraju, jasna, żółta, sypka, usychającym jałowcem tam i sam porosła...~
19819  2,  17|                              dwa mosty, a przed nimi usypali szańce ziemne. Dnia 26 marca
19820  3,  1 |                   departament des Landes, w smutne i usypiające piaszczyste pola. Piechota
19821  1,  7 |                         wizje fioletowych lasów, wsi usypiających między sadami, pól zielonych.
19822  1,  7 |                          znacznym obszarze spokojnie usypiały smugi płytkiej, stojącej
19823  1,  9 |                      przybranym wyrazem najgłębszego uszanowania wchodzili we drzwi niskiego
19824  1,  17|                              wielopudowe, jednookie, uszate bomby, i skakały naokoło,
19825  3,  4 |                          tułowia - i zeschłe gardła, uszczęśliwione usta miotają krzyk:~- Wiwat
19826  2,  2 |                       skwapliwie jął się tej roboty, uszczęśliwiony, że nareszcie zyskuje w
19827  2,  6 |                              Stał w obłoku powietrza uszczęśliwionym przez jej obecność i powtarzał
19828  2,  16|                             śmiechach, w drwinkach i uszczypliwościach jego siedziały szczególne
19829  1,  2 |                            człowiek: to, nastawiwszy uszka i rozdymając nozdrza z chrapaniem,
19830  1,  8 |                           zrównać ze sobą, podnieść, uszlachcić...~- Niestety! nie tylko
19831  2,  20|                        treści wspomnienia. Teraz nie uszły jego oka cudne przemiany
19832  1,  8 |                            takiej cenie albo ziemia? Uszom własnym wierzyć nie chciałem,
19833  2,  5 |                       uderzenia jego rozlegały się w uszuch jak kroki szczęścia nadchodzącego.
19834  3,  6 |                             łopatę, widły, siekierę.~Uszykowani w szereg, czekali. Tłum
19835  3,  1 |                              łoskot bitwy. Szwadron, uszykowany en bataille, ruszył z kopyta
19836  3,  12|                              o tym. Była narzeczoną, uszyli jej wyprawę, sprawili huczne
19837  1,  16|                            katankę, takież hajdawery uszyte przez nadwornego Judkę,
19838  1,  3 |                        słodki pewnik łysego kpiarza: ut homines mortem vel optare
19839  1,  10|                         powrozów pracy, czekało tu w utajeniu od dawien dawna, czyhało
19840  2,  2 |                          parny obłok, przesunęła się utajona żądza w czystej swojej postaci,
19841  2,  17|                           Ile to walk, ile pochodów, utarczek, śmiertelnych bojów! Od
19842  2,  17|                 Port-au-Prince. W ciągłych marszach, utarczkach, walkach, znojach, gdy dzień
19843  3,  1 |                              ograniczał się drobnymi utarczkami i małymi podjazdy.~Dwunastego
19844  2,  21|                           galopem lecieli czas jakiś utartą drogą. W pewnej chwili plenipotent
19845  3,  3 |                        Joyosa, Marlofa, Las Casetas, Utebo, Monzalbarba, pierwszy wreszcie
19846  1,  13|                         opanowało go szczególniejsze utęsknienie do Werony. Z głębi myśli
19847  1,  2 |                        mieszało się w tłum barwisty, utkany mnóstwem kierezji chłopskich,
19848  1,  17|                              z racji wybuchłej wojny utknął w jakimś porcie. Żeby czasu
19849  2,  11|                              Już za chwilę oczy jego utknęły w próżni i powlokły się
19850  3,  3 |                              ręce spod płachty krwią utłuszczonej wyciągały się do góry. W
19851  2,  14|                         wywleką cię z łóżka i łeb ci utną toporem!... Ich polityka
19852  2,  24|                              za ujściem Narwi w Bugu utonąć.~Stojąc przed szeregami
19853  2,  24|                          krupy śnieżne i cała ziemia utonęła w kurniawie. Kiedy tak rwali
19854  1,  1 |                          coraz bardziej, aż wreszcie utonęło w milczeniu leśnym. Zdawało
19855  2,  20|                     Zapomniał, gdzie jest. Oczy jego utonęły w karcie. Przebywał w kole
19856  1,  3 |                       paszczę i za chwilę ostre zęby utopić miała w jego oczach.~Skulony,
19857  3,  6 |                             boby nas w nią wegnali i utopili. Nawet Rożniecki musi się
19858  2,  17|                           zachodu słońca. Ledwie się utopiło w onych stojących równinach,
19859  2,  3 |                     skierowały się ku oczom Mistrza, utopiły w nich i tak na długo zastygły.
19860  2,  9 |                            że z fal tej wody wyjdzie utopiona, że się na płaskiej tafli
19861  1,  7 |                             nią, jak gdyby w modłach utopione. Zdało się wtedy patrzącym,
19862  1,  5 |                          piersiach jak ostrze żelaza utopionego ręką. Był pewien, że jest
19863  1,  2 |                   nadziemskie, że szli obok siebie z utopionymi w źrenicach źrenicami, zaczarowani
19864  1,  7 |                            na twarz przed szczęściem utraconej. Schodziło nań coś nadziemskiego
19865  1,  10|                             z zielonymi oczodołami i utrąconym nosem, osłaniającej wstydliwie
19866  1,  8 |                          byłeś wówczas, gdy w dniach utrapienia ludzie poczęli zostawać
19867  1,  7 |                         ostatnie go. Było to ciężkie utrapienie ducha. Dźwigał bowiem w
19868  3,  4 |                           Wielkiego. Może wzdychał w utrapieniu za tym, co już w duszy jego
19869  2,  24|                          Wiśle między Zakroczymiem a Utratą, widzieli z dala we mgłach
19870  2,  21|                            przybywających.~Włosy jej utrefione tego dnia w sposób szczególny,
19871  2,  20|                           rekomendujący nas, od tego utrefionego kuzynka Trepki.~- Pokaż.~
19872  1,  15|                         prawa natury, które wykładał utriusque iuris doctor Nemetz, oraz
19873  3,  9 |                            przeciwskarpach, żeby nam utrudnić wyrąbanie. Może zresztą
19874  2,  17|                               człowieku, żeś się tak utrudził?~- Z daleca ja, kulhawiec,
19875  3,  11|                        widzieli, że tego miejsca nie utrzymają bez pomocy.~Tymczasem adiutant
19876  2,  14|                              i szafy były w porządku utrzymane. Krzysztof Cedro zrzucił
19877  2,  13|                            szyi, koronkowe mankiety, utrzymanie paznokci i rąk, sposób trzymania
19878  2,  23|                              za granicą podjętych ku utrzymaniu mężnego ducha w Polaku.
19879  3,  3 |                               ściągły nos, starannie utrzymany zarost mimo woli pociągnęły
19880  1,  2 |                       Radzono tedy, co czynić. Jedni utrzymywali, że wypadnie objechać aż
19881  1,  15|                           kwitły także i na pensjach utrzymywanych przez profesorów. Zaczynało
19882  3,  14|                            się z miejsca na miejsce, utwierdzając w sobie pewność, że to jednak
19883  2,  8 |                             wszystkiego, co jest pod utwierdzeniem, hymn dusz wzruszonych do
19884  2,  13|                     rozłożystych, że zdawały się być utworami ludzkiego snu o widziadłach.
19885  1,  5 |                            widział to, co było tylko utworem imaginacji. Widział oświetlone
19886  2,  11|                              górę wąskim korytarzem, utworzonym przez dwa wysokie mury.
19887  1,  10|                              szczelnie małe fotele i utworzyły zwarte koło. Nogi ich, ustawione
19888  1,  12|                      oddziału nożem padał w piersi i utykał w sercu. Oto idą znowu,
19889  1,  7 |                             wlokły się noga za nogą, utykanego, w sposób coraz bardziej
19890  2,  1 |                          zimny i pewny siebie panek. Utył i zmężniał, aczkolwiek był
19891  3,  6 |                          ramion ciepłych płaszczów i utytłani w błocie do kolan. Jednemu
19892  2,  11|                                    Arcykapłan~Pomimo uwag woźniców i rad najdoświadczeńszych
19893  2,  9 |                           nikczemne trupy! Po łokcie uwalać ręce w dymiącej krwi i pluć
19894  2,  1 |                             Przenigdy! Trupem się tu uwalę, a będę gadał, co mi się
19895  2,  17|                             nie chcieli się chyłkiem uwalniać ze służby, nie chcieli w
19896  2,  17|                            bracie, chętnym sercem, a uważ...~Panowie oficerowie naszej
19897  1,  14|                         wojskową w korpusie. Ale nie uważaj z łaski swej tego, co mówię,
19898  3,  15|                              ma za misję. Gajkoś go "uważał" spod oka, nim począł rozmawiać.
19899  2,  1 |                             to, co jest w książkach, uważałem za strawę godną szczurów,
19900  1,  14|                       San-Giorgio, kiedym go poznał, uważam go za godnego jedynego awansu,
19901  1,  17|                            polskie i piemonckie będą uważane i traktowane pod każdym
19902  2,  24|                              swoich osób, majątków i uważani będą jako bracia i ziomkowie.
19903  1,  17|                              z tamtej strony Mincio, uważano to za podstęp i tym usilniej
19904  2,  14|                         niego pierwszego dnia?~- Koń uważny, mądry... Reszta zależy
19905  1,  1 |                      zgrabnie, mierząc Nardzewskiego uważnym spojrzeniem. Po chwili rzekł,
19906  3,  7 |                             Andrzej patrzał na niego uważnymi oczyma i zginał sztywny
19907  3,  6 |                          połowa została.~Sokolnicki, uwiadomiony, że i Fiszer z ranami wyniesiony
19908  2,  17|                               kulę wielkiego kalibru uwiązali przy nogach - i w morze.
19909  1,  1 |                              Psy podwórzowe, jeszcze uwiązane na łańcuchach, wyły wniebogłosy,
19910  3,  3 |                            Bagnet przebił wszystko i uwiązł w podłodze. Wyrwał go ułan
19911  2,  11|                           osób białe i pąsowe płatki uwiędłe. De With, który był w tym
19912  2,  18|                           miedzy, okrytą szkieletami uwiędłych pokrzyw. Ostatni, mokry,
19913  2,  7 |                       złożoną z dziwnych słów. Nazwy uwielbiające moc wichru, pochwały piękności
19914  1,  3 |                         zawsze z równą wytrwałością. Uwielbiał Rafała za jego siłę, męstwo
19915  2,  20|                          prawdy, a co do cesarza, to uwielbiam tylko jednego. Niech żyje
19916  1,  14|                     poplecznikiem.~- Wiem, wiem. Ale uwielbiasz go jak żołnierz żołnierza,
19917  2,  21|                        szeptały prawie głośne wyrazy uwielbienia, pochwały i pieszczotliwe
19918  2,  9 |                            diademy ze złotych blach, uwieńczone kwiatami. Szaty mgieł owiewały
19919  3,  2 |                             ciężar na prawą stronę i uwierał ramię. Tybinki kłapały,
19920  2,  10|                             skurczów i wygięć nie do uwierzenia. To elastycznie ginęły,
19921  2,  9 |                     przesycone tak obficie krwią, że uwierzył. Znikło ostatnie złudzenie.
19922  1,  14|                           zaczynam go nabierać - czy uwierzysz? - do dyplomatyki.~- Dyplomacja -
19923  3,  3 |                         nabitego karabin...~Biegł ku uwięzionym w bramie zastęp coraz większy.
19924  2,  13|                            się, jak to jaśnie panicz uwija prostacką zupę.~- A gdyby
19925  2,  22|                            rozpalić mnóstwo ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia,
19926  2,  12|                      subtelnych półcieniach antałków uwijał się chudy człeczyna z oczyma
19927  1,  2 |                              drugą kapelę. Pochodnie uwijały się gdzieś w dole.~- Cóż
19928  1,  17|                           wiecznymi! Kaprys oto losu uwikłał go w sprawy najbardziej
19929  2,  9 |                            wysmukły badyl trzciny i, uwikłana między szuwary, zasnęła
19930  3,  17|                             trocha płotów, że chłopi uwolnieni z pańszczyzny nie podtrzymają
19931  3,  1 |                             z Gajkosiem podali się o uwolnienie z rycerstwa i prosili o
19932  3,  6 |                            podorywkę? czy orać tamte uwrocia?~I oto znowu wypełza z niepostrzeżonej
19933  3,  3 |                              Pallady Ateny. Ale wraz uwydatni się z ciemności inny kształt
19934  2,  20|                             który profil jego dobrze uwydatniał, na amen oddał się lekturze.
19935  3,  1 |                           zuchwałość. Słońce zachodu uwydatniło ją całą, starą twierdzę,
19936  3,  10|                              buntu! - na nowo zaczął użalać się Cedro.~- Nie jam go
19937  2,  10|                             młace pokręciło, abo gad uzarł. Praśli cie na tym sifie,
19938  3,  15|                           moim zwierzchnikom, kiedym uzasadniał żądanie dymisji.~- Można
19939  1,  13|                            na tyłach rozruch Werony, uzbrajał całą ludność swych krajów
19940  3,  5 |                         lansjerów w czapach i pełnym uzbrojeniu, dźwigających kogoś na rękach.
19941  2,  24|                       polskich i z jazdy badeńskiej, uzbrojona we cztery granatniki i jedną
19942  2,  15|                             rozciągały się mielizny, uzbrojone w suche pale, w sękate tramy
19943  3,  2 |                         pierwszy raz spotkał gromadę uzbrojonego ludu. Zbiorowisko to za
19944  3,  11|                         Sandomierz i jego cały obwód uzbrojony w najrozmaitszych kierunkach.
19945  3,  2 |                           padłe, leżące bez siodeł i uzd. Tym staranniej i prawie
19946  2,  10|                            my ka! Dopadli my do hal, uzdobierali sie, Luptak był za harnasia,
19947  2,  24|                            posiadał choć jakie takie uzdolnienie. Ten i ów ani się obejrzał,
19948  2,  14|                       quantum druków, traktujących o uzdrowieniu tego, co już było na dobre
19949  2,  24|                         odezwy mówiły jeno o koniu i uździe, toteż niektóre szwadrony
19950  2,  12|                          schorzałe nogi w łachmanach użebranych w więzieniu, jak idą po
19951  1,  15|                           znakomicie nadawały się do uzmysłowienia filozofom prawdy dowodzeń.
19952  2,  8 |                             do gardzieli, nie chciał uznać rzeczywistości, wlepiał
19953  2,  3 |                        stawiają ołtarze,~W cnotliwym uznają Brata...~Wszyscy stanęli
19954  3,  15|                      przewidywacze nieomylni, zawsze uznający siłę i władzę tego, kto
19955  3,  7 |                         żołnierzem i za jedyną cnotę uznaję i wyznaję niezłomne męstwo.~-
19956  3,  2 |                          stokroć bezecniejsze orgie, uznałby jena przekór głosowi duszy
19957  1,  14|                              wydawał- rozkazy, jakie uznałeś za stosowne`? Mówiono mi
19958  2,  17|                             żołnierz.~- Na skinienie uzurpatora, wskutek intrygi jego współszalbierzów
19959  2,  20|                            jego towarzyszowi możność uzyskania paszportu do Wiednia, dokąd
19960  1,  12|                             trudu kosztowało księcia uzyskanie w Wiedniu paszportu do Włoch,
19961  2,  17|                      jedenaście miesięcy przetrwali. Uzyskawszy wolność, od razu ruszyli
19962  1,  1 |                        smutnych zamieszkach ten kraj używać nareszcie zaczął błogiej
19963  1,  3 |                         widok, zamazywał go, ścierał używając skłamanych świadomie usprawiedliwień,
19964  1,  15|                             każdej porze nocy. Toteż używał, osobliwie w karnawale.
19965  1,  12|                              rozkaz ludzi użyć, więc używam.~- Masz rozkaz imię polskie
19966  3,  2 |                           drelichu, spodnie robocze, używane w czasie czyszczenia koni,
19967  1,  16|                          Wąsika, i słomiany kapelusz używany już w roku zeszłym przez
19968  1,  5 |                      poszeptów i tajemniczych trwóg: Vae victis! Podmuchy myśli,
19969  3,  2 |                           kamiennych Pirenejów przez Valcarlos. Drogi były tak wąskie,
19970  2,  17|                           włoską. Byti my w boju pod Valence... Dawne męstwo odżyło,
19971  3,  15|                              w stronę francuską, pod Vallee d'Aran w środkowych Pirenejach.
19972  3,  15|                              za Ebrem. Prawie tedy z Vallée d'Aran poszli na południe,
19973  3,  2 |                            Olite, Caparroso w stronę Valtierra, miejscowości leżącej nad
19974  1,  17|                              nawet w epoce marszałka Vaubana, Mantua była osłoniona jedynie
19975  1,  10|                             La toilette albo Combien vaut 1'orge?~- A może by Le Capucin?
19976  1,  14|                  szkarłatnego koloru, w turbanach de velours bleu!~- Widziałeś?~- Byłem
19977  3,  3 |                            służbie: komenderuję, sit venia verbo, tym... klasztorem.
19978  1,  15|                            per attractionem corporum venit ad meum stomachum.~Ponieważ
19979  2,  1 |                              Drugi, Francuz, niejaki Venture...~- I ten został rozsiekany?~-
19980  2,  3 |                            Namen der gesetzmässigen, verbesserten und vollkommenen St. Johannis-Loge,.
19981  3,  3 |                               komenderuję, sit venia verbo, tym... klasztorem. Chciałem
19982  1,  5 |                            byli ranieni. Generałowie Verdier, Bon, Verne, Lasne musieli
19983  1,  17|                           brzegi błotne pod Putole i Vergiliana, gdy ukazała się grobla
19984  2,  13|                            de s'ouvrir~Attend que la vermeille Aurore~Sur son char amene
19985  1,  5 |                            Generałowie Verdier, Bon, Verne, Lasne musieli być z miejsca
19986  2,  2 |                          wysmalone. Te proste słowa: versatur ibi quaestio - unde sit
19987  2,  17|                            Fougueux", ,,Héros", ,,la Vertu", ,,la Serpente", "l'Argonaute"
19988  1,  13|                       wszyscy co do nogi przez Porta Vescovo. Byliby nas żywcem zarznęli.
19989  1,  14|                           Zuchwały~W miesiącu nivôse VI roku Rzeczypospolitej "obywatel"
19990  1,  12|                             Genuą, Konstantynopolem, Vicenzą, Weroną, Belluno, Padwą,
19991  1,  13|                     otaczające Padwę, wapienne złomy Vicenzy. Gdy minął te okolice, wjechał
19992  1,  5 |                              tajemniczych trwóg: Vae victis! Podmuchy myśli, jakie nigdy
19993  1,  17|                              się prawego skrzydła ku Vigaccio, a generał-adiutant Kosiński
19994  3,  1 |                            my jeszcze w 1802 roku we Vigevano dostali, granat z żółtym.
19995  2,  17|                            głównej do Modeny generał Vignolle dla wykonania nowej organizacji.
19996  3,  15|                              generałów hiszpańskich, Villacampy i Barsoncourta, na przejście
19997  1,  8 |                         troski nasze, męki, vulnera, vincula, exilium? Nic z nieh.dla
19998  3,  1 |                           głębi duszy imię ukochane: Viriates!~Mężowie, niewiasty i dzieci
19999  2,  21|                         wiedział tedy, że tańcząc na vis-a-vis będzie miał możność obcowania
20000  2,  18|                              sądu historii. Magistra vitae, uważasz, Olbromski?~- Każ
20001  2,  22|                     kanoniera! Wnoszę ich zdrowie!~- Vivant! - huknęła kompania.~Nastała
20002  2,  1 |                              pourrais un seul moment~Vivre sans elles,~Mais sans jamais
20003  2,  12|                             pojechałbym do ciebie.~- Voilŕ. To lubię. Jacek, zakładać!~
20004  2,  14|                            do Stokłosów... Poszedłem volens nolens. Co większa, fornalów
20005  2,  3 |                     gesetzmässigen, verbesserten und vollkommenen St. Johannis-Loge,. genannt "
20006  2,  22|                               mruknął Olbromski.~- A vrai dire... - tłumaczył się
20007  1,  8 |                         obróciły troski nasze, męki, vulnera, vincula, exilium? Nic z
20008  2,  11|                        podróży. Wcześnie wyruszono z Waasen. Kilku wieśniaków szło przodem,
20009  2,  21|                                Nie, nie nadchodzi... Wabi ją już muzyka, wesoła jak
20010  1,  5 |                            ganku ze stróżem nocnym i wabiła do siebie psy. Nie wszystkie
20011  1,  10|                        miejsca, chwytało za ramiona, wabiło ku sobie, jak kobiecy uśmiech,
20012  3,  1 |                            Wrócić jako rycerz, który wąchał już proch, ale bardzo z
20013  2,  22|                       zdrowie tych, którzy już proch wąchali pod Tarnowskimi Górami,
20014  2,  9 |                            nie mocniejszy od powiewu wachlarza z kości słoniowej skropionego
20015  2,  24|                          kładli umiejętnie gałęzie i wachlarzowate spławy świerkowe, zrazu
20016  2,  17|                            oderwać nie mogli od palm wachlarzowatych i trzciniastych, co tworzą
20017  3,  15|                             góry. Miał pod sobą jego wachmistrzowską mość Gajkosia i dwudziestu
20018  2,  17|                         stronę Marsylii. Bez tynfa w wacku, bez butów i odzienia, w
20019  1,  2 |                           jednym dachem.~- Boisz się waćpanna turonia? - zapytał cicho.~-
20020  2,  17|                            czy litewską mową - czy z waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?~-
20021  1,  13|                             z ulic Werony. Ale co tu waćpaństwo robicie w charakterze drabów
20022  1,  1 |                             w pugilaresiku.~- Powiem waćpanu-ciągnął szlachcic-czemu Krakowa
20023  1,  14|                          kosztowną pewnych nadużyć i wad na innego rodzaju, innego
20024  2,  17|                        bracia: przyszli my w te same wądoły, nad one zgniłe rowy i murowane
20025  1,  8 |                              To naturze ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n'y a
20026  3,  1 |                       wachmistrza były dla Cedry ową wagą śruciny, która czułą szalę
20027  2,  9 |                        wszystko pamiętał. Na czułych wagach ducha wszystko z kolei przeważał.
20028  1,  1 |                            się tyle że wałkonił i po wagarach chodził. Na dworze jego,
20029  1,  1 |                              A na to miejsce przecie wagę miały. Nie wyszły, i pokój!
20030  3,  8 |                         odwoływać się do dywizyjnego wagenmajstra, ażeby usunął nową podwodę
20031  1,  17|                             straszliwe kilkopudowego wagomiaru brandkugle, wyrzygujące
20032  2,  12|                           pary w piersiach, dolinami Wagu... przed siebie! Był zniszczony
20033  1,  14|                          zacisznym pokoju, czai się, waha, zsiada i w cios z wolna
20034  2,  14|                             było określić, gdyż mógł wahać się między czterdziestym
20035  2,  12|                           prawo i w lewo, do taktu z wahaniami pojazdu. W miarę tych ruchów
20036  2,  20|                            sprzed oczu nieoczekiwane wahanie się uczuć. Jak zdroje dotychczas
20037  2,  21|                          nastawać, prosić.~Po długim wahaniu się, którego na pozór nie
20038  3,  1 |                         stawała w strzemię. Zmarnują waju te guwernery.~- Nie ma strachu.~-
20039  1,  15|                        widywali. Po ich wyjeździe na wakacje, nie zaproszony wcale, Rafał
20040  3,  1 |                        ściana, stromymi przepaściami waląca się w dół, jakby ją piorun
20041  1,  17|                         nieustanny łoskot brył cegły walącej się w zgniłą fosę. Dwa jednorogi,
20042  2,  21|                        skończono poloneza, melodyjny walc poniósł w wir wszystką młodzież.
20043  2,  21|                     szczęśliwej chwili. Zawsze z nią walcował ktoś inny albo znikała mu
20044  3,  3 |                              ujrzeli garść Hiszpanów walczącą na murze. Trwała i wysoka
20045  3,  3 |                              ludzkich obudwu stronom walczącym. Wytrąca oręż z ręki cichaczem
20046  3,  3 |                              na swoje miejsce między walczącymi.~
20047  3,  7 |                              czego... Ja nie z chęci walczenia z Austriakami idę do obozu.
20048  2,  17|                      pobratymstwem z zakonem zbójców walczy Polak. Honor żołnierza rozkazuje
20049  3,  3 |                             była barykada, na której walczyła banda obrońców. Naprzeciwko
20050  2,  24|                         placu boju.~Kiedy tak ciężko walczyło pod dwiema bramami wojsko
20051  3,  11|                              prawego boku baterii na wale opalisadowanym biły armaty,
20052  1,  12|                               Niestrudzeni żeglarze, waleczni żołnierze, najprzemyślniejsi
20053  3,  1 |                              boleścią, z taką potęgą waleczny Roland zadął w róg złoty,
20054  2,  1 |                            Wedle rozkazu wodza garść walecznych awanturników cofała się
20055  2,  18|                             stały u żłobów. Strzelec Walek ze sforą chartów wyjechał
20056  3,  15|                              się Aragon, Katalonia i Waleneja zębami i pazurami sto lat
20057  1,  13|                          szkła, szczękanie pałaszów, walenie pięściami do taktu... Gdzieś
20058  2,  23|                          ludu siły zgromadzone przez Walentego Skórzewskiego i przez Biernackiego.
20059  2,  1 |                            stary odźwierny dostrzegł wałęsającego się przychodnia i zapytał,
20060  1,  13|                          mniej, a ci, co się jeszcze wałęsali, nieśli zapalone latarnie.
20061  1,  11|                             daleka oddaj towarzystwu waletę, jak gdyby nigdy nic, i
20062  3,  1 |                 Przyszychowski, Adam Hupet, Wincenty Walewski, Szulc, Kajetan Stokowski,
20063  2,  17|                              Murzyn Lamur de Rans, w Walier wzbudzi bunt San-Susi, w
20064  2,  17|                       ciągłych marszach, utarczkach, walkach, znojach, gdy dzień i noc
20065  3,  17|                      przeczuwał, że tylko ze srogimi walkami mógłby nową rodzinę z Tarnin
20066  1,  1 |                            szkół, gdziem się tyle że wałkonił i po wagarach chodził. Na
20067  3,  1 |                             pod Rudą i Wałami, czyli Wallendorfem; następnego dnia ruszyła
20068  2,  17|                             Słoński, chłop osobisty, walny, z jednej sztuki, krokiem
20069  3,  1 |                            całego legionu podwyższył walnym uczynkiem, dopiero ci ten
20070  2,  22|                         uczciwszy uszy, tchórz, płać walor za umundurowanie i na żołd
20071  3,  11|                             na wyłom!~Wielkie armaty wałowe poczęły miotać kule w klasztor
20072  2,  12|                    Miłosierny Boże! Jacek, puzderko! Waluś...-wołał Cedro nachylając
20073  2,  9 |                         czarną i zaciszną. Olbrzymia wanta, jak wystający okap, zwieszała
20074  3,  1 |                           wąwozy między nadbrzeżnymi wantami, rozszarpią piersi swe o
20075  3,  1 |                     pochyłości, w wyssanych dziurach wapienia...~Im natarczywsza zstępowała
20076  3,  1 |                             żółtych ostojach, między wapiennymi nogami skał nadbrzeżnych,
20077  2,  8 |                          wysmukłe, rzeźbione szczyty wapniaków i niedostępne zwały dalekiego
20078  3,  13|                              postacią rycerza znać w wapnie wgłębienia liter, co żadną
20079  2,  3 |                             w chór szeroki:~O, selig war dieses Pilgerleben~An meines
20080  1,  10|                            Ja, Chłuka z Polińca. Tak waran napisz do swoich, że Nikodem
20081  2,  22|                              naokół grze w domino, w warcaby i kostkę. Przybyszom zrobiło
20082  1,  1 |                              dziesiątek zajęcy, jest warchlak. Będzie na ten wasz wieczór?...
20083  3,  8 |                        dopiero z ramienia. Takim już warchoł. Na tym mi życie zeszło.
20084  1,  17|                              się nazywa, z polska po warcholsku. Był wszędzie, gdzieś go
20085  3,  3 |                           stało kilku grenadierów na warcie. Otwarli drzwi przed kapitanem
20086  2,  1 |                      Kłopockiem czy gdzieś w okolicy Wareckiego. Wyrabia szlacheckie piwo,
20087  1,  11|                             szła w ogród. Przesycony wariacką ambicją, nadęty żądzami,
20088  3,  14|                            się zazębienia, gzygzaki, wariackie na pozór poplątania linii
20089  3,  3 |                              nigdy, wyznam, podobnie wariackiego. Bo to ani w kampaniach
20090  2,  1 |                            się!... o co?~- No; o co! Wariat jakiś jest, sensat, nudziarz,
20091  2,  8 |                             bydlęcego ryku, od wycia wariata. Ciało jego wiło się w sznurach,
20092  3,  3 |                            szyk, zażywały rozkoszy z wariatami.~Kapitan Wyganowski skorzystał
20093  3,  3 |                          szło ku wyjściu. Wariatów i wariatki co posłuszniejsze zganiano
20094  2,  24|                          gdzie! Za Górą Kalwarią, do Warki, ponad Wisłę się wszczepił!
20095  2,  17|                              zimną sień, wnet na cię warknął Włoszyn zielony z głodu
20096  3,  6 |                            Za chwilę dokoła jeźdźców warknęły kule austriackie z daleka
20097  2,  20|                          rozkosznych ust ani grubość warkocza włosów, którego nie zdołałby
20098  3,  6 |                      pieszych pandurów z zaplatanymi warkoczykami koło uszu. Wszystko tu było
20099  2,  21|                               a ja nie wiem.~- Kazał warna powiedzieć, matka... - rzekł
20100  1,  8 |                              winny poprzedzać dzieła Warneńczyka, Chodkiewicza, Sobieskiego...
20101  1,  8 |                          Dzikich Polach pamiątki, od Warny pod Wiedeń szlak drogi.
20102  2,  22|                    waszmościom wiedzieć, że w murach warowni było pięćset lutrów dobrze
20103  2,  10|                         zdała się być drugą izbą. Na warstwach skały, zwojami idących,
20104  1,  7 |                             płytkiej, stojącej wody. Warstwy spadłych igieł leżały na
20105  2,  16|                          gładki kawaler i polerowany warszawiak. Toteż tu i owdzie puszczał
20106  3,  6 |                              go przeciągnąć za drogę warszawską ku Michałowicom i nad staw
20107  3,  6 |                 Tyszkiewiczowskiej jazdy. Cały trakt warszawski przed Falentami zajęty był
20108  3,  8 |                         mostu, który właśnie z łyżew warszawskich przytwierdzono kotwicami
20109  2,  1 |                             zapisywał się na ratuszu warszawskim w poczet mieszczan, do cechu
20110  3,  9 |                              do Osiecka, Pogorzeli i Warszewic. Ślady tego przejścia malowały
20111  3,  9 |                          traktu z Pogorzeli ku Kępie Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy
20112  2,  14|                             Wielką polską kulturę... Warsztat pracy dawno już rozpoczęty,
20113  1,  1 |                             brzegiem górskiej rzeki. Wartka woda kłębami toczyła się
20114  2,  9 |                              brzegiem i patrzał, jak wartki nurt niesie między głazami
20115  1,  8 |                          wiecznie posępniejących nad wartkim nurtem rzeki, sam w sobie
20116  2,  15|                              miejsc woda zwijała się wartkimi, mrówczymi skręty, bez szelestu,
20117  3,  15|                          wiem, musi tu jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.~- Tak, aż
20118  1,  5 |                               Był to głos piszczałki wartownika nocnego.~Helena drgnęła,
20119  2,  10|                          Dobrze! Juści odesłali me z wartownike do Preśburku, do regimenta.
20120  2,  21|                        wioseł po drugiej już stronie wartu wodnego. Rafał wychylił
20121  3,  4 |                               duszkiem. Sam Hupka go warzył. Pijcież całą gębą, bo dobry!~-
20122  3,  6 |                          gardzielami torfowia, które warzyło się w cieple wstającego
20123  3,  5 |                         odkaszlnął i powiódł ręką po wąsach. Za chwilę wzniósł dłoń
20124  2,  6 |                              spod ich kopyt, otaczał wasąg i podróżnych. Noc była księżycowa,
20125  3,  1 |                               znajdował. Był to tłum wąsalów, ogorzałych wyjadaczów,
20126  3,  6 |                            panie generale.~- Godność wasana? - mruknął już przez sen.~
20127  2,  12|                                 To jest skąd~- No, a wasaneś skąd?~- Ja idę od węgierskiej
20128  2,  12|                             praktyki Rafałowe.~- Pan wasanów skąd jedzie?~- Z Wiednia.~-
20129  2,  1 |                         Sandomierskiego... - mruknął wąsaty.~- Prosimy... - ozwał się
20130  2,  20|                                A niech sobie zostają waścine nogi, a osobliwie... te
20131  3,  17|                      mężczyzną muskularnym, o bujnym wąsie zadartym w górę, o ruchach
20132  2,  13|                            podgolony i przyczerniony wąsik. Ubrany był we francuskie
20133  3,  5 |                              z białym przystrzyżonym wąsikiem, ale czerstwy i czerwony
20134  2,  24|                           czwartego pod pułkownikiem Wasilewskim zostały napadnięte bagnetem.
20135  3,  1 |                              Gajkosiowi, a ten tylko wąsiska rozgarnął:~- A no i jakże!
20136  2,  14|                              sterczał nad ustami tak wąskimi, że stanowiły niemal linijkę.~
20137  1,  17|                             z pola bitew, nie wnosić waśni o stopnie i nie korzystać
20138  2,  20|                              jestem, że mogę powitać Waszeć Mościpanów...~Rafała przyjęła
20139  3,  15|                             mu się mundur podobny do waszego, żeby go zaś nie poznali
20140  2,  22|                               do którego niektórzy z waszmościów panów mieli honor należeć
20141  3,  1 |                            piechoty, napadła znaczna wataha nieprzyjacielskiej konnicy.
20142  3,  15|                       oficera wrócił do poprzedniego wątku:~- Spadłeś mi jak z nieba!
20143  2,  2 |                            barwa, a winograd zwisa z wątłego szczepu i ciąży, jakby się
20144  2,  11|                             laur kamforowy z małym i wątłym liściem i magnolia, olbrzymia
20145  1,  8 |                          obliczenie...~- Czyż możesz wątpić? Z największą gotowością
20146  2,  20|                             W święty Szczepan? Mocno wątpię, czy jaka dama jest imienniczką
20147  3,  17|                              Już teraz Olbromski nie wątpił. Jakże nie huknie ku niemu
20148  2,  24|                   połyskiwali na mrozie z sarmacka - wątpliwą białością goleni.~Broń pruską
20149  1,  3 |                         Wszystko na świecie może być wątpliwe, to tylko jest pewna, że
20150  2,  1 |                             głębi żołądków...~- Mnie wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi
20151  3,  15|                             miał potłuczone, płuca i wątrobę jakby odbite drągami. Był
20152  1,  1 |                              Wtedy począł dzwonić na Wawelu wielki, starodawny dzwon
20153  1,  1 |                          Panny Marii i do katedry na Wawelu- stanęła infanteria i kawaleria
20154  3,  5 |                            może pognać na jarmark do Wąwolnicy albo Baranowa... Toby zbił