Tom, Rozdzial

20657  3,  9 |                           ledwo się mogła przecisnąć wioskowa ulica. Obfitość wikliny
20658  3,  13|                        należy zawdzięczyć okrzesanie wioskowego ludu po siołach, tępienie
20659  3,  6 |                            Był wciąż na środku drogi wioskowej i dyrygował obroną. Widział
20660  1,  3 |                           caput... Boże, ten dopiero wiosłuje! Czy ty widzisz? Czy widzisz?
20661  1,  3 |                              wbrew radosnym dźwiękom wiośnianej piosenki Horacego, Rafał
20662  1,  7 |                           Wziąłem w dzierżawę tę oto wioszczynę i tak siedzę. Ziemi tu mało,
20663  1,  10|                             waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!~- Jak
20664  3,  3 |                          sobą uśpione krzaki różane. Wiotki zapach wzdychał ku niemu
20665  3,  3 |                        szybki dech. Jakieś dźwięki w wiotkich wargach... Cedru postrzegł,
20666  1,  3 |                          szkolna drżała na widok tej wiotkiej postaci. Jej duże czarne
20667  2,  9 |                         szypuły zaczepiały się nićmi wiotkimi. Kołysząc się sennie, tkały
20668  1,  2 |                       Okazało się, że pierwsze sanie wiozą napotkanego w drodze "turonia",
20669  1,  7 |                          kryjomą, badawczą myślą, że wioząc w sobie śmiertelnie chorą,
20670  3,  8 |                             w jednej linii. Furmanka wioząca księcia Gintułta dostała
20671  3,  9 |                              konwojem służby leśnej, wiozących z poręb obrobione pale,
20672  1,  2 |                       żebyśmy cię na naszych saniach wiozły! Nieprawdaż, Heleno?~Młodziutka
20673  3,  1 |                          skały - dźwięki bojowe lecą wirchami. Z taką boleścią, z taką
20674  2,  9 |                      Otaczały go krzesanice, turnie, wirchy - żółte, szare, czarne i
20675  2,  16|                       zataczały półkole, zwijały się wirem w miejscu, kłębiły dookoła
20676  1,  17|                         platanów z łagodnymi liśćmi, Wirgiliuszowe ulubieńce "miłujące słodkie
20677  1,  6 |                               potrzaskanej na złomy, wirowała w przestworzu bez końca.
20678  3,  2 |                              że w zapamiętałym szale wiruje w tańcu styryjskim, unosząc
20679  3,  13|                            kościołem. Zmierzał przez wirydarzyk między murem odpolnym a
20680  2,  1 |                     zagralibyśmy sobie po staremu, w wiścika, jak to na Kleparzu bywało,
20681  1,  1 |                           suka. Chodź no tu do pana, Wisełka.~Przygarnął sukę i gładził
20682  1,  1 |                             na bałyku przez bestią i wisi, ani piśnie. A ślepie u
20683  3,  9 |                       piechoty i rzucił się w nizinę wiślaną. Główna siła jego wojska
20684  1,  3 |                        wąwozem aż na samo dno doliny wiślanej. Szerzył się już mrok zimny
20685  2,  24|                             na północy, Wodną, czyli Wiślańską na południu i Wysoką na
20686  2,  24|                        dotarł do bramy Wodnej, czyli Wiślańskiej. Brama w istocie była na
20687  2,  21|                              krokwi a łat odebranych wiślanym falom. Nad połową tego budowania
20688  3,  4 |                             odwiecznych bajorach nad Wisłoką niż wygrana potyczka...
20689  3,  10|                             Austriaków i przekroczyć Wisłokę. Rzeka, tak dobrze Rafałowi
20690  3,  12|                      wykrzykują w gęstwinach starych wiśnio spękanej korze, o liściu
20691  1,  2 |                             ubogiego szlachetki spod Wiśniowej, drab wielkiego wzrostu,
20692  1,  8 |                             futorów okolonych sadami wiśniowymi, które się taiły w przestrzeni
20693  2,  1 |                           nią szczęście, działał ten wist. Machinalnie rzucając, biorąc,
20694  2,  1 |                           bywało, pamiętasz?~- No, w wista... Choć ja tyle już lat
20695  3,  11|                          okrągłym .pagórku od strony Wisty i starej Krakowskiej bramy
20696  3,  3 |                            ręka. Zapomniał o śmierci wiszącej, o nożu na sercu. Cudna
20697  3,  10|                         rozkoszą, że to jego właśnie wita i pozdrawia dawna piosenka
20698  3,  5 |                            miejsc swoich.~- Witajże, witaj! - wołali.~- Wina!~- Oto
20699  3,  5 |                        wiatru.~Gwizdał i pośpiewywał witając olbrzymie szare krzewiny
20700  3,  5 |                       zerwali się z miejsc swoich.~- Witajże, witaj! - wołali.~- Wina!~-
20701  2,  8 |                              i nieba. Sennymi oczyma witali pracowników górskiego południa,
20702  1,  4 |                         starca spod nasępionych brwi witało go zawsze i żegnało. Jeżeli
20703  2,  2 |                           każdym wietrzykiem rózgi i witki - sok żywota... Widział
20704  3,  11|                          przez wójta sandomierskiego Witkom i wojewodę Dersława z Obręczny...
20705  2,  7 |                              słońce ranne, jak przez witraż, wdzierało się przez tęczowe
20706  3,  2 |                          Deszcz pryskał przez wybite witraże. Ze dworu po ziemi szedł
20707  1,  1 |                       trzepocąc skrzydłami złotolita wiwilga i broczy krwią mokre trawy.
20708  2,  20|                       naddunajskiej, zadokumentowane wizami na dawnych paszportach,
20709  2,  11|                           Kiedy zbliżyli się do tego wizerunku, ujrzeli, że źrenice jego
20710  1,  12|                            ze straszliwego jej łona. Wizja bolesna, sen długi i duszący...
20711  1,  17|                             mu się nie przyda pilnie wizowany paszport, że wbrew chęci
20712  2,  20|                              świec, wziął dwie karty wizytowe z wypisanymi nazwiskami
20713  2,  22|                             i zarówno wierzeje bramy wjazdowej jak furtkę boczną jęli podpierać
20714  1,  1 |                            osobliwie na dzień samego wjazdu 9 sierpnia. Co to za festyn
20715  1,  1 |                   Nardzewskiego. Wkrótce sanie pędem wjechały na dziedziniec i stanęły
20716  1,  1 |                          skoro się uprzeć. Co mówię? Wjedzie tam, gdzie, zdawałoby się,
20717  2,  19|                            zawalona wyjeżdżającymi i wjeżdżającymi wozami, więc przyjaciele
20718  2,  24|                      dokonanej kapitulacji Dąbrowski wjeżdżał na główną ulicę miasta,
20719  3,  6 |                         rozgniecionej grobli. Drzewa wjeżdżały w bagno Kawki, gdy koła
20720  1,  1 |                              stada wilków. Toteż gdy wjeżdżano w posępne gąszcze drzew
20721  1,  12|                              grożącej paszczy. Wtedy wkłada klucz w zamek grobowca,
20722  3,  3 |                          stawiania sworzniów i łuków wkopanych. Oblężeni otrzymali w tym
20723  2,  24|                             co najbardziej rozrosłe, wkopywali je w ziemię jeden przy drugim,
20724  3,  8 |                              Bagaże miały rozkaz nie wkraczać do fortyfikacji Modlina,
20725  2,  21|                              kłaniał się przed każdą wkraczającą parą kamerdyner i okazałym
20726  1,  5 |                        szlakiem, i skoro tylko Baśka wkraczała na zagony, sprowadzał ją
20727  2,  1 |                        portrety i meble, tu i owdzie wkradł się jakiś haniebnie rażący,
20728  1,  5 |                              być zamknięta na mutrę, wkręcaną nań owym kluczem dopiero
20729  2,  19|                          gdzie! Trzy haki w "ciotkę" wkręcone! - Powiedzcież mi, ludkowie,
20730  2,  19|                            zawisnąć na hakach świeżo wkręconych dla postrachu setek i tysięcy.~
20731  1,  2 |                        wołając:~- Kulig, kulig!~Pary wkroczyły do wielkiej izby. Muzyka
20732  3,  3 |                             ufanie z wciętą talią? - wkrzyczał mu kapitan w ucho.~- Odkomenderowany
20733  3,  1 |                       awantur. Cedro musiał się tęgo wkupić do glitu i najeść rozmaitych
20734  3,  6 |                            osobności i nie mogły być włączone do umocnionego obszaru.~
20735  3,  1 |                       Krzysztof Cedro, jako żołnierz władający doskonale. językiem francuskim,
20736  2,  20|                         teraz świadoma swej potęgi i władała nią, jak wódz włada mieczem.
20737  2,  2 |                            gdzie numidyjscy królowie władali - wcale nie ma. Kamienne
20738  2,  2 |                              te pieściły go raczej i władały nim jeszcze, nie były wyrzuty
20739  1,  15|                         Galicjan do pięknego kunsztu władania wykwintnymi sylogizmami.
20740  3,  3 |                              twarz spokojowi grobu i władaniu śmierci jeszcze się nie
20741  3,  4 |                             chwilę na szali z koroną władcy nad obcymi mu ludami i berłem
20742  1,  1 |                             wierzchołek patrzy się z władczego cypliska w szerokie niziny
20743  2,  10|                            drzazgi ostrzepie, straci włade i pójdzie se w dyjasi. Nie
20744  3,  8 |                             ciągniono ich do jakichś władz na ulicy Olszowej, które
20745  1,  17|                               Lipcowy promień słońca włamał się już do wnętrza i, pełzając
20746  3,  3 |                           plac.~Engracia! ~Nareszcie włamali się do tego wściekłego miasta!~
20747  3,  9 |                       wierzby już zielenieją, że się włamano w granice Galicji i że pastuch
20748  1,  11|                            miał przed oczyma, to, co włamywało się w uszy, pomnażało tylko
20749  3,  2 |                         Szanujcie, barbarzyńcy, tego właściciela! Nic nie wypito potajemnie.
20750  1,  2 |                           przebiegł salę niezupełnie właściwymi skokami. Po chwili uczuł
20751  3,  9 |                           spychające w jamy na dole, włażące między żebra, gotowe do
20752  2,  16|                            najbardziej trudnych, nie włażących do głowy, aż do najbłahszych,
20753  3,  6 |                          ziemi lance, zdjąć Czapki i włazić ostrożnie na najwyższe dwie
20754  3,  6 |                         kępach, pniakach, gałęziach, właził na ciała zabitych i gnany
20755  3,  2 |                              zimno i obmierźle. Woda właziła w kości.~Włóczył spracowane
20756  3,  6 |                             do drugiej, do trzeciej, włazili na wierzch obdartych chat
20757  2,  14|                    adherencie diabłów, bardzo długo! Włazimy ci na kark obadwaj oto z
20758  3,  3 |                            mieli w oczach ten widok. Wlecieli też zaraz na schody wściekłym
20759  1,  8 |                             z serca niewierną myśl i wlej w nie błogosławioną potęgę
20760  1,  5 |                        wysuwał się z niej co chwila, wlekąc na zewnątrz śniade i pąsowe
20761  2,  17|                             ciężką zimę. A od wiosny wlekę się z miejsca na miejsce,
20762  3,  3 |                               Nieprzezwyciężona nuda wlekła się za nim, uplątywała stopy,
20763  1,  11|                            policzki sine od zniewag.~Wlekło się krwawe, wyczekujące
20764  2,  21|                               coraz szybciej... Wiry wlekły ich w środek rzeki... Wtem
20765  2,  5 |                            tęsknocie poczęte wyrazy. Wlepiała wzrok w aleje niewidoczne,
20766  1,  3 |                       Zziębli. Rozwarte szeroko oczy wlepiali w tę noc bez gruntu, ale
20767  1,  10|                         otwierały się ze zdumieniem, wlepiały bez ruchu w twarz starszego
20768  3,  8 |                              spojrzeli ku starcowi i wlepili oczy w jego oblicze. - "
20769  2,  2 |                         grubymi rękoma, wygniłe oczy wlepiły się w je-go sen, i dawno
20770  2,  2 |                   głębokością mroku okrytą i źrenicą wlepioną w niebiosa usiłuje zobaczyć
20771  3,  18|                          Cedro nie spuszczał z niego wlepionych oczu. Widział oto spełniony
20772  1,  1 |                           choć wielemozny pan feśter wlezą na wóz, bo tak to na jutro
20773  3,  3 |                            Zdawało się, że ze wstydu wlezie w mur, że się wwierci w
20774  1,  16|                             Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za góreczkę, schowasz się
20775  2,  17|                             poszedł w one legiony... Wliczyli mię do trzeciego, co był
20776  1,  14|                              zaufaniu, z uśmieszkiem Włocha, Korsykanina, pół-Francuza
20777  1,  5 |                          grzywy i ogony zbiedzonych, włochatych źrebiąt i zasypywał je śniegiem.~
20778  2,  16|                         koniach. Wielkie ich czaka z włochatymi grzebieniami polśniewały.
20779  1,  3 |                         znaczenie takich czynów, jak włóczenie się nago po mieście. Gorąco
20780  3,  4 |                             światłem... Rzęsy mają z włóczki przędzonej, z grubej frędzli,
20781  3,  6 |                     kordonami, o szlifie czerwonej z włóczkową torsadą ruszyła błotnistą
20782  2,  9 |                         ostrym głazem jakoby grotami włóczni i stanęła nieprzyjazna a
20783  3,  1 |                           Lance mają niewysokie. Nie włócznia ci to, nie dzida, nie pika,
20784  1,  13|                             uganiaj po dziurach, łap włóczykijów...~- Spać się chce, że to
20785  2,  1 |                            żmudną i zakurzoną drogę. Włóczyłem się ostatnimi czasy po świecie,
20786  2,  14|                               Tyś sam nie łaził? Nie włóczyłeś się po Francji, po Włoszech,
20787  3,  4 |                               pode dwór karbowy albo włódarz posłuchać na odwieczerz,
20788  3,  6 |                              frantów, Ostrowskiego i Włodzia Potockiego.~Wózek wolno
20789  3,  9 |                          miejsce, rozpostarł się jak włok i miał postępować za infanterią
20790  3,  4 |                        bezgraniczne niebo, po którym wloką się wielokształtne obłoki,
20791  3,  3 |                        ogniste, kręte zwoje boleści, wlokące się po wąskich schodach,
20792  1,  16|                          sobie panowie na kilkunastu włókach, a to magnat. I z jakiej
20793  1,  9 |                             w siebie wieść o widoku, wlokącym się u ich korzeni, z zimną
20794  1,  15|                            nic nie wiedząc, z oczyma wlokącymi się po szarym gruncie, aż
20795  3,  4 |                             są z chropawego filcu, o włókienkach lśniących pod sennym, smutnym,
20796  2,  12|                              jakoby matnia wielkiego włoku niedoli. Oto najgorsze,
20797  1,  8 |                              całą tę wioskę. Jest to włość nędzna i bardzo biedna.
20798  1,  2 |                            nie wypuszczam za granice włości: takie u mnie z dawien dawna
20799  2,  24|                            Tam życzliwie przyjęty od włościan, powziął wiadomość o drodze
20800  1,  11|                         kłusem mijał wioskę.~Chałupy włościańskie ze zmurszałego drzewa, kryte
20801  3,  11|                              bez czapki, z rozwianym włosem mijał baterie. Ludzie, stojący
20802  2,  22|                           obszyte, a przy nich kitki włosiane na kilka cali wysokie. Niektórzy
20803  1,  17|                             Pod murami stał już cień włoski, martwy, jak opończa nieruchomo
20804  3,  12|                          liście klonu, ciemne liście włoskiego orzecha poranny wiatr przegina.
20805  1,  12|                       politycy przebiegli, natury po włosku gibkie, znawcy rzeczy tego
20806  3,  6 |                        haftowanych poduszek.~- O, to włośnic! 'Tego nam brakowało! _
20807  2,  14|                            honor, tylko do Puław, do Włostowic, do Pożoga, do Końskowoli,
20808  1,  8 |                           częste krwotoki. Felczer z Włoszczowej krew mi puszczał kilkakroć,
20809  2,  22|                             byli. Za obszarem naszej włoszczowskiej czy kurzelowskiej parafii
20810  1,  13|                         pytał go kilkakroć w łamanej włoszczyźnie, czemu nie ma latarni, jak
20811  2,  17|                            sień, wnet na cię warknął Włoszyn zielony z głodu abo ci lufę
20812  2,  1 |                        szatach nie sposób. Wiesz co, włóż dziś moje suknie, jak to
20813  2,  18|                           Ubiór był naprędce, krzywo włożony. Idąc nieprzerwanie starzec
20814  1,  10|                         końców do garnka nie miał co włożyć.~Rafał wrzał wszystek od
20815  3,  2 |                             związane kręcono, widać, włożywszy kołek w miejscu ich złączenia,
20816  1,  14|                              wolny, dlatego że mu to wmawiają. Teraz już tego nie ma.
20817  3,  10|                               jużem w siebie stokroć wmawiał to wszystko. Czekam i czekam...~
20818  2,  21|                              w wart. Tam jeszcze raz wmiesił wiosła w nurty. Jeszcze
20819  2,  19|                          kierunku widomego kształtu. Wmieszali się w tłum i zaczęli nasłuchiwać.
20820  1,  12|                         Kształt tego mostu był jakby wmurowany w jego myśli i stał się
20821  1,  8 |                           ciekącej wody, że się może wmyślił w tajemnicze westchnienie
20822  3,  3 |                               Żarzyły się w ciemnych wnękach czarnej nocy, jakoby światła
20823  3,  4 |                             i łączy dym ze skibami i wnętrzem brył, dotyka ze drżeniem
20824  1,  7 |                          rudawosiną ich korę. Słońce wnikało do głębi lasu i promienie
20825  2,  22|                            przeczeń. - Nim ten toast wniosę w imieniu Galicji, muszę
20826  3,  8 |                    przypływem.~- To wiemy, ale jakiż wniosek? - rzekł oschle książę Poniatowski.~-
20827  3,  9 |                         płynących, rybacy nadbrzeżni wnosili, że most chyba gdzieś w
20828  3,  2 |                            swoim uczuciom. Ceremonia wnoszenia butelek i gąsiorów zajmowała
20829  3,  6 |                            grząskim nawozem. Wówczas wnoszono tam wyrwane drzwi, szafy,
20830  2,  2 |                         Widział go, gdy się doczekał wnuka, i w jego szczebiocie trzeci
20831  3,  1 |                            Nad zielonkowatym obrusem wodnym unosiły się teraz z piskiem
20832  2,  8 |                         świata. Ociężałymi źrenicami wodzili po otchłaniach leśnych szarozielonych,
20833  1,  10|                             cóż u Boga Ojca tak asan wodzisz za tą łyżką oczyma, jakbyś
20834  2,  17|                           wódz słowo dał. A żołnierz wodzowe słowo na czułej szali waży.
20835  3,  1 |                         świata my przyśli, bo słowem wodzowym przysiągł. Obejdziemy ziemię
20836  2,  14|                              a nerwy swoje trzyma na wodzy. Zaczął pokazywać fuzję
20837  2,  17|                     powstańców. Polacy pod kapitanem Wodzyńskim zatarasowali się w kościele
20838  1,  14|                            te trupy ze czcią. Starzy wojacy nasi mówili, że porozszarpywane
20839  2,  19|                              Młode a głupie.~- Naści wojaczkę, jeden z drugim!~- Prawdę
20840  3,  1 |                      szczególnie lubił zabawy z tymi wojakami.~W dniu 25 marca o zmierzchu
20841  2,  10|                             useptali my sie z jednym wojakem, co me wiód, co był z Luptowa,
20842  3,  1 |                   najstarszych i najdoświadczeńszych wojaków.~Chodziła w szeregach zazdrość
20843  3,  1 |                              Borakowski, Rostkowski, Wojciech Dobiecki, Stawiarski, Korytowski
20844  3,  11|                        czerniały popieliska Świętego Wojciecha. Dymy białymi zwojami osłoniły
20845  3,  11|                           narożnego domostwa zwanego Wójcikowszczyzną, z rozkazem odarcia go z
20846  3,  11|                        wszystkie chlewy i stajnie od Wójcikowszczyzny!~Zatrzeszczały pod siekierami
20847  2,  17|                                                   Na wojence dalekiej...~Dzień dogasał
20848  3,  6 |                              furią. Kłuli bez sztuki wojennej, po chamsku, bagnetem, bili
20849  3,  10|                           Pełen był koni pod siodłem wojennym, z lekka tylko odpopręgowanych,
20850  2,  14|                             nazwisko: za Lechów byli wojewodami!~- Może nie wiesz, Rafał,
20851  2,  22|                       granatowe z wyłogami w barwach wojewódzkich, rajtuzy z wypustkami i
20852  2,  22|                             zdrajcy, nasze pomorskie województwo, malborskie i inowrocławskie,
20853  3,  17|                              będzie wojna. Wojna nad wojnami.~- Jużci ja, według rozkazu
20854  3,  5 |                       Pałaszami... Stokowski, jucha, wojował! Bodaj to!~- Któż zginął? -
20855  2,  17|                              to było po raku naszego wojowania na wyspie. Byłem zranion
20856  3,  2 |                         których litery, podobnie jak wojownik, zstąpiły w kraj nicości.
20857  1,  13|                       jednego spojrzenia poznał tego wojownika. Bez namysłu poszedł za
20858  2,  16|                              żelazne legie rzymskich wojowników idą i idą falami bez końca
20859  2,  17|                          Fryc i co on zrobił z onymi wojskami, więc strach szedł coraz
20860  3,  1 |                           Około 10 lipca przeczytano wojskom wieść o pokoju tylżyckim.
20861  3,  9 |                               ale nowicjusz w rzeczy wojskowej, począł wykreślać ręką na
20862  2,  17|                               czy z waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?~- A to ci
20863  1,  14|                         Idziemy z kolei obaczyć, jak wojują lotne, bezdomne ludy Masagetów,
20864  3,  15|                           cicho Wyganowski.~- Nigdy! Wołaj tego człowieka.~Kapitan
20865  2,  1 |                           świstki, krzyki niemieckie wołające o pomoc, jęki i przekleństwa.~-
20866  2,  10|                       prawdziwy krzyk z głębi duszy, wołający na góry, które żyją i czują.
20867  1,  1 |                            Tu to dopiero życie.~- Tu wolałbyś mieszkać? Co gadasz? He,
20868  1,  5 |                              badylów dzikiego głogu. Wołało na niego to straszne miejsce
20869  1,  5 |                        szczęścia, które przyszło nie wołane, jak sen, i niewysłowionej,
20870  2,  10|                           Więcej nie trza. Ale ja ta wolem dobrom, bo krótkom męke,
20871  3,  6 |                         fasami na Komorów, na Janki, Wolicę. Przyszedł o północku do
20872  2,  24|                           Wólkę Radzymińską, żeby od Wolicy raptownie wrócić pod sam
20873  2,  14|                       większa, fornalów posłał aż do Wólki i ze starego lamusa zabrane
20874  2,  2 |                      urodziło się w człowieku z jego wolnej woli. Człowiek sam jest
20875  1,  1 |                          powyżej lat sześćdziesięciu wolni od robocizny być mają.~Nardzewski
20876  3,  6 |                              leżał wciągając w płuca wolniejsze od dymu przy samej ziemi
20877  2,  17|                              Duch mężniejszy, oddech wolniejszy. Ale oto zacznie ustami,
20878  3,  2 |                         kąciku pomiędzy nagrobkami i wolniuteńko kwapił się w pewnym kierunku,
20879  3,  15|                           prawdziwy, ale szaławiła i wolnomyślnik. Stąd ma pasję do Francuzów.
20880  1,  11|                             tu, oddychał, upajał się wolnością. Nigdy przez jego głowę
20881  1,  14|                          któremu wydaje się, że jest wolny, dlatego że mu to wmawiają.
20882  3,  6 |                           Słowaków, Węgrów, Cyganów, Wołochów...~Wodzowie polscy stanęli
20883  3,  1 |                             trzecią dowodził generał Wołodkiewicz, a miał pod sobą regiment
20884  2,  10|                               Niekze... Bij, kie mas wolom...~- Nic mi z twojej nauki... -
20885  2,  14|                            Sejm Wielki, peregrynant, wolterianista, encyklopedyk, tudzież szyderca
20886  2,  14|                                 Oto i wszystko.~- Ty wolterianisto! czytujesz księdza Łuskinę...
20887  2,  14|                        Kłamstwo!~- I stąd wszyscy są wolteriany... Cóż tak patrzysz?~- Patrzę,
20888  3,  3 |                          kilku susami i zwarli się z woltyżerami. Przez górne otwory okien
20889  3,  9 |                        pluton saperów, dwie kompanie woltyżerskie Weyssenhoffa i dwa szwadrony
20890  1,  3 |                        obserwował miejscowość oczyma wołu. Pan Filip gwizdał niedbale,
20891  2,  2 |                            posunął ku niemu olbrzymi wolumin.~Rafał skwapliwie jął się
20892  1,  8 |                             ogniska, gdzie zarzynano woły naszego kontrkandydata i
20893  1,  17|                               Może to u nas? Może to Wołyń? Widome przedmioty dalekie
20894  2,  17|                           spracowany a zeszarpany od womitów, bez siły w sobie ciągnął
20895  1,  11|                              macierzanką i cierpkimi woniami chwastów jesiennych dźwigało
20896  1,  3 |                          zrozumieć tą właśnie głową "wonnościami zlaną", że innej rady nie
20897  3,  3 |                           barykady wielkimi kroki po worach, trupach, gratach, razem
20898  1,  1 |                          lewe ucho; przednimi łapami worał się w śnieg, w ziemię, i
20899  3,  3 |                             zamurowane albo zawalone worami piasku. Okna dolne w mieszkaniach,
20900  1,  6 |                         zołmierz gada: "Za taki mały woreczek nie opłaci mi się z wami
20901  1,  1 |                             do śpichlerza znoszono w workach omłot dzienny, zadawano
20902  3,  1 |                               Piotr Doliński, książę Woroniecki, Jagmiński, Kajetan Woyciechowski,
20903  3,  3 |                             wyrzuconych mebli i kupy worów z piaskiem. Na nich to czyhali
20904  2,  22|                         strzelców, imcipan Stanisław Wosiński, który prowadził garsteczkę
20905  1,  2 |                        panieński:~Granatowy fraczek, woskowane buty.~Teraźniejsza młodzież
20906  3,  1 |                       Woroniecki, Jagmiński, Kajetan Woyciechowski, Józef Bogusławski, Luzignan,
20907  3,  8 |                    Piotrowski, Hebdowski, Grabowski, Woyczyński, Izydor Krasiński, Rożniecki,
20908  2,  1 |                            znać, Jarzymski, tego tam Woysiatycza, bo ty znasz przecie wszystkich
20909  2,  1 |                         zwano rotmistrzem - o Stasiu Woysiatyczu, co to pragnął wejść do
20910  1,  16|                              jeździł na folwarcznych wozach z workami i na szkapie folwarcznej
20911  2,  19|                       wyjeżdżającymi i wjeżdżającymi wozami, więc przyjaciele zeskoczyli
20912  3,  6 |                                Sokolnicki siedział w wózeczku i bardziej do siebie niż
20913  1,  1 |                             koni doskonałych i gołym wozem, że to tylko koła były i
20914  1,  7 |                          urządził im żłób w przodzie wózka, a sam chętnie wziął się
20915  2,  1 |                       kilkodniowym trzęsieniu się na wózku i w dyliżansie. W jednym
20916  2,  24|                           stodoły, szopy, stajenki i wozówki. Tam je pocztowi z miejsca
20917  3,  1 |                              urządzono w stodołach i wozowniach gródze, zaczęły się napaści
20918  1,  3 |                           płasko rozciągnięte opary. Wpada w taki tuman mgły co sił
20919  2,  14|                          dolinie niewielkiej rzeczki wpadającej do Wisłoki. Trudno było
20920  2,  20|                        karcie ów żywy, zielony blask wpadający do głębi ciemnika, i oddać
20921  3,  3 |                          rzygnęła krew. Woltyżerowie wpadali koleją. Widząc towarzysza
20922  1,  4 |                            dziwną gracją. Miała boki wpadłe jak wilczyca, kłęb wysoki,
20923  1,  9 |                            wszystko było załatwione, wpadło na podwórze ze sześć pojazdów,
20924  3,  3 |                              Nagle wichrowym skokiem wpadną do jakichś kamiennych zagród,
20925  1,  6 |                            jak zawołam: - to ci samo wpadnie; co ino chcesz..." Tak ten
20926  1,  1 |                 modrzewiowych belkach. Niektóre były wpakowane jedna na drugą i rozpłaszczone. .~
20927  3,  12|                        chwilę siedzieli na siodłach. Wparli ostrogi w boki biegunów.~-
20928  3,  9 |                           siekier i młotów na rzece. Wparłszy w mrok oczy ujrzeli poprzez
20929  3,  3 |                             lancy na ręku, z ostrogą wpartą w bok bieguna. Miał teraz
20930  1,  1 |                           pierwszy. Koniec drąga był wparty w jego ramię. Niższy wzrostem
20931  2,  2 |                        przełożył, ożyły i że się weń wpatrują zastygłymi oczyma... Z kart
20932  2,  2 |                            wzrokiem Fortunata... Oto wpatruje się ze swej pieczary w najwyższą
20933  2,  20|                            nich piorun.~Rafał począł wpatrywać się w nie, ile się dało,
20934  2,  7 |                        Helena rękoma objąwszy kolana wpatrywała się w bure, gorące chmury,
20935  2,  16|                       wierzchowca.~Po chwili pilnego wpatrywania się dodał:~- Ależ to nie
20936  2,  20|                        ustami nieśmiertelną piękność wpatrzonych oczu, wargami dotykał ust
20937  2,  17|                        powrót do portu zawinąć. Trzy wpędzone zostały do kanału Piombino
20938  2,  7 |                     zieloność, trwająca jeden dzień, wpełzła w pomrok pod ciemnymi smerekami,
20939  3,  3 |                              swym na pochylnię wrót, wpełzli przez górny otwór do ciemnego
20940  1,  2 |                             żadnego upiększenia. Nie wpięła nawet kwiatu we włosy, spuszczone
20941  3,  3 |                            sercem.~Ostrze skierowane wpiera się z lekka w mundur badając
20942  2,  21|                         mielizny, więc ze wszech sił wpierając ocalone wiosło w ławice
20943  2,  21|                         Lekka, prześliczna suknia, z wpiętymi w przód spódnicy różami,
20944  1,  5 |                            silniej niż sęp szponami, wpił się w to ogniste gardło
20945  2,  22|                              obsadzone. No, cóż my`? Wpisali my się do chorągwi na proste
20946  2,  24|                        koleżeństwa i został wreszcie wpisany do księgi kompanicznej jazdy
20947  2,  24|                               który na los oblężenia wpłynął od razu i decydująco. Miasto
20948  2,  17|                            przylądek Samana. Wkrótce wpłynęli my do zatoki Mancenilla
20949  2,  20|                         różowy cień policzków, który wpływa w białość lic niepostrzeżenie
20950  1,  7 |                            stały. Przez otwarte okna wpływał chłód rzeźwy. Gałęzie i
20951  2,  20|                          skarbnicy swych stosunków i wpływów, których ja...~- Pani szambelanowa
20952  1,  14|                             i tutaj, w kołach bardzo wpływowych.~- Tak, to prawda. Bywało
20953  1,  4 |                              poczucie granicy między wpojoną wiarą w rzeczy dobre i złe.
20954  2,  1 |                             prócz ciebie, bo ty masz wprawę. Nie rozumiem tylko, czemu
20955  3,  2 |                       zwrócili oczy, w zdumienie ich wprawiało. Częstokroć nad rozległą
20956  1,  2 |                           kazał ją z sadzy oczyścić, wprawić nową i wywoskować do tańca
20957  1,  6 |                            powlókł, że wyglądała jak wprawiona tafelka lodu. W kącie, daleko,
20958  1,  7 |                             nic a nic serce. Widział wprawione w duszę swą i patrzące wskroś
20959  3,  13|                            snopem z drewnianej rynny wprawionej w ogrodowy mur, tu dudni,
20960  1,  2 |                              zdejmował futra, szuby, wprowadzał panie, znosił krzesła. Wkrótce
20961  1,  17|                              barkach. Ręce mdlały od wprowadzania łóż na miejsca. Tylko białka
20962  1,  15|                             się tu i owdzie na bale, wprowadzany przez zamożniejszych kolegów,
20963  3,  7 |                       tamtędy. Kiedy dwaj gwardziści wprowadzili Rafała do przedsionka, na
20964  2,  22|                         jeszcze ciszej wrócił. Konie wprowadzone pod dach, do stajni, która
20965  3,  6 |                          przykopę ziemną. W owe doły wprowadzono po osie drabiniaste wozy
20966  2,  10|                         śleje kie koniowi zarucili i wprzągli do takiego sifu ze siaciem,
20967  2,  17|                            fosy - i przez to miejsce wpuścić drugą dywizję wojska pod
20968  3,  12|                      zasłanej pościeli. Otwarte okno wpuściło do stancji woń różaną. On
20969  2,  2 |                              że go tam już wcale nie wpuszczą, a jednak tam właśnie dążył.~
20970  1,  1 |                           kiedy nieprzyjaciel zdradą wpuszczony był do grodu, a my wszyscy
20971  2,  1 |                             to biblioteka. W szafach wpuszczonych w mur, za drzwiami z drucianej
20972  1,  10|                          samego dna. Stał tak długo, wpychając sobie ohydną wzgardę w piersi,
20973  3,  6 |                             się końmi pierś w pierś, wrąbali w siebie nawzajem, aż stal
20974  2,  17|                          Skądże teraz idziecie? skąd wracacie? - pytali wszyscy trzej
20975  3,  9 |                        dwugłosu. Było tak ciemno, że wracający kapitan Siemiątkowski wpadł
20976  1,  11|                             na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem wszystkim,
20977  2,  2 |                         piachem bez imienia, w który wrastają korzeniami rozłożyste, szumiące
20978  3,  9 |                         cieniu kilkusetletnich sosen wrastających w wydmy piasków i w cieniu
20979  2,  17|                           nasi żołnierze-wiara.~Oręż wrastał w dłonie od samego płomyka
20980  3,  1 |                             joty. Zwierzył się z tym wrażeniem Gajkosiowi, a ten tylko
20981  1,  1 |                           tego?~- A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce
20982  2,  3 |                          długą i serdeczną przemową, wręczając mu podane przez mistrza
20983  3,  16|                    kancelarii generała Chłopickiego, wręczona została Hiszpanowi, a ten,
20984  2,  22|                           nikogo, na drodze również. Wróble stadem roztatrywały siano
20985  1,  11|                           gdyby nigdy nic, i ruszaj. Wróć wieczorem o zmroku. Twarz
20986  2,  18|                           spraw żakowskich! Wiem, że wrócicie z drogi! Na trzecim popasie
20987  1,  8 |                             obojętnie milczał.~- Gdy wróciłem - mówił książę - zastałem
20988  3,  15|                            postawa i brzmienie głosu wróciły do dawnej sztywności.~Kapitan
20989  2,  2 |                           Ponieważ jest sekretarz... wrócimy może do Augustyna... - Ach,
20990  3,  1 |                         Wrocławia mogą dobywać, a we Wrocławiu książę Hieronim ma kwaterę.
20991  2,  24|                            zwożono furami z twierdzy wrocławskiej, która się była właśnie
20992  1,  15|                           nie na wiele się przydała, wrodzona dobroć połączona z niezgłębioną
20993  3,  6 |                           oczy. Na wargi wyszedł jad wrodzonego śmiechu. Przymknął wtedy
20994  2,  22|                           głowie, wreszcie dał folgę wrodzonej swadzie:~- Żeby w niewielu
20995  1,  10|                            cudzego, nieprzełamanego, wrogiego w swych piersiach. Skoczyć
20996  2,  15|                            Ażeby nie czuć ciżby tych wrogo nastrojonych zjawisk, zamykał
20997  1,  17|                              chcesz rzucić na pastwę wrogom dla ratowania Francuzów
20998  2,  17|                            żołnierza rozkazuje równą wrogowi a kamienną pokazać stałość
20999  2,  3 |                          byli dla niego obcy i jakby wrogowie.~Przewielebny uderzył młotkiem
21000  2,  17|                      jednostajnego szczebiotu. Stado wron z łopotem skrzydeł i krakaniem,
21001  2,  12|                            się na swoją dolę. Czasem wrona przelatująca wystraszy się
21002  3,  1 |                        Widział on już z dala wojnę i wrosła weń, jak drzewo wrasta w
21003  3,  11|                             i przyciesie, - w ziemię wrosłe. Cała już połać na wzgórzu
21004  1,  1 |                         zwisały z olbrzymich gałęzi. Wrósłszy między głazy, w niezmierną
21005  2,  16|                              jakby ich nogi w ziemię wrosły. Z nastawionymi uszyma i
21006  2,  7 |                          jakby u samego podnoża góry wrosłych korzeniami, nachylały swe
21007  2,  17|                        przeciwne.~Kuchcik skoczył ku wrotom i długo o coś z dziadkiem
21008  3,  9 |                            darnią odziać... To dobra wróżba...- mruknął do siebie.~Jechał
21009  3,  4 |                              czy okiennica złego nie wróży.~Krzysztof słyszał teraz
21010  2,  16|                           polną. Z nagła stanęli jak wryci. Z tej mgły, na całej widzialnej
21011  3,  6 |                       przykróciła cugli, stanęły jak wryte. Złotogniade pokryły się
21012  3,  3 |                    pobojowiska.~Noc wtedy spadała na wrzące miasto.~Klasztor franciszkanów,
21013  3,  3 |                             żelaza, chlusnęły kadzie wrzącego oleju i wody. Dym karabinowy
21014  2,  17|                           Młoda krew była w żyłach i wrzący honor w sercu. Było nas
21015  2,  5 |                         ogród i dom, objęła wszystko wrzącym uściskiem. Liście drzew
21016  2,  1 |                         sionkach teatru. Z hałasem i wrzaskami kazali sobie sprowadzić
21017  1,  4 |                            na innym świecie. Dopiero wrzaskliwy głos ojca, grzmiący gdzieś
21018  2,  8 |                            zanosić się od wściekłego wrzasku, od bydlęcego ryku, od wycia
21019  1,  10|                            zwrócić na się oczy pełne wrzątku wesołości. Jeden jakiś wyraz,
21020  3,  11|                       przebieg bitwy na Dąbrowiu, we Wrzawach i pod Gorzycami wysiadywał
21021  2,  1 |                            te ginęły w nadzwyczajnej wrzawie. Rafał ze ściśniętymi pięściami
21022  1,  3 |                       wkrótce wielka izba pełna była wrzawy, gwaru i śmiechu. Rafał
21023  2,  20|                         ducha. W żyłach jego poczęła wrzeć i rwać owa krew odmienna,
21024  1,  16|                    przygarnął do ust jej widok... Za wrzeciądzami rzeczywistości, które go
21025  2,  7 |                             miłości... Odemknij się, wrzeciądzu bukowy, litościwy bracie,
21026  3,  2 |                             bezpański zamknął oczy i wrzepił głowę między kule siodła,
21027  2,  12|                            rzeczywistego wypadku. We wrześniu puszczony został na wolność.
21028  2,  17|                       miejscach ześcibany, buty jeść wrzeszczą, że to w szeregu całym słychać.
21029  3,  3 |                              cichaczem. Jedne z nich wrzeszcząc skoczyły jak hieny ku wyjściu
21030  3,  3 |                            karku, opornych, dumnych, wrzeszczących swoje: "Niech żyje Ferdynand
21031  3,  6 |                        zepchniętych z kulbak lancami wrzeszczało wśród kopyt końskich.~Ale
21032  3,  11|                           Saniewskiego lamus gore! - wrzeszczały oszalałe głosy.~Kiedy Rafał
21033  1,  1 |                        Miemiec się trzyma garściami, wrzeszczy. Chłop nic, jedzie, kaj
21034  1,  4 |                            rozmawiać z "zakałą'', z "wrzodem", z "infamisem" rodu. Garnuszek
21035  1,  8 |                             gleba, zarosła jałowcem, wrzosem, brzeziną, a pachnąca macierzanką,
21036  2,  12|                             lasami po niezmierzonych wrzosowiskach, które, jak oko sięgło,
21037  2,  9 |                             mu, że w tę wodę musieli wrzucić ciało zabitej, przywiązawszy
21038  2,  1 |                              Gdzie sprawiedliwość?~- Wrzucimy go do otchłani białoskórników,
21039  1,  5 |                        odkrytą szyję i piersi. Miała wrzuconą na ramiona futrzaną szubkę,
21040  1,  2 |                            pamiętający, "na opaszki" wrzucony - w drogi żupan - giął się
21041  1,  13|                             się!~- Bez przymówek, ho wsadzę na areszt o chlebie i wodzie! -
21042  2,  9 |                         ustawionej między zachodem a wschodem słońca. Wtedy z piersi wydarł
21043  3,  3 |                           fortu Monte Torrero. Część wschodnia z całym przedmieściem i
21044  1,  8 |                           chmurami ukazał się brzask wschodzącego księżyca. Zarysowały się
21045  3,  12|                        między pola, w wąwozy. Słońce wschodziło, kiedy za Goryczanami wzuli
21046  2,  17|                            Aż się ów statek weźmie i wściecze ze złości. Wydął tęgo żagle,
21047  3,  6 |                          Nigdy furia bojowa nie była wścieklejsza. Pierwsze szeregi austriackie
21048  1,  11|                             miejsca, gdy ciosy coraz wścieklejsze, obłąkane, spadały nań jak
21049  3,  3 |                          żołnierze. Potworna walka z wściekłymi babami do rozpaczy doprowadziła
21050  2,  10|                            pusto... Pandury a wojaki wse nam deptali po piętak a
21051  2,  10|                          chwat!~- Chwaty som ta jest wselnijakie.~Za chwilę góral, wtłoczony
21052  2,  17|                          paszczami armat przymuszono wsiadać na fregaty w Livornie...~-
21053  1,  13|                             pośpiesznie:~- Jestem na wsiadanym. Dziś jeszcze mam sporo
21054  2,  17|                         legia, czyli 114 półbrygada, wsiadłszy na statki w Genui przypłynęła
21055  1,  15|                              zapałem głosił prawdę o wsiąkaniu kawy z cukrem w nadgryzioną
21056  2,  3 |                          stóp i zdało się, jak gdyby wsiąkł w ziemię...~
21057  1,  17|                           wysunęła się przez szyję i wsiąkła w ciemność. Gintułt szedł
21058  1,  8 |                            widać, to pan kapitan sam wsiał, ale tamto jare to już siał
21059  3,  10|                            nic zgoła oprócz urodzaju wsianego zboża nie obchodzi, wjechali
21060  3,  15|                             Całym miasteczkom, całym wsiom na jego słowo przepuszczałem.
21061  2,  17|                              w kościołach rodzinnych wsiów. Ale wtedy! Deska onego
21062  2,  24|                             owiniętych, przemokłych, wskakujących na koń w popłochu. Rzucił
21063  3,  13|                         jasno przed sobą, ale palcem wskazać nie może...~Serce struchlałego
21064  2,  24|                               ruszył chyłkiem według wskazań Ćwiklińskiego. Po wertepach,
21065  3,  13|                           las uciekać na lewo, aż do wskazanej polanki. Rafał na czele
21066  1,  14|                             grzeczną postawą zażądał wskazania lokalu księcia Sułkowskiego.
21067  3,  15|                        Gajkosia i dwudziestu chłopa. Wskazano mu kierunek zgoła nowy.
21068  3,  11|                              tłumem udzielając rad i wskazówek nie tylko żołnierzom, ale
21069  2,  1 |                        Dziękujemy za tak dramatyczną wskazówkę nieznanemu przyjacielowi
21070  1,  7 |                             wzrostu zapytał w sposób wskazujący niezwykłego jąkałę:~- Któż
21071  1,  13|                           idziemy drogą hańby. I co? Wskazujesz na pokonanie Wenecji. A
21072  1,  1 |                           psów w zagajnikach na dole wskazywało im drogę. Rafał, wielkimi
21073  3,  1 |                              Senne zastępy żołnierzy wskazywały sobie nawzajem ów kraj daleki,
21074  3,  9 |                        leżącego z przeciwnej strony, wskazywano płaskie miejsce, z którego
21075  1,  17|                             nie wbiegła, lecz zaiste wskoczyła jak pantera kompania grenadierów
21076  1,  1 |                              po pokoju. Jedne z nich wskoczyły wnet na sofę przy stole
21077  1,  16|                   pierworodną zieleń moczaru. Słońce wskrzeszało stamtąd omdlałe, półprzejrzyste
21078  1,  8 |                             okiennic... ~- Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?~- Po to,
21079  1,  12|                            tam Zmartwychwstanie, tam Wskrzeszenie Łazarza... Oto chimeryczne
21080  2,  1 |                      zgładzić swoją straszną szpadą, wsławioną w dwunastu ucieczkach z
21081  1,  17|                     kędzierzawa głowa ulicznika albo wśliznęła się w ciemną i wilgotną
21082  3,  3 |                    prowadzące w górę. W mgnieniu oka wśliznęli się czworobokiem do tej
21083  1,  4 |                               Rafał zacichł w sobie, wsłuchał się sam w tony organów czy
21084  1,  6 |                           zamyślone twarze, posępnie wsłuchane w głos starego chłopa, który
21085  1,  4 |                          sposób na milczącym, sennym wsłuchiwaniu się w łoskot cepów o klepisko.
21086  1,  9 |                      prześliczne i paskudne kobiety, wspaniali panowie... Wszyscy z przybranym
21087  2,  9 |                           były przepiękne, ozdobione wspaniałością wschodu. Trupie czoła turni
21088  1,  2 |                              wąsem i grubą brwią nad wspaniałymi jeszcze oczyma.~W koło tańczących
21089  2,  5 |                             do pustki czoło pragnące wsparcia, kładła je na ramieniu nocy,
21090  2,  10|                           skały, zwojami idących, na wsparciu. ich i umocnieniu z granitu,
21091  3,  3 |                            Nowo przybyli z klasztoru wsparli oblegających potężnym ramieniem.
21092  3,  6 |                          prawą stopę ze strzemienia: Wsparłszy lewą rękę na kuli marzył
21093  3,  3 |                             zwiesiwszy głowę na ręce wsparte o klęcznik...~Ocknął się
21094  1,  7 |                          ogrodu i stanął u przełazu, wspartego na dwu słupkach. Ujrzał
21095  3,  3 |                           już prawie spał, ramieniem wsparty o mur. Ledwie słyszał, co
21096  3,  4 |                         szczątki, potrzaskane głowy, wspierają się na łokciach przeszyte,
21097  1,  12|                              sali, której sklepienie wspierało się pośrodku na grubej kolumnie.
21098  1,  13|                      pochodnie nocy tej. Dzień rączy wspina się już po mglistych wzgórzach".~
21099  1,  12|                           głównym portalem środkowym wspinają się i rwą w świat. Dokąd?
21100  2,  11|                             był niższy i można było, wspinając się na palce, zajrzeć na
21101  2,  12|                             Czasem na wozie Słowaka, wspinającego się w górę po drzewo, odpoczął
21102  2,  6 |                              na kamieniach, to znowu wspinała się na przełęcze, wdzierała
21103  1,  6 |                            dwoma rumakami, które się wspinały jak tygrysy. Straszny dziad
21104  2,  20|                            płaszczyzn i granic. Była współcześnie czarującym kuszeniem, tak
21105  1,  8 |                             względem słabiusieńkich, współczucia względem cuchnących? Jakiż
21106  1,  12|                          obojętnie.~Ogarniało go nie współczucie, lecz właśnie pogarda względem
21107  1,  8 |                             rzemienny bat, a inni ze współczuciem przystającym, gdym się nie
21108  1,  15|                            belfrów. Niektórzy z jego współdryblasów czytywali ukradkiem książki
21109  2,  23|                            Hauke, pułkownik, niegdyś współdyrektor robót ziemnych w Mantui
21110  1,  1 |                            Kiedy Rafał, palony żądzą współdziałania, dopominał się, żeby mu
21111  1,  17|                          który pod generałem Meyerem wspólnie z kapitanem Millerem, porucznikiem
21112  2,  9 |                          widziadła!~Któż was uczynił wspólnikami mojej męczarni w ciągu jednego
21113  2,  1 |                           przechyleni nad ulicą. Tak wspólnymi siłami wyrywano ze ściany
21114  3,  3 |                          narzędzia śmierci dla swych współrodaków. Co chwila z bagnetem w
21115  2,  16|                        wiosnę gospodarował, już jako współrządca, w towarzystwie Trepki,
21116  2,  17|                     uzurpatora, wskutek intrygi jego współszalbierzów deptać wolne ludy, dusić
21117  2,  2 |                        pszeniczny, nie jestże to być współtwórcą cudu?~Rafałowi nie trafiał
21118  3,  6 |                          zgodą na te słowa, z udanym współubolewaniem. Po chwili, rysując palcem
21119  2,  2 |                              głosić, że natura złego współwieczna jest Bogu. Rzuca przed rodem
21120  2,  1 |                        Książę pisał do cześnika, nie wspominając o odezwie Rafałowej, z uprzejmym
21121  1,  1 |                           Wsie te o nazwach leśnych, wspominających królestwo i dzieje borów,
21122  3,  6 |                           wiosennego smugowia. Dusza wspominała sobie wiosenny swój sen:
21123  2,  21|                          Grudnie aleję, jak ją dotąd wspominałam. Chciałabym zawsze tak samo...
21124  2,  7 |                            pewnym uśmiechem wiadomym wspominali sobie o nim. Wtedy wstawszy
21125  3,  7 |                       dopiero czasie rzekł:~- Nieraz wspominaliśmy cię z Mistrzem katedry...~-
21126  1,  8 |                          głowę mądrzejszą. Gdy sobie wspominam owe bandy jurgieltne, owe
21127  3,  4 |                          myśli nieszczęsne niekiedy. wspomną rzeczywistą ziemię. Widzą
21128  2,  20|                           ale inaczej niż w Grudnie. Wspomniała w urwanym półsłówku, że
21129  2,  17|                              scenach ja radoszyckich wspomniałem... Bardzo ja się już otrzaskał
21130  2,  17|                             męstwo odżyło, dawne się wspomniały czasy. Wnet generał Macdonald,
21131  1,  16|                              często przytakiwać. Gdy wspomniano Piotra - płacz się rozległ.
21132  1,  1 |                              tarmosił strach, jak se wspomnieli, że oni do takiego gada
21133  3,  13|                             i zatonął w marzeniu, we wspomnieniach. Podniósł oczy i drgnął.
21134  3,  6 |                       zagonach...~Zachowaj ramię me, wspomóż serce!~Ale, o Wszechmogący,
21135  2,  7 |                            polne bratki. Pozdrawiały wstającą ze snu Helenę słodyczą swoją
21136  1,  5 |                               święty, z końca świata wstający począł gasnąć... Jakoby
21137  1,  1 |                       pokotem leżeli, warta czuwała. Wstałem ja w późną noc, przyszedłem
21138  3,  1 |                              gwałtu, zbójecki miecz? Wstali z ciemności ziemskiej jak
21139  2,  18|                       znajomego myśliwca pod Tarnów. Wstało wreszcie owo Bodnia zimne,
21140  2,  6 |                            sucha z ziemi ukwieconej, wstały i rozszerzyły się w oczach
21141  1,  12|                         Jeżeli potężny nieprzyjaciel wstąpi w kraj jaki, naówczas wszyscy
21142  2,  22|                        talarami. - No, no... Niechże wstąpią...~Weszli do obszernej świetlicy
21143  1,  1 |                               Cóż to za ofiara?~- Po wstąpieniu wojsk Jego Cesarskiej i
21144  2,  17|                              nogi, żeby na ziemię tę wstąpiły. Bóg pewnie karze za takie
21145  2,  17|                             ci się do łóżka dostaną, wstawaj, bratulu, i umykaj w pole!
21146  2,  3 |                            nim trupia głowa, w którą wstawiana świeca tliła się bynajmniej
21147  2,  17|                         krócicy wprost między ślepie wstawił, abo ta na paluszkach szedł
21148  3,  3 |                         miedzy niebotycznymi murami. Wstążeczkę ognistego błękitu ledwo
21149  3,  17|                        plątały w miękkich i cienkich wstążkach heblowin, żeby ucho chwytało
21150  3,  3 |                           trepy drewniane z czarnymi wstążkami związanymi w tyle nogi.
21151  2,  21|                             w białym atłasie i białe wstążki skrzyżowane... Oto trzyma
21152  2,  1 |                         harbajtel, związany na końcu wstążkową kokardą. Ten wieki mężczyzna
21153  1,  8 |                           dans ses malheurs... Kiedy wstecz patrzę, czy wiesz, czego
21154  2,  24|                            blokady Grudziądza, przez wsteczny ruch wojsk prawego brzegu
21155  1,  5 |                           spoczęły na widnej jeszcze wstędze światła. Bezmierne obrzydzenie,
21156  2,  21|                         wyrytej ręką Greka w białych wstęgach onyksu. Włosy, ujęte w laurowe
21157  2,  21|                    przetykane perłami i przeplecione wstęgami, trefione i lśniące od kamieni,
21158  2,  11|                            świetle, podzielone przez wstęgi błękitne jakoby na chóry