Tom, Rozdzial

21660  3,  13|                                 Jaz! Jaz!...~Skokiem wylecieli na gościniec z lasu Łysicy
21661  3,  7 |                            raszyńskiej mają prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad.
21662  2,  17|                             mi naczelnicy siedzieć i wylegiwać się u brzega. A no siedzimy
21663  2,  17|                           chodzi złość a furia burzy wylęgłej w morzach. Żyli my w pośrodku
21664  1,  5 |                        wybuchy łez, jak gniazda żmij wylęgłych pod sercem, zdusiły go za
21665  1,  17|                    wyhodowanego ze krwi? Czyjeż oczy wyleją łzę? Czyje piersi westchną?
21666  2,  10|                        światło dnia pełzło niepewne, wylękłe, kamienne jak wszystko naokół.
21667  3,  6 |                       delikatne bazie jakoby piąstki wylękłego dziecka. Z Raszyna wybuchła
21668  1,  8 |                          inni z miłosierdziem, które wylewa krynicę dobrych łez, ale
21669  3,  13|                             i lepkim, żółtawym soku, wylewają odór czystości. Plamy wilgotne
21670  1,  8 |                           się uniżył aż do ran moich wylewających krew zropiałą, aż do wzdrygnień
21671  1,  7 |                              słońca. Pachnąca żywica wylewała się z nich i zapach jej
21672  1,  14|                  porozszarpywane bagnetami ciała ich wylewały ze siebie nadnaturalną,
21673  3,  9 |                         łanie, lud oswojony z hukiem wylewów Wisły, z grozą i niebezpieczeństwem.~
21674  2,  2 |                  najgłębszego dna duszy. Ale zarazem wylewy ich oczyszczały tajemnicze,
21675  2,  12|                              pomilczał chwilę, jakby wyliczał sobie w głowie szeregi potraw,
21676  2,  1 |                          napisem w języku łacińskim. Wyliczę wierszem jambicznym twe
21677  1,  1 |                           własną swą senatorską ręką wyliczył mi pięćdziesiąt batogów.
21678  3,  7 |                             do swych brygad. Gdy się wyliżesz, pójdziemy obadwaj. A po
21679  3,  3 |                              z nimi w zasadzkach, po wyłomach skalnych i w dołach górskich.
21680  3,  3 |                              klasztoru, przypadli do wyłomu. Ujrzeli tutaj oko w oko
21681  2,  20|                              tej rozmowy z oberżystą wyłoniła się smutna prawda, okazało
21682  3,  13|                          wolność.~Spomiędzy drzew, w wylotach owocowych alejek, widniały
21683  3,  6 |                          taki sposób, że miały przed wylotami otwarte pole i dostęp do
21684  3,  6 |                       Pierwsi dwaj pomocnicy równo z wylotem, drudzy dwaj równo z osią,
21685  1,  2 |                      muskaniem wąsa oraz odrzucaniem wylotów wiódł ją uroczyście przez
21686  2,  17|                           żeby choć z morza co nieco wyłowić na haczyk ze śpilki - jakby
21687  1,  7 |                             szeptanych skamłań, słów wyłowionych z morza łez, zaczerpniętych
21688  3,  1 |                       paniczowi tym samym porządkiem wyłożę. Idą oni z ziemie włoskiej,
21689  1,  10|                         dopowiedziana sentencja, nie wyłożony ostatni, najdobitniejszy
21690  1,  15|                           kawy i bułkę. Miał właśnie wyłożyć zebranym dowodzenie de porositate
21691  2,  24|                            szczegółowo i wtedy jasno wyłożył, że brama Wodna nie ma żadnej
21692  3,  9 |                         właśnie pułkownik Czerwinek. Wyłożyłem mu twoje, generale, zlecenie
21693  2,  5 |                              być jego, dałabym sobie wyłupać oczy...~Łkała nie roniąc
21694  3,  1 |                             skłuli piechotę lancami, wyłupali jak oko dwanaście armat
21695  3,  2 |                             niejako ze siebie i oczy wyłupane...~- Tchórzu, tchórzu! -
21696  3,  17|                         zdawały się wyłazić gronami, wyłuskiwać się jak orzechy, rodzić
21697  1,  1 |                              uwiązane na łańcuchach, wyły wniebogłosy, szczekały myśliwskie
21698  2,  21|                   Krzysztofem. A może i on zostanie? Wyłżą się przed Trepką trudnościami...
21699  3,  3 |                             chwyciła go za gardziel. Wymacała krtań i zdusiła. Płaty krwi
21700  3,  6 |                         pachę. Sam kapitan zaczął ją wymacywać szorstkimi palcami, szukając
21701  2,  1 |                            niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę
21702  1,  15|                        filozofię. Rotmistrz-opiekun, wymagał natarczywie studiów, chciał
21703  2,  3 |                         zamiarze pełnienia wszelkich wymagań - odpowiedział twierdząco.
21704  1,  12|                           dokazać, że Olbromski zdał wymagany egzamin do klasy piątej
21705  1,  1 |                               Ale czegóż to waszmość wymagasz ode mnie`'~- To nie było
21706  2,  17|                          Campo santo.~W parę tygodni wymarło ze zgniłej strawy i z zaraźliwych
21707  3,  13|                          wypadków, jak kapitulacja i wymarsz załogi sandomierskiej do
21708  3,  1 |                                Jana Konopki. Stamtąd wymaszerowano do Westfalii. W Erfurcie
21709  2,  10|                       Kilkakroć szeptał coś z cicha, wymawiał słowo tajemnicze. Gdy nie
21710  3,  12|                           tyle lat marzył, lecz jako wymazany z list pułkowych... Sam
21711  2,  12|                             od oględzin karczmarza i wymiaru jego sił na wypadek walki,
21712  2,  9 |                            świerczyna. Okrągłe głazy wymiecione przed wiekami siłą lodowca
21713  2,  7 |                           zwracali na się oczy i bez wymienienia nazwy, pewnym ruchem brwi
21714  3,  11|                               który tworzyły powyżej wymienione kościoły, złączony z miastem
21715  2,  3 |                       pośrodku zaczął mówić na temat wymienionych siedmiu obowiązków, każdego
21716  2,  20|                             ognie... Tysiąc strzałów wymierzą, gdyby kiedykolwiek chciał
21717  3,  11|                              na Austriakach, a teraz wymierzone w ich kolumny idące Jagiellońską
21718  3,  17|                            masz?~- Koni... - mruknął wymijająco.~- Można by wziąć Samo...
21719  2,  9 |                        czarne i niebieskawe. Więc je wymijał lub zdobywał, co siły w
21720  2,  1 |                       prostak w każdym ruchu. Gdy go wymijały piękne pojazdy eleganckich
21721  3,  3 |                             trupami zawalając ulicę, wyminęli jedną z przecznic, rzucił
21722  1,  16|                          podśpiewując. Sądził, że go wyminie, pójdzie sobie i da mu sposobność
21723  1,  17|                          ścian. Ulice były puste jak wymiótł. Tam i sam wyjrzała z bramy
21724  1,  3 |                            niezliczoną liczbę piguł, wymoczonych ad hoc w wodzie i zamrożonych
21725  3,  3 |                        gruzów.~Nim Hiszpanie zdołali wymordować pierwsze szeregi, już ta
21726  3,  14|                            sennej a mglistej równiny wymowę? Przyniesie między tamtych
21727  3,  4 |                             miejscu. Stanął.~- Sire!-wymówiłCedro.~Ciemne, wojenne oczy wodza
21728  1,  8 |                           przychodzące.~Gdy myśl nie wymówiona, sama siebie stwarzająca,
21729  1,  16|                           Krakowie grunt pod nogami. Wymówiono mu mieszkanie, zgrał się
21730  3,  7 |                           żeby ci robić jakiekolwiek wymówki. Bóg z tobą. Rad jestem,
21731  3,  3 |                             Ledwie słyszał, co prawi wymowny oficer. Tymczasem tamten
21732  3,  3 |                     przerywając potok szczodrobliwej wymowy kapitana.~Wyganowski ocknął
21733  2,  21|                              dostatecznie po swojemu wymuskał i oczyścił. Wreszcie ukazał
21734  1,  15|                        ziemia obeschła, Rafał począł wymykać się za miasto, do okolicznych
21735  2,  1 |                         lekkomyślny młokos, chyłkiem wymykający się spod wzroku opiekunów,
21736  3,  1 |                          patrzącego oka, aż wreszcie wymykała się z niego - ginąc w nicestwie
21737  1,  15|                            de Olbromski miał możność wymykania się na miasto w każdej porze
21738  3,  13|                              jeszcze nic, co by było wymysłem ku udogodnieniu życia. Wszystko
21739  2,  21|                          Stamtąd będzie przyjeżdżał. Wymyśli interesy, do Kalwickiego,
21740  2,  2 |                             i podłą hienę? Azaliż on wymyślił śmierć?~Skierujmy dusze
21741  1,  3 |                             go namówiłem, Rafała, ja wymyśliłem...~- Cicho! Będziesz mi
21742  1,  5 |                       przepisaną niejako dozę łajań, wymysłów i krzyku. Nowy Rafała obowiązek
21743  2,  2 |                              ludzkie, nieprzeliczone wymysły łajdactwa, co się już formą
21744  1,  3 |                              zostawiając na idealnie wymytej podłodze dokładne odbicia
21745  2,  23|                            zgadzał się za niewielkie wynagrodzenie zostawić tak zwane "mondury"
21746  2,  1 |             najpochlebniejszy, że postara się godnie wynagrodzić jego pracę, a zarazem rzucał
21747  2,  22|                          zapytaniem: czyby nie można wynająć koni do Mysłowic? Kiedy
21748  2,  21|                         waszmość pan... gawota. Nie. Wynajdę sama inną tancerkę.~- Pomimo
21749  3,  4 |                            widzeń, odkryć istotnych, wynalazków w dziedzinie myśli ludzkiej.
21750  2,  13|                         Marcin Cedro...~- Ależ kiedy wynalazłem nową jego misję, jakiej
21751  1,  17|                              się w miękką, skopaną i wynawożoną ziemię na półtora sążnia,
21752  2,  6 |                               ochmistrzyni, która ją wyniańczyła i wychowała, z podziwu wyjść
21753  2,  12|                       dobitnie żądał zapłaty tudzież wyniesienia się za drzwi. Wędrowiec
21754  3,  6 |                       zapomnianą radość.~Na płaskich wyniesieniach gruntu, po prawej stronie
21755  2,  2 |                            pełne dziedzictwa złości, wyniesionej z żył ojca i z łona matki.
21756  1,  12|                             słodkich wód Piawy, jako wynik naturalny formuły Machiavellego.
21757  1,  1 |                            nie interesował się wcale wynikiem strzału. Siedział na swoim
21758  3,  1 |                             odwodzono od tego kroku, wynikły różne korowody służbowe,
21759  1,  8 |                            brzegi ciemnych obłoków i wyniknęły niezliczone ich pokłady,
21760  1,  7 |                              na szczytowych liściach wyniosłego białodrzewa, sokor i wiązów.
21761  3,  3 |                             swej woli, potęgę swojej wyniosłej anarchii! Cha, cha! Musisz
21762  2,  9 |                          przełamać. Z rzadka stojące wynioślejsze świerki rzucały na krótką
21763  2,  13|                              dopiero powóz zjechał z wynioślejszych płaskowzgórz, z garbów bezleśnych
21764  2,  21|                        wielkim krokiem wdarli się na wyniosłość pobrzeża. Ale skoro tylko
21765  2,  1 |                        Szerokie okno było zasłonione wyniosłymi drzewami, z których sypały
21766  3,  1 |                  wieść-sprawa, jak morze jedne skały wyniszcza, a inne przez wieki kształtuje
21767  2,  24|                             idź, precz mi się z tela wynoś! Majn to jest, prawi, faterland,
21768  1,  8 |                          samotności. Od rana Michcik wynosił mu obszerne karło pod lipy
21769  1,  17|                       jednolitego korpusu polskiego, wynosiła zaledwie około dziesięciu
21770  3,  6 |                              strzechy i kłoć obdartą wynosili z dala za wioskę. Tam ją
21771  3,  17|                          niezliczone masy kamienia i wynosiły na przydrożne kamionki.
21772  3,  6 |                        oficer, kiedy rannych z fortu wynoszą. Rafał widzi jeszcze twarz
21773  3,  6 |                            biegał w dyrdy za wioskę, wynosząc swe bety, tam wytaczano
21774  3,  17|                               wydzieranie jałowców i wynoszenie kamieni. Coś z dążeń brata
21775  3,  6 |                        wytaczano beczułki z kapustą, wynoszono worki, zdzierano co nowsze
21776  2,  8 |                szarozielonych, skąd pojedyncze skały wynurzają się niespodzianie, skąd
21777  3,  9 |                              pochyloną figurę, ledwo wynurzającą się z nocy. Za sobą słyszał
21778  1,  1 |                              powiew wiatru nacichał, wynurzała się cisza bezdenna i nieobjęta
21779  2,  7 |                               co być "powinno", lecz wynurzało się wszystko, co jest w
21780  1,  2 |                         arlekina i czarna jego maska wynurzyła na światło.~- Do Tarnin,
21781  1,  12|                           kurzu, kiedy zza tej skały wynurzyły się pierwsze rzędy infanterii.
21782  3,  9 |                         wspomniał sztych kolorowany, wyobrażający tę scenę.~- Oni tymczasem-ciągnął
21783  3,  3 |                     piersiach, dłoń z dłonią, jak to wyobrażali średniowieczni rzeźbiarze
21784  1,  8 |                              usadowiona poza obrębem wyobrażeń, przez którą płynęły strugi
21785  2,  2 |                        słowie, nie dwaj kapłani, nie wyobraziciele dwu kultów, lecz zaiste
21786  3,  13|                              co niegdyś tak uderzyło wyobraźnię dziecięcą niezwykłością
21787  3,  17|                            spojenia, rozpłatać żyły, wyorać oporny kamień i z niemałym
21788  1,  16|                              swego bytu, niby bruzda wyorana w powierzchni jeziora przez
21789  2,  12|                           nim dwie zastygłe koleiny, wyorane w piasku i dawno przybite
21790  2,  2 |                         samotności żgać, podniecać i wyostrzać myśl swoją, palić ją srogimi
21791  3,  11|                             nieboszczyka szczególnie wyostrzone, wydatne i oczywiste. Tyle
21792  3,  6 |                         wciąż w oczy:~- Szable sobie wyostrzyli ,jak brzytwy! A ja ci i
21793  3,  14|                             niej równolegle, później wypaczała się w rozciągnięte, rozszalałe
21794  3,  6 |                       żółknie i że płomyki zielonawe wypadają z niego rzędami. Puścił
21795  1,  17|                        pociski przeraźliwe. Uderzały wypadając z ciemności, naprzód w ziemię,
21796  1,  5 |                             a zbierając nogi do kupy wypadała z nich lwimi susami. Czasem
21797  1,  1 |                              drzwi, między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy
21798  3,  6 |                            miejsca?~- Znam.~- Jakież wypadłoby wziąć bataliony? -zwrócił
21799  2,  21|                     straszliwym chrzypieniem. Wiosła wypadły mu z rąk. Przez chwilę w
21800  3,  1 |                           księżyca. Z kolebki oceanu wypadną między szumne rozcieki mórz
21801  1,  7 |                             jakby się miały do znaku wypalić. Nie sypiał w nocy, a jeśli
21802  2,  24|                              starogardzko-tczewskim, wyparł nieprzyjaciela ze Skarszew
21803  3,  6 |                         batalionów, zbitych w kupę i wypartych z olszowego lasu. Bataliony
21804  3,  11|                            tak dobrze sobie znanych, wypatrując stanowisko Austriaków pod
21805  2,  9 |                          przełęczy jął orlimi oczyma wypatrywać wrogów. Był teraz silny,
21806  2,  17|                         zniszczonym ubiorze, smętny, wypatrywał miejsca, w którym go śmierć
21807  2,  8 |                           długie godziny spłynęły na wypatrywaniu ziemi i nieba. Sennymi oczyma
21808  3,  13|                             dach na wiązanie krokwi. Wypatrzono siedzącego w dymniku człowieka.
21809  2,  17|                          kompanii! Niechże to kapral wypatrzy, że się dwaj między sobą
21810  2,  20|                         dosłyszeć jego słów. Pragnął wypatrzyć z akwareli, którą miał przed
21811  2,  17|                               Ilu to ja tam kamratów wypatrzył w onych pochodach! Ile ja
21812  1,  14|                         którego oszalały tłum ludzki wypchnął aż tak wysoko'? Mylisz się:
21813  3,  2 |                         buchnęła z niego jak womity. Wypchnęła go duma z tego szeregu.
21814  3,  2 |                      profanacji poubierani w komeżki wypchnęli przed ołtarz siwego człeczynę
21815  2,  22|                          Wieloma... Rozkręcaj język!~Wypchnięto na przód namiestnika przysadkowatej
21816  3,  6 |                           nie wywiedzie dobytku, nie wypędzi gadziny, to już straci na
21817  3,  3 |                           zganiano na kupę, żeby ich wypędzić z miasta i zamknąć w gmachach
21818  3,  6 |                           wiązano je w snopki.~Kiedy wypędzono już sprzężaj i gadzinę,
21819  3,  1 |                       szumowi drzew.~- Aż się ludowa wypełni wiara i spełni swoje...~
21820  2,  17|                           powiedzieć, niż rzecz samą wypełnić. Onych i wtedy nie opuściła
21821  3,  1 |                             jeszcze mgliste zamiary, wypełniła mu piersi. Uczucie męstwa
21822  1,  2 |                     pierzastymi zaspami. Tu i owdzie wypełniły po brzegi wąwóz, których
21823  3,  6 |                           tamte uwrocia?~I oto znowu wypełza z niepostrzeżonej szczelinki
21824  1,  14|                         lecące na skrzydłach, wieści wypełzające z zaułków, odgłosy rzeczy
21825  2,  19|                         słuchających. Na usta Rafała wypełzał z wolna więzienny uśmieszek,
21826  2,  7 |                             godzinach nieporównanych wypełzała na światła całkowita jej
21827  3,  4 |                              z szarymi wyrwami, skąd wypełzały ciągle korowody figur. Całkowite
21828  1,  7 |                          sennym kołysaniem, a szara, wypełzła od dżdżów okiennica zgrzytała
21829  2,  17|                              od słot i pożaru słońca wypełzły, widać było spod czapczyny
21830  1,  1 |                               Zmusił go do prędkiego wypicia winnej polewki, otulił niedźwiedzią
21831  2,  22|                             jest niezdrów. Teraz, po wypiciu kilku nowych kieliszków
21832  3,  15|                            Ja idę.~Po chwili mówił z wypiekami na twarzy:~- Taki plan uknułem
21833  2,  12|                           ich barwa ścigała i tępiła wypieki schorzałego światła, co
21834  2,  15|                           którą jedno i to samo łono wypielęgnowało. Na chwilę oddał się temu
21835  2,  1 |                         sposobność deptania po moich wypielęgnowanych nagniotkach.~- Żądaj natychmiastowego
21836  3,  13|                              które słodkie jego wody wypijają. Dopadł drugiego muru i
21837  2,  22|                            prosić waćpanów, żebyście wypili za zdrowie tych, którzy
21838  2,  20|                          wziął dwie karty wizytowe z wypisanymi nazwiskami przybyłych, a
21839  2,  3 |                             się loży sióstr masonek. Wypite wino działało na Rafała
21840  2,  22|                            odrętwiały. Widać wskutek wypitej w oberży gorzałki drzemał
21841  1,  2 |                          Kieliszek starego węgrzyna, wypity gdzieś w ostatnim dworze
21842  2,  24|                        wierność dla rządu polskiego, wypłacać będą postanowione kontrybucje
21843  2,  24|                           nie zapłacone lenungi albo wypłacane fierkami i trojakami zamiast
21844  2,  18|                               zamazane jakoby łzami, wypłakane i skostniałe od żalu. Patrzały
21845  1,  16|                            przez członków familii, a wypleciony z własnej słomy pszenicznej
21846  3,  10|                             smutne szumy przeciągał. Wypłukana od zlewy gliniasta ulica
21847  3,  13|                              jej gleba dziwna, pełna wypłukanych kamyków porosłych rdzą,
21848  2,  18|                              serca, lecz z dna duszy wypłynęła krótka modlitwa. Nie za
21849  3,  10|                         międzydrzewnymi przestworami wypływać poczęło wojsko siły odwodowej
21850  3,  6 |                           zobaczył, że ze zwierzęcia wypływają wnętrzności i krew się wali.
21851  2,  10|                             odwiecznej żałości, głos wypływający z ludzkiej duszy... W sercu
21852  3,  2 |                           znowu milczenie.~Krzysztof wypoczął już i nabrał tchu. Ruszył
21853  1,  7 |                             i jechał w dalszą drogę. Wypoczęte i popasione konie szły raźniej.
21854  3,  6 |                             pewność, był bowiem dość wypoczęty i wesół. Rana nie sprawiała
21855  2,  22|                            już długo trwał ten cichy wypoczynek, gdy wtem dał się słyszeć
21856  3,  6 |                            batalionów Sokolnickiego, wypoczywających za kościołem, zepchnęło
21857  2,  8 |                       otulały luzem leżące kamienie, wypoczywali jak na puchu. Wygrzewali
21858  2,  24|                    francuskie pod dowództwem Menarda wypoczywały na leżach w Gniewie, Pelplinie
21859  3,  6 |                         świeżo odwrócone, lśniły jak wypolerowane żelazo. Chwilami powiew
21860  1,  8 |                               Rafał widział ów klucz wypolerowany od częstego użycia, lśniący
21861  1,  1 |                          mieszkający w drzewach, coś wypomina, że woła... W jasnym powietrzu,
21862  1,  8 |                           duszy. Tylko strupy hańby, wypomnienia zniewag budzą i dziś jeszcze
21863  3,  17|                        ocalał z austriackiej pożogi. Wyporządził sobie w końcu tego domostwa
21864  1,  2 |                              były zachwytu i poczęły wypowiadać to, czego na pozór nie było
21865  2,  2 |                    Manichaearum presbyterum.~Książę, wypowiadając zdania na pół rozumiane
21866  2,  17|                            których słowo ludzkie nie wypowie. Wtedy w lasach, powiązanych
21867  3,  10|                  zdziecinniałą.~- Nie ma Krzysia... -wypowiedział z cicha jak gdyby sekret
21868  1,  2 |                             tam są Tarniny? - prędko wypowiedziała panna Helena, nie wiadomo,
21869  3,  1 |                          później, stosownie do planu wypracowanego przez generała Fiszera,
21870  3,  3 |                             murami Saragossy.~W tych wyprawach sześciotygodniowych już
21871  3,  15|                          powszechnie wiadomy kodeks. Wyprawami dowodził sam Krzysztof.
21872  2,  2 |                             że go krótko i węzłowato wyprawią tam, skąd przyszedł. Tymczasem
21873  1,  8 |                           wioskę w dzierżawę, począł wyprawiać i obsiewać nieużytki. Tuż
21874  3,  2 |                              szczerze. Gdyby wiarusy wyprawiały stokroć bezecniejsze orgie,
21875  3,  8 |                         krypy z materiałem wojskowym wyprawione w dół rzeki. Mieli tedy
21876  1,  8 |                              który wśród pól dawniej wyprawionych pozostał, przypatrywał się
21877  1,  3 |                              głowy ściskał pięście i wyprężał mięśnie przedramion.~Bezdenna
21878  1,  17|                          dreszcze szeregiem skuleń i wyprężeń ciała. Sen go opętał twardy...~
21879  2,  19|                             zarzucił stryczek.~Nagle wyprężył się powróz.~Nim się pospólstwo
21880  3,  12|                        wjechali po wzgórzu, obok dwu wypróchniałych siostrzyc-wierzb, na dziedziniec.
21881  3,  1 |                             w przesmykach najeżonych wypróchniałymi zębami, rozszerzał się tuman
21882  1,  2 |                            włosy... Spostrzegłszy go wyprostowała się i wlepiła weń przestraszone,
21883  3,  18|                          kolumny. Jechał wolno przed wyprostowanymi frontami, wiodąc oczyma
21884  3,  3 |                         szluzy z kanału królewskiego wyprowadzały wodę do ogrodów. Przechodziło
21885  2,  2 |                            Mieć w ręku swych możność wyprowadzania z nagiej ziemi czegoś tak
21886  3,  9 |                             się szyderczo, kiedy mię wyprowadzano. Znalazłem się znowu między
21887  1,  1 |                         jakoby wieże strzeliste, nie wyprowadzone do samego krzyża. Ich pnie
21888  3,  9 |                            żeby mi w głowie zamącić. Wyprowadzony zostałem z przeciwnej strony.~-
21889  1,  15|                              pełnoletności, żeby się wyprząc z twardego jarzma opieki
21890  2,  11|                          kwieciem, które same liście wyprzedza. Stało pod słońcem. Książę
21891  1,  13|                            co przybyli. Nie dając im wyprzedzić się, książę poszedł za dowódcą,
21892  2,  22|                             różową przestrzeń. Rafał wyprzedził towarzysza i wszedł do pierwszego
21893  3,  17|                          Pirenejskie Góry. Z Francji wyprzedziłem go dyliżansem...~- Kiedyżeś
21894  3,  2 |                         towarzyszów, z których jedni wyprzedzili go jadąc konno noga za nogą,
21895  1,  2 |                              Furmani siedli oklep na wyprzężone konie i w drugim brodzie
21896  3,  4 |                         potem jeden przed drugim, na wyprzódki! Aż tchu brak. Tworzy się
21897  1,  8 |                             przestrachu pokoleń. Nie wyprzysiągł się pod mieczem swego Boga.~-
21898  2,  17|                             ich już oko nie chwyci - wypsną się najbystrzejszemu - a
21899  3,  2 |                           tego widoku nikle i prędko wypsnęło się w mózgu wpośród wzdrygnień
21900  2,  1 |                              drzwiach. Nisko schylił wypudrowaną głowę... Wymienił jakąś
21901  1,  2 |                             młodzieniec, pragnąc nie wypuścić z rąk wodzów, musiał skoczyć
21902  3,  6 |                         następnej - Janczewic.~Rafał wypuścił konia. Za chwilę był w środku
21903  3,  9 |                            ubarwił. Iwina przydrożna wypuściła z pniów jasne rózgi. Rozlana
21904  2,  22|                              wojewódzkich, rajtuzy z wypustkami i białe kolety. Czapki tegoż
21905  2,  2 |                         które wiatr nosi, dla drzewa wypuszczającego śliczne liście i niedościgłe
21906  1,  2 |                               mośćbrodzieju, już nie wypuszczam za granice włości: takie
21907  3,  3 |                               Strzeż się jak śmierci wypuszczenia raz z ręki gałęzi wawrzynu!
21908  3,  3 |                           kamiennej izbie. Teraz, po wypuszczeniu z siebie kałuż skrzepłej
21909  1,  7 |                          podówczas oficerek, dopiero wypuszczony z korpusu kadetów, w sprzeczce
21910  1,  9 |                          goniec odpowiednio najadł a wypytał o drogę, nim wreszcie Rafał
21911  2,  14|                            świata i mnie, chudeusza, wypytujesz o nowiny'? Toż ja winien
21912  2,  13|                            to na tamtą stronę, o coś wypytywał woźniców... Czasami wyskakiwał
21913  3,  8 |                             pałacu "Pod Blachą"... - wyrąbał Zajączek zwracając się ku
21914  3,  11|                      zagwożdżony, palisady narożnika wyrąbane siekierami, kanonierowie
21915  3,  9 |                   przeciwskarpach, żeby nam utrudnić wyrąbanie. Może zresztą biorą teraz
21916  1,  1 |                         kilkanaście sosen i buków po wyrąbanym lesie, wskazał jedno z tych
21917  2,  14|                     antyszambrach. Starczy honoru na wyrabianie za pieniądze cudzoziemskiego
21918  3,  6 |                          przysięgi!~Kiedyż to ja cię wyrąbię, ziemio!~Kiedyż ty przyjdziesz,
21919  2,  15|                     zasłoniony przez zwarte olszyny, wyrastające już w drzewa. Rzeka snuła
21920  2,  7 |                         piorunującymi zmianami swymi wyrażająca dokładniej niż rachunek
21921  3,  13|                            szare skarpy rozkraczone, wyrażające niesłychany wysił, moc,
21922  1,  7 |                        ociężale, że furman co chwila wyrażał obawę, czy aby znowu nie
21923  2,  14|                        szyderca z rzeczy, że się tak wyrażę...~- Cieszę się mocno z
21924  1,  1 |                         kieleckiego krajzamtu, żebym wyraził wielmożnemu panu niezadowolenie
21925  2,  9 |                      wystający daleko.~Począł szukać wyraźniejszych dowodów i znalazł je w zdeptanej
21926  3,  9 |                         rzeki. Usłyszeli w ciemności wyraźny łoskot siekier i młotów
21927  1,  3 |                          ciemna chmura deszczowa bez wyraźnych granic płynie przez niebo,
21928  1,  8 |                          Wdzięczny jestem księciu za wyrażoną kompasją... Ale, jak sam
21929  1,  13|                        ausiliaria delta Lornbardia - wyrecytował jak lekcję.~W chwili, gdy
21930  1,  11|                             posłano tu i owdzie albo wyręczono się nim w potrzebie. On
21931  2,  13|                    przewidywaniu pełnoletności Mery, wyrestaurowane w guście angielskim. Wszystkie
21932  1,  6 |                            daleko, za dymem, ktoś na wyrku stękał i niemowlę z krzykiem
21933  3,  10|                            taki wpływ na niego sobie wyrobiłes? Gdybyż choć bił się tutaj
21934  1,  2 |                      Olbromskiej, częstując ją deską wyrobioną na wzór pszenicznego sandomierskiego
21935  1,  15|                          studentów gimnazjalnych był wyrocznią mody i twórcą tężyzny. Olbromski
21936  1,  7 |                     osobliwie matka, że skoro tylko "wyrodek" będzie mógł stać na nogach,
21937  3,  1 |                           była jak pełny ul, gdy weń wyrojone pszczoły na pracę wracają,
21938  2,  20|                     pośpiechu niezrozumiałe a groźne wyroki, uchodzą w ciemną sztolnię
21939  1,  12|                               do sali, skąd słuchały wyroków dalekie ludy morza, podniesionym
21940  2,  17|                           mówi Pan. Nic waszmość nie wyrokuj! Spojrzyj no, co się stało...
21941  3,  6 |                           zawodzenie. Jak spod ziemi wyrosłe, zjawiły się u jego strzemion
21942  3,  6 |                        szaleństwem, tak nagle, jakby wyrośli z ziemi czy wypadli z zasadzki.
21943  3,  7 |                        skraju Łazienkowskiego parku. Wyrosło tam istne miasteczko, wzniesione
21944  2,  1 |                             Kwiat na tym miejscu nie wyrośnie, gdzie zgasły oczy króla
21945  1,  2 |                          Helenka klęczała na ziemi i wyrównywała, jak mogła, oberwaną w tańcu
21946  2,  21|                         pocałunku. Nigdy cudniej nie wyróżniały się śnieżne skronie od płonących
21947  1,  5 |                          Oczy przywykłe do ciemności wyróżniły czarną masę budynku. Wtedy
21948  3,  2 |                            kanonikowi dobrotliwie, z wyrozumiałością, że to sam Bóg karze go
21949  2,  22|                              oczyma, z dobrotliwym i wyrozumiałym uśmiechem ciągnął:~- Owszem,
21950  1,  12|                              się dzień cichy, książę wyruszał o żaglu na morze i spędzał
21951  1,  1 |                             a teraz dopiero na kulig wyruszę, i to jeszcze aż gdzieś
21952  2,  11|                            zaraniu podróży. Wcześnie wyruszono z Waasen. Kilku wieśniaków
21953  2,  17|                               Wkrótce nowi przybysze wyruszyli przeciwko Murzynom. Rozdzieliły
21954  3,  17|                        Siedmdziesiąt tysięcy naszych wyruszyło...~Olbromski mało nie płakał.
21955  3,  13|                         kiedy wszystkie siły polskie wyruszyły z Radomia na południe w
21956  3,  1 |                              do 28 lutego 1807 roku. Wyruszywszy stamtąd przeszły Wisłę i
21957  1,  7 |                           oficjer, że się nie dam... wyrwałem z pochwy! Boże mój!...~Usiadł
21958  3,  4 |                        pienista fala na obraz źródła wyrwanego spod gliny. Serce szalonymi
21959  1,  17|                  niewidzialnych ludzi, łomot i stęki wyrwanej ziemi, buchanie prochu,
21960  1,  14|                    francuskiej imperium nadnilowego, wyrwania Anglii organów jej siły.
21961  2,  21|                           milczeniu, które teraz, po wyrwaniu z nicości, okazują wszystek
21962  3,  14|                           murów, z których narożniki wyrwano minami. Trudno było odgadnąć,
21963  1,  10|                            niedościgłe nigdy piękno, wyrwawszy się z powrozów pracy, czekało
21964  2,  10|                              aż do korzeni włosów:~- Wyrwę ci z serca ostatnią pociechę,
21965  2,  21|                         podobną do odwiecznej kamei, wyrytej ręką Greka w białych wstęgach
21966  1,  7 |                            złotostron i że to on sam wyrywa z niego zdrętwiałymi palcami
21967  2,  7 |                             ścigłe potoki, które się wyrywają spomiędzy kamiennych głazów.
21968  1,  9 |                            Teraz, gdy w ich wnętrza, wyrywając się z kłębów siwego dymu,
21969  3,  3 |                       dygocąc, z miejsca na miejsce. Wyrywali ze siebie nawzajem zębami
21970  2,  9 |                              Ale gdy te westchnienia wyrywały się z jego piersi, uczuł
21971  1,  14|                         Masagetów, Parsów i Numidów. Wyrywamy na rękę potomka Masynissy,
21972  3,  6 |                             się jeszcze po pęciny i, wyrywane z tężejącej ziemi, pojękiwały
21973  2,  11|                             szukając tam słów, które wyrzec należy. Wzruszył po dziecięcemu
21974  3,  4 |                               A teraz... na obcej:.. Wyrzecz, że nienadaremnie, że dla
21975  2,  21|                           Począł w boleści skomleć i wyrzekać:~- To ja... To moja wina...
21976  1,  10|                            emigrantki", na które tak wyrzekała kołtuniasta szlachta po
21977  2,  20|                     spuszczając oczu z twarzy Rafała wyrzekła przez ściśnięte zęby, tak
21978  2,  21|                             już sam wyrzekłeś?~- Tak wyrzekłem.~- I honorem ręczysz swoim?~-
21979  2,  22|                           ani weź! Jakże, hycle, nie wyrzną do nas! A niechże to wszyscy
21980  3,  3 |                           rażony gromem. Tyłem głowy wyrznął w kamienny próg i nie drgnął
21981  1,  13|                             w kwietniu, od 17 do 24, wyrznęli pięciuset Francuzów. W samym
21982  2,  18|                            krótki a węzłowaty rozkaz wyrznięcia co do nogi klanu jakich
21983  3,  6 |                           Był pewien, że lada chwila wyrzucą go z tych piernatów. Wcale
21984  3,  1 |                            chyba Żydom gnój spod kóz wyrzucać... Abo babę pojąć, żeby
21985  2,  10|                              zwinnie, pomimo kajdan, wyrzucając nogi. Splótł ręce i założył
21986  2,  8 |                            trzecie echo swych imion, wyrzucali zarazem z piersi błogosławieństwo
21987  3,  11|                            gdzie przy sypaniu okopów wyrzucano z ziemi urny staropogańskie
21988  2,  1 |                     sprzedają piwo szlacheckie?...~- Wyrzucę cię z powozu!~- Wobec tego...~-
21989  2,  12|                                syknął Cedro. - Sługa wyrzuci...~- Nie!~- Dawaj, to ja
21990  3,  3 |                         starych i podstarzałych bab, wyrzucona za drzwi. Zdradziecko go
21991  3,  6 |                    zabudowania i kupy nawozu, świeżo wyrzuconego i dymiącego jak jałowcowe
21992  1,  17|                             co patrzą. Dalekie smugi wyrzuconej ziemi, równie ogniowe szańców
21993  3,  3 |                           kanapy, szafy, wozy, stosy wyrzuconych mebli i kupy worów z piaskiem.
21994  1,  5 |                            zduszone gardła charczą i wyrzygują krew, że w ciemnych jaskiniach
21995  1,  17|                  kilkopudowego wagomiaru brandkugle, wyrzygujące ogień przez trzy swoje "
21996  1,  8 |                           mowa twoja nie potrafiłaby wyrzynać na mym sercu owych bolesnych
21997  2,  17|                           pulsu w skroniach, oczy im wysadzało na wierzch i przemieniało
21998  3,  10|                          szkołami, kulturą, szlachtę wysadzili z ziemi licytacjami, miasta
21999  1,  3 |                             zawieszenie broni. W mig wysadzono drzwi z zawias. Filip dopadł
22000  2,  20|                            mi tam ich nazwiska?... - wysapał wąsal. - Skoro mię wwalą
22001  2,  9 |                           roztartej i dotychczas nie wyschłej. Raz jeszcze znalazł dużą
22002  2,  6 |                            Konie parskały na równym, wyschłym gościńcu. Obłok kurzawy
22003  1,  7 |                          ruszyła z miejsca, klekocąc wyschłymi sprychami, i nie odwracał
22004  3,  2 |                           doliny jak gdyby kobiercem wyścieła, wszystko, na cokolwiek
22005  1,  12|                      czerwony, biały i żółty marmur, wyściełają kamieniem czterysta kanałów,
22006  3,  2 |                              tropy przedniej straży, wyścignęła teraz ułanów zdążając chyżo
22007  1,  11|                               szedł przodem w każdym wyścigu. Pod jesień, gdy otworzyły
22008  1,  14|                            mowy o powrocie za zębate wysepki Iles Sanguinaires u wejścia
22009  1,  3 |                            się podobało... Aha!... - wyseplenił prorektor.~- Tak ci się
22010  1,  12|                              gondolierów, że na plac wysiadać nie można. Łodzie jak stado
22011  2,  1 |                             żakowskie gniewy, to nie wysiadam wcale, ale jeśli przeprosiłeś
22012  3,  11|                             Wrzawach i pod Gorzycami wysiadywał na dachu kolegium jezuickiego
22013  2,  1 |                              czynić, gdy obok siebie wysiadywali godzinami na szkolnych ławach.
22014  2,  14|                             duszę i rozum tracisz na wysiadywanie w antyszambrach. Starczy
22015  2,  1 |                             w liberii i pomógł panom wysiąść. Za chwilę znalazł się Rafał
22016  1,  1 |                              He, bracie, tu niełatwo wysiedzieć. Tu tylko taki jak ja wytrzyma.~-
22017  1,  1 |                              sterczały wykroty pniów wysiepanych z ziemi przez srogie świętokrzyskie
22018  3,  13|                               wyrażające niesłychany wysił, moc, chłopskie podsadzanie
22019  2,  15|                               Dopiero fizyczna wola, wysiłek ciała, odporna moc zwierzęcego
22020  1,  4 |                         miejsca, i wówczas wszystkie wysiłki woli rozbijały się o jeden
22021  1,  7 |                           woli, na przekór wszystkim wysiłkom zazdrość przeistaczała się
22022  1,  7 |                           Ostatnim sensem wszystkich wysiłków było słowo: stało się. Nadaremnie
22023  2,  6 |                              szept drzew, ni to mowę wysiłu tych miejsc nie zdobytych
22024  2,  13|                        wypytywał woźniców... Czasami wyskakiwał i szedł prędko pod górę,
22025  3,  3 |                            szerzyć, reszta Hiszpanów wyskakiwała z płomieni na bagnetu albo
22026  1,  9 |                      śpichlerzyka. Przed oczyma jego wyskakiwały z karet, bastard i powozów
22027  2,  22|                              siebie, pomknęli co koń wyskoczy. Drzewa leśne tylko-tylko
22028  1,  7 |                             miłości. Pchało go, żeby wyskoczyć z bryki, rzucić się tu na
22029  1,  13|                    dziedziniec. Łuki i gzymsy okien, wyskoki balkonów, wielkie obłąki
22030  2,  24|                         possessionatus wolał przecie wysłać na pola zdradnej Bellony
22031  2,  12|                      obojętnie. Śmierć nie przyszła. Wysłała naprzód służebnicę swoją,
22032  1,  8 |                          droga, grubym szczerozłotem wysłana do onego przedwiecznego
22033  2,  24|                       pogotowiu i czuwaniu od chwili wysłania Łojewskiego, mógł dać dragonom
22034  1,  9 |                              do Wygnanki i zajął się wysłaniem listu przez umyślnego do
22035  2,  11|                       kwiatów. Dla niej tu rosły. Ją wysławiają. Duch mój poznał...~Schylił
22036  3,  14|                               Wyrywał się co chwila, wyślizgał z okrutnych objęć, rzucał
22037  3,  3 |                           cóż wy, koledzy?~Hiszpanka wyśliznęła się z rąk woltyżera. Czepiając
22038  1,  17|                           Wirgiliusza pamiętały. Gdy wyśliznęły się ostatnie ręką w kieszeni
22039  2,  10|                       ślakowali. Na ostatek źle. nam wysło. A syćko bez babe! Kto sie
22040  2,  3 |                              Rafał, oddany dozorcom, wysłuchał długiego i zagmatwanego
22041  1,  11|                    galanterią! Tak to fortuna opłaca wysługiwanie się białogłowom!~Księżniczka
22042  2,  2 |                          jakby promieniami ognistymi wysmalone. Te proste słowa: versatur
22043  1,  8 |                         opończach, burkach, w butach wysmarowanych dziegciem albo i bez butów,
22044  1,  11|                             bo cię wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem
22045  2,  21|                       łacińska-polską, a pan Ołowski wyśmienitą niemczyzną przyjęli gościa
22046  1,  11|                             przymiotu i mógł do woli wyśmiewać z niego w głębi siebie,
22047  3,  3 |                             nad szesnaście lat. Była wysmukła, widzialna prawie w swej
22048  3,  17|                          napatrzyć na Cedrę, który z wysmukłego młodziana stał się mężczyzną
22049  2,  7 |                              szyszkami do samych jej wysmukłych nóg, łasiły się na obraz
22050  2,  17|                            jakby już wszyscy do nogi wysnęli.~Gdy my się tam szwendali
22051  1,  2 |                           wiem! Nagły łeb, jakby się wyśnił albo jak czasem z ciemnego
22052  1,  7 |                           niezgasłymi kolorami. Okno wyśnione było otwarte i dwie jego
22053  1,  13|                              tej Julii, przez poetów wyśnionej, cichej dziewczyny werońskiej.
22054  3,  1 |                       misterne, z szatańskim sprytem wysnute ze zdradzieckiego mózgu
22055  2,  5 |                              wszystkimi słowy twoimi wysnutymi ze starych ksiąg, wspaniałym,
22056  1,  6 |                            nieznane, mordy zwierząt, wysnuwają się pająki wielkie jak wiązy,
22057  1,  3 |                           świadomie usprawiedliwień, wysnuwał ze siebie ciche błagania
22058  2,  17|                             bardzo dalekich morskich wyspach Antylów... Jedni w San Domingo,
22059  3,  15|                           Jutro jadę. Byłem się dziś wyspał z żołnierzami. Konie wytchną...~
22060  2,  17|                             nawy znalazły się między Wyspami Balearskimi a brzegiem Hiszpanii.
22061  1,  11|                              w nim jak gdyby struna; wyśpiewał się krótki, osobliwy głos
22062  2,  11|                         Świętych, którymi, głośno je wyśpiewując, stróż nocny zaznaczał kwadranse
22063  2,  17|                             szybkością pognał nas ku wyspom. Ale dopiero w połowie października
22064  1,  17|                           świerków, które korzeniami wyssały krew tysiąca rycerzy. Cicha,
22065  2,  2 |                            Mdła mucha roznosi śmierć wyssaną ze zwierzęcego trupa i zaszczepia
22066  3,  1 |                         złupione przez czas i plutę, wyssane przez wody, z dziurami jak
22067  3,  1 |                             stolnicach pochyłości, w wyssanych dziurach wapienia...~Im
22068  1,  3 |                        wydarła z ziemi i zwaliła. Na wystających gałęziach i cienkich, bezlistnych
22069  2,  23|                         samego świtu gotowali się do wystąpienia. Miejsce zebrania wyznaczono
22070  1,  12|                          niedługiego żywota. Uśmiech wystąpił na jego usta. Z uwagą przysłuchiwał
22071  1,  14|                              zabiera i że powinna mi wystarczać tak zwana ogólna wiedza
22072  3,  9 |                             ognia. Powinno nam ludzi wystarczyć. Jeśli most nie jest skończony,
22073  1,  12|                          motłochu.~Nie wstał jednak. Wystarczyło mu wspomnienie słów mędrca,
22074  1,  13|                           książę, rozkosz to niemała wystawać pode drzwiami francuskich
22075  1,  4 |                           tak długie, że ich mięśnie wystawały nad piersi, a muskuły udowe
22076  3,  17|                           barkach, przy zwożeniu pod wystawę na rozworach. Był przy rozpłataniu
22077  3,  9 |                              runią wiosenną, cudowny wystawiały widok. Kwiat jary je ubarwił.
22078  1,  14|                            Monarques. Raz tylko, gdy wystawiano w teatrze Horatiusa Coclesa,
22079  2,  1 |                            grobie, to prawda, ale ci wystawię pomnik ze stosownym napisem
22080  2,  24|                            atakującymi, którzy teraz wystawieni zostali na strzały zza murów,
22081  2,  1 |                    Objawieniu miasto wielkiego króla wystawione zostaje!~O pustynio, po
22082  3,  9 |                wykomenderowano wedety, a między nimi wystawiono podsłuchy. Starszyzna rozlokowała
22083  3,  11|                             Benedyktynek, nad świeżo wystawionym folwarkiem miejskim.~Rozlegał
22084  2,  1 |                              to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja
22085  2,  22|                             górę, stanął we drzwiach wystawy, przez którą podawano słomę
22086  3,  3 |                             półtora łokcia. W tym to występie były na wszystkich piętrach
22087  1,  12|                               namiętnościom, a nawet występkom motłochu.~Nie wstał jednak.
22088  1,  5 |                            równymi ramionami zaczęły występować dokoła. Dzień biały, święty,
22089  2,  24|                            to wszystko wojsko piesze występowało do apelu trzy razy dziennie,
22090  3,  3 |                             już ciemność. Widać było występujące z mroków posępne mury, studzienną
22091  3,  10|                          mości poruczniku. Po pańsku występuje stary. Chce się pokazać,
22092  3,  6 |                      żołnierze o twarzach bladych, z wystraszonymi oczyma. Były to bataliony
22093  2,  12|                            Czasem wrona przelatująca wystraszy się śmiertelnie, ujrzawszy
22094  1,  10|                  porywających ku sobie. Damy te były wystrojone i mówiły po francusku, toteż
22095  2,  21|                      świąteczne.~Teraz stał w tłumie wystrojony według ostatniego wzoru
22096  3,  3 |                       wypadały coraz to nowe szeregi wystrojonych świątecznie; rzucały się
22097  2,  22|                          wspierał się na kuli świeżo wystruganej i miał głowę przewiązaną
22098  3,  6 |                           niecierpliwością na alarm, wystrzał...~Ale cisza była nieprzerwana.
22099  2,  3 |                            bieguna ziemi, więc przed wystrzałem uczyńcie, Bracia, na znak
22100  1,  17|                           głośniejszym od armatniego wystrzału "świecące kule", wyrzucały
22101  2,  2 |                        siebie kieł, przebija ziemię, wystrzela jako łodyga, ozdabia się
22102  3,  11|                           duszą a owym murem, stromo wystrzelającym ze szczytu wzgórka, między
22103  1,  2 |                            do połowy wielkiego dachu wystrzelały. Były tu pokoje gościnne,
22104  1,  12|                          Gdybyś go wziął ty albo ja, wystrzeliłby ze straszliwym hukiem, a
22105  2,  3 |                            mówiąc:~- Ostatni ten raz wystrzelimy za zdrowie wszystkich masonów,
22106  2,  12|                       wtuliła w zanadrze, okryła się wystrzępioną spódniczyną. Grzeje się
22107  1,  9 |                              koszulach, w zgrzebnych wystrzępionych portkach, baby we wstrętnych
22108  1,  10|                          kawy i z bułkami. Kawa była wystygła, ale Rafał pochłonął ją
22109  1,  8 |                            drżeniem. Patrzały jakoby wystygły popiół, w którym ani jedna
22110  1,  9 |                       wreszcie Rafał list obmyślił i wystylizował, miało się już ku wieczorowi.
22111  3,  6 |                           cmentarz z tamtej strony i wysuń się ile tylko można najdalej
22112  3,  6 |                          ruchy nóg, barwy... Jeźdźcy wysunęli się naprzód spomiędzy kolumn.
22113  2,  9 |                              nieruchomy czatuje.~Nim wysunie głowę, przez mgnienie oka
22114  1,  8 |                           Michcik z parobkami w celu wysunięcia sofy na środek. Spostrzegłszy
22115  1,  17|                              strzałczanu, dwuramnika wysuniętego na czoło układu wszystkich
22116  3,  6 |                         czyli Wielkich, wsi sztorcem wysuniętej w pole. Między wsią Falenty
22117  3,  6 |                           kazano je opierać o ściany wysuniętych chałup i okładać z zewnątrz
22118  1,  1 |                           jedla, smolna, we wiatrach wysuszona. Robi króbki na sól-to mu
22119  3,  3 |                           jamę okna. Oto zza futryny wysuwa się cichaczem białe czoło
22120  3,  1 |                    nieprzyjaciela w sposób drażniący wysuwaniem oraz cofaniem jazdy. Skoro
22121  3,  5 |                            porąbać za honor, jaki mu wyświadczyli pijąc zań i zowiąc go lansjerem.
22122  2,  1 |                             do perukarza, a stamtąd, wyświeżonych i uczesanych według ostatniego
22123  1,  1 |                          głazami Psar, Radostowej... Wysycha u stóp górskich nieciecz,
22124  3,  7 |                             do ogrodu. Długa uliczka wysychała w tym blasku i dymiła się
22125  1,  1 |                            mogąc sam osobiście; mnie wysyła... - A cóż waszmościom,
22126  1,  7 |                         ciężko chory, pragnęła tedy, wysyłając do niego młodszego, ratować
22127  1,  12|                              o odwołaniu ministrów i wysyłaniu do dworów monarszych...
22128  3,  6 |                            na całą rozległość drogi.~Wysypaną z nich gliną okrywano ułożoną
22129  3,  9 |                              dwójkami na zbocze wału wysypanego przez nadbrzezian. W dole
22130  2,  11|                             poszli w górę po ścieżce wysypanej żwirem drobnych kamyków,
22131  2,  9 |                            na słońcu tak dobrze było wysysać przedpołudniową rosę. Głęboki
22132  2,  7 |                       zielonym kożuchem. Świerki, co wysysają podziemne źródło, były w
22133  1,  1 |                             w każdy zuchelek ziemi i wysysając każdą kroplę wilgoci, wielkie
22134  1,  17|                               Wierzby i eukaliptusy, wysysające wilgoć z błot, były pościnane
22135  2,  3 |                     przerznięte, serce i wnętrzności wyszarpane i do morskiej rzucone przepaści,
22136  1,  5 |                       zwinęła się na tylnych nogach, wyszarpnęła mu z rąk cugle i skokiem
22137  1,  17|                           głowy, rozum i przytomność wyszarpujące z czoła, a nade wszystko
22138  2,  20|                             gdzie wicher potępieńczy wyszarpuje :ze strun swej lutni nikczemne
22139  1,  16|                         przetarty mocno fraczek oraz wyszarzane pończochy. Nawet stary pan,
22140  3,  12|                           stary pan Olbromski w swej wyszarzanej bekieszy i odwiecznej rogatywce.
22141  2,  9 |                           kamienia, schody kamienne, wyszczerbione, ciemne przejścia, ganki,
22142  2,  12|                       rózgach płoną cierpkie jagody, wyszczerzając się spomiędzy liści żółtych
22143  3,  3 |                   uszczęśliwienia, z pianą radości w wyszczerzonych zębach, skonał na bagnetach.~
22144  1,  7 |                        tatuńciowi przeskrobać.~Rafał wyszczerzył się cynicznym, niemiłym
22145  2,  7 |                             schudłe w miłości ciało, wyszczuplałe a zawiędłe i twarde od słońca,
22146  1,  7 |                             pożegnania, prawie psami wyszczuty. Dawne to rzeczy... Myślałem,
22147  1,  10|                          płytach rozpalonego żelaza. Wyszedłby był, wyleciał stamtąd bez
22148  3,  6 |                                 Gdyby tak na mnie... Wyszedłbym za groblę z przednią strażą.
22149  1,  3 |                             umrze. Odpowiadaj: po co wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego
22150  1,  8 |                             sobie patrzy... - zdołał wyszeptać.~Przyszła nań świadomość,
22151  1,  1 |                             dwu z tym oto strzelcem. Wyszlakował był dziki w lasach, tu na
22152  1,  10|                            mur.~- A staw to nie brat wyszlamował? Młyn puścił, upust wystawił,
22153  1,  12|                               jak niezmierzony utwór wyszlifowany i drążony w górskim krysztale.
22154  1,  1 |                            zdobyty. Sam własną ręką, wyszorowaną w ciągu lat przez pancerz
22155  2,  21|                           Kiedy wszedł porucznik i z wyszukaną elegancją wiedeńczyka skłonił
22156  3,  3 |                         piętra. Znalazł je omackiem. Wyszukawszy ręką rygiel starego zamka
22157  1,  2 |                          sanek. Powstał ścisk, gwar, wyszukiwanie i wdziewanie rzuconych futer
22158  3,  10|                           statura! Wyglancowali cię, wyszwarcowali... Nie byłeś dawniej taki
22159  3,  1 |                            na początku marca. Gajkoś wyszykował tu dla konia dobre pomieszczenie
22160  1,  2 |                              pasów, barwne kierezje, wyszywane gorsety, białe rękawy koszul.~
22161  2,  9 |                           czerwone spodnie obcisłe i wyszywany serdak. Obok posłania leżał